ab

• Kusur, ayıp, noksanlık.

abd-i pür-taksir / abd-i pür-taksîr

• Kusurlarla dolu kul.

abd-i pürkusur

• Kusurlarla dolu olan kul.

abkari / abkarî

• Mutlaka kusuru olmayan. Kâmil.
• Bir kavmin seyyid ve şerifi, efendisi. Beşer san'atı olmayan.
• Çok güzellik.
• Bir nevi döşek.

acizane / âcizâne

• Âciz olarak. Beceriksizce. Tevâzu ile. (Alçak gönüllülük ifâdesi için söylenir) "Allah'a karşı kusurlarını bilen bir mü'min âcizâne ancak Allah'tan rahmet diler." (Farsça)

adalet-i mutlaka / adâlet-i mutlaka / عَدَالَتِ مُطْلَقَه

• Nihâyetsiz, kusursuz adâlet.

aff-ı kusur

• Kusurun affedilmesi.

afüvv

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Afvı çok olan, günâhlardan, hatâ ve kusurlardan dolayı cezâlandırmayan, günahları affedip amel defterinden silen.

afv

• Bağışlamak. Kusur ve günâhı affetmek.

• Bağışlama. Allahü teâlânın, ihsânı ile, âsî ve günâhkâr kullarının kusur ve günâhlarını bağışlaması.
• Bir kimsenin, düşmanından veya suçludan intikâm almaya, karşılığını yapmaya gücü yettiği halde bir şey yapmaması, intikâm almaması.

allahü zü'l-kerem teala ve tekaddes hazretleri / allahü zü'l-kerem tealâ ve tekaddes hazretleri

• Namı ve şerefi yüksek olan, her türlü kusur ve eksikliklerden münezzeh olan, cömertlik ve ikram sahibi Allah.

allahü zülcelal tebareke ve teala ve tekaddes hazretleri / allahü zülcelâl tebareke ve teâlâ ve tekaddes hazretleri

• Büyüklük, haşmet ve yücelik sahibi olan ve her türlü kusur ve eksiklikten uzak olan Allah.

avar

• Ayıp, kusur, eksiklik. Fesad.

ayb

• Kusur ve utanılacak şey.

• Kusur. Leke. Utandıracak hal.

• Ayıp, utanılacak kusur.

ayb-nak / ayb-nâk

• Noksan, kusurlu. (Farsça)

ayn-ı zat-ı akdes / ayn-ı zât-ı akdes

• Bütün kusurlardan, çirkinliklerden, eksiklikten, benzer ve ortak edinmekten sonsuz derecede yüce olan Allah'ın bizzat kendisi.

ayn-ür rıza / ayn-ür rızâ

• Rıza gözü. Kusuru görmeden bakan muhabbet gözü.

ayyab

• Kusur görücü, ayıb gören.

azamet-i kemal / azamet-i kemâl

• Kusursuzluk ve mükemmelliğin büyüklüğü.

bahane

• Vesile. Sebeb. (Farsça)
• Yalandan özür. (Farsça)
• Kusur. Noksan. (Farsça)
• Garaz. (Farsça)

bari-i teala / bâri-i teâlâ

• Varlıklara biçim verip şekillendiren, onları mükemmel bir şekilde yaratan ve her türlü kusur ve eksiklikten uzak ve yüce olan Allah.

belagat / belâgat

• Sözün düzgün, kusursuz, hâlin ve makamın icabına göre söylenmesi.

• Sözün düzgün, kusursuz ve yerinde söylenmesi.
• Sözün düzgün, kusursuz ve yerinde söylenmesini öğreten edebî ilmin adı.

belağat / belâğat

• Sözün düzgün, kusursuz, halin ve makamın icabına göre yerinde söylenmesi.

belagat / belâgat / بلاغت

• Kusursuz söz söyleme (Arapça)

belağat-i ayet / belâğat-i âyet

• Âyetin belâğati; düzgün, kusursuz, yerinde ve halin ve makamın icabına göre söz söyleme.

belagat-ı nazm / belâgat-ı nazm

• Nazmın belâgati; tertip ve dizilişteki kusursuzluk.

belagat-i nazm / belâgat-i nazm

• Nazmın belâgati; tertip ve dizilişteki kusursuzluk.

belagat-i nazmiye / belâgat-i nazmiye

• Dizilişe ait belâgat; şiirin düzgün, kusursuz, yerinde, hâlin ve makamın icabına göre söylenmesi.

beliğane / belîğâne

• Sözün düzgün, kusursuz, yerinde ve hâlin ve makamın icabına göre söylenmesi.

beri / berî / بَر۪ي

• (Berâet. den) Kurtulmuş. Temiz. Kayıt ve hüküm altında olmayan. Zimmeti bulunmayan adam. Hiçbir karışıklık, kusur ve noksanı olmayan. Hastalıktan sâlim olan.

• Kusurdan uzak olan, temiz.

bi-kusur / bî-kusur

• Eksiksiz, kusursuz, tam, mükemmel. (Farsça)

bina-yı sübhani / bina-yı sübhanî

• Her türlü kusur ve eksiklikten yüce olan Allah'ın san'atla yarattığı bina; beden.

bühtan / bühtân

• İftirâ. Bir kimseye onda olmayan bir kusuru isnat etme.

cadib

• Kusur görücü. Başkalarının noksan taraflarını gören.

cedb

• Kısırlık.
• Kusur.

cemal-i kudsi / cemâl-i kudsî

• Cenâb-ı Allah'ın her türlü kusur ve eksiklikten münezzeh güzelliği.

cemal-i masnuat / cemâl-i masnuat

• Allah'ın yaratıklarındaki sanatkârane, mükemmel, kusursuz güzellikler.

cemal-i mukaddes / cemâl-i mukaddes

• Kutsal ve kusursuz güzellik.

cemal-i münezzeh / cemâl-i münezzeh

• Kusur ve çirkinlikten uzak güzellik.

cemil-i alel'ıtlak / cemîl-i alel'ıtlak

• Sonsuz ve kusursuz güzellik sahibi olan Allah.

cenab-ı vacibü'l-vücud ve tekaddes / cenâb-ı vâcibü'l-vücud ve tekaddes

• Varlığı zorunlu olan, var olmak için hiçbir sebebe ihtiyacı bulunmayan ve her türlü kusur ve eksikten uzak olan Allah.

cevdet

• İyilik. Güzellik. Kusursuzluk.
• Bir kimsenin, başkasının işini güzelce ve kusursuz olarak yapması.
• Cömertlik.
• Susuz olma.

cümle-i mukaddese

• Kusur ve eksiklikten uzak, yüce cümle.

cünd-ü sübhani / cünd-ü sübhânî

• Her türlü kusur ve eksiklikten yüce olan Allah'ın bir ordusu.

cürm

• (Cürüm) Kabahat, kusur. Hatâ. İsyan. Günah. Kanun hilâfına hareket.

derece-i kabahat

• Kusur ve kabahat derecesi.

derk-i kusur

• Kusurunu anlama.

