Menu
İletişim
LUGGAT
OSMANLICA TÜRKÇE SÖZLÜK
{ lügât . lügat . لغت }
Arapça ve Farsça yazımları, Osmanlıca okunuşları
ve detaylı açıklamaları ile birlikte.
Arama yapmak istediğiniz kelimeyi girip
karşılığını bulmak istediğiniz "
OSMANLICA ARA
" ya da "
TÜRKÇE ARA
" butonlarına tıklayın.
İfadenin içinde geçtiği kelimeleri de göster.
Türkçe - Osmanlıca Sözlük
'te
kötü
ifadesini içeren
722
kelime bulundu...
nehy-i anil münker
Günahlardan ve kötülüklerden sakındırmak, alıkoymak.
adat-ı seyyie / âdât-ı seyyie
Kötü âdetler.
adavet-i müsi'
Kötülük işleyen kişiye düşmanlık.
afaret
İfritçe, şeytanî, kötü niyet.
afir
Çok kötü niyetli.
agraz
(Tekili: Garaz) Garazlar. Fiil yapılırken gözetilen gayeler. Kasden ve bilerek yapılan kötülükler.
ağraz / ağrâz
Kinler, garazlar, kötü maksatlar.
Garazlar, kötü niyetler.
ahass
Asılsız, kötü kimse.
ahlak / ahlâk
(Hulk.C.) Huy, tabiat. İnsanın davranış tarzı, tutum ve tavrı, bir cemiyette makbul ve iyi sayılan davranış kuralları. Bu kural ve kaideleri inceliyen ilim. Ahlâkın kaynağı ve mahiyetini inceliyen felsefe.Filozoflar hangi hareketlerin iyi, hangilerinin kötü olduğu ve insanın neden ahlâk kaidelerine
İnsanın iyi veya kötü hâlleri, bunlarla ilgili ilim.
ahlak ilmi / ahlâk ilmi
Kötü huylardan uzaklaşıp, güzel huylar edinme yollarını öğreten ilim.
ahlak-ı rezile / ahlâk-ı rezile
Kötü ve aşağılık ahlâk.
ahlak-ı seyyie / ahlâk-ı seyyie / اَخْلَاقِ سَيِّئَه
Kötü ahlâk.
Kötü ahlâk.
ahlak-ı seyyie-i vahşiyane / ahlâk-ı seyyie-i vahşiyâne
Vahşet saçan kötü ahlâk.
ahlak-ı zemime / ahlâk-ı zemîme / اخلاق ذميمه
Kötü ahlâk. Dînin ve aklın beğenmediği huylar.
Kötü huylar, çirkin davranışlar.
Kötü huy.
akıbet-i fecia / âkıbet-i fecia
Feci son, kötü son.
akıl / âkıl
Akıllı kimse; iyi ve kötüyü, faydalı ve zararlıyı birbirinden ayırabilen kimse.
akl
İdrâk kuvveti, doğruyu yanlıştan, iyiyi kötüden, faydalıyı zararlıdan ayırmaya yarayan kuvvet.
akl-ı selim
İyiyi ve kötüyü fark eden sağlam akıl, sağduyu.
(Hiss-i selim) İyiyi kötüyü farkedip, insana hak ve hakikatı, iman ve İslâmiyeti tâkib ettiren akıl ve düşünüş. Normal ve müsbet düşünce.
akur
Yaralıyan, ısıran köpek. Kuduz, azgın köpek.
Çok şerir, kötü kimse.
arare
(Çoğulu: Arâr) İyi kokulu bir ot.
Şiddet
Kötü ahlâk.
Evin avlusu, ev içi.
Soğuk şiddetli olmak.
arkub
Ökçe siniri.
Yalan ve kötü söz.
arz-ı beyza / arz-ı beyzâ
Beyaz dünya, kötülüklerden arınmış dünya.
ashab-ı meş'eme / ashâb-ı meş'eme
Uğursuz, şerli kişiler, kötüler.
