kes
- El veya ayak ile bir nesnenin arkasına vurmak.
- İttibâ etmek, tâbi olmak.
- Yemen'de bir kabile adı.
(Keşiden) Çekmek fiilinin emir kökü. Birleşik kelimeler de yapılır. Meselâ: Cefâ-keş : Cefâ çeken. Esrar-keş : Esrar çeken, esrar içen serseri.
Yoğurt peyniri, yağsız âdi peynir.
Akılsız, kolay aldanır. Ahmak.
"Çeken" mânâsında son ek.
Kalb sıkıntısına uğrayıp huzursuz olmak.