a'mak-ı kulub / a'mâk-ı kulûb

• Kalplerin derinlikleri.

a'mal-i kalbi / a'mâl-i kalbî

• Kalble yapılan ameller, kalbe ait işler; iman etmek gibi.

a'vaz

• Karşılıklar. Bedeller.

a'zeb

• Karısı olmayan erkek.

ab-çera

• Kahvaltı. (Farsça)

ab-ı bade-reng / ab-ı bâde-reng

• Kanlı göz yaşı.

aba'

• Kaba, ahmak kişi.

abesiyyun

• Kâinatın ve hâdiselerin başı boş, faydasız ve gayesiz, kendi kendine, Haliksız olduğuna inanmak isteyen bâtıl yoldaki felsefeciler. Zamanımızda Ekzistansializm "Varoluşculuk" adı altında yeniden ortaya çıkan bir varlık ve hayat felsefesidir. İki kola ayrılmıştır. Bunlardan uluhiyeti inkâr edenler, h

acc

• Kalabalık.

aclez

• Kavi, sağlam nesne.

acur

• Kabakgillerden bir hıyar cinsi. Üstü hafif olukludur. Bazıları tüylüce olur.

adalat / adalât / عضلات

• Kaslar. (Arapça)

adale

• Kas.

adalet-i kaderi

• Kaderin adaleti.

adalet-i kaderiye

• Kaderin adaleti.

adalet-i kanun

• Kanunun adaleti.

adem-i camiiyet

• Kapsamlı olmama.

adem-i kabul / adem-i kabûl / عَدَمِ قَبُولْ

• Kabule yanaşmama, bir hükme varmama.

• Kabul etmeme.

adem-i kanaat

• Kanaatsizlik, yetinmeme.

adem-i kast

• Kasıt olmaksızın, bilmeden.

adem-i müdahale / adem-i müdâhale

• Karışmamazlık.

adem-i sebat

• Kararsızlık, sabit olmama.

adem-i takayyüd

• Kayıtsızlık, bağlı olmama.

• Kayıtsızlık. Bir şeye bağlı olmayış. Kıymet vermemek. Üzerine almamak.

adet zamanı / âdet zamânı

• Kadında ve ergenlik çağına gelmiş olan kızlarda hayız (âdet) kanı görüldüğü andan kesilmesine kadar olan günlerin sayısı.

adgasu ahlam / adgâsu ahlâm

• Karışık rüyâlar. Tâbire değmeyen rüyâlar.

adret

• Kaşları olmayan kimse.

adüvv-ü kafir / adüvv-ü kâfir

• Kâfir düşman.

ağbiya / ağbiyâ / اغبيا

• Kalın kafalılar. (Arapça)

ahavat

• Kardeşler.

ahdeb / احدب

• Kambur.

• Kambur. (Arapça)

ahder

• Kardeş çocuğu. Biraderzâde. (Farsça)

ahfa / ahfâ

• Kalbe bağlı duyguların en gizli, en kapalı olanıdır ki, Cenâb-ı Hak sıfat, şuûnat ve Zât'ına ait en gizli, en mahrem mânâları izin verdiği ölçüde bu duyguya hissettirir.

ahi / ahî

• Kardeşim

ahles

• Kara ile kırmızı arasında olan renk.

ahsef

• Kara ile ak, alaca.

ahu / اخو

• Kardeş, dost.

• Kardeş. (Arapça)

ahval-i uhreviye ve berzahiye / ahvâl-i uhreviye ve berzahiye

• Kabir ve âhiret halleri.

ahves

• Karnı sarkık kişi. (Müe: Havsâ)

aide / âide / عائده

• Kâr, kazanç, gelir. (Arapça)

akar / عقار

• Kazanç sağlayan mülk. (Arapça)

akarat / akarât / عقرات

• Kazanç sağlayan mülkler, akarlar. (Arapça)

akd-i uhuvvet / عَقْدِ اُخُوَّتْ

• Kardeşlik sözleşmesi, anlaşması.

• Kardeşlik sözleşmesi.

akdah / akdâh / اقداح

• Kadehler. (Arapça)

akdam

• Kademler, ayaklar.

akıle / âkıle

• Kâtilin, öldürme işindeki yardımcıları, bunlar yoksa öldürmede kendisine yardım eden kabîlesi (köylüleri, şehirlileri) ve akrabâsı.

akl-ı külli / akl-ı küllî

• Kâinatta görülen umumi ahenk. Her şeyi kavrayan akıl.

akl-ı mesmu'

• Kabil-i hitab olan akıl. Sonradan tecrübe ve bilgiyle gelişen akıl. Hayrı ve şerri fark edebilen ve mümeyyiz olan kimsenin aklıdır.

akrat

• Kaşları olmayan.

akren

• Kaşı çatık olan adam.

aktaan

• Kalem, seyf.

aktar-ı kainat / aktâr-ı kâinat

• Kâinatın her tarafı.

aktrist

• Kadın oyuncu.

akvam / akvâm / اقوام / اَقْوَامْ

• Kavimler.

• Kavimler, milletler.

• Kavimler, ırklar.

• Kavimler. (Arapça)

• Kavimler.

akza

• Kadılıkta ve fıkıh ilminde daha ileri, daha bilgili.

alak-ı dem

• Kan pıhtısı, pıhtılaşmış kan.

alaka

• Kan pıhtısı. Uyuşuk kan.

• Kan pıhtısı.

alaka-i şedide-i uhuvvetkarane / alâka-i şedide-i uhuvvetkârane

• Kardeşlik gibi çok sağlam ve güçlü ilgi, alâka.

alamet-i kabul / alâmet-i kabul

• Kabul belirtisi.

alamet-i makbuliyet / alâmet-i makbuliyet / alâmet-i makbûliyet

• Kabul olunduğunu belirten işaret, nişan.

• Kabul görmesinin işaret ve belirtisi.

alem / âlem

• Kâinat, dünya.

alem-i berzah / âlem-i berzah / عَالَمِ بَرْزَخْ

• Kabir âlemi.

alem-i berzah ve ervah / âlem-i berzah ve ervah

• Kabir âlemi ve ruhlar âlemi.

alem-i imkan / âlem-i imkân

• Kâinat; varlığı ile yokluğu eşit olan ve varlığı Allah'ın var etmesine bağlı olan âlem.

alem-i kabir / âlem-i kabir

• Kabir âlemi.

alem-i zulümat / âlem-i zulümat

• Karanlıklar âlemi.

alendat

• Katı, sağlam nesne.

aleyh / عليه

• Karşı, karşıt; üzerine. (Arapça)

aleyhdar / عليه دار

• Karşıt, zıt. (Arapça - Farsça)

aleyhinde

• Karşıt olarak.

aleyhtar

• Karşı olan, karşıtçı.

aleyhtarlık

• Karşıt olma.

alikadir / âlikadir

• Kadri yüce, yüksek kişilik sahibi.

als

• Karıştırmak.

alude / âlûde

• Karışık.

amd / عمد

• Kasıt, istek.

• Kasıt. (Arapça)

amden / عمدا

• Kasten, bile bile. İsteyerek.

• Kasten, bilerek, bile bile yapmak.

• Kasten, bilerek.

• Kasten, bile bile, isteyerek.

• Kasıtlı olarak. (Arapça)

ameliyat-ı kaderiye

• Kaderin operasyonu.

amelnüvis

• Kasların çalışmasındaki değişiklikleri işaretleyen âlet. (Farsça)

amihte / âmîhte / آميخته

• Karışmış, karışık. (Farsça)

• Karışık, karışmış. (Arapça)

amihte-gi / amihte-gî

• Karışmış olma. (Farsça)

amin / âmin

• Kabûl et mânâsına, duâ sonunda söylenen söz.

amir-i mutlak / âmir-i mutlak

• Kayıtsız şartsız herşeye hâkim olan.

amiz / âmiz

• Karışık, karışmış. (Âmihten) mastarından imtizaç etmek, karıştırmak mânasındadır. (Farsça)

amus

• Karanlık.

an-kasdin

• Kasd ve niyet üzere, mahsûsen.

• Kasd ve niyet üzere, mahsusen.

• Kasıtlı olarak.

an-samimin

• Kalbden. Riyasızlıkla. Samimiyetle. İçten.

anabil / anâbil

• Kaba nesne.

anafet / anâfet

• Kabalık, sertlik.

anarşi

• Kargaşa, kanun ve kural tanımama.

• Karışıklık, kargaşalık, düzensizlik.

anarşilik

• Karışıklık, kanunsuzluk.

anef

• Kabalık (inceliğin zıddıdır).

anide / anîde

• Kabile, ehl-i beyt.

ankasdin / عن قصد

• Kasıtlı olarak, bile bile. (Arapça)

ara-i mütekabile / ârâ-i mütekâbile

• Karşılıklı görüşler.

arak

• Kalabalık, izdiham.

arak-çin

• Kavuğun altına giyilen takke.

arbede / عربده

• Kavga. (Arapça)

arbede-cuyane / arbede-cûyâne

• Kavga çıkartmağa yeltenerek. (Farsça)

arbedecu / arbedecû / عربده جو

• Kavgacı. (Arapça - Farsça)

aremrem

• Kalabalık ordu, çok fazla asker.

arş / عَرْشْ

• Kâinatı kuşatan en yüksek âlem, bir şeyin en yüksek hududu.

arş-ı a'zam / عَرْشِ اَعْظَمْ

• Kâinâtı kuşatan en yüksek âlem, bir şeyin en yüksek hududu.

arş-ı kanaat

• Kanaatin arşı, tahtı.

arz-ı tazimat / arz-ı tâzimât

• Karşısındakine büyük bir hürmetle takınılan tavır ve hareket.

arzu-yu kalb

• Kalben duyulan istek, arzu.

arzu-yu kalbi

• Kalbin arzu ve isteği.

asabiyet-i kavmiye

• Kavminin ve milletinin örf, âdet ve değerlerine körükörüne bağlılık, ırkçılık.

asabiyet-i nev'iye ve milliye

• Kavim ve tür milliyetçiliği.

asakir-i berriyye / asâkir-i berriyye

• Kara askerleri.

ascel

• Karnı büyük olan kimse.

aşenzer

• Katı, sağlam nesne.

asere

• Kanat teleklerinden evvel, ucunda olan beyaz telekler.

asgaran

• Kalb ile dil

ashab-ı kalem / ashâb-ı kalem

• Kalem ashabı. Memurlar.

asime-sar / asime-sâr

• Kafası karışık. (Farsça)

aşiret / aşîret

• Kabile, oymak, göçebe halinde yaşıyan ekseri bir soydan gelen cemaat. Yakın akraba, âile.

• Kabile, oymak.

ass

• Katı ve sağlam olmak, berk olmak.

aşub / aşûb

• Karıştırıcı, karıştıran mânalarına gelir ve birleşik kelimeler yapılır. (Farsça)

aşub-engiz / aşûb-engiz

• Karışıklığa medar olan, kargaşalığa sebebiyet veren. (Farsça)

aşubengiz / âşûbengîz / آشوب انگيز

• Kargaşa çıkaran. (Farsça)

aşv

• Kasdetmek.

asveb-i akval / asveb-i akvâl

• Kavillerin en muhkemi, sözlerin en doğrusu.

atf-ı beyan

• Kapalı bir sözü, açıklayan cümle.

atıfet / âtıfet

• Karşılıksız sevgi, acıyıp esirgeme.

atuf / atûf

• Karşılıksız seven ve acıyıp esirgeyen Allah.

avrat / avrât / عورات

• Kadınlar. (Arapça)

avret / عورت

• Kadın. (Arapça)

ayat-ı kevniye / âyât-ı kevniye

• Kâinatta yaratılan varlıkların Cenâb-ı Hakkın varlık ve birliğine olan işaretleri, delil oluşları.

ayat-ı tekviniye / âyât-ı tekvîniye

• Kâinatta Allah'ın varlığına ve birliğine delil olan varlıklar.

ayet-i ecma' / âyet-i ecma'

• Kapsamlı âyet.

ayet-i ecma' ve ala ve ekber / âyet-i ecma' ve âlâ ve ekber

• Kapsamlı, yüce ve büyük âyet.

ayhem

• Katı, sağlam nesne.

ayine-i camia / âyine-i câmia

• Kapsamlı ayna.

ayine-i kalb / âyine-i kalb

• Kalp aynası.

ayine-i rahmet-i alem / âyine-i rahmet-i âlem

• Kâinatı kuşatan İlâhî rahmeti yansıtan bir ayna.

ayn-ı lika

• Kavuşmanın ta kendisi.

ayn-ı mutlak

• Kayıtlı ve sınırlı olmayanın ta kendisi.

ayn-ı visal

• Kavuşmanın tâ kendisi.

az'af-ı muzaaf / az'af-ı muzâaf

• Kat, kat, pekçok.

azab-ı kabir / azâb-ı kabir

• Kabir azabı.

azab-ı kabir ve sakar

• Kabir ve Cehennem azabı.

azeriler / azerîler

• Kafkasyanın Azerbeycan bölgesinde yaşamış Türk kavmi.

azim / âzim / عازم

• Kararlı. (Arapça)

azm / عَزْمْ

• Kararlılık.

azm etmek

• Kalbde devamlı kalan ve yapmaya kesin kararlı olunan düşünce, kasd, niyet, karar verme.

azürde-dil

• Kalbi kırık. Müteessir.

ba'c

• Karına dürtmek, karın yarmak.

bab / bâb

• Kapı.