Uğursuz, kötü, dine muhalif olanlar.
Solak, sol tarafta, alçak mevkide bulunanlar.
aşir
Onda bir. On kısma taksim edilen bir şeyin herbir parçası.
Kur'an-ı Kerimin on cüz'ünden herbiri veya on âyetlik bir parçası.
Dost, yardımcı, yardak.
Koca.
Kabile.
Kötülükte yardımcılık eden.
Sahip.
Toz.
ayn-i şer
Kötülüğün ta kendisi, tam bir kötülük.
azaim
Kötü şeyleri defetmek için yazılan duâlar.
azamüşşer / âzamüşşer
Büyük kötülük.
azar / âzâr
Kötü sözle incitme.
bad-sene
Kibirli, mağrur. Büyüklük taslıyan.
(Farsça)
Kötü niyetli.
(Farsça)
baht-ı bidad / baht-ı bîdâd
Kötü şans, insafsız tâlih.
basil
Kahraman, cesur, yiğit kimse.
Fena, sert, kırıcı, kötü söz.
Haram olan şey.
Güzel olmayan, çirkin kimse.
be's / بأس
Zarar, kötü yan.
(Arapça)
bed / بد / بَدْ
Fenâ. Kötü. Çirkin. Yaramaz. şer. şeni'.
(Farsça)
Kötü, çirkin.
Kötü, çirkin, işe yaramaz.
Kötü, çirkin.
Kötü.
(Farsça)
Kötü.
bed muamele
Kötü uygulama.
bed nazar
Kötü bakış.
Kötü bakış.
bed-agaz
Başlangıcı fena, kötü. Kötü bir şekilde başlanmış.
(Farsça)
bed-ahlak
Ahlâkı ve huyu kötü olan kimse.
(Farsça)
bed-ahu / bed-âhû
Karakteri bozuk, huyu kötü.
(Farsça)
bed-amuz / bed-âmuz
Kötülük, fenalık öğrenmiş.
(Farsça)
Fenalık, kötülük öğreten.
(Farsça)
bed-asl
Aslı kötü, soyu fena.
(Farsça)
bed-bin
Her şeyi kötü gören, karamsar.
bed-cu
Kötülük arayan. Kötülük düşünen.
(Farsça)
bed-dua
(Bedduâ) Bir kimsenin kötülüğü için duâ. Kötü duâ.
(Farsça)
bed-endiş
Kötü fikir sahibi, fena düşünen.
(Farsça)
bed-fercam
Sonu kötü. Sonu korkulu ve lânetlenmiş olan. Akibeti fena.
(Farsça)
bed-fial
Yaptığı işleri kötü olan.
(Farsça)
bed-hah
Fenalık isteyen. Herkesin kötülüğünü isteyen. Kötülük isteyen.
(Farsça)
bed-hal
Kötü ahlâklı. Kötü huylu. Hâli düşkün. Fakir olan.
(Farsça)
bed-hisal
Hasletleri kötü, fena huylu.
bed-huy
Huysuz. Bed huylu, kötü huylu.
(Farsça)
Kötü huy.
(Farsça)
bed-kar / bed-kâr
Kötü iş yapan. Fena hareketli kimse. Fiil ve ameli kabih olan.
(Farsça)
bed-lika
Çirkin yüzlü, kötü yüzlü.
(Farsça)
bed-nigah
Kötü bakışlı.
(Farsça)
bed-rah
Kötü yola sapan.
(Farsça)
bed-reg
Huysuz, aslı kötü olan hayvan veya insan.
(Farsça)
bed-sigal
Kötü düşünceli, herkes hakkında kötü söyliyen.
(Farsça)
bed-siyret
Ahlâksız. Ahlâkı ve huyu kötü olan.
(Farsça)
bed-tahrir
Kötü yazı.
bed-ter
Çok kötü, daha kötü, beter.
