başkitabet dairesi

• Baş kâtiplik dairesi.

debir / دبير

• Katip. (Farsça)

hoşkalem

• Kâtip. İyi yazı yazan. (Farsça)
• Hilekâr, hileci. (Farsça)

ism-i fail / ism-i fâil

• Gr. masdarın ifade ettiği iş, oluş veya durumu yapan, yahut taşıyan şahsı bildiren kelimedir, meselâ; kâtip.

katib-i hususi / kâtib-i hususî

• Büyük bir kimsenin kullandığı özel kâtip, hususi kâtib.

katib-i mu'ciznüma / kâtib-i mu'ciznümâ

• Mu'cize gösteren kâtip.

katib-i sırr / kâtib-i sırr

• Gizli şeyler yazdırılan kâtip, sır kâtibi.

katibane / kâtibane

• Kitâbet kaidesine göre, kâtipcesine.

kitabet

• Yazmak, kâtiplik.

küttab / küttâb / كتاب

• (Tekili: Kâtib) Kâtipler.
• Mektep, okul.
• Başı yuvarlak küçük ok. (Oğlancıklar onunla ok atmayı öğrenirler.)

• Kâtipler.

• Kâtipler, yazıcılar. (Arapça)

mezci / mezcî

• Katıp karıştırmakla alâkalı. Mezce dair.

mümeyyiz / مميز

• Seçen, ayıran.
• Dairedeki yazıları temize çeken kâtip.
• İmtihanda ayırtman.

• Katip. (Arapça)
• Sınava giren öğretmen. (Arapça)

münşiyane

• İyi kâtiplere yakışır surette. (Farsça)

müsevvid

• Müsvedde yapan, ilk nüshaları yazan, temize çekilecek olan yazıyı yazan.
• Resmi dairede kâtip.

müsevvidin / müsevvidîn

• (Tekili: Müsevvid) Müsevvidler. Müsvedde yapanlar.
• Kâtipler.

şa'şaa

• Parlama. Zahirî parlak görünüş.
• Bir şeyi birbirine katıp karıştırmak.

ser-katib / ser-kâtib

• Başkâtip.

serkatib / serkâtib / سركاتب

• Başkâtip. (Farsça - Arapça)

sevk

• Önüne katıp sürmek, ileri sürmek. Yollamak, göndermek.
• Neticeye bağlamak.

tesmir

• Koyu nesneye su katıp duru etmek.
• İksir ile sağlamlaştırmak.

zeyd bin sabit

• Sahabe-i Güzinden ve Aşere-i Mübeşşeredendir. Henüz on bir yaşında iken isteği ile İslâmiyet'i kabul etmiştir. Kur'ân-ı Kerim'i kemiklerde yazılı ve hâfızların ezberinde iken bugünkü şeklinde ilk olarak yazan, bu hizmette en büyük hizmet kendisine nasib olandır. Resul-ü Ekrem'in (A.S.M.) kâtipliğini