• Kapı, bölüm.

bad-gane / bad-gâne

• Kafesli pencere. (Farsça)

bad-gerd

• Kasırga. (Farsça)

bagl

• Katır, ester.

bahadır / bahâdır

• Kahraman. Cesur. Yiğit. Dilâver. (Farsça)

• Kahraman, cesur, yiğit.

• Kahraman, yiğit.

baharat

• Karanfil, tarçın, karabiber gibi sert kokulu şeyler.

bahe

• Kaplumbağa. (Farsça)

bahr-i siyah / bahr-i siyâh / بحر سياه

• Karadeniz.

• Karadeniz.

baht / بَخْتْ

• Kader, talih.

bakaya / bakayâ

• Kalıntılar.

bakiye / bâkiye

• Kalıcı olan, kalan.

bal / bâl / بال

• Kanat. (Farsça)

bal-güşa / bal-güşâ

• Kanat açan, uçan. (Farsça)

bal-şikeste

• Kanadı kırık. (Farsça)

balkar

• Kafkasya Türkleri'nin Kıpçak kolundan olan bir boy.

balzen

• Kanat vuran. Uçan. (Farsça)

banknot / بَانْقْنُوطْ

• Kâğıt para.

• Kâğıt para.

baru / barû

• Kale duvarı.

başame

• Kadınların örtündükleri yaşmak. Tülbent, başörtüsü. (Farsça)

basiret / basîret / بَص۪يرَتْ

• Kalb gözüyle görme, sezme.

basiret-i basir / basiret-i basîr

• Kalp gözüyle gören, anlayan.

batın / بَطِنْ

• Karın.

batın-ı kalb / bâtın-ı kalb

• Kalbin içi.

• Kalbin içi. Kalbdeki hisler.

batn

• Karın, nesil.

• Karın, mide.

• Karın, kuşak, nesil.

batt / بط

• Kaz. (Arapça)

bebr / ببر

• Kaplana benzer, ondan daha büyükçe ve pek yırtıcı bir canavar ki, Hindistanda ve Afrikada bulunur. Saldırdığı zaman derisindeki tüyleri kabarıp korkunç bir manzara arzeder. Arslanı bile korkutur bir hayvandır. (Farsça)

• Kaplan. (Farsça)

becayiş

• Karşılıklı yer değiştirme, değiş-tokuş.

becayiş-i mekani / becâyiş-i mekânî

• Karşılıklı yer değiştirme.

bed-ahu / bed-âhû

• Karakteri bozuk, huyu kötü. (Farsça)

bedbinlik

• Karamsarlık.

bedel

• Karşılık.

• Karşılık.

bedel-i küll

• Kapalı bir söze bütün yönleriyle yapılan açıklama.

bedgüher / بدگهر

• Kalbi bozuk, mayası bozuk. (Farsça)

beka / bekâ / بقا

• Kalıcılık. (Arapça)

beka müddeti

• Kalma müddeti, süresi.

bekaalud / bekââlûd

• Kalıcılıkla karışık.

bekl

• Karıştırmak, halt.

belağbaşı / belâğbaşı

• Kaynak, pınar.

belca'

• Kaşları arası açık olan kadın. (Müz: Eblec)

belensem

• Katran.

belita

• Kamış kap.

beniyye

• Kâbe-i Muazzama.

ber

• Kara.

ber ve bahr

• Kara ve deniz.

ber-heva

• Kaybolmuş, havaya gitmiş. (Farsça)

berahin-i katıa / berâhin-i katıa

• Kat'î burhanlar; güçlü ve sarsılmaz kesin deliller.

beray-ı istikbal / berây-ı istikbâl

• Karşılamak için.

berencen

• Kadın bileziği. (Farsça)

berendaz / berendâz

• Kaldırıp atan.

berf / برف

• Kar. (Farsça)

• Kar. (Farsça)

berf-ab / berf-âb

• Karlı soğuk su. Kar suyu. (Farsça)

berf-alud / berf-âlud

• Kar içinde, kara batmış. (Farsça)

berf-dar / berf-dâr

• Karlı. (Farsça)

berfin / berfîn / برفين

• Kar ile ilgili, kardan. (Farsça)

• Karlı. (Farsça)

berhem-zede

• Karmakarışık, altı üstüne getirilmiş. (Farsça)

berhem-zen

• Karmakarışık eden, altını üstüne getiren. (Farsça)

berk-i hatıf / berk-i hâtıf

• Kapıp götüren veya göz kamaştıran şimşek.

berkarar

• Kararlı. Yerleşmiş. Devamlı.

• Kararlı, yerleşmiş.

• Kararlı.

berr / بَرْ

• Kara.

berren / برا

• Karadan, kara yoluyla.

• Kara yolu ile. (Arapça)

berri / berrî / بری / بَرِّي

• Karacı, karada olan.

• Karaya ait.

• Kara ile ilgili. (Arapça)

• Karaya ait.

berriye / berrîye / بَرِّيَه

• Karalara ait olan.

• Karaya âit.

beruz / berûz

• Kavga, savaş, muhârebe. (Farsça)

berzah / برزخ

• Kabir âlemi.

• Kabir alemi.

berzah-ı kübra / berzâh-ı kübrâ

• Kabirden kalkıp, mahşer yerinde hesâbın görülüp Cennet veya Cehenneme gidilinceye kadar geçen zaman.

berzah-ı sugra / berzâh-ı sugrâ

• Kabre konduktan kıyâmet kopup kabirden kalkıncaya kadar olan zaman.

berzahi / berzahî / berzâhî

• Kabirle ilgili.

• Kabre ait, kabir âlemiyle ilgili.

bes

• Kâfi. Yeter. Yetişir. (Allah bes, gayri heves) (Farsça)

besend

• Kâfi, kifayet eder, tamam, yeter, yetişir. (Farsça)

besile

• Kap içinde kalmış içki artığı.

beskele

• Kapı sürgüsü, kapı mandalı. (Farsça)

bevabet

• Kapıcılık, kapı bekçiliği.

bevabi / bevabî

• Kapıcılık, kapı bekçiliği.

bevka'

• Kargaşalık, karışıklık.

bevvab / bevvâb / بواب

• Kapıcı, men edici.

• Kapıcı. (Arapça)

bevvabin / bevvâbîn / بوابين

• Kapıcılar. (Arapça)

bey'-i bat / bey'-i bât

• Kat'i satış.

beyin

• Kafatasının en büyük kısmını kaplayan, kalınca ve dayanıklı üç zarla örtülmüş olan bir sinir merkezidir. Yumuşak ve beyazımsı bir kitle olan beyin, duygu ve bilgi merkezidir. Ak ve boz maddeden yapılmıştır ve iki yarım küre olarak yaratılmıştır. Yarım kürelerden birinde bir arıza sebebiyle bu merkez (Türkçe)

beyn-ez zevceyn

• Karı-koca arasında.

beyt-i atik

• Kâbe-i Muazzama. (Çok eskiden beri Cenab-ı Hak tarafından her türlü tehlikelerden korunduğu ve kurtarıldığı ve hiçbir kimsenin ona mâlik olmayıp aslının hür olduğundan kinaye olarak bu isim verilmiştir.)

beyt-i mamur

• Kâbe'nin tam üzerinde yedinci kat gökte bulunan ve melekler tarafından tavaf edilen bir köşk.

beytülharam

• Kâbenin etrafı.

beytullah / بيت اﷲ

• Kâbe, câmi, mescid gibi ibadet edilen yer.

• Kâbe. (Arapça)

beyzat-ül hıdr

• Kapalı, örtülü güzel kadın.

beze

• Kabahat, suç, hata. Günah. (Farsça)

bi-dimağ / bî-dimağ

• Kafasız, akılsız. (Farsça)

bi-kar / bî-kâr

• Kârsız, işsiz kimse. Bekâr kişi. (Bekârlık, bikârların kârıdır. İşârât) (Farsça)

bi-karar / bî-karar

• Kararsız.

biat

• Kabul etme, seçme.

biçrek

• Kandırılıp aldatılarak kendisiyle daima alay edilen kimse. (Farsça)

bigal

• Kargı, mızrak. (Farsça)

bihte

• Kalburdan geçirilmiş, elenmiş. (Farsça)

bijeng

• Kapı anahtarı, miftah. (Farsça)

bikarar / bîkarar / bîkarâr / بى قرار

• Kararsız.

• Kararsız, rahatsız.

• Kararsız. (Farsça - Arapça)

bikarar eyler / bîkarar eyler

• Kararsız eder, şaşkın yapar.

bil'isti'dad / bil'isti'dâd / بِالْاِسْتِعْدَادْ

• Kābiliyetle.

bil'istidat

• Kabiliyet ile.

bila kayd ü şart / bilâ kayd ü şart

• Kayıtsız şartsız.

• Kayıtsız şartsız.

bila-kayd u şart / bilâ-kayd u şart

• Kayıtsız şartsız.

bila-kayd ü şart / bilâ-kayd ü şart

• Kayıtsız, şartsız.

bilahalt / bilâhalt

• Karıştırmadan.

bilakayd / bilâkayd

• Kayıtsız.

bilakaydüşart / bilâkaydüşart

• Kayıtsız şartsız.

bilakayt / bilâkayt / بلاقيد

• Kayıtsız şartsız, kesin. (Arapça)

biliştirak / biliştirâk / بالاشتراک

• Katılarak. (Arapça)

bilkabul

• Kabul ederek.

• Kabul etmekle.

bilkasd

• Kasıt ile, gaye edinerek.

• Kasd ile, düşünerek. Bilerek.

bilkuvve / بالقوه / بِالْقُوَّه

• Kabiliyet olarak.

• Kābiliyet hâlinde.

bilmukabele / بالمقابله

• Karşılık olarak.

• Karşılıklı. Karşılık olarak. Mukabil olarak.

• Karşılık vermekle.

• Karşılığında, aynen, mukabele ederek, mukâbil olarak. (Arapça)

bimübalat / bîmübâlât / بى مبالات

• Kayıtsız, umursamaz. (Farsça - Arapça)

binniyet

• Kastederek. Niyetle.

birader / birâder

• Kardeş.

• Kardeş.

biraderi / biraderî

• Kardeşle ilgili. Kardeşlik. (Farsça)

biraderzade / biraderzâde / birâderzâde

• Kardeş oğlu. (Yeğen: Kızkardeşin oğludur.) (Farsça)

• Kardeş oğlu, yeğen.