(Farsça)
bed-tıynet
Yaradılışı, fıtratı, tabiatı fena ve kötü olan, soyu bozuk, bayağı adam.
(Farsça)
bed-üslub / bed-üslûb
Üslûbu fena; tavrı, gidişi kötü.
(Farsça)
bed-zeban
Kötü söz söyliyen, hicveden. Ağzı pis, ağzı bozuk.
(Farsça)
Kötü dil.
(Farsça)
bedan
(Tekili: Bed) Kötüler, fenalar. Yaramazlar.
Çirkinler.
bedavaz / bedâvâz / بدآواز
Kötü sesli.
(Farsça)
bedbaht / بَدْبَخْتْ
Talihi kötü olan, talihsiz.
Kötü tâlihli.
bedbin / bedbîn / بدبين / بَدْبِينْ
Kötü görüşlü. Ümidsiz. Her şeyin fena cihetini görmek isteyen. Bed ve fena görüp, beğenmez, istihsan etmez olan.
(Farsça)
Kötümser, herşeyin kötü yönünü gören.
Kötümser, karamsar, ümitsiz.
Kötümser, karamsar.
(Farsça)
Kötü gören, kötümser.
bedbinane / bedbinâne
Kötümser şekilde. Ümitsizce, bedbincesine.
(Farsça)
bedbini / bedbinî
Bedbinlik, kötümserlik, ümitsizlik, fenâ görürlük.
(Farsça)
bedbu / bedbû / بدبو
Kötü kokulu.
(Farsça)
bedçeşm / بدچشم
Kötü gözlü.
(Farsça)
bedcins / بدجنس
Kötü cinsli, cinsi bozuk.
(Farsça - Arapça)
beddua / bedduâ
Kötü duada bulunma.
Birinin kötü olması için edilen dua.
bedendiş / bedendîş / بداندیش
Kötü düşünceli.
(Farsça)
bedfercam / bedfercâm / بدفرجام
Kötü sonlu.
(Farsça)
bedhah / bedhâh / بدخواه
Kötülük isteyen.
Birinin kötülüğünü isteyen, kötü niyetli.
(Farsça)
bedhal
Kötü huylu.
bedhu / bedhû / بدخو
Huysuz, kötü huylu.
(Farsça)
bedkar / bedkâr / بدكار
Kötü hareketli.
(Farsça)
bedmaye / bedmâye
Mayası kötü, soysuz.
bednam / bednâm / بدنام
Kötü tanınmış, adı kötüye çıkmış olan.
(Farsça)
Adı kötüye çıkmış.
(Farsça)
bednigah / bednigâh / بدنگاه
Kötü gözlü, kötü bakışlı.
(Farsça)
bednihad / bednihâd / بدنهاد
Kötü huylu.
(Farsça)
Kötü yaratılışlı, soysuz.
(Farsça)
bedpesend
Kötülüğü beğenen, kötülüğü öven, medheden.
(Farsça)
Güç beğenir, müşkülpesend.
(Farsça)
bedreftar / bedreftâr / بدرفتار
Kötü davranışlı.
(Farsça)
bedsigal / bedsigâl / بدسگال
Kötü düşünceli.
(Farsça)
bedsirişt / بدسرشت
Kötü yaratılışlı, mayası bozuk.
(Farsça)
bedter / بدتر
Daha kötü, beter.
(Farsça)
bela-yı siyah / belâ-yı siyâh
Kara belâ.
Mc: Acı olan olaylar, kötü hâdiseler.
belad
Kötü kimse. Müzevir, günahkâr. Fena ve kötü şey.
beladet / belâdet
İyiyi kötüden, faydalıyı zararlıdan ayıramama; ahmaklık.
benes
Kötülükden, fenalıkdan ve iyi olmayan şeylerden çekinme ve kaçınma.
berbad / berbâd / برباد
Harap. Kötü. Virâne. Bozuk. Perişan. Telef ve helâk olmuş.
