calife

• Deri ile eti birlikte koparan yara.

cebbar / cebbâr / جبار

• Zorba. (Arapça)
• Güçlü. (Arapça)
• Tanrı. (Arapça)
• Tuttuğunu koparan, becerikli. (Arapça)

cerrar / cerrâr

• Tedirgin edici davranışlarla para koparan.

engiz

• Koparan, karıştıran, tahrib eden. (Farsça)

• "Koparan, veren" mânâsında son ek.

fesad-engiz

• Fesad koparan. Fesad çıkaran. Karışıklık çıkaran.

fettan / فتان

• İşveli, oynak, cilveli. (Arapça)
• Fitne koparan. (Arapça)

fitne-cihan

• Fitne koparan, fesat karıştıran, bozgunculuk yapan. (Farsça)

gubar-aver / gubâr-âver

• Toz götüren. Tozkoparan.

ken

• "Kazan, kazıcı, koparan, yıkan, söken." anlamlarına gelir ve kelimelere katılır. Meselâ: (Kuh-ken: Dağ deviren, tünel açan) gibi. (Farsça)

mugbir

• Gücenmiş. İğbirar sahibi.
• Toz koparan.

muktela'

• (Kal'. den) Kökünden koparılmış. Kökünden koparan.

mukteli'

• (Kal'. den) Kökünden koparan.

müntezi'

• (Nez'. den) Yerinden çekip koparan. Bir şeyi söken.

müntif

• (Netf. den) Kılları döken. Koparan, çeken.

müsir

• Koparan, kaldıran.

müste'sil

• (İstisal. dan) Kökünden koparan.
• Ele geçiren.

naziat

• Hz. Azrâil'in (A.S.) avenesi olan bir taife melâike ki; şerli ve kötü ruhlu insanların canlarını şiddetle alırlar.
• Nez'edenler. Çekip koparanlar.

nevvah

• Ağlayan, çığlık koparan.

safa-engiz

• Safa koparan. Neşe, sevinç yapan.

şiken

• (Şikesten mastarından) Kıvrım, büküm. (Farsça)
• Koparan, parçalayan mânâsında birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Haysiyet-şiken : f. Haysiyet kıran. (Farsça)

• "Koparan, kıran" mânâsında son ek.

velvele-engiz

• Gürültü koparan, gürültü çıkaran. (Farsça)

zabit / zâbit

• (Çoğulu: Zâbitân) Askere kumanda eden rütbeli asker.
• Kuvvetli, yavuz.
• Zabteden. Başkalarını zabtedip idare etmeğe memur olan.
• Subay.
• Mc: Dediğini yaptıran, tuttuğunu koparan kimse.