ders-i belagat / ders-i belâgat

• Belâgat dersi; sözün düzgün, kusursuz olarak hâlin ve makamın icabına göre söylenmesini öğreten ders.

desatir-i hikmet-i sübhaniye / desâtir-i hikmet-i sübhâniye

• Her türlü kusur ve noksandan yüce olan Allah'ın hikmet düsturları, prensipleri.

e'zar

• Özürler. Kusurlar. Bahaneler.

eczahane-i kudsiye-i kur'aniye / eczahane-i kudsiye-i kur'âniye

• Kur'ân'ın yüce, yüksek ve bütün kusurlardan uzak eczahanesi.

ehl-i kusur

• Kusur arayanlar.

ehl-i sadakat / ehl-i sadâkat

• Doğruluk ve bağlılıkta kusur etmeyenler.

ekmeliyyet

• Pek mükemmel ve kusursuz olanın hâli. Kusursuzluk, mükemmellik, noksansızlık, eksiksizlik.

ekşem

• Doğuştan kusurlu olan. Burnu, kulağı kesik veya noksan doğan (adam).
• Pars denilen vahşi hayvan.

elhamdü lillahi ala dini'l-islam ve kemali'l-iman / elhamdü lillâhi alâ dîni'l-islâm ve kemâli'l-îmân

• İslâm dinini ve kusursuz bir imanı nasip ettiği için Allah'a hamd olsun.

erbab-ı belagat / erbab-ı belâgat

• Belagatçılar; sözü düzgün, kusursuz, hâlin ve makamın icabına göre söyleme san'atını bilenler.

eriş

• Sakatlanan bir uzuv için yaralayandan alınan şer'i diyet.
• Satıldıktan sonra kusuru ve noksanları belli olan malın, kıymetinden bunun için indirilen miktar.

esahh

• En sahih. Çok doğru. İllet ve kusurdan çok uzak ve beri olan.

eser-i itkan

• Eserdeki mükemmellik, sağlamlık ve kusursuzluk.

esma-i kudsiye-i ilahiye / esmâ-i kudsiye-i ilâhiye

• Allah'ın kutsal isimleri; Allah'ın her türlü kusur ve eksiklikten yüce olan isimleri.

esma-i mukaddese / esmâ-i mukaddese

• Mukaddes isimler; her türlü kusur ve noksandan uzak, yüce isimler.

estağfirullah

• Cenâb-ı Hak'tan kusurumun örtülmesini dilerim. Allah (C.C.) kusurumu efvetsin (mealinde, kusurunu anlayan bir müslümanın duâsı. Hürmet veya ikramlara karşı tevâzu maksadı ile de söylenmektedir.)

• Allahü teâlâdan hatâ ve kusurlarımı bağışlamasını dilerim, mânâsına; mübârek, kıymetli bir söz.

• Allah kusurumu affetsin.

etem

• Tam, kusursuz.

evamir-i sübhaniye / evâmir-i sübhâniye

• Her türlü kusur ve noksandan yüce olan Cenab-ı Allah'ın emirleri.

evvah

• Kusurunu bilerek, ah, vâh ederek yalvarmak.
• Çok âh edip duâ eden.
• Merhametli. Sağlam imanlı. Yakin ilim sahibi. Dinde çok âlim olan. Hz. İbrahim Aleyhisselâmın bir vasfı.

fakir-i pür-taksir / fakir-i pür-taksîr

• Kusurlarla dolu fakir anlamına gelen, tevazu ifadesi olarak "ben" yerine kullanılan ifade.

fakir-i pürkusur

• Kusurlarla dolu muhtaç anlamında, tevazu ifadesi olarak "ben" yerine kullanılan söz.

fassal

• Dedikoducu. Herkesin kusurunu sayıp döken.
• İnsanları medh ü sena eden kimse.

fezayıh / fezâyıh

• Suç ve hatalar, kusurlar.

fihriste-i kemalat / fihriste-i kemâlât

• Mükemmelliklerin, kusursuzlukların fihristesi, listesi.

fıtrat-ı selime

• Selim fıtrat. Kusursuz sağlam huy.
• Ahlâk, din. Haram ve çirkin işlerden uzak ahlâk.
• Noksansız yaradılış.

füruc

• Çatlaklık, yarık.
• Geçit, kapı.
• Boşluk.
• Ayıp, kusur.

gaffar / gaffâr

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Günah, kusur ve kabahatları çok bağışlayan.

gafir

• Mağfiret eden, kusurları örten, afveden Allah (C.C.)

gafur-ur rahim

• Kusurları örten, adâletle en ziyade merhamet eden Cenab-ı Hak (C.C.). Mü'minlerin kusurlarını affederek muhafaza eden.

hak sübhanehu / hak sübhânehu

• Hakkın ta kendisi, her türlü kusur ve eksiklikten uzak Allah.

hak sübhanehu ve teala / hak sübhânehu ve teâlâ

• Hakkın ta kendisi, her türlü kusur ve eksiklikten uzak ve yüce olan Allah.

hak teala ve tekaddes hazretleri / hak teâlâ ve tekaddes hazretleri

• Varlığı gerçek olan, her şeyi hakkıyla yaratan ve her hakkın sahibi olan ve her türlü kusur ve noksanlıktan sonsuz derece uzak olan yüce Allah.

hakimiyet-i kudsiye / hâkimiyet-i kudsiye

• Kusur ve eksiklikten yüce, mukaddes egemenlik, hâkimiyet.

halis / hâlis

• Hilesiz. Katıksız. Saf. Duru. Saffetli.
• Pek beyaz.
• Evvelce karışık iken kusuru zâil olan.
• Her ameli, yalnız Allah rızası için işleyen. (Müennesi: Hâlise'dir)

haşi'

• Huşu içinde olan, alçak gönüllülük eden.
• Kusurlarını düşünerek, ürpererek Cenâb-ı Hakka niyâz edip yalvaran.

hata / hatâ / خطا

• Yanlış, hata. (Arapça)
• Kusur. (Arapça)

hata ender hata

• Kusur içinde kusur. Hatâ içinde hata.

hata-yı ekseriyet

• Çoğunluğun hata ve kusuru.

hatabahş

• Kabahatleri affeden, kusurları bağışlayan. (Farsça)

hatakarane / hatâkârane

• Hatalı ve kusurlu.

hazm-ı nefs

• Tahammül etmek. Nefsini kırmak. Meydana gelen kendi ile alâkalı gördüğü bir kusuru kendi üzerine almak. Sabreylemek. Sindirmek. (Farsça)

hedaya-yı sübhani / hedâyâ-yı sübhânî

• Her türlü kusur ve noksandan uzak olan Allah'ın hediyeleri.

hedy

• Cenab-ı Hakk'ın rızası için veya ihramda iken yapılması yasak olan herhangi bir fiili işlemekten dolayı kusurunu affettirmek ricasiyle, keffaret olarak Harem-i Şerif'e götürülen veya kendisi veya parası gönderilen kurban.