(Farsça)
Mahvolmuş.
(Farsça)
Kötü, pis, berbat.
(Farsça)
beter / بدتر
(Bed-ter'in muhaffefi) Daha kötü, daha fena.
Daha kötü, beter, şiddetli.
(Farsça)
better
(Bed-ter) Daha kötü. Çok fena.
(Farsça)
beyne beyne
İkisinin ortası. İkisinin arasında. Mücerred. Ne iyi, ne kötü.
Ne iyi ne kötü, ikisinin arasında.
bi'se
Ne fena, ne kötü, ne çirkin mânâlarına gelir. Ve birleşik kelimeler yapılır.
bid'at-ı seyyie
Kötü yenilikler.
bihoş / bîhoş
İyi ve hoş durumda değil, hâl ve durumu kötü.
bilanço
ing. Ticarî bir müessesenin muayyen bir devre sonunda alacak verecek durumunu göstermek üzere meydana getirdiği cetvel.
Mc: Herhangi bir işte belirli bir müddet sonundaki iyi ve kötü neticelerin karşılıklı durumu.
bücr
Şaşılacak, taaccüb edilecek şey.
Şer, kötü, iyi olmayan.
buğzetme
Kin besleme, kötüleme.
büyü
Cin gibi manevî varlıklar aracılığı ile insan veya başka varlıklar üzerinde etki meydana getirme işi. Dinimiz büyücülerin şerrinden, kötülüklerinden Allah'a sığınmamızı emreder. Müslüman büyücülük yapmaz.
büyüklenmek
Kendini büyük görmek, büyüklük taslamak. (Kötü huylardan biridir, günahtır.)
(Türkçe)
ca'sus / ca'sûs
(Çoğulu: Ceâsis) Kötü huylu, kısa boylu.
cadı
Avrupa'da putperestlik çağından beri gelen bir inanca göre, şeytanın gücünü kullanarak büyü yolu ile insanlara kötülük eden, felâketler getiren kadın. Bu bâtıl inanç yüzünden birçok yaşlı masum kadın, cadı diye Hristiyanların kurduğu Engizisyon mahkemeleri kararıyla yakılmıştır.
cahiliye devri / câhiliye devri
İslâmiyet'ten önce hissin akla, kötülüğün iyiliğe hâkim olduğu, puta tapılan karanlık devir.
cahreme
Darlık.
Kötü ahlâk.
cal'
(Câli') Terbiyesiz. Kötü konuşan.
cani sıfat / câni sıfat
Çok kötü ve zararlı özellik.
cefa / cefâ
İncitmek, eziyet etmek, kötülük.
cemaat ve komite
Kötü bir maksat için kurulmuş cemiyet ve dernek.
ceza / cezâ
İyi veya kötü karşılık.
cibilliyetsiz / جبلتسز
Karaktersiz, kötü yaratılışlı.
(Arapça - Türkçe)
cihad-ı ekber / cihâd-ı ekber
En büyük cihad; insanları kötülüğe yönelten nefisle mücadele etme.
Büyük cihâd. Nefsin, insan tabiatının, bedeninin kötü isteklerini yerine getirmemek için yapılan mücâdele.
cimri
Hasis, varyemez, pinti. Elindeki mal veya parayı harcayamıyan ve türlü sıkıntılara katlanarak daha çok biriktirmeye çalışan kimse. Cimrilik, müsriflik (savurganlık) gibi İslâmda kötü huy olarak bilinir. Cömertlik ve tutumluluk ise övünülen ahlâkî vasıflardandır. Cömertlikte de ölçülü olmak tavsiye e
(Farsça)
cu'şuş
(Çoğulu: Ceâşiş) Kötü huylu, kısa boylu.
cürub
Beddualar, bed ve kötü dualar, fenâ sözler.
cüz-i ihtiyar
Dilediği gibi hareket edebilme. Yani: Herhangi bir şeyi yapmak veya yapmamak hususunda bir tarafı tercih etmek iktidar ve serbestliği. Bu serbestlik ile, Cenab-ı Hak insanları, iyiliği veya kötülüğü istemek cihetinde imtihan eder.
dabs
Ahlâkı kötü ve korkak olmak.