• Kardeş oğlu.

biraz

• Karşı karşıya kavga etme. Savaşa atılma.

birişte / برشته

• Kavrulmuş. (Farsça)

bıttih

• Karpuz. Kavun.

buhnuk

• Kadınların başlarına örtüp iki uçlarını çenesi altına bağladıkları bez. (Türkçe "destâr" derler)

büjmeje

• Kaya keleri, kertenkele. (Farsça)

bünyan-ı mersus

• Kaynaşmış sağlam bina. Birbirine kurşunla kenetlenmiş sağlam yapı.

büra

• Kamıştan yapılan hasır.

bürabe

• Kalem yongası, törpüden çıkan talaş.

burhan / برهان

• Kanıt, delil. (Arapça)

bürhan / bürhân / برهان

• Kanıt. (Arapça)

bürhan-ı limmi / bürhan-ı limmî

• Kanunlardan hâdiselerine, sebeblerden neticelerine ve müessirden esere olan istidlâl. Yani eseri meydana getirenden esere olan delil. Kablî delil. Ateşin dumana delil olması gibi.

burhanü't-temanü / burhanü't-temânü

• Kâinatta iki ilâh kabul edildiği takdirde, bunların birbirlerine engel olacakları ve dolayısıyla düzenin bozulacağından hareketle tevhide dair elde edilen delil.

bürka'

• Kadınların örtündükleri yaşmak, peçe.

buuc

• Karında olan yaralar.

buule

• Kadın eş, zevce.

büzzaka

• Kabuksuz sümüklü böcek.

cafun / cafûn

• Karpuz.

çağlar

• Kayalara veya setlere çarparak, yerden köpürerek düşen su. Şelâle, çağlayan.

cami / câmi

• Kapsayan, içine alan.

cami' / câmi'

• Kapsayıcı, kuşatıcı.

camia / câmia

• Kapsamlı.

camiiyet-i istidad / câmiiyet-i istidad

• Kabiliyetin kapsamlılığı.

cani / cânî

• Kàtil, cinayet işleyen.

canperver

• Kalbi ferahlandıran. Ruha hoş gelen. (Farsça)

car / câr

• Kadınların, elbisenin üstünde örtündükleri çarşaf.

carure / carûre

• Kapı ökçesinin yeri.

caselik

• Katolik. Başpiskopos, başpapaz, büyük papaz, patrik.

casus

• Karpuz.

cavid / câvid / جاود

• Kalıcı, sonsuz, ebedi. (Farsça)

cavidan / câvidân / جاودان

• Kalıcı, sonsuz, ebedi. (Farsça)

cayife / cayîfe

• Karın içine geçmiş olan yara.

caymak

• Kararından dönmek.

cazibe-i umumiye-i kainat / cazibe-i umumiye-i kâinat

• Kainatın her yerinde olan genel çekim özelliği.

cebelü'l-kamer

• Kamer Dağı; Nil Nehrinin çıktığı dağ.

cebr-i kanuni / cebr-i kanunî

• Kanun yoluyla zorlama.

cebr-i mafat / cebr-i mâfat

• Kaybedilen bir şeyin yerine başka bir şey bularak, onunla avunma.

cedavil / cedâvil

• Kanallar, arklar.

cedavil-i ekvan / cedâvil-i ekvan

• Kâinattaki cedveller, kanallar.

cedes

• Kabir, mezar.

cefv

• Kaba muâmele.

cehennem

• Kâfirlerin devamlı, günahkâr müslümanların ise, günahları kadar âhirette azab görecekleri yer.

cehennem-i daime / cehennem-i dâime

• Kâfirlerin devamlı olarak kalacakları Cehennem.

cehiz

• Karnından çocuk düşüren.

celadet / celâdet

• Kahramanlık.

• Kahramanlık, yiğitlik.

celafet

• Kabalık, yontulmamışlık.

celahiz

• Kaba, ağır.

celb-i kulub / celb-i kulûb

• Kalbleri çekme, kalbleri kazanma.

celde

• Kamçı ile vücuda vuruşlardan her bir vuruş. (Fıkhî ıstılah)

celmed

• Kaya. Taş.

cem'iyetli

• Kapsamlı.

cemadat

• Katı cisimler, cansızlar.

cemal-i baki / cemâl-i bâkî

• Kalıcı ve devamlı güzellik.

cemaş

• Kadın ile oynaşan kişi.

cemiyet-i kainat / cemiyet-i kâinat

• Kâinat cemiyeti, dayanışma içinde olan kâinattaki tüm varlıklar.

cemiyetli

• Kapsamlı.

cemm / جم

• Kalabalık. (Arapça)

cemm-i gafir / cemm-i gafîr

• Kalabalık insan topluluğu.

cenah / cenâh / جناح / جَنَاحْ

• Kanat, taraf, kısım. (Vicdanın ziyası ulum-u diniyyedir. Aklın nuru, fünun-u medeniyedir. İkisinin imtizacı ile hakikat tecelli eder. O iki cenah ile talebenin himmeti pervaz eder. İftirak ettikleri vakit, birincisinde taassub, ikincisinde hile, şüphe tevellüd eder. Mün.)

• Kanat.

• Kanat. (Arapça)

• Kanat, taraf.

cenani / cenanî

• Kalbe âit ve müteallik olan. Kalben duyulan. (Arabça müfred, birinci şahıs sigası ile "kalbim" mânasınadır.)

çendin

• Kaç, kadar, ne kadar, bu kadar. (Farsça)

ceng-cu / ceng-cû

• Kavgacı, dövüşçü, cenkçi. (Farsça)

cerire

• Kabahat, suç.

ceşib

• Kaba ve galiz nesne.

cesle

• Kara karınca.

çeşm-i dil / چَشْمِ دِلْ

• Kalb gözü.

çetr-i anberin

• Karanlık gece.

cevaben

• Karşılık ve cevap olarak.

cevaz-ı kanuni / cevaz-ı kanunî

• Kanunen verilen izin, müsaade.

cevelan-ı dem / cevelân-ı dem

• Kanın vücudda dolaşması.

cevs

• Kaba, büyük nesne.

cevsak

• Kasr, köşk, konak.

ceyb-i kalb

• Kalb cebi, gözü.

ceza / cezâ / جَزَا

• Karşılık.

cezmi / cezmî

• Kat'î niyet ve karara ait. Cezm.

cezr-i vetedi / cezr-i vetedî

• Kazık kök. Kazık gibi yere derinliğine giden kök. (Havuç gibi.)

cibillet / جبلت

• Karakter, yaratılış. (Arapça)

cibilliyet / جبليت

• Karakter, yaratılış. (Arapça)

cibilliyetsiz / جبلتسز

• Karaktersiz, kötü yaratılışlı. (Arapça - Türkçe)

cidal / cidâl

• Kavga, çekişme, münâkaşa.

cidar-ı kabe / cidâr-ı kâbe

• Kâbe'nin duvarı.

cihas

• Kalabalık, müzâhame.

cilaz

• Kamçının ucuna bağlanan kayış.

cilbab

• Kadın feracesi. Çarşaf.

cilfe

• Kalem yongası.

çin-i ebru

• Kaş çatıklığı.

cinan-ı cenan / cinân-ı cenân

• Kalb ve ruh bahçeleri.

cisad

• Kan. Safran.

cülmud

• Kaya.

cümcüme / جمجمه

• Kafatası. (Arapça)

cümud

• Katılık, sertlik.

cumudet

• Katılık, sertlik.

cun

• Karnı ve kanadı kara olan bağırtlak kuşu cinsinden bir kuş.

cür'et / جرئت

• Kalkışmak.

cürvaz

• Karnı büyük olan kişi.

cuş u huruş

• Kaynayıp taşma. Neş'e ve âhenk. Coşup taşma. (Farsça)

cuş-u huruş / جوش و خروش

• Kaynayıp taşma.

cüsad

• Karın ağrısı.

cuşak / cûşak

• Kaynama. (Farsça)

cuşiş

• Kaynama, coşma. (Farsça)

cüz'i hatırat / cüz'î hâtırât / جُزْئ۪ي خَاطِرَاتْ

• Kalbden geçen hususî şeyler.

cüzzet

• Kaftan.

dader / dâder

• Karındaş, kardeş, birâder. (Farsça)

dağdağa-i kalbi / dağdağa-i kalbî / دَغْدَغَۀِ قَلْب۪ي

• Kalp sıkıntısı, ızdırabı.

• Kalb sıkıntısı.

dagmire

• Karıştırmak, halt.

daha'

• Kaba kuşluk vakti.

dahas

• Kaypancak nesne.

dahd

• Kahretmek.

dahil etme

• Katma.

dahl

• Katkı.

dahve-i kübra / dahve-i kübrâ

• Kaba kuşluk. Oruç müddetinin yarısı, öğleden bir saat evvelki vakit.

daire-i imkan / daire-i imkân

• Kâinat. İmkân âlemi. Mükevvenat. Mümkün olan, şartların müsait olduğu âlem. (Daire-i mümkinat da aynı mânada kullanılır.)

daire-i kader

• Kader dairesi.

daire-i kalb

• Kalb dairesi.

daire-i şumul

• Kapsam dairesi.

daire-i şümul / dâire-i şümul

• Kapsam alanı.

dakk-ı bab etmek

• Kapıyı vurmak, kapıyı çalmak.

dakk-ül bab / dakk-ül bâb

• Kapı çalmak.

damar

• Kan borusu, yaradılış, huy.

damic

• Karanlık.

dan / dân / دان

• Kap. (Farsça)

dar ü gir / dâr ü gir

• Kavga, savaş, muharebe, harp, ceng.

dar-ı karar / dâr-ı karar

• Karar kılınacak, durulacak yer.

dar-ül karar / dâr-ül karar

• Kararlı surette kalınan, kıyametten sonraki yer. Cennet. Dâr-ül Beka.

daraban-ı kalb

• Kalb çarpıntısı, kalbin vuruşu.

darabine

• Kapı bekçileri.

daric

• Katı, şedid, şiddetli.

darih

• Kabir. Mezar.

dav'

• Kaymağı alınmış sığır sütünden yapılmış ekşi yoğurt ve ayran.

debbabe

• Kale duvarlarını oymaya yarayan bir savaş aleti. Tank.

debir / دبير

• Katip. (Farsça)

delail / delâil / دلائل

• Kanıtlar, deliller. (Arapça)

delail-i kalbiye

• Kalbe âid deliller. Kalb ile bilinen deliller.

delail-i kalbiye ve vicdaniye / delâil-i kalbiye ve vicdaniye

• Kalbe ve vicdana ait deliller.

delil-i ihtirai / delil-i ihtirâî

• Kâinatta her bir varlığın kendinden beklenen neticeleri yerine getirebilecek şekilde kabiliyetlerine göre en üst derecede yoktan yaratılması.

dem / دم / دَمْ

• Kan.

• Kan, zaman, konu, kıvam.

• Kan. (Arapça)

• Kan, zaman.

dem-keşide

• Kafadar, arkadaş. (Farsça)

demles

• Kaba, galiz nesne.

demy

• Kan, dem.

deniyye

• Kaftan düğmesi, elbise düğmesi.

der / در

• Kapı. (Farsça)

der-ban

• Kapıcı, kapıya bakan. (Farsça)

der-bendçi

• Kale veya hudut muhafızı.

deramed / derâmed / در آمد

• Kazanç, gelir. (Farsça)

derban / derbân / دربان

• Kapıcı. (Farsça)

derece-i makbuliyet

• Kabul edilmişlik derecesi.

derece-i şuhud

• Kalp gözüyle görme derecesi.

derer

• Kasdetmek.

derkaa

• Kaçmak, firar.

dervaze

• Kapı. Şehir. Şehir kapısı, kale kapısı. (Farsça)

derya-yı esved

• Karadeniz.

destan

• Kahramanlık hikâyesi.

deveran-ı dem / deverân-ı dem / دَوَرَانِ دَمْ

• Kan dolaşımı, kan deveranı.

• Kan dolaşımı.

