azl

• (Azel) Levmetmek, kınamak. Azarlamak.

kenud

• Çok küfran-ı nimet eden kimse. Çok levm ve küfreden cahud.
• Birşey yetiştirilemiyen verimsiz arazi.
• Kocasının hukukuna ve iyiliklerine küfran eden nankör kadın.
• Yemeğini misafirden sakınarak yalnızca yiyen cimri.
• Kölesini, uşağını çok döven kimse.

laim / lâim

• (Lâime) Çekiştiren. Levmeden. Başkasını kötüleyen.

• Levm eden, kınayan, iyi ve güzel bulmayan.

laime / lâime

• (Çoğulu: Levâim) Çekiştirme, levmetme, kınama.

leim

• Alçak, deni, rezil, zelil, levm edilen. Cimri.
• Mayası bozuk ve kötü.

levaim

• (Tekili: Lâime) Bir kimsenin yüzüne karşı çekiştirmeler, levmetmeler. Zemmetmeler. Başa kakmalar.

levvam

• (Levvâme) Levm ve itâbedici. Zemmeden, çekiştiren, dedikodu yapan. Serzenişte bulunan. Başa kakan, paylayan.

melum

• Azarlanmış, tahkir edilmiş, levmolunmuş.

mülim / mülîm

• Kendini levm etmek. Melâmette olmak. Kusurunu anlayıp kendisini kötülemek.

müstelim / müstelîm

• (Levm. den) Beğenilmeyecek iş yapan.

radı'

• (Rıda'. dan) Süt kardeş.
• Süt emen çocuk.
• Levmedilen kimse.

telavüm

• (Levm. den) Birbirine levmetme. Birbirini çekiştirme.

telvim

• (Çoğulu: Telvimât) (Levm. den) Azarlama, paylama.

tevbih

• Azarlama. Levm etme.