akbeh

• (Kabih. den) En çirkin. Çok kabih.

avra

• Şaşı. Kör kadın. Tek gözlü.
• Mc: Kör fikir.
• Çirkin ve kabih söz.
• Sâdece dünyayı düşünüp âhireti unutan.

bed-kar / bed-kâr

• Kötü iş yapan. Fena hareketli kimse. Fiil ve ameli kabih olan. (Farsça)

bezie

• Çirkin, kabih. Otsuz yer.

istikbah

• (Kabih. den) Çirkin görme, ayıplama, kabih sayma.

kabaih

• (Tekili: Kabayih) (Kabiha) Kabahatlar. Çirkin işler, kabih haller.

kabih

• (Kabiha) Çirkin, fena, kötü, yakışıksız, ayıp.

kıbah

• (Tekili: Kabih) Çirkinler, kabihler.

makbah

• (Çoğulu: Mekâbih) Çirkin olmak. Çirkin olacak yer.

makbaha

• (Çoğulu: Makabih) Kabih, yakışıksız ve çirkin hareket.

makbuh

• Beğenilmeyen. Çirkin ve kabih görülen.

makbuha

• Kabih olan ve hoşa gitmeyip beğenilmeyen hâl veya iş.

müstakbeh

• (Kubh. dan) Tiksinilen, beğenilmeyen, kabih görülen.

şetim

• Küfredilmiş sövülmüş kimse.
• Kerih ve kabih olan, çirkin.

sev'e

• Kabiha ve fâhişe hasleti.
• Ut yeri.