• Kan dolaşımı.

devke

• Karışmak, ihtilât.

devr-i ebvab

• Kapı kapı gezip dolaşmak.

devr-i müşevveş

• Karışık dönem.

deyku'

• Katı, şedid.

deyyas

• Kaba, galiz olan kimse.

dıbatr

• Katı nesne.

dil-agah / dil-âgâh

• Kalbi uyanık. Akıllı, bilgili, görgülü. Gönül anlar. (Farsça)

dil-ara / dil-ârâ

• Kalbi süsleyen, gönlü zinetlendiren. (Farsça)

dil-asude

• Kalbi rahat. (Farsça)

dil-beste

• Kalbi bağlı, âşık. (Farsça)

dil-dar

• Kalbi hükmü altında tutan. Sevgili, mâşuk. (Farsça)

dil-duz

• Kalbe batan, gönül delen. (Farsça)

dil-hun

• Kalbi yaralı, yüreği kanlı. Mükedder, mağmum. (Farsça)

dil-şikeste

• Kalbi kırık, gönlü kırılmış olan. (Farsça)

dil-teşne

• Kalbi susamış. Gönlü çok istekli, çok özlemiş. (Farsça)

dilazürde / dilâzürde / دل آزرده

• Kalbi kırık. (Farsça)

dilşiken / دل شكن

• Kalp kıran. (Farsça)

dilşikeste / دل شكسته

• Kalbi kırık. (Farsça)

dirayetli

• Kavrayışlı, zeki, bilgili, anlayışlı.

dirhevs

• Katı, şiddetli nesne, şedid.

divançe

• Kafiye itibariyle harf sırası tertibiyle yapılan küçük şiir mecmuası. (Farsça)

divanhane

• Kabul salonu, büyük salon.

diyet

• Kâtilin (adam öldürenin) vereceği para cezâsı.

• Kan bedeli, can pahası.

diz

• Kal'a, sur. (Farsça)

dizdar / dizdâr / دزدار

• Kale muhafızı, kale ağası. (Farsça)

• Kale muhafızı. (Farsça)

domaniç

• Kambur. Tümsekli, fırlak.

dua-yı makbule

• Kabul görmüş, geçerli dua.

dua-yı müstecab / duâ-yı müstecab

• Kabul olunan dua.

dübba'

• Kabak.

dücale

• Katran.

dücme

• Karanlık, zulmet.

dud-hane / dûd-hâne

• Kabile, silsile, hânedan, soysop. (Farsça)

dugmeran

• Kara, esved.

dugn

• Karanlık, zulmet.

duhseman

• Kara yağız, iri vücutlu adam.

dümel / دمل

• Kan çıbanı. (Arapça)

dünya sevgisi / dünyâ sevgisi

• Kalbin dünyâ malını ve mülkünü çok sevmesi.

dürüşti / dürüştî

• Kabalık, sertlik, katılık, kalınlık, yoğunluk. (Farsça)

düstur / düstûr

• Kâide, kural.

• Kânun, kaide, kural, esas.

düstur-u uhuvvet

• Kardeşlik kuralı.

düsturi / düsturî

• Kanunî.

eb'ad-ı vasia-i alem / eb'âd-ı vâsia-i âlem

• Kâinatın geniş boyutları.

ebabil kuşları / ebâbil kuşları / ebâbîl kuşları

• Kâbe'yi yıkmaya gelen Habeş kumandanı Ebrehe'nin ordusuna gökten taş yağdıran mübârek kuşlar.

• Kâbe'yi yıkmaya gelen Yemen vâlisi Ebrehe'yi ve ordusunu Allahü teâlânın izni ve emriyle perişân eden kuşlar (kırlangıçlar).

ebedgah / ebedgâh

• Kabir, mezar. (Farsça)

ebedhane

• Kabir, mezar. (Farsça)

eblem

• Kalın dudaklı adam.

ebrehe

• Kâbeyi yıkmak isteyen kumandan.

ebru / ebrû / ابرو

• Kaş, dalga dalga kırmızı yanak, bir süsleme sanatı.

• Kaş. (Farsça)

ebruvan / ebruvân

• Kaşlar. (Farsça)

ebu-l muhtal

• Katır, bağal.

ebuk

• Kaçmış köle.

ebvab / ebvâb

• Kapılar, bölümler.

ecel-i kaza / ecel-i kazâ

• Kazây-ı muallak, kesin olmayıp sebebe bağlı kılınan ecel.

ecel-i mübrem

• Kaçınılmaz olan ecel.

echel-i mutlak

• Kara cahil.

ecr u mesubat / ecr u mesubât

• Karşılık ve mükâfat. İyi amele karşılık Allah tarafından ahirette verilen sevap.

ecram-ı kainat / ecram-ı kâinat

• Kâinattaki kütleler; cisimler.

ecsel

• Karnı büyük olan kişi.

ecza-yı kainat / ecza-yı kâinat

• Kâinatın unsurları, kısımları.

eczahane-i rahmet-i alem / eczahane-i rahmet-i âlem

• Kâinatı kuşatan İlâhî rahmetin bir neticesi olarak bütün mânevî hastalıkları tedavi edecek ilâçların bulunduğu eczahane.

edgas u ahlam / edgâs u ahlâm

• Karışık rüyalar.

edmas

• Kaşlarının üç kısmı ince ve dipleri kalın; başının kılları ise az olan kimse.

ef'al-i ilahiye / ef'âl-i ilâhîye

• Kâinattaki varlıkları ortaya çıkaran İlâhi fiiller.

ef'al-i kulub / ef'âl-i kulûb

• Kalbin işleri, kalbe doğan çeşitli duygu ve düşünceler. Arapça'da kalbî fiiller (bilmek, görmek gibi)

efkar-ı amme / efkâr-ı âmme / افكار عامه

• Kamuoyu.

efkar-ı amme-i millet / efkâr-ı âmme-i millet

• Kamuoyu, milletin fikir ve düşünceleri.

efkar-ı umumi / efkâr-ı umumî

• Kamuoyu; genelin fikir ve düşünceleri.

efkar-ı umumiye / efkâr-ı umumiye

• Kamuoyu, genelin fikir ve düşünceleri.

efraz

• Kaldırma. Yükseltme. Yüksek. Yukarı. Bülend. (Farsça)

efsürde-dil

• Kalbi hissizleşmiş. Donuk gibi olmuş kalb. (Farsça)

efsürde-mizac

• Kanı soğuk, soğuk kanlı, mizâcı soğuk adam. (Farsça)

egare

• Kandırma, kışkırtma, teşvik etme. (Farsça)

egtaşa

• Karartı.

ehavat

• Kardeşler; benzer şeyler.

ehevat / ehevât

• Kardeşler.

ehevatının ma-fi'z-zamirleri

• Kardeşlerinin içinde gizli olan şeyler.

ehl-i aşk

• Kalpleri Allah sevgisiyle dolu olanlar.

ehl-i kalb / اَهْلِ قَلْبْ

• Kalb ehli, mânevî gerçekleri kalbiyle sezenler.

• Kalb gözü açık Allah dostları.

ehl-i kalb ve iman

• Kalp ve iman ehli olanlar, kalbiyle mânevî olarak terakkide bulunanlar.

ehl-i kanun

• Kanun koyanlar ve uygulayanlar.

ehl-i keşf-il kubur

• Kabir âleminde olanları bilen, kabirdeki ölünün ahvâlini keşfedip doğru olarak haber veren veli, evliya.

ehl-i keşfe'l-kubur / ehl-i keşfe'l-kubûr / اَهْلِ كَشْفَ الْقُبُورْ

• Kabir ehlinin hâlini görenler.

ehl-i kıble

• Kâbeyi kıble edinenler, müslümanım diyenler. İş ve sözünde açıkça küfür görülmeyen dalâlet (sapık) fırkalarında olanlar.

ehl-i kubur / ehl-i kubûr / اَهْلِ قُبُورْ

• Kabirdekiler, ölüler.

• Kabir ehli. Ölüler.

• Kabir ehli. Kabirdekiler, ölüler. Ne kendi etdi râhat ne âlem etdi huzur, Yıkıldı gitti cihândan dayansın ehl-i kubûr.

• Kabirdekiler.

ehlikalb

• Kalben ileri gidenler.

ehlikubur / ehlikubûr

• Kabirdeki ölüler.

ehliküfür

• Kâfirler.

ehşa

• Karındaki iç uzuvlar. Karında olan.

eluh

• Kasem, and, yemin.

elvah-ı kaderiye / elvâh-ı kaderiye

• Kader çizgilerini içeren levhalar.

em'a-i galiza / em'â-i galiza

• Kalın bağırsaklar.

emcer

• Karnı büyük kimse.

emm

• Kasdetmek.

emniyet dairesi

• Karakol, emniyet amirliği.

emniyet-i mütekabile

• Karşılıklı güven.

emraz-ı kalb / emrâz-ı kalb

• Kalp hastalıkları.

emraz-ı kalbiye / emrâz-ı kalbiye

• Kalb hastalıkları.

• Kalp hastalıkları, mânevî hastalıklar.

emraz-ı nisaiye

• Kadın hastalıkları.

emvac-ı zeval / emvâc-ı zevâl

• Kaybolup giden, yok olan dalgalar.

emzer

• Katı gönüllü, katı kalbli kimse.

• Karnı büyük olan, şişman.

enber

• Kadın tuzluğu adı verilen ufacık kara yemiş.

endişe / endîşe

• Kaygı.

• Kaygı.

endişeli

• Kaygılı. (Farsça - Türkçe)

enduz

• Kazanan, elde eden, biriktiren, toplıyan mânalarına gelir ve kelimeleri sıfat yapar. (Farsça)

enkaz-ı remime

• Kazaya uğramış ve esaslı tarafları tahrib olmuş gemi veya tekne enkazı.

enmas

• Kaşının kılları az olan kişi.

enuk

• Kartal kuşu.

enva-ı alem / envâ-ı âlem

• Kâinataki nev'iler, türler; kâinatta bulunan çeşitli varlıklar.

enva-i kainat / enva-i kâinat

• Kâinatın nev'ileri (türleri, sınıfları).

enzar-ı amme / enzâr-ı âmme

• Kamuoyu; herkesin gözü önüne sunma.

erkan-ı azime-i kainat / erkân-ı azîme-i kâinat

• Kâinattaki büyük temel unsurlar, varlıklar.

erkan-ı kainat / erkân-ı kâinat

• Kâinatı oluşturan temel unsurlar.

erziz / erzîz / ارزیز

• Kalay. (Farsça)

• Kalay. (Farsça)

esbab-ı kabul

• Kabul edilme sebepleri.

esbab-ı kainat / esbab-ı kâinat / esbâb-ı kâinat / اَسْبَابِ كَائِنَاتْ

• Kâinattaki sebepler.

• Kainattaki sebebler.

esbab-ı temzic

• Kaynaştırma, birleştirme sebepleri.

eser-i kast

• Kasıt ve isteğin sonucu, bilerek ve isteyerek ortaya çıkan bir durum.

esham

• Kara nesne.

esir maddesi

• Kâinatı kapladığına inanılan ince madde.

eskefe

• Kapı basamağı, eşik.

esl

• Karaılgın ağacı.

esmer / اسمر

• Karayağız, esmer, koyu tenli. (Arapça)

esrar-ı kainat / esrar-ı kâinat

• Kâinatın sırları.

ester / استر

• Katır.

• Katır.

• Katır. (Farsça)

esus

• Katı, sağlam, muhkem nesne.

esvel

• Karnı sarkık olan erkek. (Müe: Sevlâ)

eta

• Kavak ağacı.

etajer

• Kapaksız ve rafları olan taşınabilir dolap. (Fransızca)

etmeseh

• Karanlık, sessiz gece.

etrad

• Kaşları kılsız olan kimse.

ettar

• Kasnakçı.

evani / evânî

• Kapkacaklar, kaplar.

• Kaplar, kâseler.

• Kaplar.

evca-i batn

• Karın ağrıları.

evend

• Kap. Kabkacak. (Farsça)

evham-ı muzlime

• Karanlık vehimler, kuşkular.

evliya / evliyâ

• Kalbi nurlu müminler, erenler, velîler.

evrak-ı nakdiyye

• Kağıt paralar.

evrencen

• Kadın bileziği. (Farsça)

evtad / evtâd / اوتاد

• Kazıklar. (Arapça)

eyazi

• Kadınların yüzlerine örttükleri peçe, örtü. (Farsça)

ez kaza

• Kazâ olarak, tevâfuk olarak. Beklenmedik ânda. (Farsça)

ezdad / ezdâd / اضداد

• Karşıtlar, zıtlar. (Arapça)

ezkaza

• Kaza olarak.

fahmiyyet

• Karbonat. Kömürleşmiş olan şey.

fahr-i kainat / fahr-i kâinat / fahr-i kâinât / فَخْرِ كَائِنَاتْ

• Kâinatın kendisiyle övündüğü zât olan Peygamberimiz (a.s.m.).

