a'yan

• (Tekili: Ayn) Gözler.
• Bir yerin ileri gelenleri.
• Meclis âzaları. Senato âzaları.
• Muayyen ve müşahhas olan şeyler.
• Altınlar.
• Kaymakam.

albatr

• Yumuşak ve beyaz bir çeşit mermer, kaymak taşı. (Farsça)

ilçe

• İdarî bakımdan vilâyetten sonra gelen yer. Kaza. Kaymakamlık. (Türkçe)

kaim-makam

• Birinin yerine geçen. Kaymakam. Bir kazayı (İlçe) idâre eden memur. Osmanlılarda, binbaşı ile miralay arasındaki askeri rütbe. Yarbay.

kaimmakam / kâimmakam / قائم مقام

• Kaymakam. (Arapça)
• Yerine geçen. (Arapça)

kazaha

• (Kazâ. dan) Kazalar. İlçeler. Kaymakamlık idareleri.

lihaf

• (Tekili: Lahfe) Yumuşak beyaz taşlar.
• Yufka kaymak.

lüvka

• Kaymak, zübde.
• Yapışmak.

meal / meâl

• (Geri dönmek ve rücu eylemek. den) Meydana gelen netice. Mefhum.
• Mânası. Kısaca mânası.
• Kaymak.
• Husul yeri, peyda olunacak yer.
• Son, sonuç.

mirgah

• Kaymak alacak âlet.

mütezebbid

• Kaymak bağlayan.
• Köpüren, köpüklenen.

nehide

• Kalın kaymak.

rahf

• Kaymak.
• Elde durmaz derecede sıvı olan hamur.

tezakkum

• Lokma lokma etmek.
• Kaymak ile hurmayı karıştırıp yemek. (O taama "zekkum" derler.)

tezebbüd

• Köpürme, köpüklenme. Kaymaklanma, kaymak bağlama.

zelec

• Kaymak yer.

zelic

• (Ayak) kaymak.