akbiye

• (Tekili: Kubâ) Kaftanlar, üste giyilen elbiseler.

ameysel

• Arslan.
• Şişman, büyük deve.
• Kaftanını yere sürüyerek gezen tembel kimse.
• Uzun kuyruklu geyik.
• Enli nesne.
• Kerim, şerif nesne.

bitane

• (Çoğulu: Betâyin) Çarşaf.
• Kaftan astarı.
• Dostluk.
• Hâlis olmak.
• Kuvvetli olmak.

cibab

• Car dedikleri kaftan.
• Ağaç aşılamak. (Ekseri hurma ağacında kullanılır.)

cüdad

• Çulha yumağı.
• Eski kaftan.
• Küçük ağaç.

cüzzet

• Kaftan.

deniyye

• Kaftan düğmesi, elbise düğmesi.

deres

• Nişanın belirsiz olması.
• Kaftanın eskimesi.
• Evin köhne olması.

deris

• (Çoğulu: Dirsân) Eski kaftan, eski elbise.

disar

• (Çoğulu: Düsür) Üste giyilen kaftan, elbise.
• Yatak çarşafı.
• Arapçada elbise demek olduğu hâlde Osmanlıcada yalnız Farsça kaidesi ile yapılan sıfat terkiblerinde ziyadelik, çokluk, bolluk mânasında kullanılmıştır.

dürrae

• (Çoğulu: Derâri) Ferâce, kaftan, elbise.

düsur

• Mahvolma. Eseri kalmama. Ortadan kalkma. Nişanı belirsiz olma.
• Kaftan eskime.
• Ev köhne olma.

düsür

• (Tekili: Disar) Üste giyilen kaftanlar, elbiseler.
• Yatak çarşafları.

düvvac

• Hâkimlerin giydiği bol kaftan.
• Yorgan.
• Tac.

felice / felîce

• Kaftan ve bez parçası.

gılale

• (Çoğulu: Galâyil) Zırh altına giyilen kısa gömlek.
• Küçük kaftan zıbını.

hadafil

• Eski kaftanlar, eski elbiseler.

haftan / haftân / خفتان

• Eskiden savaşlarda zırh üzerine giyilen bir cins pamuklu elbise.
• Kaftan.

• Kaftan. (Arapça)

haşhaşa

• Silah sesi, yüksek ses.
• Silâh.
• Kuru ot.
• Yeni kaftan.

heftan

• Zırhın altına giyilen pamuklu elbise.
• Üstten giyilen kürk biçiminde süslü elbise. Kaftan. (Eskiden ekseriyetle taltif için, büyük kimseler tarafından liyâkat sahiplerine giydirilir veya üstlerine atılırdı.)

hidmel

• Eski kaftan, eski elbise.

hil'at / خلعت

• Yüksek makamdaki zatların beğendiği kimseye ve takdir edilen zevata giydirdiği kıymetli, süslü elbise. Kaftan.

• Elbise, kaftan.

• Kaftan. (Arapça)

hil'at-duz

• Kaftan diken, terzi. (Farsça)

hil'at-i fahire / hil'at-i fâhire

• Çok kıymetli ve değerli olan kaftan.

hil'at-i hass-ül has

• Tar: En değerli kumaştan yapılan hil'atler için kullanılan bir tâbirdir. Bu türlü kaftanlar şeyh-ül İslâm, sadrazam ve Mekke şerifi gibi en yüksek derecedeki devlet memurlarına giydirilirdi.

hil'at-ı üslub / hil'at-ı üslûb

• Üslûb kaftanı, tarz elbisesi.

hila'

• (Tekili: Hil'at) Hükümdar veya vezirler tarafından bir kimseye mükâfat olarak giydirilen kaftanlar, hil'atlar.

hilat / hilât

• Süslü elbise, kaftan.

hubne

• Koltuk altına koyup getirilen şey.
• Kaftan eteği.
• Don.

icane

• (Çoğulu: Ecanin) Hamam taşı.
• İçinde bez ve kaftan yıkanılan kap.