• Kâinatın övgüsü, şerefi; Hz. Peygamber (s.a.v.)

• Kâinâtın kendisi ile övündüğü zât. Peygamber efendimiz Muhammed aleyhisselâm için kullanılan saygı ifâdesi.

• Kâinâtın kendisi ile iftihâr ettiği.

fahri / fahrî

• Karşılıksız, parasız, gönüllü olarak bir şeyi yapma.

• Karşılıksız, parasız.

fahrikainat / fahrikâinat

• Kâinatın övüncü olan Peygamberimiz.

fahrü'l-alemin ve habib-i rabbü'l-alemin / fahrü'l-âlemîn ve habib-i rabbü'l-âlemîn

• Kâinatın övgüsüne sahip ve Alemlerin Rabbinin sevgilisi, Muhammed (a.s.m.).

faide-mend / fâide-mend

• Kârlı, faydalanan, menfaat elde eden. (Farsça)

fakr-üd dem

• Kansızlık.

fariza / farîza

• Kaçınılmaz ödev, boyun borcu.

faysal / فَيْصَلْ

• Karar. Hüküm. Fasıl. Hall.

• Karar, hüküm.

faza

• Karışık.

fazli / fazlî

• Karşılıksız verilen.

felekzede / فلك زده

• Kader kurbanı, felek vurgunu. (Arapça - Farsça)

felice / felîce

• Kaftan ve bez parçası.

fena fil'ihvan

• Kardeşinde fena olma, yok olma.

fena fillah / fenâ fillah

• Kalbin yalnız Allahü teâlâyı sevmesi, O'nun beğendiği şeylerde fâni olmak yâni O'nun sevdiklerini sevmek O'nun sevdiklerini kendi için sevgili bilmek.

fenafilihvan / fenâfilihvan

• Kardeşlerin varlığında erime.

fenh

• Kahretmek. Zelil kepaze etmek.

fenih / fenîh

• Kahrolmuş.

ferag-ı kat'i / ferag-ı kat'î

• Kayıtsız şartsız yapılan ferag.

ferah-ı kalb

• Kalp rahatlığı.

ferc

• Kadir, kıymet, mertebe. (Farsça)

ferhal

• Karışık ve kıvırcık olmayan uzun saç. (Farsça)

ferhaş

• Kavga, savaş, muharebe, dövüş. (Farsça)

fernun

• Kanbel otu.

fertute

• Kadın esirler hakkında kullanılan tâbirlerdendir. Esir edilen kadınlar hakkındaki diğer tâbirler şunlardır: Mâriye, ümmülveled, acuze, duhter, yekdest, yekçeşm, mâyube.

feth-i bab

• Kapı açmak.

fetret

• Karanlık, mânevî buhran zamanı.

fetret devri

• Karanlık dönem, vahyin kesildiği mânevî buhran zamanı.

fetva / fetvâ / فتوی

• Kadının verdiği şer'î karar. (Arapça)

fevait / fevâit

• Kasten, bilerek terketmekle olmayıp, dînin kabûl ettiği herhangi bir sebeble, özürle kaçırılmış farz veya vâcib namazlar. Fâitenin çoğuludur.

feveran / feverân / فَوَرَانْ

• Kaynayıp fışkırma.

feveran ve galeyana getirme

• Kaynatıp coşturma, çoşturup çağlatma.

feveran-ı dem / feverân-ı dem

• Kan fışkırması.

feverana getirmek

• Kaynatıp fokurdatmak; coşturmak.

fevkalkanun

• Kanun üstü.

• Kanun üstü, kanun dışı.

• Kanun üstü. Kanunun kabul etmediği. Kanunun karışmadığı.

fevt

• Kaybolma.

fevza / fevzâ

• Kargaşa.

• Kargaşa.

feylekun

• Kandıra dedikleri hasır otu.

feza-yı kainat / feza-yı kâinât / فَضايِ كَائِنَاتْ

• Kâinattaki uzay boşluğu.

fezd

• Kan aldırmak.

fi'l-i kavli / fi'l-i kavlî

• Kavli fiil, sözle yapılan eylem.

fie

• Kalabalık, topluluk, cemaat.

fihriste-i camia / fihriste-i câmia

• Kapsamlı fihriste.

fırancala

• Kaliteli undan yapılan bir ekmek çeşidi.

firar / firâr / فرار

• Kaçma.

• Kaçmak. Kaçış.

• Kaçma.

• Kaçış, kaçma. (Arapça)
• Firâr etmek: Kaçmak. (Arapça)

firar eden

• Kaçan.

firar ettirmek

• Kaçırmak.

firari / firarî / firârî / فراری

• Kaçkın, kaçak.

• Kaçak.

• Kaçak. (Arapça)

firari seyahat / firarî seyahat

• Kaçmak için yapılan seyahat.

firibende

• Kapılmış, aldanmış. (Farsça)

firifte

• Kandırılmış, aldanmış, aldatılmış. (Farsça)

fısad

• Kan alma, hacamet.

fistan

• Kadın elbisesi.

fıtnat / فطنت

• Kavrayış, zekîlik. (Arapça)

fitne / فِتْنَه

• Kargaşa, karışıklık.

• Karışıklık, azgınlık.

fitne-i nisaiye / fitne-i nisâiye / فِتْنَۀِ نِسَائِيَه

• Kadın kaynaklı fitne.

fuad / fuâd

• Kalb, gönül, yürek.

• Kalp, yürek, gönül.

• Kalb, gönül.

fünun-u ekvan / fünun-u ekvân

• Kâinata dair fenler. Âlemlere, vücudlara, keyfiyetlere dair olan fenler.

fünun-u kainat / fünun-u kâinat

• Kâinatı inceleyen ilimler, fenler.

fünun-u kevniye

• Kâinatla ilgili bütün ilimler.

fürraa

• Kalem silmekte kullanılan bez.

füsürde dil

• Kalbi donmuş. Hissiz. Kalbi katılaşmış.

gabari

• Kara nakil vasıtalarındaki yükün yükseklik ölçüsü. (Fransızca)

gabn / غبن

• Kazıklama, alışverişte aldatma. (Arapça)

gabs

• Karıştırmak.

gaddar

• Kahredici, öldürücü. Ahdine vefâ etmeyip hıyânet eden. Hâin, zâlim, çok zulmeden.

gafir / gafîr

• Kalabalık.

gafis

• Kara ağaç.

gaib / غائب

• Kayıp.

gak

• Karga sesi.

gala

• Kaynamak.

galeyan / galeyân / غليان / غَلَيَانْ

• Kaynama, coşma.

• Kaynama. (Arapça)

• Kaynama, coşma.

galiz / galîz / غَل۪يظْ

• Kaba.

galk

• Kapıyı kapamak, kapıyı kilitlemek.

gamce

• Kabın dibinde kalan su.

gamız

• Kapalı.

gamze-i hunhar

• Kan içen yan bakış.

ganm

• Kabile ismi.

gari / garî

• Kararsız, sebatsız. (Farsça)

garikun

• Katran köpüğü.

gark etme

• Kaplama, sarma, içine balıp boğma.

garsan

• Karnı aç kimse.

gasm

• Karanlık, zulmet.

gasuk

• Karanlık olmak.

gavur / gâvur

• Kâfir, Allah'ı veya Onun bildirdiği kesin olan şeylerden herhangi birini inkâr eden kimse.

• Kâfir. Merhametsiz, inatçı.

• Kâfir, îmansız.

gayb-ül gayb

• Kalbde olmayan şey. Hiç ortada eseri, varlığının, geleceğinin izi ve nişanı olmayan. Gaybın gaybı olan.

gayr-i kabil-i mukavemet / gayr-i kâbil-i mukavemet / غير قابل مقاومت

• Karşı konulmaz.

gayr-ı kanuni / gayr-ı kanunî

• Kanun dışı.

gayr-ı mukayyed

• Kayıt altına alınmayan.

gazanfer

• Kahraman, cesaretli.

• Kahraman, iri aslan.

gaze

• Kadınların yüzlerine sürdükleri düzgün allık. (Farsça)

gıda-i kalb

• Kalbin gıdası.

gılaf / gılâf

• Kap, kılıf.

gıllugış

• Karar verememe, gönül sıkıntısı.

giran-kadr

• Kadr u itibar sahibi. Hürmet edilen kimse. (Farsça)

girdbad / girdbâd / گردباد

• Kasırga. (Farsça)

girift / گرفت

• Karmaşık, iç içe.

• Karışık, girişik, çapraşık.

• Karmaşık, çapraşık. (Farsça)

girudar / gîrûdâr / گيرودار

• Kargaşa, kavga. (Farsça)

giş

• Kalb, yürek. (Farsça)

göden

• Kalın barsağın son kısmı.

gucme

• Kabın dibinde kalan su.

gulaz

• Kalın, kaba.

gulgule / غلغله

• Kaynaşma. (Farsça)

gülmih / گل ميخ

• Kabara. (Farsça)

gümgeşt

• Kaybolmuş, yitirilmiş. (Farsça)

gurab / gurâb / غراب

• Karga. (Arapça)

gürihte

• Kaçkın, kaçmış, kaçak. (Farsça)

güriz / گریز

• Kaçış. (Farsça)

gürizan / gürîzân / گریزان

• Kaçan, kaçıcı. (Farsça)

• Kaçan. (Farsça)

habbe-i kalb

• Kalbin tohumu, çekirdeği.

habhab

• Karpuz.

habn

• Karnın şişmesi.

hacac

• Kaş kemiği.

hacamat / حجامت

• Kan aldırma, kan verme.

• Kan aldırma.

• Kan alma. (Arapça)
• Hacamat yapmak: Kan almak. (Arapça)

hacamet / hacâmet / حجامت

• Kan alma, hacamat. (Arapça)

hacc

• Kâbeyi ziyaret ibadeti.

haccam / haccâm

• Kan alma görevlisi.

hacer-i esved / حجر اسود

• Karataş.

hacer-ül-esved

• Kâbe-i muazzamanın doğu köşesinde bir buçuk metre kadar yükseklikte bulunan ve Cennet yâkutlarından olan parlak, siyah taş.

haceru'l-esved

• Kâbe'nin bir köşesinde yer alan ve Cennetten geldiği bildirilen siyah taş.

hacerü'l-esved

• Kabe'nin doğu köşesinde olup, yerden bir buçuk metre yükseklikte bulunan semavî, kutsal siyah taş.

hacerülesved

• Kâbede bulunan ünlü kara taş.

hacif

• Karın gurultusu.

hacis / hâcis

• Kalbe (gönle) gelen ve hemen gidermek mümkün olan kötü düşünceler.

had'a

• Kamçıdan çıkan ses.

hadeb / حدب

• Kambur olma, kamburluk.

• Kamburluk. (Arapça)

hadis-i nefs / hadîs-i nefs

• Kalbe gelip de, yapmakla yapmamak arasında tereddüde sebeb olan düşünce.

hadisat-ı kainat / hâdisât-ı kâinat

• Kâinatta meydana gelen olaylar.

hads-i kalbi / hads-i kalbî / حَدْسِ قَلْبِي

• Kalbin güçlü sezişi.

• Kalbe ait ani ve doğru anlayış.

haffar / haffâr

• Kazıcı.

hafif-ül mizac

• Kararsız, hoppa, temkinsiz.

hafir / hafîr / hâfir / حافر

• Kazılmış yer. Çukur. Mezar.

• Kazan, kazıcı, hafriyat yapan. Yerde çukur açan.

• Kazan, kazıcı. (Arapça)

hafr / حفر

• Kazmak ve çukur etmek.

• Kazma. (Arapça)

hafriyat / hafriyât / حَفْرِيَاتْ

• Kazılar.