Anlaması, idrâki az olmak.
damen-i pakiniz / dâmen-i pâkiniz
Çok temiz eteğiniz; her türlü kötülük ve günahtan uzak duran bir kişinin peşinden gitmeyi ve ona saygı göstermeyi ifade eden bir deyim.
dar-ı ceza / dâr-ı ceza
İyi veya kötü işlerin karşılığının verildiği ceza ve mükafat yeri.
darra
Şiddet, mihnet. Belâ. Naks. Ziyan. Sıkıntı. Kötürümlük.
daveri / dâverî
Hâkimlik, hükümdarlık.
(Farsça)
Mahkeme ve dâvâ.
(Farsça)
Kötü ile iyiyi birbirinden ayırt etme.
(Farsça)
Kavga, mücadele.
(Farsça)
dedikodu
Bir müslümanın veya zımmînin (İslâm devletinin idâresi altında bulunan müslüman olmayan vatandaşın) ayıbını, onu kötülemek için arkasından söylemek.
def-i şer
Kötülüğü def etme, ortadan kaldırma.
Kötülüğü ve şerri def'etmek.
defter-i a'mal / defter-i a'mâl
Amel defteri, insanların dünyadaki hayır ve kötülüklerin kaydedildiği defter.
İnsanların amellerinin iyilik veya, kötülüklerinin meleklerce kaydolunduğu manevî defter.
defter-i amel
İnsanın iyi ve kötü işlerinin kaydedildiği defter.
denaet
Alçaklık, çok fena hareket. Zillet, kötü mizac.
Asılsızlık, aslı olmamak.
derare
Deyyus. Karısının kötü hâllerini görmemezlikten gelen kişi.
derece-i şenaat
Kötülük ve fenalık derecesi, seviyesi.
devb
Kötü hâl.
deyyus
Derare. Karısının kötü hâllerine göz yuman ve ses çıkarmayan adam.
dırs
Azı dişi.
Katı, muhkem yer.
Az yağmur.
Kötü huy.
dun-perver / dûn-perver
Kötü kimseleri koruyan, alçak kişileri muhafaza edip onların ilerlemelerine yardımcı olan.
(Farsça)
ebrar / ebrâr
İyi kimseler. Îmânlarında sâdık (doğru), Allahü teâlânın yasak kıldığı şeylerden sakınıp, emirlerine uyan, bozuk inanışlardan, kötü ahlâktan ve çirkin işlerden uzak duranlar. Teklik şekli berr'dir.
ef'a
Engerek yılanı.
Mc: Fena huylu, tabiatı kötü olan adam.
ef'al-i seyyie / ef'âl-i seyyie
Kötü ve çirkin ameller, fiiller ve işler.
efgar
(Figâr) Yaralı, kötürüm, sakat, cerih.
(Farsça)
efika
Fenâ, hoş olmayan, çirkin ve kötü şey.
efsed
Pek fena, çok bozuk, fazlaca kötü.
efsun
Sihir, büyü, üfürük. Sihirbazların tuzağı. Hile ile yapılan kötü işler. (Efsun İslâmiyetçe men'edilmiş ve büyük günâhlardan sayılmıştır.)
(Farsça)
egoizm
Bencillik. Kendi menfaatını ön plâna alma. Her işi ve davranışta kendini düşünme. Bencillik, hem ahlâk, hem de dinde reddedilen kötü bir huydur. Bencillikten kurtulmanın çaresi, İslâm terbiyesidir.
(Fransızca)
ehl-i garaz / اَهْلِ غَرَضْ
Kötü niyetliler.