hicab

• Perde. Örtü. Hâil.
• Utanma. Kendini kusurlu bilip insanlar arasından çekilmek.
• Men'etmek.
• Allah ile kul arasındaki perde.
• Setretmek. Gizlemek.

hidac

• Yapılan ibadette kusur, noksan, eksiklik.

hikmet-i kudsiye

• Mukaddes, kusursuz ve eksiksiz hikmet.

hikmet-i tamme-i sübhaniye / hikmet-i tamme-i sübhâniye

• Her türlü kusur ve noksandan münezzeh olan Allah'ın tam ve mükemmel hikmeti.

himemat-ı sübhani / himemat-ı sübhânî

• Her türlü kusur ve noksanlıktan uzak olan Allah'ın himmetleri, mânevî yardımları.

hitabat-ı ezeliye-i sübhaniye / hitâbât-ı ezeliye-i sübhâniye

• Kusur ve aczden yüce olan Allah'ın ezelî konuşmaları.

hitabat-ı sübhaniye / hitâbât-ı sübhâniye

• Her türlü kusur ve noksanlıktan uzak olan Allah'ın kendine has hitap ve konuşmaları.

hıyar-ı ayb

• Bir şeyde mevcud olan bir kusurun akitten sonra meydana çıkmasından dolayı âkitlerden biri için sabit olan muhayyerliktir.

hıyatat-ı kamile-i muhita-i san'at / hıyâtât-ı kâmile-i muhita-i san'at

• Sanatın bütün mükemmelliklerini kapsayan kusursuz terzilik.

hizmet-i sübhaniye / hizmet-i sübhâniye

• Kusur ve eksiklikten yüce olan Allah'ın hizmeti.

hücnet

• Kusur, noksan, ayıp.
• Bayağılık, karışıklık, soysuzluk.
• Sözdeki ayıp.

hurdegir / hurdegîr / خرده گير

• Kusur bulan. (Farsça)

hüsn-ü bi-bahane

• Kusursuz güzellik. Günahsız mâsum güzellik.

hüsn-ü mücerred

• Kusur ve noksanlıktan arınmış güzellik.

hüsn-ü mukaddes

• Kutsal ve kusursuz güzellik.

hüsn-ü münezzeh

• Her türlü kusur ve çirkinlikten arınmış güzellik.

hüsn-ü münezzeh ve mücerred

• Her türlü kusur ve çirkinlikten arınmış ve soyutlanmış güzellik.

i'tiraf-ı kusur

• Kusurunu söyleme, itiraf etme.

i'tizar

• Kusurunu bilerek özür dilemek. Kusurunu beyan edip ve anlayıp af dilemek. (Takdire şayan güzel bir haslettir.)

icaz / îcâz

• Az söz ile pürüzsüz ve kusursuz olarak çok mânâ ifâde etme.

ifdah

• (Fadih. den) Kötülüğü açığa vurma. Kusur ve ayıpları meydana çıkarma.

iftihar-ı mukaddes

• Mukaddes iftihar; her türlü kusur ve noksandan yüce bir iftihar ve övünç.

ifzah

• (Fazih. den) Kusuru, kötülüğü, ayıbı açığa vurma.

ihcaf

• Noksanlık, eksiklik, kusurluluk.

ihlal / ihlâl

• "Halel"den bozma, sakatlama, kusurlu hale getirme.

ikazat-ı sübhaniye / ikazât-ı sübhâniye

• Her türlü kusur ve eksiklikten yüce olan Allah'ın ikazları, uyarıları.

ikram-ı sübhani / ikram-ı sübhânî

• Her türlü kusur ve eksiklikten uzak olan Allah'ın bağış ve ihsanı.

ilm-i nafi' / ilm-i nâfi'

• İnsana aczini, kusurunu, Rabbinin büyüklüğünü bildiren, kalbde Allah korkusunu ve mahluklara karşı tevâzû, alçak gönüllülüğü artıran, kul haklarına ehemmiyet vermeyi temin eden sonsuz seâdeti (mutluluğu) ve Allahü teâlânın rızâsını kazanmaya vesîle olan ilim.

imtiyaz-ı mutlak

• Varlıklar arasında tam ve kusursuz ayırımın olması.

in'ikas-ı kemal / in'ikâs-ı kemâl

• Kusursuzluğun yansıması.

ıslah

• İyileştirmek. Düzeltmek. Kusurları gidermek.

ıslahat

• Kusurları ve eksiklikleri gidermek için yapılan işler ve düzeltmeler.

ism-i kuddus / ism-i kuddûs

• Allah'ın her türlü kusur ve çirkinlikten yüce olduğunu ve her işinde sınırsız bir temizlik görüldüğünü ifade eden ismi.

ismet

• Günahsızlık, mâsumluk. Günahlardan kaçınmak melekesine sâhib olmak. Suçsuzluk.
• Peygamberlik vasıflarından birisidir. Peygamberler (A.S.), hiç bir zaman gizli, âşikâr herhangi bir ma'siyete yaklaşmazlar; bütün kusur ve hatâlardan ve şâibelerden müberrâdırlar.

isti'kab

• Birisinin kusurlarını, ayıplarını arraştırmak.

istiğfar / istiğfâr

• (Gufran. dan) Afv dilemek. Cenab-ı Hak'tan kusurlarının affedilmesini, günahlarının bağışlanmasını dilemek. Tevbe etmek. Yalvarmak. " Estağfirullâh" demek.

• Mağfiret (bağışlanmak) istemek. Allahü teâlâdan kusurlarının ve günâhlarının affedilmesini bağışlanmasını dilemek. Tövbe etmek.

itikad-ı kamil / itikad-ı kâmil

• Mükemmel, kusursuz itikad, inanç.

itizar / itizâr

• Kusurunu bilerek özür beyan etme, kusurunu beyan edip af dileme.

itkan-ı muhkem

• Kusursuz sağlamlık.

kabahat / kabahât / قباحت

• Kusur, çirkin iş, tekdir edilmeğe müstehak hareket.

• Kusur, suç.

• (Tekili: Kabahat) Kusurlar, kabahatler. Suçlar, çirkin hareketler.

• Suç, kusur. (Arapça)

kaddese

• Takdis etti, takdis eder, takdis etsin, mutlu olsun (gibi mânada en mübarek bir şeyin kudsiliğini, kusur ve noksanlıktan uzaklığını, müberra olduğunu bildirir fiil.)

kadh

• Zemmetme, çekiştirme. Bir kimsenin ayıb ve kusurlarını söyleyerek gıybet etme.
• Men'etmek, engel olmak.
• Çakmak taşını çakmak.
• Bir kimsenin işine halel vermek.

kadir-i zülkemal / kadîr-i zülkemâl

• Kudreti herşeyi kuşatan, mükemmellik ve kusursuzluk sahibi Allah.

kamil / kâmil

• (Kemal. den) Bütün, tam, olgun, eksiksiz, kemalde olan, kusursuz. Kemal ve fazilet sâhibi.
• Resul-i Ekrem'in de (A.S.M.) bir vasfıdır.
• Yaşını başını almış, terbiyeli ve görgülü kimse.
• Âlim, bilgin kişi.
• Bir aruz kalıbı ismi.

kamil-i mutlak / kâmil-i mutlak

• Sınırsız mükemmellik ve kusursuzluk sahibi Allah.

kasır

• (A, uzun okunur) Kısa, eksik.
• Kusur işleyen. Kusurlu.