• Kazı, kazılar.

hafriyyat / hafriyyât / حفریات

• Kazı. (Arapça)

haftan / haftân / خفتان

• Kaftan. (Arapça)

hafud

• Karnındaki yavrusunu âzası belirmeden düşüren deve.

hakaik-i alem / hakaik-i âlem

• Kâinattaki hakikatler, gerçekler.

hakaik-i kainat / hakaik-i kâinat

• Kâinatta gizli olan hakikatler, gerçekler.

hakaik-i kevniye

• Kâinatla, yaratılışla ilgili hakikatler.

hakbiz / hâkbîz / خاک بيز

• Kalbur. (Farsça)

hakikat-i külli / hakikat-i küllî

• Kapsamlı ve büyük bir hakikat.

hakikat-i leyle-i kadir

• Kadir Gecesinin gerçek mânâsı, sırrı.

hakikat-i leyle-i kadr

• Kadir Gecesinin mânâsı, sırrı.

hakikat-ı uzma-yı kainat / hakikat-ı uzmâ-yı kâinat

• Kâinattaki en büyük hakikat.

hakim-i kalban / hakîm-i kalbân

• Kalplerin hekimi, doktoru.

hakim-üş şer' / hâkim-üş şer'

• Kadılar (hâkimler) için kullanılan bir tâbirdir. Kadılar davaları şer'î hükümler dairesinde hall ü faslettikleri için bu tâbir meydana gelmiştir. Şeriat hâkimi demektir.

hakime / hâkime

• Kadın hâkim.

hakk / hâkk / حك

• Kazıma. Oyma. Maden üzerine yazı işlemek.

• Kazma, oyma.

• Kazıma. (Arapça)
• Hâkkedilmek: Kazılmak. (Arapça)
• Hâkketmek: Kazımak. (Arapça)

hakketmek / hâkketmek

• Kazımak, oymak.

halale

• Kadın eş. Halile, zevce.

halaluş

• Kavga, döğüş, şamata, gürültü. (Farsça)

halat

• Kalın ip, gemi ipi.

• Kalın, sağlam ip.

halat-ı telakki / hâlât-ı telakkî / حاَلَاتِ تَلَقِّي

• Kabul etme, anlayış halleri.

halecan / halecân

• Kalbin çarpıntısı.

halecan-ı kalb

• Kalb çarpıntısı.

haled

• Kalb.

halek

• Kara, siyah.

halhal

• Kadınların ayak bileklerine taktıkları altın veya gümüş halka, ayak bileziği.

halif

• Karşılıklı olarak yapılan bir antlaşmanın şartlarını yerine getirmeye yemin eden, and içen, müttefik.

halis / hâlis / خالص / خَالِصْ

• Katışıksız, saf, som. (Arapça)

• Katıksız.

halita / halîta / خَل۪يطَه

• Karışık halde olan; karışım.

• Karışık olan, karma.

• Karışım.

halk-ı kainat / halk-ı kâinat

• Kâinatın yaratılışı, yaratılması.

halkazen

• Kapı çalan, kapı halkasını vuran. (Farsça)

hallak-ı kainat / hallâk-ı kâinat

• Kâinatı ve içindeki herşeyi yaratan Allah.

halt / خلط / خَلْطْ

• Karıştırmak. Münasebetsiz söz söylemek. Bir şeyi bir şeye karıştırmak. Hatâ etmek.

• Karıştırma, hata.

• Karıştırma. (Arapça)

• Karıştırma, uygunsuz söz söyleme.

haltsız

• Karıştırmaksızın.

halvet-i faside / halvet-i fâside

• Karı-kocanın aralarında şer'î mâni olmasına rağmen birleşmeleri.

halvet-i sahiha

• Karı-kocanın aralarında şer'î mâni bulunmaması halinde birleşmeleri.

halz

• Kabuğunu çıkarmak, derisini soymak.

hama'

• Kara balçık.

hamase / hamâse / حماسه

• Kahramanlık şiiri. (Arapça)

hamaset / hamâset / حماست

• Kahramanlık.

• Kahramanlık şiiri, hamase. (Arapça)

hamasiyyat

• Kahramanlık destanları.

hamat

• Kaynana.

hame / hâme / خامه

• Kafatası, başın üst kısmı.

• Kalem.

• Kalem. (Farsça)

hame vü şemşir / hâme vü şemşir

• Kalem ve kılıç.

hame-ran / hâme-rân

• Kalem yürüten, yazan. (Farsça)

hamegüzar / hâmegüzar

• Kalemle yazılmış. (Farsça)

hamide

• Kambur, eğrilmiş, kemerli. (Farsça)

hamidegi / hamidegî

• Kamburluk, eğri büğrü olmaklık. (Farsça)

hamızıkarbon / hâmızıkarbon

• Karbondioksit.

handek

• Kale ve tarla gibi yerlerin etrafına kazılan geniş ve derin çukur. Hendek.

hani'

• Karısını boşamış koca veya kocasından boşanmış kadın.

hantal

• Kaba, büyük ve ağır.

harami

• Katı-üt tarik, yol kesen. Haydut.

harbcu

• Kavga çıkarmaya istekli olan, savaş arzu eden.

harbüz

• Karpuz, kavun. (Farsça)

harbüze / خربزه

• Kavun. (Farsça)

harbüze-füruş

• Karpuz kavun satan adam. (Farsça)

harbüze-zar

• Karpuz kavun bostanı.

harekat-ı kalbiye / harekât-ı kalbiye

• Kalbî hareketler, gelişmeler.

harem-i şerif

• Kâbe ve civarı.

• Kâfir ve müşriklerin girmesi yasak olan ve canlı mahlukun öldürülmesi men'edilen Mukaddes Kâbe ve civârı.

haremişerif / haremişerîf

• Kâfirlerin giremeyeceği Kâbe ve civarı.

harhişe

• Kavga, gürültü, patırtı. (Farsça)

harib / hârib / هارب

• Kaçan, firar eden.

• Kaçan. (Arapça)

hariş

• Kaşınma, kaşıma. (Farsça)

harmühre / خرمهره

• Katır boncuğu. (Farsça)

haş

• Kalb.

hasbe'l-kader

• Kader cihetiyle, kaderin yönlendirmesiyle.

hasbelkader / حسب القدر

• Kaderden dolayı.

• Kaderin sevkiyle, kaderin bir cilvesi olarak.

• Kaderden ileri gelen, kadere bak. (Arapça)

hasbi / hasbî / حَسْب۪ي

• Karşılıksız; sırf Allah rızası için.

• Karşılıksız. Allah rızası için.

• Karşılık beklemeyen.

• Karşılıksız.

hasılat / hâsılat / حاصلات

• Kazanç, gelir. (Arapça)

hasim / hâsim

• Kat'eden, hasmeden, kesip atan.

haşin / haşîn / خشين

• Katı, sert, kırıcı, kaba.

• Kaba, sert. (Arapça)

hasisa / hasîsa / خصيصه

• Karakter. (Arapça)

hassasiyet-i kalbiye

• Kalbî hassasiyet, duyarlılık.

haste / hâste / خاسته

• Kalkmış, ayağa kalkmış. (Farsça)

hasus

• Katı, şedid, şiddetli.

hata-puş

• Kabahatleri örtbas eden, suçları örten, hataları göstermeyen. (Farsça)

hatabahş

• Kabahatleri affeden, kusurları bağışlayan. (Farsça)

hatia / hatîa / خطيئه

• Kabahat. (Arapça)

hatim / hatîm

• Kâbe'nin şimâl (kuzey) duvarı hizâsında yarım dâire şeklindeki duvarcık ile Kâbe-i muazzama arasında kalan yer.

• Kâbe-i Muazzama'nın şimal tarafındaki taş. Duvar gibi olan sur.

hatime-i kaside / hâtime-i kaside

• Kasidenin son kısmı.

hatır / hâtır

• Kalbe gelip bir müddet kalan düşünce.

hatırat / hâtırât / خَاطِرَاتْ

• Kalbden geçenler.

hatırat-ı kalb / hâtırât-ı kalb

• Kalbe gelen hatıralar ve mânâlar.

• Kalbe gelen hatıralar, istekler.

hatırazürde / hâtırâzürde / خاطر آزرده

• Kalbi kırık. (Arapça - Farsça)

hatne

• Kaynana.

hava-i zulmet / havâ-i zulmet

• Karanlık hava.

havass-ı (hamse-i) batına / havass-ı (hamse-i) bâtına

• Kalbe bağlı beş duyğu: Hiss-i müşterek (hayâl kuvveti), müdrike (akıl), vehim (vâhime), hâfıza, mutasarrıfa (meydana getirici hayal kuvveti).

havass-ı hamse-i batına / havass-ı hamse-i bâtına

• Kalbe bağlı beş duygu; hayal, akıl, vehim, hafıza, mutasarrıfa.

havaz

• Kalbde olan gam ve tasa.

havf

• Kavim, kabile.

havi / hâvî

• Kapsayan.

havsa'

• Karnı sarkık olan kadın. (Müz: Ahves)

havsala / حوصله

• Kavrama kabiliyeti.

• Kavrama gücü, havsala. (Arapça)

hayat-ı alem / hayat-ı âlem

• Kâinatın hayatı.

hayat-ı bakiye ve ebediye / hayat-ı bâkiye ve ebediye

• Kalıcı ve sonsuz olan âhiret hayatı.

hayat-ı ihtilal / hayat-ı ihtilâl

• Karışıklığın, ayaklanmanın hayatı ve sebebi.

hayat-ı kalbiye

• Kalbe ait hayat.

hayız

• Kadınların âdet, kanama hâli.

• Kadınlarda her ayın belirli günlerinde kanama ile kendini gösteren özel bir hâl, âdet hâli, hayz.

hayk

• Kaplamak.

hays

• Karıştırmak, halt.

haysebeyse

• Kararsızlık, karışıklık, darlık.

hayt-ı vuslat / خَيْطِ وُصْلَتْ

• Kavuşma bağı.

• Kavuşma ipi.

hayta

• Kazık.

hayvan-ı berri / hayvan-ı berrî

• Karada yaşayan hayvan.

hayvanat-ı berriyye

• Kara hayvanları, karada yaşıyan hayvanlar.

hayz

• Kadınlarda aybaşı hali akıntısı.

hazhaz

• Kavi, sağlam.

hazi / hazî

• Kâhin, keşiş, papaz.

hazine-i camia / hazine-i câmia

• Kapsamlı, büyük hazine.

hazl

• Kat'etmek, kesmek.

hazy

• Kat'etmek, kesmek.

hazz

• Kandırmak.

hecr-i cemil

• Kalben ve fikren onlardan uzak durup fiillerinde onlara uymamakla beraber, kötülüklerine karşılık vermeğe kalkışmayıp müsamaha, idare ve güzel ahlâk ile hüsn-i muhalefet etmek.

hedef-i garaz

• Kasdolunan hedef, maksat.

hedef-i kasd

• Kastettiği hedef, maksat.

hedef-i kast

• Kastedilen hedef.

hem-rad

• Kahramanlık ve cömertlikte müsavi olan kimseler. (Farsça)

hemaluş

• Kara balçık.

hemm / هم

• Kaygı. (Arapça)

hemrace

• Karıştırmak.

hemt

• Karıştırmak. Değerini anlamadan almak.

hencar

• Kaide, kural, yol, usul. (Farsça)

hendek

• Kazılan uzun ve derin çukur.

hengame / hengâme / هنگامه

• Kargaşa. (Farsça)

henk

• Katı yağmur.

herab

• Kaçmak, firar etmek.

herc

• Karışıklık. (Farsça)

herç

• Karışıklık, gürültü. Nizamsızlık.

herc ü fesadat / herc ü fesâdat

• Karışıklıklar ve bozukluklar.

herc ü merc

• Karışıklık, dağınıklık.

hercele

• Karışık yürümek.

hercümerc

• Karmakarışık.