Kötü niyetliler.
ehliyet
Salâhiyet, elverişlilik. Kişinin borçlandırma ve borçlanmaya elverişli olması. Akıllı olmak, iyiyi kötüden ayırabilmek.
ehremen
Zerdüştîlerin inandıkları, kötülük ve karanlık tanrısı, şeytan, dev.
ehriman
Ateşe tapanların kötülük tanrısı.
ehrimen / اهرمن
Kötülük tanrısı, şeytan.
(Farsça)
ehven-i şerreyn
İki şer (kötülük)den zararı en az olanı. Bu kelime, halk arasında Ehven-i şer olarak kullanılmaktadır.
ehvenüşşerreyn
İki şerden en az zararlı olanı, iki kötüden daha az kötü olanı.
emmare / emmâre
Kötülüğü emreden.
emr-i bi'l-ma'ruf ve nehy-i ani'l-münker / emr-i bi'l-ma'rûf ve nehy-i ani'l-münker
Dinin iyi gördüğü şeyleri emretmek ve kötü gördüğünden sakındırmak.
emr-i bi-l-maruf, nehy-i anil-münker
Dinin emirlerini, Kur'âni ve İslâmi hakikatleri neşretmek ve bildirmek, men'edilen şeyleri de yaptırmamak. İyiliği, İslâmi hususları emretmek ve teşvik etmek, kötülüğü men'edip yaptırmamağa sevketmek. (Fakat bu kudsi vazifeyi âdabına itaat ve riâyet ederek ifâ etmek lâzımdır, zirâ bu itaat da dinimi
emreş
Şerli, kötü kimse.
enir
Çirkin huy, fena tabiat, kötü mizac.
enker
(Neker. den) Çok kötü, çok nefret edilen. Menfur. Müstekreh.
erbab-ı garaz
Garaz sahibleri, kötü niyetliler.
(Farsça)
ervah-ı habise / ervâh-ı habîse / اَرْوَاحِ خَب۪يثَه
Habis, kötü ruhlar. Allah'a isyan eden, itaati sevmeyen anarşist ruhlar.
Kötü ruhlar.
Kötü ruhlar.
Kötü, pis ruhlar.
ervah-ı habise ve münteşire / ervâh-ı habîse ve münteşire
Her tarafa yayılmış ve kötü olan ruhlar.
erzel
Daha rezil. Çok fena. Pek kötü. En rezil.
esaret-i nefis
Nefsin esareti; insanı daima kötülüğe, hazır zevk ve isteklere sevk eden duygunun esiri olma.
eşerr
Çok fazla sevinmek.
Tekebbürlük etmek, gururlanmak.
Çok şerli. En kötü ve şerli.
eşerr-i nas / eşerr-i nâs
İnsanların en şerlisi, nasın en kötüsü.
eşirra / eşirrâ
Çok şerliler. Çok kötü insanlar. Çok şerli mahluklar.
Şerliler, kötüler.
eşkal-i habise / eşkâl-i habîse
Kötü ve çirkin şekiller.
eşkiya
Şakiler. Yol kesenler. Asiler. Allah'a veya kanunlara isyan edip kötülük yapanlar. Haydutlar, anarşistler, âsiler. Hak ve kanunlara baş kaldıranlar, Allahın emirlerine karşı gelenler.
eşna' / اشنع
En kötü, en çirkin.
(Arapça)
eşnê
En kötü.
eşrar / eşrâr
Tahribçiler. Kötülük edenler.
Kötü şeyler. şerliler.
Şerli ve kötü kimseler.
Şerliler, kötüler.
Şerliler, kötüler.
eşrar-ı arzin / eşrâr-ı arzîn
Yeryüzünün şerlileri, kötüleri.
evham-ı seyyie / evhâm-ı seyyie / اَوْهَامِ سَيِّئَه
Akla gelen kötü vehim ve kuruntular.
Kötü kuruntular.
ez'aki / ez'akî
Kısa boylu ve kötü olan adam. Kötülük yapan kimse.
ez'ar
Saçı az olan kimse.