• Kısa.
• Küsur.

• Kusurlu.

kast

• Noksan, eksik, kusur. (Farsça)

katib-i zülkemal / kâtib-i zülkemâl

• Bütün varlıkları bir kitap yazar gibi, mükemmel ve kusursuz bir şekilde yaratan Allah.

kavanin-i ezeliye-i sübhaniye / kavânîn-i ezeliye-i sübhâniye

• Her türlü kusur ve eksiklikten uzak ve temiz olan Allah'ın ezelî kanunları.

keffaret / keffâret

• Örtmek. Allahü teâlânın bâzı hususlarda kullarının kusur ve günahlarını affetmek ve örtmek için vesîle yaptığı şeylerden her biri. Çoğulu keffârâttır. Keffâretler, bir bakımdan ibâdet, bir bakımdan cezâ durumundadır. Keffâret, katl (insan öldürme), zıhar, yemîn, oruç ve hac keffâreti olmak üzere beş

kelam-ı beliğ / kelâm-ı belîğ

• Belâgatli söz; açık ve kusursuz ifade.

kelime-i tesbihfeşan

• Kusursuzluğu ilân edip yayan kelime.

kemal / kemâl

• Kusursuzluk, mükemmellik.

kemal sıfatları / kemâl sıfatları

• Allahü teâlânın zâtında ve işlerinde hiçbir kusûr, karışıklık, değişiklik ve noksanlık olmadığını gösteren hayât (diri olmak), ilim (bilmek), sem' (işitmek), basar (görmek), kudret (gücü yetmek), irâde (istemek), kelâm (söylemek) ve tekvîn (yaratmak) sıfatları. Bunlara Subûtî, Hakîkî ve Kâmil sıfatl

kemal ve cemal-i ilahi / kemal ve cemâl-i ilâhî

• Allah'ın mükemmellik, kusursuzluk ve güzelliği.

kemal-i bizeval / kemâl-i bîzevâl

• Yok olmayan mükemmellik, kusursuzluk.

kemal-i hilkat / kemâl-i hilkat

• Yaratılıştaki mükemmelik, kusursuzluk.

kemal-i hürmet / kemâl-i hürmet

• Tam ve kusursuz saygı.

kemal-i ihlas / kemâl-i ihlâs

• Mükemmel ve kusursuz ihlâs, samimiyet.

kemal-i ihtiram / kemâl-i ihtiram

• Kusursuz ve mükemmel saygı, hürmet.

kemal-i ihtiyar / kemâl-i ihtiyar

• Allah'ın kusursuz idaresi.

kemal-i itaat / kemâl-i itâat

• Tam bir itaat, mükemmel ve kusursuz bir şekilde boyun eğme.

kemal-i ittikan / kemâl-i ittikan

• Tam bir mükemmellik, kusursuzluk.

kemal-i kibriya / kemâl-i kibriyâ

• Büyüklük, yücelik ve haşmetin kemâli, mükemmelliği, kusursuzluğu.

kemal-i kudsi / kemâl-i kudsî

• Kusursuz mükemmellik.

kemal-i merhamet / kemâl-i merhamet

• Mükemmel ve kusursuz şefkat.

kemal-i merhamet ve şefkat / kemâl-i merhamet ve şefkat

• Mükemmel ve kusursuz merhamet ve şefkat.

kemal-i mutlak / kemâl-i mutlak

• Tam bir mükemmellik, kusursuzluk.

kemal-i muvazene / kemâl-i muvazene

• Tam ve kusursuz ölçü, denge.

kemal-i rahmet ve hikmet / kemâl-i rahmet ve hikmet

• Mükemmel ve kusursuz bir rahmet ve hikmet.

kemal-i saltanat / kemâl-i saltanat

• Saltanatın mükemmelliği, kusursuzluğu.

kemal-i sermediyet / kemâl-i sermediyet

• Tam ve kusursuz süreklilik.

kemal-i şevk ve tahassür / kemâl-i şevk ve tahassür

• Tam ve kusursuz bir istek ve hasret.

kemal-i tevazu / kemâl-i tevâzu

• Tam ve kusursuz bir alçak gönüllülük.

kemal-i zati / kemâl-i zâtî

• Allah'ın zâtının mükemmelliği, kusursuzluğu.

kemal-i ziynet / kemâl-i ziynet

• Kusursuz ve mükemmel süs.

kemalat-ı rububiyet / kemâlât-ı rububiyet

• Rablığın, ilâhî terbiyenin mükemmellikleri ve kusursuzluğu.

kemalin kemali / kemâlin kemâli

• Mükemmellik ve kusursuzluğun zirvesi, en mükemmel seviyesi.

kemalsiz / kemâlsiz

• Kusurlu, noksan.

kesirler

• Küsürlu sayılar.

komedi

• yun. Cemiyetin gülünç ve kusurlu hâllerini ortaya koyan tiyatro eseri.
• Uydurma, yapmacık hareket veya söz.
• Gülünecek hareketler.

kuddus / kuddûs

• Kusur ve noksanlıklardan müberrâ olan, en mukaddes. Hiç eksiği olmayan, pâk, temiz. Cenab-ı Hakk'ın sıfatlarındandır.
• Mübarekliğin hadsiz derecesini ifâde eder. "En mukaddes" gibi.

• Kusur ve noksanlıklardan uzak, pak ve temiz olan Allah.

kuddusi / kuddusî

• Cenab-ı Hakk'ın Kuddus sıfatına dair ve müteallik. Kusursuz olan Cenab-ı Hakk'a ait.
• Kudsi ve temiz olana ait ve ona müteallik.

kudret-i kudsiye

• Her türlü kusur ve noksandan uzak olan Allah'ın güç ve iktidarı.

kudsi / kudsî

• Her türlü kusur ve noksandan uzak.

kudsiyye

• Kutsal, kusursuz ve yüce.

kur'an-ı sübhani / kur'ân-ı sübhânî

• Her türlü kusur ve noksandan uzak olan Allah'ın Kur'ân'ı, kâinat kitabı.

kusur

• Bk. kusûr
• Kusur eylemek: İhmalde bulunmak, hata yapmak.

kusurat / kusurât / kusûrât

• Kusurlar, hatalar.

• Kusurlar.

küsurat / küsurât / küsûrât / küsûrat / كُسُورَاتْ

• Küsurlar, fazlalıklar.

• (Tekili: Küsur) Artan kısımlar, küsurlar, artıklar.

• Küsurlar, artıklar.

