berkuk

• Şeftali, kayısı, zerdali.

çağla

• (Çağala) Badem, erik, kayısı gibi yemişlerin yenebilen ham meyvesi.

cilaz

• Kamçının ucuna bağlanan kayış.

cir

• Aşağı, alt. (Farsça)
• Eldiven, kayış vs. gibi şeyler yapılabilen tabaklanmış deri. (Farsça)

düval

• Tasma, kayış. (Farsça)

esar

• Esirlerin ellerini bağladıkları ince kayış.

fitrak

• Atın terkisi, terki kayışı, eyerin ardındaki tasma. (Farsça)

garez

• Kayıştan yapılan üzengi.
• Ağaç üzengi.

hademe

• Hizmetçiler, hâdimler.
• (Çoğulu: Hıdâm) Halhal.
• Devenin ayağını bağladıkları kayış.

hamail / hamâil / حمائل

• (Tekili: Himâle) Tılsım, muska.
• Kılıç kayışı, kılıcı bele bağlamaya yarayan kayış.

• Kılıç kayışı. (Arapça)

hidam

• (Tekili: Hizmet) Hizmetler. Vazifeler.
• (Hademe) Devenin ayaklarına bağlanan halkalar, kayışlar. Ayak bilezikleri, ayak köstekleri.

himale

• (Çoğulu: Hamayil). Kılıç kayışı.

işsa

• (Teşsi') Ayakkabısına tasma takma, kayış geçirme.

kasatura

• Süngü gibi tüfeğin namlusu ucuna takılan veya bel kayışına asılı olarak taşınan bir çeşit bıçak.

kelb

• (Çoğulu: Ekâlib-Eklüb-Kilâb) Köpek, it.
• Meşhur bir yıldız.
• İki adım arasına koyarak dikilen kayış.
• Yolcuların, yük üstünde azıklarını astıkları demir çengel.
• Şiddet.
• Hırs.

kemend

• Eskiden idam için boyna geçirilen yağlı kayış. (Farsça)
• Uzakta bulunan herhangi bir nesneyi yakalayıp çekmek için üzerine atılan ucu ilmekli uzunca ip. (Farsça)
• Geyik ve benzeri hayvanların yuları. (Farsça)
• Güzelin saçı. (Farsça)

kemerbend / كمربند

• Bel kayışı. (Farsça)

kenare

• Kıyı, kenar. (Farsça)
• Kucak. (Farsça)
• Kasap çengeli. Kayış asılan çengel. (Farsça)

kıdd

• Kayış.

külbet

• Sıkıntı, zorluk, ıztırab. Şiddet.
• İki sahtiyan arasına konup dikilen kırmızı kayış.

külve

• (Çoğulu: Külu-Külliyât) Dağarcık altına çepeçevre diktikleri deri.
• Tirşe dedikleri kayış.

lagziş

• Sürçme, kayma. (Farsça)
• Kayış, sürçüş. (Farsça)

mı'lak

• (Çoğulu: Meâlik) Üzengi kayışı.
• Üzüm hevneği.
• Et ve üzüm asılan çengel.

micerr

• Gem çenberi.
• Matkap kayışı.

misane

• Dizgin kayışı.

mışmış

• Zerdali, erik veya kayısı.

paldüm

• Hayvanın semerinin ileri geri kaymaması için arka ayaklarının kaba etleri üzerinden geçirilen kayış. (Farsça)

rihat

• Kayış yapımında kullanılan deri.

saka

• Ordunun gerisi, ordunun gerisinde bulunan asker takımı.
• Üzengi kayışı.

şekerpare

• Çok tatlı ve şekerli olan bir kayısı cinsi. (Farsça)
• Bir nakış çeşiti. (Farsça)
• Bir cins tatlı. (Farsça)

serih

• (Çoğulu: Serâyih) Nâlin kayışı.

şirak

• (Çoğulu: Şürük) Nalbant kayışı.

şisı'

• Büyük ve çok mal.
• Dar yer. Bir yerin uç tarafı.
• Nalın kayışı.
• Bir malı dikkatle bekleyip koruyan.

şüsu'

• Uzak olma.
• Ayakkabıya kayış tasma takma.

tanef

• Kayış.
• Dağ burnu. Dağ başı.
• Kapı üstüne yapılan örtü.
• Duvar üzerine yapılan saçak.

tasme

• Kayış halka. Tasma. (Farsça)

zahme

• Vurma, darbe. (Farsça)
• Yara, ceriha. (Farsça)
• Üzengi kayışı. (Farsça)