Otu az olan yer.
Zâlim ve kötü huylu kimse.
ezkat
Kötü düşünceli kişi.
(Farsça)
facir
Haktan sapan. Haram ve günaha dalmış kötü insan. Günah işleyen.
facire
Kötü hayata alışmış, ahlâksız kadın. Günahkâr.
fahhaş
Her cins fenalık ve kötülükleri şahsında toplamış olan kimse.
fahiş / fâhiş / فاحش
Aşırı.
(Arapça)
Büyük. çirkin, kötü.
(Arapça)
fasid-faside / fâsid-fâside
Kötü, fena, yanlış, bozuk.
Münafık, fesad çıkaran.
fasık / fâsık / فاسق
Kötülük düşünen.
(Arapça)
fazayih
(Tekili: Fazih) Ayıplar, rezaletler. Sır kabilinden olan kötü hasletlerin açılıp fâş edilmesi.
fazazet
Sertlik, kabalık, kötü sözlülük.
fazz
Kaba ve kötü huylu olan kimse.
Karın suyu, mide suyu.
fecaat
(Fecâet) Merak edilecek hâl, kederlenecek kötü durum. Felâket.
Felâket, yürekler acısı kötü durum.
fecere / فجره
Günahkarlar.
(Arapça)
Kötü insanlar.
(Arapça)
feci / fecî
Kötü, acıklı.
feci' / fecî' / فجيع
Çok kötü, korkunç.
(Arapça)
fehm
Anlayış; iyiyi kötüden ayıran anlama kuvveti.
fena / fenâ / فنا
Yok olma, yokluk. "Beka"nın zıddı. (Tasavvufta maddî varlıktan sıyrılıp hakka ulaşma).
İyi olmayan, kötü.
(Beka'nın zıddı) Yokluk. Yok olma.
Geçici dünya.
Geçip gitme.
Tas: Kendi varlığından geçmek.
Kötü.
Devamlı olmayan.
Çok kocamış olmak.
Yokluk, geçicilik, kötü.
Yokluk.
(Arapça)
Kötü.
(Arapça)
fena hayal
Kötü hayal.
fena tabiatlı
Kötü özellikleri bulunan, mizac ve karakteri kötü olan.
fenalık
Kötülük.
ferman-ı mübin / fermân-ı mübîn
Hayrı ve şerri, iyiyi ve kötüyü açıklayan ve bildiren emir, buyruk.
fesad / fesâd / فساد
Fenalık, kötülük, arabozuculuk. Kargaşalık, karışıklık.
Fesat, bozukluk.
(Arapça)
Kötülük.
(Arapça)
fesadat
(Tekili: Fesad) Bozukluklar. Kötülükler. Karışıklıklar.
fesat / فساد
Bozukluk, kötülük.
(Arapça)
fevahiş / fevâhiş
(Tekili: Fâhiş) Fâhiş işler. Bozuk işler. Kötü ve haram olan işler, ameller.
Kötülükler.
Fahişeler, kahpeler.
fi'l-i mezmum
Kötü, fenâ iş. Livâta ve zina.
fısk / فسق
Kötülük, sefihlik.
(Arapça)
Dinsizlik.
(Arapça)
Tanrı'ya karşı isyan.
(Arapça)
fuhş
Haddini aşma.
Kötülük, namusa aykırı hareket.
Edeb ve terbiyeye uymayan hareket.
Haddini aşmak. Çirkin, kötü. İş ve sözde taşkınlık. Haram.
Çok günah ve çok fena bir fiil olan zina.
furkan / furkân / فرقان
Hak ile bâtılı birbirinden ayıran. İyi ile kötüyü, doğru ile yanlışı farkedip ayıran.
Kur'an-ı Kerim.
Kur'an-ı Kerim'in 25. suresinin ismi.
Hak ile batılı ayırmak, iyi ile kötüyü ayırd etmek.
