atik

• (Atika) Esaretten serbest bırakılmış olan.
• Soyu temiz. Necib.
• Genç kız.
• Kadim. İhtiyar.
• Yavru kuş.
• Eski.
• Hz. Ebû Bekir'in (R.A.) bir nâmı.

burhan-ı tatbik / burhân-ı tatbîk

• Kelâm ilminde Allahü teâlânın varlığını ve kadîm (ezelî), olduğunu (başlangıcının olmadığını) isbâtta kullanılan delîllerden biri.

dehma

• Belâ. Zahmet
• Çömlek.
• Çok adet, kesret, sayı çokluğu.
• Kadim, eski.
• Halis kırmızı koyun.
• Koyu kızıl.

dirin

• Eski, kadim. (Farsça)

kabe-i muazzama / kâbe-i muazzama

• Yeryüzünde yapılan ilk mâbed. Müslümanların kıblesi. Arabistan'ın Mekke-i mükerreme şehrindeki Mescid-i Harâm'ın ortasında bulunan taştan yapılmış dört köşeli binâ. Beytullah, Beyt-ül-haram, Bekke, Beyt-ül-atîk, Hâtime, Basse, Kadîs, Nâzır, Karye-i Kadîme adları ile de anılmıştır.

kadıma

• (Bak: KADIM)

kadimen / kadîmen

• Eskiden beri. Kadim olarak.

kavadim

• (Tekili: Kadime) Kuyruklar.
• Kuşların kanatlarının ön tüyleri.

kavl-i kadim / kavl-i kadîm

• İmâm-ı Şâfiî'nin Bağdâd'daki ilk ictihâdlarına (Kur'ân-ı kerîm ve hadîs-i şerîflerden çıkardığı hükümlere) verilen ad. Bunlara onun mezheb-i kadîmi de denir. İmâm-ı Şâfiî, kavl-i kâdimini el-Hucce adlı eserinde topladı. Mısır'a yerleşince, muhîtin (y örenin) örf ve âdetlerini de nazar-ı îtibâra (dik

kelam-ı kadim / kelâm-ı kadim

• Kur'an-ı Kerim, Kadim kelâm.

kudema / kudemâ

• (Tekili: Kadim) Kadimler. Eski büyükler. Eski adamlar. İleri gelen büyükler. Eski zamanda gelmiş olanlar.

• Kadimler, eskiler, büyükler.

kudmus

• Kadim nesne, eski.

makdem

• (Çoğulu: Makadim) (Kudum. dan) Dönüp gelme. Gelme.

mikdam

• (Çoğulu: Makadim) Çok ayaklı.
• Kıdemli.
• Çok çabalayıp uğraşan. Fazlaca gayret sarfedip ikdâm eden.

paydar

• (Pâyidar) İyice yerleşmiş. Devamlı, kadim. (Farsça)
• Sağlam. Muhkem. (Farsça)
• Sermedî. (Farsça)
• Bedi. ' (Farsça)
• Sâbit. (Farsça)

takdime

• (Çoğulu: Tekadim) Kendisinden üstün kişiye sunulan armağan, hediye.
• Takdim.