ıtaf

• Kaftan.

kaba'

• (Çoğulu: Akbiye) Üste giyilen elbise. Kaftan, cübbe.

kartak

• (Çoğulu: Karâtit) Kadife.
• Terlik.
• Etekli kaftan.

küffe

• (Çoğulu: Küfât) Kaftan nigendesi, kaftan zencifi.

ledm

• Taşı taşla vurmak.
• Yere düşen taştan çıkan ses.
• Kaftana yama vurmak.
• Defetmek, kovmak.

medraa

• Ferâce, kaftan, çarşaf.

meşik

• İnce uzun nesne.
• Giyilmiş kaftan.

mi'vez

• (Çoğulu: Meâviz) Çocuk sardıkları bez, kundak.
• Eski kaftan.

mibzele

• (Çoğulu: Mebazil) Her gün giyilen kaftan, günlük elbise.

mida'

• (Çoğulu: Mevadi') Eski kaftan, eski elbise.

mişmel

• Kaftan altında götürüldüğü hâlde görünmeyen küçük kılıç.

mükeffef

• (Çoğulu: Mekâfif) Kürklü kaftan.

mülebbed

• Keçeden kaftan giymiş kişi.

mütekebkib

• Kaftanına bürünmüş.

mutref

• (Çoğulu: Metârif) Haz kumaşından dokunmuş bir kaç alemli Arap kaftanı.
• Başı ve kuyruğu beyaz veya siyah olup, vücudu başka renk olan at.

muzarreb

• Kaba dikişli kaftan.

nehnehe

• Dar kaftan, dar elbise.

nemire

• Dişi kaplan.
• Yün kaftan.

rak'

• Kaftana yama vurmak. Elbiseyi yamamak.

redim

• Eski, köhne kaftan.

refil

• Kaftanını yukarı kaldırıp sallana sallana yürüyen.
• Ahmak kimse.
• Kuyruğu uzun at.

refl

• Kaftanını uzun diktirip yürürken eteklerini çekip sallamak.

rüdn

• (Çoğulu: Erdân) Kaftan ve gömlek yeninin koltuktan tarafı.

sahk

• Dövmek.
• Ezmek.
• Eski kaftan, eski elbise.

sanvan

• (Sunvân) (Çoğulu: Esvane) Kaftan.
• Giyecek eşyaların muhafaza edildiği dolap veya sandık.

semel

• Eski kaftan, eski elbise.

şeteviyy

• Kışa mensup, kış ile ilgili.
• Kış evi.
• Kış kaftanı, kışlık elbise.
• Kış yağmuru.

sevb

• (Çoğulu: Siyâb-Esvâb-Esvüb) Elbise. Giyilecek eşya. Kaftan. Bez. (Bunların sahibine "sevvab" derler.)
• Rücu' manasına mastar.

sühuk

• Kaftanın eskimesi.

sümul

• Kaftanın eskimesi, elbisenin yıpranması.

suvan

• (Çoğulu: Esvine) Kaftan ve giyecek eşya koyup saklanılan yer veya kap.

tahaşhuş

• Kâğıt hışırtısı.
• Yeni kaftan avazı. Silâhların sürtünmelerinden çıkan ses.

tardin

• Kaftana yen etmek.

tavdi'

• Atılmış pamuğu kaftana koyup cübbe dikmek.

tefezzür

• Kaftan giymek.

teleddüm

• Kaftan eskitmek.
• Yama vurmak.

temedru'

• Ferace ve kaftan giymek. Çarşaf giymek.

tımr

• (Çoğulu: Etmâr) Eski kaftan.
• şakrak kuşu.

udric

• Sarı kaftan.
• Hızlı ve çok yürüyen at.

usde

• Kaftan altına giyilen küçük gömlek.

vezr

• Nurlu etmek, ışıklandırmak.
• Kaftan eteğine birşey koyup götürmek.

yelmek

• (Çoğulu: Yelâmık) Kalın kaftan.

zırr

• Gömlek ve kaftan düğmesi.
• Tomurcuk.