arz-ı didar / arz-ı dîdâr

• Kendini gösterme, güzelliğini gösterme.

be-didar

• Görünür olmak, kendini göstermek. Meşhur. Namdar. (Farsça)

cilveger / جِلْوَه

• Kendini gösteren.

haslet-i hamra / haslet-i hamrâ

• Güçlü haslet; hamiyet, gayret ve mahçubiyetten kaynaklanan ve yüz kızarması şeklinde kendini gösteren haslet.

hayız

• Kadınlarda her ayın belirli günlerinde kanama ile kendini gösteren özel bir hâl, âdet hâli, hayz.

hodbin / hodbîn / خُودْب۪ينْ

• Bencil, kendini gören.

• Kendini gören, kendini beğenmiş.

hodbinlik

• Kendini görme, kendini düşünme; bencillik.

ıhdar

• Kendini gözlemek.
• Bir yerde durmak, ikâmet.

ihtirasi / ihtirasî

• Korunma, muhafaza olunma, kendini gözetme.

işgüzar

• Becerikli, çalışkan. (Farsça)
• Kendini göstermek için gerekmezken işe karışan. (Farsça)

ketm-i nüfus

• Kendini göstermeme. Saklama.

meyl-i nümayiş / meyl-i nümâyiş

• Gösteriş eğilimi, kendini gösterme meyli.

murakabe / murâkabe

• Kontrol etmek, inceleyip vaziyeti anlamak.
• Kulun, bütün hâllerinde Allahü teâlânın kendini gördüğünü bilmesi ve O'nu unutmaması.
• Nefsi kontrol etmek, ondan gâfil olmamaktır.

mutasanni'

• (Çoğulu: Mutasanniîn) Kendini güzel ve süslü göstermek isteyen.

mütevakki

• Tevakki eden. Kendini gözeten, tehlikeli şeylerden sakınan ve çekinen.

revnüma

• (Ru-nüma) Zuhur eden, kendini gösteren. (Farsça)
• Yüz görümlüğü. (Farsça)

rü'yet-i taksir / rü'yet-i taksîr

• Kendini günâhkâr ve kabahatli, kusurlu görmek, kendini suçlamak.

sinsi

• Kendini gizleyen, gizlenen.

temayüz

• Kendini göstermek. Farklı ve yüksek vasfı olmak. Başka vasıflarla üstün olmak.

• Kendini gösterme.

temeyyüz / تميز

• Benzerlerinden farklı ve üstün olma. Diğerleri arasından kendini gösterme.

• Kendini gösterme.

• Kendini gösterme, sivrilme, ayrıcalık kazanma. (Arapça)
• Temeyyüz etmek: Kendini göstermek. (Arapça)

teşahhusat-ı mülkiye

• Varlıkların maddî yönleriyle belirgin olarak ortaya çıkması, diğer fertlerden ayrılabilir özellikleriyle kendini göstermesi.