atf-ı tefsir

• Bir mânada olup mücerred tasdik ve te'kid için "ve" ile müteradifine (aynı mânadaki kelimeye) atfolunan kelime. Meselâ: "İhsan ve kerem, hüzün ve keder" ifadesindeki "ve" ler gibi. Diğer bir ifade ile: Aynı olan ayrı iki kelimenin birlikte kullanılması. ("deli divâne"de olduğu gibi.)

ba'

• Kulaç.
• Erişme.
• Yetme.
• Kuvvet, kudret, beceriklilik.
• şeref, kerem.
• Vergili, verimli olma.

berr

• (Çoğulu: Ebrâr) Va'dinde sâdık. Sözünde duran. Muhsin. Keremkâr.
• Nimetleri herkese, umuma ihsan eden.
• Gerçeklik, sıdk.
• Susuz, kuru yerler.
• Toprak. Yeryüzü, yer.

bü'bü'

• Her nesnenin aslı.
• İzzet, kerem.
• Zeyrek akıllı, zarif kişi.
• Hâkim, seyyid.
• Gözbebeği.
• Mc: Çok kıymetli ve değerli olan şey.

cömert

• Eli açık, ikramcı, kerem sahibi.

ekarim

• (Tekili: Kerim) Kerem sâhibi olanlar.

faal

• Balta sapı.
• Kerem.

fazl

• Âlimlere yakışır olgunluk.
• İmân, cömertlik, ihsan, kerem, ilim, ma'rifet, üstünlük, hüner, tefâvüt, inayet.
• Artmak.
• Artık, (bunun zıddı naks'tır). Bir şeyden bakiye kalmak.

feyz

• (Çoğulu: Füyuz) Bolluk, bereket.
• İlim, irfan. Mübareklik.
• Şan, şöhret.
• İhsan, fazıl, kerem. Yüksek rütbe almak.
• Suyun çoğalıp çay gibi taşması. Çok akar su.
• Bir haberi fâş etmek.
• İçindeki düşüncesini izhar etmek.

• İhsan, bağış, kerem.

fütüvvet

• Dostlara afv ve safh ile muamele.
• Yiğitlik. Cömertlik. Lütuf ve ihsankârlık.
• Kerem ve seha.
• Soy temizliği.

füyuz

• (Tekili: Feyz) Feyizler. İnâyetler. Keremler.
• Suyun çoğalıp taşması.
• İnsanın içindeki gizli şeyleri saklamayıp izhar etmesi.
• Bir haberin fâş ve şayi' olması.

hasb

• (Haseb) Birisinin sülâlesi cihetinden iftihar yolu ile saydığı iyilik. Mal, din, millet. Kerem, fiil ve amelde yüksek şeref, iyi iş, sâlih amel. Şeref, asalet, şan, kadr ve haysiyet.
• Dolayı, cihetiyle, gereğince.

hatem-i tai / hatem-i taî

• (Ebu Adi bin Abdullah bin Said) Arab kabile reislerinin büyüklerinden ve şairlerinden olup, cömertliği ile meşhurdur. Adı, cömertlik ve keremde darb-ı mesel halini almıştır. Bazı şiirleri toplanarak bir divan yapılmış ve Londra'da bastırılmıştır. Hz. Peygamber'in (A.S.M.) zamanına yetişmiş ise, de,

hayre

• (Çoğulu: Hayrât) İyilik, kerem.
• Her nesnenin iyisi.

istikram

• Kerem ve lütuf isteme.

ıtk

• Azad edilmek. Hürlük. Esir veya köle olanın serbest edilmesi. Azad olmak.
• Kerem ve hüsn-ü cemâl. Asâlet ve necâbet. Şeref, şan ve kıdem. Kuvvet.

kan-ı kerem / kân-ı kerem

• Kerem, lütuf ve ihsan menbaı.

keramet / kerâmet / كرامت

• Allah (C.C.) indinde makbul bir veli abdin (yâni, âdi beşeriyyetten bir derece tecerrüd edebilen zatların) lütf-u İlâhî ile gösterdiği büyük mârifet. Velâyet mertebelerinde yükselen bir abdin hilaf-ı âdet hâli.
• Bağış, kerem.
• İkram, ağırlama.