• Küsûrler.

küsuratlar

• Küsurlar.

kusuriyet / kusûriyet

• Kusurluluk.

kusurkarane / kusurkârâne

• Kusurlu bir şekilde.

leke

• t. Benek. Kir izi.
• Kusur.

lisan-ı belagat / lisân-ı belâgat

• Düzgün, kusursuz, hâlin ve makamın icabına göre söz söyleme dili, üslûbu.

ma'ayib / ma'âyib / معایب

• Kusurlar, ayıplar. (Arapça)

ma'yub

• Ayıplanmış. Ayıplanan. Bir kusuru ve eksiği olan.

ma'yubat

• (Tekili: Ma'yube) Ayıplanacak şeyler. Eksiklikler, noksanlıklar, kusurlar.

ma'yuben

• Kusur ve ayıp sayılarak. Ayıplanarak.

ma'zeretmend

• Özürlü, kusurlu. Mazeretli. (Farsça)

maani-i mukaddese / maânî-i mukaddese

• Her türlü kusur ve noksandan yüce, mukaddes mânâlar.

maayib

• Ayıplar. Lekeler. Kusurlar.

mabud-u mukaddes / mâbud-u mukaddes

• Her türlü kusur ve noksandan yüce ve ibadet edilmeye lâyık olan Allah.

mahviyyet

• Alçak gönüllülük. Tevâzu. Kendi kusurunu bilip kendine haddinden fazla kıymet vermemek. Tevâzu içinde olmak.

maib / maîb

• (Çoğulu: Maâyib) Kusur, eksiklik, noksanlık. Leke.
• Ayıplanmış.

makàsıd-ı aliye-i kudsiye / makàsıd-ı âliye-i kudsiye

• Her türlü kusur ve eksiklikten yüce olan İlâhî maksatlar, gayeler.

manzure

• Belâ, musibet, felâket, âfet.
• Noksan ve kusuru olan, ayıplanacak kadın.

mayub / mayûb / معيوب

• Kusurlu. (Arapça)
• Ayıplanmış. (Arapça)

meayib / meâyib / معایب

• Kusurlar, ayıblar, lekeler.

• Kusurlar, ayıplar. (Arapça)

meayip / meâyip

• Ayıplar, kusurlar.

medar-ı kusur ve işkal / medar-ı kusur ve işkâl

• Kusur ve zorlaştırma sebebi.

medhul

• (Dahl. den) Ayıplanacak kusuru olan.
• Dile düşmüş.
• Kendisine birşey girmiş olan.

memnuniyet-i mukaddese

• Mukaddes memnuniyet; her türlü kusur ve noksandan uzak bir memnuniyet.

mesalib

• Eksiklikler. Ayıplar. Kusurlar.

mesavi / mesâvî

• Kötülükler, fenalıklar, ayıplar, kusurlar.

meşiet-i sübhaniye / meşiet-i sübhâniye

• Her türlü kusur ve noksandan uzak olan Cenâb-ı Hakkın zâtına has muradı ve dilemesi.

meslebe

• (Çoğulu: Mesâlib) Eksik, kusur, noksanlık, ayıp.

metin / metîn

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Kudretli, kâmil (kusursuz, noksansız) olan, hiçbir sûrette za'fiyet, âcizlik, güçsüzlük meydana gelmeyen.
• Hadîs-i şerîfi rivâyet eden (nakleden) râvîlerin (zâtların) sıra ile isimleri demek olan sened kısmından sonra gelen hadî

meyve-i kudsiye

• Kutsal, kusursuz ve yüce meyve.

müberra / müberrâ / مُبَرَّا

• (Kusurdan) uzak olan.

müdellis

• Sattığı malın kusur ve ayıbını müşteriden saklıyan.

mufarrit

• (Fart. dan) Kusur yapan, eksik işleyen. Aşırı giden.

müfettiş

• Teftiş eden, tetkik ve tahkik ile kusur ve iyilikleri görüp anlayan ve lüzumlu merci'lere bildiren.
• Araştıran.

muhabbet-i kudsiye

• Kusur ve noksandan uzak olan sevgi.

muhabbet-i mukaddese

• Mukaddes muhabbet; her türlü kusur ve noksandan yüce bir sevgi.

muhabbet-i münezzehe

• Tertemiz ve kusursuz sevgi.

mukaddes

• (Kuds. den) Takdis edilmiş olan. Temiz ve pâk. Noksan ve kusurdan müberra ve uzak olan. Her çeşit noksan, ayıp ve kusurlardan münezzeh ve uzak olan. Kudsi.

mukassır / مقصر

• Taksir eden, yapabilir iken yapmayıp çekinen.
• Kusur işleyen.
• Gücü yetmediği için yapmayan.

• Kusurlu. (Arapça)

mülim / mülîm

• Kendini levm etmek. Melâmette olmak. Kusurunu anlayıp kendisini kötülemek.

mümaşatkar / mümaşatkâr

• Dost geçinerek, kusurlara göz yumarak, müdara suretiyle. (Farsça)

münekkid

• Tenkid edici. Kötüyü iyiyi ayıran ve onları söyleyen, kusurları söyleyen.

münezzeh / مُنَزَّهْ

• Arınmış, kusur ve eksiklikten yüce.

• Kusur, eksiklik ve muhtâçlıktan uzak. Allahü teâlânın noksan sıfatlardan uzak olduğunu bildirmek için kullanılan bir tâbir.

• (Nezahet. den) Tenzih edilmiş, teberri edilmiş.
• Pâk, kusur ve noksanlıklardan uzak. Hiç bir şeye muhtaç olmayan. Kötülükten, kusurdan ve noksanlık gibi şeylerden tenzih edilen.

• (Kusurdan) uzak olan.

münezzehiyet

• Temizlik, kusursuzluk, noksansızlık.

münezzehiyet-i kudret

• Kudret ve güç açısından eksiği, noksanı ve kusuru olmama hâli.

musamaha

• İyilikle, lütufla muamele.
• İdare edip, kusuru görmezden gelme.

müsamaha / müsâmaha

• (Çoğulu: Müsamahât) Hoş görürlük, dikkat etmemek, aldırış etmemek. Kusurlara göz yummak.

• Hoş görme, kusuru görmezlikten gelme.

müsebbihan

• Tesbih edenler. Bütün noksan sıfatlardan, her çeşit kusurdan Cenab-ı Hakkın uzak, temiz ve pâk olduğunu ikrar edenler, söyleyenler. (Farsça)

mutazarrı'

• Tazarru eden. Alçak gönüllülük eden.
• Bir şeye gizlice varıp yaklaşan.
• Can ve gönülden tezellül ile yalvaran.
• Noksan ve kusurlarını bilerek kibirden, büyüklenmekten çekinip tevazu eden.

mutazarrıane / mutazarrıâne

• Kendi kusurlarını bilerek, ihtiyacını anlayarak, tevazu ile niyaz ederek, yalvararak. (Farsça)

mütezellilane / mütezellilâne

• Zelil olarak, alçaklara yakışır surette, alçakçasına. Kendi hiçliğini bilir surette, kusur ve aczini anlamakla. (Farsça)

• Kendi kusur ve aczini bilerek.

mutezirane / mutezirâne

• Özür dileyerek. Kusurunu kabul edip yalvarırcasına. (Farsça)

nağme-i fesahat

• Kusursuz derecede düzgün, açık ve akıcı nağme.

nakıs / nâkıs

• Eksik, noksan, kusurlu.

nakisa / nakîsa / نقيصه

• Kusur, noksan, eksiklik.