• Karmakarışık.

hercümerç

• Karışıklık, dağınıklık.

hercümerc / هرج و مرج

• Kargaşa, dağınıklık, düzensizlik. (Farsça)

heshese

• Karışıp görüşme.

heva / hevâ

• Kabiliyet ve duyguları nefsin yasak arzu ve isteklerinin emrine verme.

heva-yı nefis

• Kabiliyet ve duyguları nefsin yasak arzu ve isteklerinin emrine verme.

hevdec

• Kadınların binmesi için deve üzerine yapılan küçük mahfel.

heyecan-ı kalbi / heyecan-ı kalbî

• Kalple heyecana kapılma.

hicab-ı kalb

• Kalbin boşlukları arasındaki zarların her biri.

hıfz-ı bekà

• Kalıcılığı, devamlılığı koruma; varlığını koruyarak devam ettirme.

hikmet-i intizam

• Kâinatta var olan düzenin bir gaye ve faydaya yönelik olarak, mânâlı ve tam yerli yerinde olması.

hikmet-i kainat / hikmet-i kâinat

• Kâinatın yaratılmasındaki hikmet; herşeyin belirli gayelere yönelik olarak, mânâlı, faydalı ve tam yerli yerinde olması.

hikmet-i rabbani / hikmet-i rabbânî

• Kâinatın Rabbi olan Allah tarafından herşeyin belirli gayelere yönelik olarak anlamlı, faydalı ve tam yerli yerinde yaratılması.

hikmet-i şamil / hikmet-i şâmil

• Kapsamlı, kuşatıcı hikmet.

hikmet-i şamile / hikmet-i şâmile

• Kapsamlı, kuşatıcı hikmet.

hikmet-i teşri

• Kanun yapma hikmeti. Allah'ın emir ve yasaklarında gözetilen Rabbanî incelikler.

hil'at / خلعت

• Kaftan. (Arapça)

hil'at-duz

• Kaftan diken, terzi. (Farsça)

hilaf / hilâf

• Karşı, muhâlif, âdet ve kâidenin aksine.

• Karşı, zıt, aykırı.

hilaf-ı kanun / hilâf-ı kanun

• Kanun dışı.

hilaf-ül-ade / hilaf-ül-âde

• Kaide ve usule karşı.

hilal-ebru / hilâl-ebru

• Kaşı ay gibi olan. Hilâl kaşlı. Yeni ay gibi kaşı olan. (Farsça)

hilali saat / hilalî saat

• Kalıbı gümüş olmayıp bakır veya tombak olan eski saatlere verilen addır.

hılas

• Kara ile ak arasında olan çocuk.

hılb

• Kalble karın arasında olan perde.

hımas

• Karnı aç kimseler.

himaze

• Katılık, şiddet.

himmet

• Kayırma, yardım, emek.

hinduvane / hinduvâne / هندوانه

• Kavun, karpuz. (Farsça)

• Karpuz. (Farsça)

hinna'

• Kanat.

hırbüre

• Kavun.

hirek

• Karaman koyunundan daha küçük yapıda, yassı ve geniş kuyruklu bir koyun cinsi.

hırka

• Kalınca kumaştan yapılmış elbise.

hırs-ı muaraza / hırs-ı muâraza

• Karşı koymak için aşırı istek.

hisar / hisâr / حصار

• Kale.

• Kale, hisar. (Arapça)

hisar eri

• Kale muhafızı.

hısn / حصن

• Kale. Hisar. Sığınmağa, korunmağa mahsus sağlam yer.

• Kale, sığınak.

• Kale. (Arapça)

hiss-i uhuvvet

• Kardeşlik hissi.

hisse-i iştirak

• Katılma payı.

hissiyat-ı bakiye / hissiyat-ı bâkiye

• Kalıcı olmayı ve sonsuzluğu isteyen duygular.

hissiyat-ı kalbiye

• Kalpteki hisleri, duyguları.

hıyre-gi / hıyre-gî

• Kamaşıklık, donukluk (göz hakkında). Şaşkınlık. (Farsça)

hızve

• Kadının, kocası yanında hürmetli, izzetli ve mertebeli olması.

hoca-i kainat / hoca-i kâinat

• Kâinatın hocası, efendisi.

hödük

• Kaba, nezaketsiz. Gabi, acemi, vurdumduymaz.

hoşamedi etme / hoşâmedî etme

• Karşılama, hoş geldin deme.

höyük

• Kazıldığında içinden eski eserler çıkan alçakça toprak tepe.

hüccet-i katıa

• Kat'i delil. Bir şeyin doğruluğunu şeksiz, şüphesiz isbata vesile olan. (Farsça)

hüccet-i külliye

• Kapsamlı geniş delil.

hüccet-i rahmet-i alem / hüccet-i rahmet-i âlem

• Kâinatı kuşatan İlâhî rahmeti gösteren kesin ve güçlü delil.

hudri / hudrî

• Kara eşek.

hüdu'

• Kamburluk.

huduş

• Kaşımaktan ve tırmalamaktan dolayı olan yara.

hufre

• Kazılmış çukur. Oyuk.

hükake

• Kazılan şeyin kazıntısı, talaşı veya yongası.

hükl

• Karınca gibi sesi işitilmeyen hayvan.

hükm-ü kader

• Kaderin hükmü.

hükm-ü kanun

• Kanunun hükmü.

hükmi temizlik / hükmî temizlik

• Kadının âdet bitiminden îtibâren on beş gün içinde kan gördüğü halde temiz kabûl edilmesi. Bu on beş gün içinde kan görülen bu kan fâsid kan yâni istihâza kanıdır.

hukuk ve hürriyet-i nisvan komitesi

• Kadın Hakları ve Hukuku Komitesi.

hukuk-u amme / hukuk-u âmme

• Kamu hakları.

hukūk-u amme / hukūk-u âmme / حُقُوقُ عَامَّه

• Kamu hukuku.

hukuk-u gayr-i mektube

• Kanunlarda mevcud olmayan örf ü âdet ve teâmül kabilinden olan haklar.

hukuk-u mektube

• Kanunlarda yazılı olan haklar.

hukuk-u umumiye

• Kamu hukuku.

hukuk-u zevciye

• Karı ile kocanın birbirlerine karşı hâiz olduğu haklar. Aile hukuku.

hüküm / حكم

• Karar.

hülagu / hülagû

• Kan dökücü bir hükümdar.

hülasa-i camia / hülâsa-i câmia

• Kapsamlı özet.

hulefa-i aklam / hulefâ-i aklâm

• Kalem memurları.

hulus-i kalb

• Kalbden, gönülden, içten samimiyet.

humak

• Kabarcık gibi bir şeydir ve insana ârız olur.

humtane

• Kadının kaynanası.

hun / hûn / خون

• Kan. (Farsça)

hun-alud

• Kana bulanmış. (Farsça)

hun-aşam

• Kan içici, kan içen. (Farsça)

hunalud / hûnâlûd / خون آلود

• Kanlı, kana bulanmış. (Farsça)

hunat'e

• Kalın, yassı nesne.

hunbaha

• Kan bahası, diyet. (Farsça)

hunbar

• Kan yağdıran, kan yağdırıcı. (Farsça)

hunefşan

• Kan saçan, kan serpen. (Farsça)

hunfeşan

• Kan saçan, kan serpen. (Farsça)

hunhar / hunhâr / خونخوار

• Kan içici. Zâlim. Kan akıtan. Öldüren, öldürücü. (Farsça)

• Kan dökücü.

• Kan dökücü.

• Kan içen. (Farsça)

hunharane / hunharâne

• Kan içercesine. Çok zâlimce. Öldürerek. (Farsça)

• Kan içercesine, zalimce.

huni / hunî

• Kanlı, kan dökmeye meyilli. (Farsça)

hunin / hunîn

• Kana bulanmış, kanlı. (Farsça)

hunpaş

• Kan döken, kan saçan. (Farsça)

hunriz / hunrîz / خونریز

• Kan dökücü, kan döken, kan akıtan. (Farsça)

• Kan dökücü. (Farsça)

hürmet-i mütekabile

• Karşılıklı saygı göstermek.

hurremgah / hurremgâh

• Kalbi ferahlandıran yer. (Farsça)

hürriyet-i mutlaka

• Kayıtsız serbestiyet, sınırsız hürriyet.

hürriyet-i nisvan

• Kadınların serbestliği.

hursendane

• Kanaatkârâne, tokgözlülükle. (Farsça)

huşkcan

• Kalın kafalı, câhil kimse. (Farsça)

husumet-i kafirane / husumet-i kâfirâne

• Kâfirce düşmanlık yapılma.

huşunet / huşûnet

• Kabalık, sertlik, inatçılık.

• Kabalık, kırıcılık.

husve

• Kap içinde bir içim su.

huvve

• Karalık. Siyahlık.

hüzn-ü müştakane

• Kavuşmanın gecikmesinden doğan hüzün, üzüntü.

huzur-u kalb

• Kalb huzuru, gönül rahatlığı.

• Kalb huzuru, gönül rahatlığı.

huzur-u kalbi / huzur-u kalbî

• Kalp huzuru.

i'kar

• Kadının dölyatağını sakatlama.

iade-i ziyaret

• Karşı ziyarette bulunma.

ibadetgah / ibadetgâh

• Kanunlarla tanınmış bir dine, bir mezhebe ait ibadetlerin icrasına tahsis olunan yerler. Mabet, ibadethane. (Farsça)

ibham / ibhâm

• Kapalı bırakma, açıklamama.

ibn-ül-vakt

• Kalbi halden hâle değişen velî. Tasavvuf yolunda ilerlerken halleri değişen, her zaman başka türlü olan, bâzan şuurlu, bâzan şuursuz (kendilerinden geçen, kendilerini unutan) kimseler. Bunlara erbâb-ı kulûb da denir.

iç kale

• Kale duvarlarıyla çevrilmiş şehir ve kasabaların bazılarının ortasında ve en yüksek yerinde yapılan küçük kaleler. Bu çeşit kalelere "bâlâ hisâr" da denilirdi. Bu iç kaleler, düşmanın, surları geçmesi hâlinde veya şehirde bir isyân çıktığı zaman, hükümdar veya kumandanın çekilip kendini müdafaa etme (Türkçe)

icabet / اجابت

• Kabul etme.

icabetgah / icabetgâh

• Kabul etme yeri. (Farsça)

icar

• Kadının başına bağladığı nesne.

icaz

• Kadın eşarbı. Baş örtü.

icram

• Kabahat yapma, cürüm işleme.

ictihah

• Kadının veya dişi hayvanların hâmile olması.

ictinab / ictinâb / اجتناب

• Kaçınma, uzak durma, çekinme. (Arapça)
• İctinâb etmek: Kaçınmak, uzak durmak, çekinmek. (Arapça)

ictinap

• Kaçınma, sakınma.

içtinap

• Kaçınma, çekinme.

içtinap etmek

• Kaçınmak.

ictiram

• Kabahat yapma, cürüm işleme.

idam

• Katık. Ekmekle beraber yenen şey.

ıdgan

• Kalbinde bir kimseye kin ve adavet olmak.

idli'mam

• Kararmak.

idrak / idrâk

• Kavrayış.

ifkad

• Kaybettirme, kazandırmama.

ifrar

• Kaçırmak. Kaçırılmak. Firara mecbur etmek.

ifsatçı

• Karıştıran, karışıklık çıkaran.

iğerçin

• Karar veremeyen, mütereddit, kuşkulu.

iğfal etme

• Kandırma, aldatma.

iğlak / iğlâk

• Kapalılık, anlaşılmazlık.

• Kapalılık.

igriz

• Kabuğundan henüz çıkan çiçek.

igtaş

• Karanlık olmak.

iğtişaş / iğtişâş / اغتشاش

• Karışıklık.

• Karışıklık, kargaşa, anarşi. (Arapça)

iğtişaşat / iğtişâşât / اغتشاشات

• Karışıklıklar, anarşiler. (Arapça)

iğtişaşçı

• Karışıklık çıkaran, hilekâr.

ihata edilme

• Kavranma, anlaşılma, kuşatılma.

ihrab

• Kavgayı kızıştırma, muharebeyi alevlendirme.

ihraz / ihrâz / احراز / اَحْرَازْ

• Kazanma, elde etme.

• Kazanma, erişme.

• Kazanma, elde etme. (Arapça)
• İhraz etmek: Kazanmak, elde etmek. (Arapça)

• Kazanma, elde etme.

ihraz eden

• Kazanan.

ihsas

• Kandırmak, tergib, teşvik etmek.

ıhşişan / ıhşîşan

• Kabalığı, inatçılığı ve katılığı fazla olmak.

ihtar-ı kalbi / ihtar-ı kalbî

• Kalbe gelen uyarı, ikaz.

ihtica'

• Karşılıklı olarak birbirini hicvetme.

ihticac / ihticâc / احتجاج

• Kanıt gösterme. (Arapça)

ihtilal / ihtilâl / اِخْتِلَالْ

• Karışıklık, ayaklanma.

ihtilalkarane / ihtilâlkârâne

• Karışıklık çıkararak.

ihtilat / ihtilât / اختلاط / اِخْتِلَاطْ

• Karışmak, karışıp görüşmek.