• Cömertlik, kerem. (Arapça)
• Velîlerin gösterdikleri olağandışı hal. (Arapça)

kerem / كرم

• Cömertlik. (Arapça)
• Kerem kılmak: Kerem etmek, iyilik etmek. (Arapça)

kerem-i mütecessid

• Maddi vücut giymiş kerem.

keremgüster

• Cömert, mükrim, kerem sâhibi. (Farsça)

keremkar / keremkâr

• Kerem eden, ikram eden. Cömert, eli açık olan, bağışlayan. (Farsça)

• Keremli.

keremkarane / keremkârâne

• Keremlice.

keremnamdar / keremnâmdâr

• Keremiyle tanınan.

keremperver

• Kerem sâhibi. Eli açık, cömert. Mükrim. (Farsça)

kerim / kerîm

• Her şeyin iyisi, faydalısı. Kerem ile muttasıf olan, ihsan ve inayet sâhibi. Şerefli ve izzetli. Muhterem, cömert, müsamahakâr. (Kur'an-ı Kerim tâbirindeki kerim; muazzez, mükerrem mânâsınadır. Kur'an-ı Kerim'de bu kelime 27 defa geçer ve ancak iki defa Cenab-ı Hak hakkında kullanılmıştır.)

• Kerem sahibi, cömert, ulu, büyük.

• Kerem sahibi.

kerim-i pürneval / kerîm-i pürneval

• Her türlü nimeti bolca ikram eden, sonsuz kerem sahibi olan Allah.

kutehdest / kûtehdest

• Kısa elli. Elli kısa olan. (Farsça)
• Mc: Hasis, cimri, tamahkâr, keremsiz. (Farsça)

lütf u kerem

• Kerem ve iyilik; iyilik ve yumuşaklıkla muamele; cömertlik, merhamet ve ihsan.

lütf u kerem ü ihsan

• Lütuf, kerem ve ihsan.

mekarim / mekârim

• (Tekili: Kerem) Keremler. İyilikler.
• Güzel ahlâk sahibi olmak.
• Ahlâk-ı hamide, Cenâb-ı Hakk'ın sevdiği, beğendiği güzel ahlâk.

mekarimkar / mekârimkâr

• Cömert, eliaçık. Kerem sâhibi. (Farsça)

melaike-i kiram / melâike-i kiram

• Aziz, şeref ve kerem sahibi melekler.

miftah-ı kerem ve ihsan / miftâh-ı kerem ve ihsan

• Allah'ın kerem ve ihsanının anahtarı.

mikram

• Çok ikram ve kerem eden. Bağışlayan, ihsan eden.

mücavedet

• Bir kimseye karşı ihsan ve kerem etme.

mufahham

• Büyüklük kazanmış, kerem sahibi, itibarlı, azim, büyük.

mükareme / mükâreme

• Cömertlik ve kerem hususunda yarışma.

nücebe

• Lütuf ve keremi çok olan. Cömert insan.

sani-i kerim / sâni-i kerîm

• Sonsuz cömertlik ve kerem sahibi ve herşeyi san'atla yaratan Allah.

sefit

• Keremli, cömert kimse.

semh

• Cömertlik, keremli olma.

tefaddul

• Faziletlilik iddiasında bulunmak. Üstünlük taslamak.
• Bir kimseyi inâyet, ihsan ve kerem ile memnun etmek.

tekerrüm

• Saygı görmek. Keremli olmak.

tekrim

• Hürmet ve tazim göstermek ve görmek. Saygı göstermek, lütuf ve kerem icrasında bulunmak.

ükrume

• Kerem, bahşiş, lütuf.

ulüvv-ü cenablık

• Âlî cenablık.
• Kerem ve cömertlik sâhibi ve faziletli olmak. Büyüklük.