• Kusur. (Arapça)

nakise / nakîse / نقيصه

• Kusur, ayıb, eksiklik, kabahat, noksanlık.
• Gıybet.

• Kusur. (Arapça)

nakisedar / nakisedâr

• Eksiği bulunan. Kusuru olan. Kusurlu. (Farsça)

naks

• Eksiklik, noksan, kusur.
• Azaltma, eksiltme.

nakş-ı nezih

• Kusursuz san'at nakşı.

namaz tesbihatı / namaz tesbihâtı

• Namazdan sonra, Allah'ı her türlü kusurdan yüce tutarak şanına lâyık ifadelerle anma.

nazarın kusuru

• Bakış, görüşün kusuru ve kısalığı.

nazm-ı celil-i sübhani / nazm-ı celil-i sübhanî

• Her türlü kusur ve eksiklikten münezzeh olan Cenâb-ı Hakk'ın yüce âyetlerindeki tertip ve diziliş.

nebiyy-i akdes

• Kusur ve noksandan yüce, mukaddes nebî, peygamber; Hz. Muhmmed.

nefs-i mardiye

• Kusurlarını bilen, kendisinden râzı olunan nefis. Rabbinin indinde makbul olan nefis.

nefs-i mardiyye

• Kusurlarını bilen, kendisinden râzı olunan nefs. Rabbinin indinde, makbûl olan nefs.

nekais

• Eksiklikler, kusurlar.

neyyif

• Küsur. Ziyade. Artık. Fazla.
• İhsan.
• Yakın.

niam-ı sübhaniye / niam-ı sübhâniye

• Zâtında, sıfatında ve işlerinde eksiksiz ve kusursuz olan Allah'ın nimetleri.

nida-i beliğ / nidâ-i belîğ

• Düzgün, kusursuz, yerinde sesleniş.

noksan / noksân / نقصان

• (Nuksan) Eksik, kusurlu, nâkıs.
• Eksiklik, azlık. Eksilme, azalma.
• Yokluk.

• Eksiklik. (Arapça)
• Kusur. (Arapça)
• Eksik. (Arapça)

nur / nûr

• Aydınlık, ışık, feyz, bereket ihsân.
• Kur'ân-ı kerîm.
• Îmân.
• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından. Tam ve kusursuz olarak zâhir olup her şeyi ortaya çıkarıcı, yaratıcı veya göktekileri ve yerdekileri nûru ile hidâyet edici, doğru yolu gösterici, gökleri; güneş, ay ve yıld

nutk-u beliğane / nutk-u beliğâne

• Balâgatli nutuk; kusursuz ifadelerle muhatapların hallerine ulgun olarak akıl ve kalplerini aydınlatan nutuk.

ordu-yu sübhani / ordu-yu sübhânî

• Her türlü kusur ve eksiklikten yüce olan Allah'ın bir ordu gibi yaratıp sevk ettiği varlıklar.

özür

• Geçerli bahane, kusur, eksiklik.

• Bir kusurun afvı için gösterilen sebep.
• Bahane, sebep.
• Mâni, engel. Kusur, nakise, sakatlık.
• Fevz. Zafer.
• Bir adamın kusur ve kabahatinin çok olması.
• Fık: Abdesti bozucu ve devamlı olan şey.

pür kusur

• Kusurlarla dolu.

pür-kusur / pür-kusûr

• Çok kusurlu.

• Çok kusurlu.

pür-kusurluk

• Kusurlarla doluluk.

pür-taksir / pür-taksîr

• Kusurlarla dolu.

pürkusur

• Kusurlarla dolu.

pürtaksir

• Çok kusurlu.

rabbü'l-alemin teala ve tekaddes hazretleri / rabbü'l-âlemîn teâlâ ve tekaddes hazretleri

• Bütün âlemleri idare ve terbiye eden, yücelik sahibi olan ve her türlü kusur ve eksiklikten uzak olan Allah.

rahmet-i sübhani / rahmet-i sübhânî

• Her türlü kusur ve eksiklikten yüce ve uzak olan Allah'ın rahmeti, merhamet ve şefkati.

rekaket / rekâket / ركاكت

• Kekeleme, dil tutukluğu.
• Sözün kusurlu oluşu. Belagattan mahrum olmak.
• Zayıf ve ince olmak, yufka olmak.
• El ile cismin hacmi ve cüssesini anlamak için yoklamak.
• Gevşeklik, zayıflık, dermansızlık.

• Kekemelik. (Arapça)
• Söz kusuru. (Arapça)

rekik

• Dili tutuk, kusurlu, peltek.
• Rey ve idraki zayıf olan.
• Gayret ve namusu olmayan.
• Zayıf, kuvvetsiz.

• Kusurlu, tutuk.
• Peltek, dili tutuk.

rezil ü rüsva

• Kusur ve ayıpları meydana çıkarılmış, kepâze olmuş olan.

rü'yet-i taksir / rü'yet-i taksîr

• Kendini günâhkâr ve kabahatli, kusurlu görmek, kendini suçlamak.

rububiyet-i sübhaniye / rububiyet-i sübhâniye

• Her türlü kusur ve noksandan yüce olan Allah'ın bütün varlık âlemini terbiye edip idaresi ve egemenliği altında tutması.

sahaif-i nukuş-u sübhaniye / sahâif-i nukuş-u sübhâniye

• Her türlü kusur ve noksandan uzak olan Allah'ın nakışlarını gösterdiği sahifeler.

sahih

• Fık: Rükünleri ve şartları tamam olan herhangi bir ibâdet ve muâmele.
• Hâlis, kusursuz, şüphesiz.
• Edb: Gerek söz bakımından ve gerek mânâca noksanları bulunmayan ifade.
• Gr: Kelimenin kök harfleri (Huruf-u asliye) : 1- Hemzeden; 2- İki aynı harf yanyana geldiği zaman, y

şaibe / şâibe

• Leke, kir.
• Süprüntü. Pislik.
• Kusur. Noksan. Hata. Eksiklik.

• Leke, kusur.

şaibe-i taklit

• Taklit kusuru.