• Karışma, karışıp görüşme komplikasyon.

• Karışıp görüşmek.

• Karışma, görüşme.

• Karışmak.

• Kaynaşma, karışma.

ihtilatat / ihtilâtat

• Karışıklıklar.

• Karışmalar, görüşmeler.

ıhtirak

• Kat'etmek, kesmek.

ihtiraz / ihtirâz / احتراز

• Kaçınma, çekinme, uzak durma, geri durma. (Arapça)
• İhtirâz etmek: Kaçınmak, çekinmek, uzak durmak, geri durmak. (Arapça)

ihvan / ihvân / اخوان / اِخْوَانْ

• Kardeşler, arkadaşlar, aynı tarikata mensup olanlar.

• Kardeşler.

• Kardeşler.

• Kardeşler.

• Kardeşler.

ihvani / ihvânî

• Kardeşlikle ilgili.

ihve

• Kardeşler. Arkadaşlar.

ihveti / ihvetî

• Kardeşim.

ihzak

• Kahkaha ile gülme. Çok gülme.

ikad-ı kanadil

• Kandillerin yakılması.

ikbar

• Kabre koyma, mezara koyma veya konulma.

ıkhar / ıkhâr

• Kahr etme, kahr edilme, kahr edilmiş olma.

ikrar

• Kabul etme, doğrulama.

ikrar etme

• Kabul etme, doğrulama.

ikrar etmek

• Kabul etmek, doğrulamak.

iksa'

• Kasvet. Sıkıntı vermek. Sıkıntı verilmek.

ıksam

• Kasem etme, and içme, yemin etme.

iksam

• Kasem etme, yemin etme, and içme.

iktila'

• Kapıp alma, koparma.

iktinan-ı nisvan

• Kadınların örtünmesi.

iktisab / iktisâb / اكتساب

• Kazanmak. Tahsil etmek. Elde etmek.

• Kazanma, edinme.

• Kazanma, çalışarak kazanma. (Arapça)
• İktisâb etmek: Kazanmak. (Arapça)
• İktisâb eylemek: Kazanmak. (Arapça)

iktisab etmek

• Kazanmak, edinmek.

ilga

• Kaldırmak. Hükümsüz bırakmak. Lağvetmek. Bâtıl eylemek.

• Kaldırmak, lağvetmek, hükümsüz bırakmak.

• Kaldırma.

ilhak / ilhâk / اِلْحَاقْ

• Katma, ekleme.

• Katma.

ilham / الهام / ilhâm / اِلْهَامْ

• Kalbe gelen ilâhî söz.

• Kalbe gelen rahmânî ma'nâ.

ilham eden / ilhâm eden

• Kalbe getiren, gönle doğuran.

ilham etmek

• Kalb yoluyla bildirmek.

ilhami / ilhâmî / اِلْهَام۪ي

• Kalbe gelen rahmânî ma'nâya âit.

ille-i ıztırari / ille-i ıztırarî

• Kabul edilmesi mecburi görülen sebeb.

ilm-i batın / ilm-i bâtın

• Kalb ilmi, mânâ ilmi, tasavvuf ilmi.

iltibas / التباس

• Karıştırma.

• Karıştırma, ayıramama.

• Karıştıma.

iltibas etmek

• Karıştırmak.

iltibas olmamak

• Karışmamak.

iltihak / التحاق / iltihâk / اِلْتِحَاقْ

• Karışmak. Katılmak. Yetişmek. Bitişmek.

• Katılma.

• Katılma.

• Katılma. (Arapça)
• İltihak etmek: Katılmak. (Arapça)

• Katılma.

iltihak eden

• Katılan.

iltihak etme

• Katılma.

iltihak etmek

• Katılmak.

iltihaken

• Katılarak.

iltiham / iltihâm

• Kaynaşma.

iltika

• Kavuşma.

iltimas / iltimâs / التماس

• Kayırma.

• Kayırma. (Arapça)

iltisak / iltisâk / التصاق

• Kavuşma.

• Kavuşma, yapışma. (Arapça)
• İltisak etmek: Kavuşmak. (Arapça)

iltisam-ı nisvan

• Kadınların örtünmeleri.

iltiyam / iltiyâm

• Kaynaşma.

iltizam / التزام

• Kayırma, taraf tutma, gerekli bulma.

• Kabul,gerekli bulma.

iltizam-ı muhalif

• Karşı tarafın fikrine taraftar olma.

ilyeteyn

• Kaba etler. Sağ ve sol butlar.

iman-ı bi'l-kader

• Kadere iman.

iman-ı bil-kader

• Kadere iman.

iman-ı bilkader

• Kadere iman.

iman-ı hakiki / îmân-ı hakîkî

• Kalbe yerleşen, şüphe ve tereddüd karşısında hiç sarsılmayan îmân.

imreet

• Kadın. Hâtun. Avrat.

imtina / imtinâ / امتناع

• Kaçınma. (Arapça)
• İmtinâ etmek: Kaçınmak, geri durmak. (Arapça)

imtizac etmek

• Kaynaşmak, uyum sağlamak.

imtizacat / imtizâcât

• Kaynaşmalar.

• Kaynaşmalar, uyuşmalar.

imtizackarane / imtizâckârâne

• Kaynaşarak, uyuşarak.

inas / inâs

• Kadınlar, kızlar.

• Kadınlar.

inayet-i şamile / inâyet-i şâmile / عِنَايَتِ شَامِلَه

• Kapsayıcı yardım.

infitah-ı ebvab

• Kapıların açılması.

infitahiyyet

• Kapalılığın açılıp inkişaf etmesi. (Tohumların açılarak nebât hâline gelmesi gibi olan hâl.)

ingımam

• Kaygılanma, gamlanma, tasalanma.

inhidar-ı nisvan

• Kadınların örtünmesi.

inhikak

• Kaşınma.

inhimak

• Kapılma, düşkünlük.

inka-yı kalb

• Kalb temizliği, gönül temizliği.

inkibaz / inkibâz / انقباض

• Kabızlık. (Arapça)

inkılabat-ı berzahiye ve uhreviye / inkılâbât-ı berzahiye ve uhreviye

• Kabir ve âhiret âlemlerinde meydana gelen büyük değişiklikler.

inkişaf-ı kalbi / inkişaf-ı kalbî

• Kalbin gelişmesi, açılması.

inkişaf-ı nisvan

• Kadınların açılması.

inkişaf-ı uhuvvet / inkişâf-ı uhuvvet / اِنْكِشَافِ اُخُوَّتْ

• Kardeşliğin açığa çıkması, gelişmesi.

• Kardeşliğin açığa çıkması.

inşihab-ı dem

• Kanın fışkırması.

inşikak-ı kulub / inşikak-ı kulûb

• Kalplerin bölünmesi, fikir ayrılığı.

inşirah-ı kalb / inşirâh-ı kalb

• Kalp rahatlığı.

insiyag

• Kalıba dökülüp düzelme.

intaf

• Kabahat yükleme.

intibah-ı kalbi / intibah-ı kalbî

• Kalbi uyanış.

intibar

• Kabarma, şişme.

intifah-ı batni / intifah-ı batnî

• Karnın, gazların birikmesinden dolayı şişmesi.

intihab

• Kapışmak. Yağma suretiyle mal almak.

intımas

• Kaybolma, belirsiz olma.

intizam-ı alem / intizam-ı âlem

• Kâinattaki düzenlilik.

intizam-ı kader

• Kaderin düzeni.

intizam-ı kainat / intizam-ı kâinat

• Kâinattaki düzenlilik.

intizam-ı kamil-i kainat / intizam-ı kâmil-i kâinat

• Kâinattaki mükemmel intizam, düzenlilik.

intizamat-ı kazaiye

• Kaderde olanların düzenli bir şekilde ortaya çıkması.

inzimam / inzimâm / اِنْضِمَامْ

• Katılma, ilave olunma.

iptida-i hilkat-i alem / iptida-i hilkat-i âlem

• Kâinatın yaratılışının başlangıcı.

ıra

• Karakter, seciye.

ıraka-i dem / ırâka-i dem

• Kan akıtma.

iraka-i dem

• Kan akıtmak. İnsan öldürmek.

• Kan akıtılması.

iraza

• Kandırmak, kandırılmak. Râzı etmek.

irbe

• Kadına ihtiyaç duymayan erkek.

irs

• Karı ile kocadan her biri.

irsen / ارثا

• Kalıtımsal, miras yoluyla. (Arapça)

irsi / irsî / ارثى

• Kalıtımsal. (Arapça)

irsiyet

• Kalıtım.

irsiyyet / ارثيت

• Kalıtımsallık, irsîlik. (Arapça)

irtifad

• Kazanma, kesbetme, kazanıp kâr etme.

irtiha'

• Katılma, karışma.

isabet-i kanuniye

• Kanunî isabet, doğruluk.

isaga

• Kalıba dökme veya dökülme.

isal / îsâl / ایصال

• Kavuşturma, ulaştırma. (Arapça)
• İsâl etmek: Ulaştırmak. (Arapça)

isale / îsâle

• Kavuşturma, ulaştırma.

isb

• Kasık tüyü.

isbat / isbât / اثبات

• Kanıtlama. (Arapça)

ıskat-ı cenin

• Kadının çocuk düşürmesi.

islac

• Kara tutulma. Karlı olma.

ism-i camid

• Katı, donuk isim.

ispat

• Kanıt göstererek birşeyin gerçek yönünü ortaya çıkarma.

ispidkar / ispidkâr

• Kalaycı. (Farsça)

isti'ab / istî'âb / استيعاب

• Kapasite, alım gücü, sığıdırma. (Arapça)

isti'dad / استعداد

• Kabiliyet.

istiaza

• Karşılık olarak, ivaz olarak bir şey istemek.

istib'al

• Kadını nikâh ile alma.

iştibak

• Karışıklık; birbirine geçme.

istibka

• Kalıcı kılma.

isticabet / isticâbet / استجابت

• Kabul edilme. (Arapça)

istidad / istidâd

• Kabiliyet, yetenek.

istidadat-ı kalbiye / istidâdât-ı kalbiye

• Kalpteki yetenekler.

istidaden

• Kabiliyet, yetenek olarak.

istidadi / istidadî

• Kàbiliyet ve yetenek icabı, gereği.

istidadsız

• Kabiliyetsiz, yeteneksiz.

istidat

• Kabiliyet, yetenek.

istidatça

• Kabiliyetçe.

istidrac / istidrâc

• Kâfir ve fâsıklarda görülen hârikulâde, olağanüstü haller.

istiğna etme / istiğnâ etme

• Kaçınma, ihtiyaç duymama.

istiğna etmek / istiğnâ etmek

• Kaçınmak, ihtiyaç duymamak.

istihaza / istihâza

• Kadın âdet görürken fazla kan gelmesi. (Rahimden değil de hastalıktan dolayı bir damardan gelip, tenâsül cihazı yolu ile akan kokusuz bir kandır. Buna "istihâza veya özür kanı" dendiği gibi, böyle bir kadına da "müstahâza" denir.)

• Kadınlarda âdet ve lohusalık dışında gelen ve oruç ile namaza mânî olmayan kan.

istikbal / istikbâl / اِسْتِقْبَالْ

• Karşılama.

istikbal etmek

• Karşılamak.

istikbalinde

• Karşısında.

istikrar / istikrâr / استقرار

• Karar ve sebat üzere olmak. Karar kılma. Sâkin olmak. Yerleşmek.

• Kararlı olma, devamlı bir hal üzere olma.

• Karar kılma, yerleşme.

• Kararlılık.

• Kararlılık. (Arapça)

istiksab

• Kazanma, kesbetme.

istikvas

• Kavislenme, kıvrılma, yay gibi eğilme.

istila / istilâ / istîlâ / اِسْت۪يلَا

• Kaplama.

• Kaplama, ele geçirme.

istilakarane / istilâkârâne

• Kaplarcasına.

iştimal / iştimâl / اشتمال