şaibesiz / şâibesiz

• Lekesiz, kusursuz.

sakek

• At kusurlarından bir kusur.

salavatullah

• Allah'ın rahmet ve inayeti, kusur ve günahları aff u mağfiret etmesi.

saltanat-ı amme-i sübhaniye / saltanat-ı âmme-i sübhâniye

• Her türlü kusurdan yüce olan Allah'ın herşeyi kuşatan egemenliği.

sani-i mukaddes / sâni-i mukaddes

• Her türlü kusur ve noksandan yüce olan ve herşeyi san'atla yaratan Allah.

satir

• Setreden, örten, kapatan.
• Günahları, kusurları örten.

sebeb-i kusur

• Kusur sebebi.

sefine-i sübhaniye / sefine-i sübhâniye

• Her türlü kusur ve eksiklikten uzak olan Allah'ın bir gemi gibi yaratarak uzayda gezdirdiği dünya.

sehavet-i mutlaka / sehâvet-i mutlaka

• Her yeri kaplayan, kusursuz ve sınırsız cömertlik.

selam / selâm / سَلَامْ

• Esmâ-i hüsnâdan (Allahü teâlânın güzel isimlerinden). Zâtı ayıplardan (kusurlardan), sıfatları noksanlıklardan ve işleri kötülüklerden uzak, temiz olan.
• İki müslüman karşılaşınca veya ayrılırken birinin diğerine; "Es-selâmü aleyküm" veya "Selâmün aleyküm" yâni dünyâda ve âhirette sel

• Ayıp ve kusurlardan sâlim, emniyet içinde olma.

selamet-i fıtrat / selâmet-i fıtrat

• Fıtratın temizliği; kusursuzluğu, doğruluğu.

selim / selîm

• (Selâmet. den) Sağlam, kusursuz. Refah ve selâmet üzere bulunan.

• Sağlam, kusursuz.

• Sağlam, kusursuz, refah ve selamet üzere bulunan.

selleme

• "Selâm ve selâmet versin, kusur ve ayıptan hâli ve beri eylesin" meâlinde duâ.

setr-i uyub

• Ayıpları örtmek, kusurları ifşa etmemek.

settar / settâr / سَتَّارْ

• Kullarının bütün kusurlarını örten, ayıplarını en çok gizleyen Allah.

• Kusurları çokça örten (Allah).

settar-ül uyub

• Ayıpları, kusurları örten. Kusurları göstermeyen, günahları bağışlayan Allah (C.C.)

şevaib

• (Tekili: Şâibe) Kusurlar, lekeler, noksanlar, ayıplar.
• Şüpheler
• Eserler, izler, nişânlar.

şeyn

• Kusur, ayıp, noksan, kabahat. Yaramaz şey.

• Kusurlu, noksan, kötü.

• Kusur.

şeyn-i temenna / şeyn-i temennâ

• Eli başa getirerek "baş üstüne" deme kusuru, temenna kiri.

sıfat-ı kemaliye / sıfât-ı kemâliye

• Allah'ın her türlü kusur ve eksiklikten uzak olan mükemmel sıfatları, nitelikleri.

sıfat-ı sübhaniye / sıfât-ı sübhâniye

• Her türlü kusur ve noksandan uzak olan Allah'ın sıfatları.

sıhhat

• Sağlamlık. Doğruluk. Sağlık.
• Edb: Sözün yanlış ve eksik olmamasıdır. (Sözün sağlamlığı diye tercüme edilebilen sıhhat-ı ifade: Bir ibarede zâf-ı te'lif, ta'kid, garabet, tetabu-u izafet, tekrar, tenafür, şivesizlik v.s. gibi kusurlar bulunmamakla tahakkuk eder...)

sıla-i rahim

• Hısım akrabayı ve mü'minleri ziyaret etme, onlarla görüşme ve mektuplaşma; alâkayı devam ettirme.
• Akrabanın kusurlarını affetme.

sırr-ı sübhani / sırr-ı sübhânî

• Her türlü eksiklikten, kusur ve çirkinlikten yüce olan Allah'a ait sır.

subbuhun kuddusün / subbûhun kuddûsün

• "Allah (C.C.) subbûhtur, kuddûstür. Zâtına ve sıfatına fena, noksan ve kusur yanaşamaz. Her zaman ve her dilde, her mahluk onu tesbih ve takdis eder." gibi mânâları ifade eder.

sübhanallah

• Cenab-ı Hakk'ın mahlukatı ve eserleri karşısında duyulan hayret ve taaccübü ifade etmek için söylenir. Cenab-ı Hakkın zâtında, sıfâtında ve ef'alinde bütün kusurlardan münezzehiyetini ifade eder.

sübhanellah / sübhânellah

• Allahü teâlâyı noksanlık ve kusur olan şeylerden tenzîh ederim, uzak tutarım mânâsına, mübârek, kıymetli bir söz.

şuunat-ı sübhaniye / şuûnât-ı sübhâniye

• Her türlü kusur ve noksandan uzak olan Allah'ın yüce sıfatlarının mahiyetlerinde bulunan ve onları tecelliye sevkeden Zâtına ait kutsal özellikler.

ta'n

• Hoş görmemek. Kötülemek. Birisinin ayıp ve kusurlarını beyan etmek.
• Küfretmek.
• Muhalifin iddialarını çürütmek.
• Vurmak.
• Duhul etmek, dâhil olmak, girmek.

• Hoş görmemek, kötülemek.
• Birisinin ayıp ve kusurlarını söylemek.
• Küfretmek.
• Muhalifin iddialarını çürütmek.

ta'yip / tâ'yip

• Ayıplama, kusurlu bulma.

ta'zir

• Kusur ve özür etme.
• Aslı olmayan özürler beyan etme.
• Necis bulaştırmak.

takaddüs / تَقَدُّسْ

• Kusursuz olma.

takdis / takdîs / تَقْد۪يسْ

• Büyük hürmet göstermek. Mukaddes bilmek.
• Cenab-ı Hakk'ın kusursuz, pâk ve her hususta noksansız olduğunu bildirmek, söylemek ve Allah'a (C.C.) şükretmek.

• Kusursuz bulma.

takdiskar / takdiskâr

• Takdis eden, mukaddes ve kusurlardan uzak olduğunu ifade eden.

taksir / taksîr / تقصير

• (Kasr. dan) Kısaltma, kısma.
• Kusur, hata, kabahat, suç. Günah.
• Bir işi eksik yapma.
• Bir şeyi yapabilir iken yapmama.
• Zayıflatmak, süstlük etmek.
• Geri kalmak.

• Kısaltma, kusur, günah.

• Kısaltma. (Arapça)
• Kusur. (Arapça)

taksirat / taksîrât / تقصيرات

• Kusurlar, günahlar.

• (Tekili: Taksir) Kusurlar, suçlar, günahlar, kabahatlar.

• Kusurlar, günahlar.

• Günâhlar, kabahatlar, kusûrlar.

• Kusurlar. (Arapça)

tasaffi-i hayat / tasaffî-i hayat

• Hayatın kirlerden ve kusurlardan arınması, saflaşması.

tazarru'

• Bir şeye gizlice yaklaşmak.
• Kendi kusurlarını bilip kibirden vaz geçip tevâzu ile yalvarmak.

• Bir şeye gizlice yakarma.
• Kendi kusurlarını bilip kibirden vazgeçip tevazu ile yalvarmak, ağlayıp, sızlamak.

tebrie

• Kusur ve noksandan uzak tutma.

tebrie etmek

• Beraat etmek, kusur ve noksanlıktan uzak tutmak.

tecessüs

• İnsanların gizli hallerini, ayb ve kusûrunu merâk edip, iç yüzünü araştırıp öğrenmeye çalışmak.

teennuk

• Varlıklardaki hikmetli, kusursuz ve pürüzsüz yaratılma özelliği.

• Nazarında ve fikrinde dikkatli olmak. İttikan. Eşyanın hikmetli, kusursuz ve pürüzsüz yapılışı.

• Kusursuz yapılış.

tefahur

• Fahirlenmek. İftihar etmek. Kendini iyi görüp, kusurdan gaflet etmek.

tekarüm / tekârüm

• Ayıp ve kusur olacak şeylerden kaçınma.

tekellümat-ı tesbihiye / tekellümât-ı tesbihiye

• Allah'ı her türlü kusurdan yüce tutarak şanına lâyık ifadelerle anan konuşmalar.

telbis

• (Lebs. den) Ayıbını, kusurunu örtüp iyi göstermek.
• Suret-i haktan görünerek hile edip aldatmak.
• Hile. Oyun.

tenezzüh / تَنَزُّهْ

• Uzaklaşmak.
• Gezinti. Bağ ve bahçe gibi yerlere gam ve kederi izale için çıkmak.
• Kusur, pislik ve ayıptan uzak olmak.

• Kusurdan uzak olma.

tenezzüh-ü zati / tenezzüh-ü zâtî / تَنَزُّهُ ذَاتِي

• Kendi zatında her türlü kusur ve noksandan uzak ve temiz oluş.

• Zata mahsus tenezzüh. Yani zatının bütün noksan sıfatlardan, kusurlardan temiz ve uzak oluşu.

• (Allah'ın) Zatının her türlü kusur ve noksanlıktan uzak olması.

tenkis-i gayr / tenkîs-i gayr

• Başkasını kusurlu gösterme.

tenzih / tenzîh / تنزیه / تَنْز۪يهْ

• Suç ve noksanlıktan uzak saymak. Cenab-ı Hakk'ı (C.C.) her çeşit kusur, noksan, şerik gibi hallerden uzak bilip söylemek.
• Kabahati yok olduğu anlaşılmak ve onu ifade etmek.

• Kusur kondurmama.

• Arındırma, uzak tutma, kusur kondurmama. (Arapça)
• Tenzîh etmek: Uzak tutmak, kusur kondurmamak. (Arapça)

• Kusurdan uzak tutma.

tenzih-i hakiki / tenzih-i hakikî

• Cenâb-ı Hakkı, her çeşit kusur ve noksan sıfatlardan uzak tutmak.

terkik

• Zayıflatma. Lisanı veya ibareyi kusurlu ve bozuk kullanma.

tesbih / تسبيح

• Allah'ı her türlü noksan ve kusurdan yüce tutarak şanına lâyık ifadelerle anma.

• Kusurlardan beri kılma.

tesbih eden

• Allah'ı her türlü kusurdan yüce tutarak şanına layık ifadelerle anan.

tesbih-i ilahi / tesbih-i ilâhî

• Allah'ı her türlü kusurdan yüce tutarak şanına lâyık ifadelerle anma.

tesbihat / tesbihât

• Allah'ı öven ve kusurdan yüce tutan sözler ve varlıkların hal diliyle bu anlamı ifade etmesi.

tesbihat-ı mahsusa

• Özel tesbihler, Allah'ı her türlü kusurdan yüce tutarak şanına layık ifadelerle anma.

tesbihat-ı rabbaniye / tesbihat-ı rabbâniye

• Allah'ı öven ve kusurdan yüce tutan sözler.

tesbihat-ı uzma / tesbihât-ı uzmâ

• Büyük, azim tesbihât bütün varlıkların Allah'ı her türlü kusurdan yüce tutarak şanına layık ifadelerle anmaları.

tesbihhan / tesbihhân

• Tesbih eden; Allah'ı her türlü kusurdan yüce tutarak şanına layık ifadelerle anan.

tevani

• İşde tembellik etmek. (Farsça)
• Kusur işlemek. Usançlık, bezginlik göstermek. (Farsça)

tevbe-i istigfar / tevbe-i istigfâr

• Kendini kusurlu görerek, günâhlara tövbe etmek, Allahü teâlâdan af dilemek.

tevfikat-ı sübhaniye / tevfikat-ı sübhâniye

• Bütün kusur ve eksikliklerden münezzeh ve uzak olan Allah'ın verdiği yardım ve başarılar.

tezkiye-i nefs

• Nefsi, İslâmiyet'in haram ettiği, beğenmediği şeylerden, kötü isteklerinden temizlemek.
• Nefsini beğenme, insanın kendindeki nîmetleri, iyilikleri, kendinden bilip, Allahü teâlânın verdiğini düşünmemesi. Bu nîmetlerin Allahü teâlâdan geldiğini bilip, kendinin kusurlu olduğunu düşünmek

• Nefsini temiz bilmek. Kusuru üzerine almamak. Nefsini kusursuz addetmek.
• Nefsi kötü şeylerden temizlemek, hayra yöneltmek.

ünvan-ı mukaddes

• Her türlü kusur ve çirkinlikten yüce ünvan.

uyub / uyûb / عيوب

• (Tekili: Ayıb) Ayıblar, kusurlar.

• Ayıplar, kusurlar.

• Kusurlar. (Arapça)

vacibü'l-vücud teala ve tekaddes hazretleri / vâcibü'l-vücud tealâ ve tekaddes hazretleri

• Namı ve şerefi yüksek olan, her türlü kusur ve eksikliklerden münezzeh olan, varlığı zorunlu olup var olmak için hiçbir sebebe ihtiyacı bulunmayan Allah.

vahid-i sahih

• Sağlam birey, küsuratsız sayı; tamsayı.

vilayet-i hassa / vilâyet-i hâssa

• Tasavvufta, nefsin îmân ve itâate geldiği ve bütün ibâdetlerin hakîkî ve kusursuz olduğu makam.

vücud-u akdes

• Bütün eksik ve kusurlardan pâk olan Allah'ın kendi zâtına ait varlığı.

yavuz sultan selim

• (Hi: 875-926) Osmanlı Padişahlarından dokuzuncusudur. Sultan Süleyman Han'ın babası, 2. Bayezid Han'ın oğludur.Azim ve sebat örneği olan ve memleket mes'elelerinde en küçük kusurları bile afvedemiyen Yavuz Selim, Çaldıran seferine çıkmıştı. Uzun müddet seferde olan askerleri bir gün padişahın çadırı

zat-ı akdes / zât-ı akdes

• Her türlü kusur ve noksandan yüce olan Zât, Allah.

zat-ı akdes-i ilahi / zât-ı akdes-i ilâhî

• Her türlü kusur ve noksandan sonsuz derece uzak olan Zât, Allah.

zevk-i selim

• En kusursuz, en yüksek derecedeki zevk.