Kur'ân-ı Kerim'in adlarından biri.
Kur'ân.
(Arapça)
İyi ile kötünün ayrıldığı yerleri gösteren.
(Arapça)
füru-maye
Soyu alçak. Kötü soylu. Sütü bozuk.
fus'ul
Akrep. Yaramaz, kötü kimse.
gafi / gafî
Her şeyin kemi, yaramazı, kötüsü.
garaz / غَرَضْ
(Çoğulu: Ağraz) Maksat, niyet, gaye, kasıt. Kötü niyet. Kin.
Ok atılan nişan.
Izdırab. Acı.
Zelillik.
Kötü niyet.
Gaye, kötü niyet.
Kötü niyet.
garazkar / garazkâr / غَرَضْكَارْ
Kötü niyet sahibi, art niyetli.
Kötü niyetli.
garazkarlık / garazkârlık
Kötü niyet sahibi olma, art niyetlilik.
garazsız
Kötü bir niyet taşımaksızın.
gayr-ı mümeyyiz
İyiyi ve kötüyü, doğruyu ve yanlışı birbirinden ayıramayan kimse; bunak veya küçük çocuk gibi.
gayur / gayûr
Gayreti çok olan. Kötülük ve çirkinlikleri şiddetle reddeden.
gazva
Malın ve davarın kötüsü.
gendide / gendîde / گندیده
Kokuşmuş, kötü kokmuş.
(Farsça)
germ ü serd
Sıcak ve soğuk.
Darlık genişlik, iyilik kötülük, acı tatlı.
giran-huy
Fena mizaçlı. Kötü huylu.
(Farsça)
gışş / غش
Hile, kötülük.
(Arapça)
habais / habâis / خبائث
(Tekili: Habise) Kötülükler. Murdar ve pis şeyler.
Kötü, alçak, pis şeyler, haramlar. Habîsin çoğulu.
Kötülükler, kötü şeyler.
Pislikler, kötülükler.
Kötülükler.
(Arapça)
habaset / habâset / خباثت
(Hubs) Murdarlık, pislik, kötülük.
Kötülük, alçaklık, fenalık.
Pislik, pislik, kötülük.
Kötülük, alçaklık.
(Arapça)
habbe-i sevda / habbe-i sevdâ / حبهء سودا
Çörekotu.
habes
(Tekili: Habis) Kötüler. Alçaklar. Pisler.
Necaset denilen ve maddeten pis şeyler (Necis veya necaset-i hakikiye de denir.)
habis / habîs / خبيث / خَب۪يثْ
Pis, kötü.
(Hubs. dan) Fesadcı. Hilekâr. Alçak tabiatlı. Kötü. Pis.
Kötü, pis.
Kötü, alçak, pis, âdî, bayağı.
Haram.
Kötü, alçak, pis.
Kötü, pis.
(Arapça)
Kötü, pis.
habisat / habîsât
Pisler, kötüler.
hacire
(Çoğulu: Hâcirât) Terbiye sınırlarına sığmayan kötü söz ve hezeyan.
(Çoğulu: Hevâcir) Günün en sıcak anları.
hacis / hâcis
Kalbe (gönle) gelen ve hemen gidermek mümkün olan kötü düşünceler.
hafaza melekleri
Koruyucu melekler, her insanın hayır (iyi) ve şer (kötü) işlerini yazan; ikisi gece, ikisi gündüz gelen ve kötülüklerden ve cinlerden koruyan melekler. Bunlara Kirâmen kâtibîn melekleri diyenler olduğu gibi, onlardan başka olduğunu söyleyenler de olm uştur.
hafid / hâfid
Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Kıyâmet günü, yâni öldükten sonra mahlûkât (yaratılmışlar) diriltilip, herkes dünyâda iken yaptığının hesâbını verirken, kâfirleri ve kötü kimseleri en aşağı seviyeye indiren, huzûrunda düşmanl arının başlarını aşağı eğdiren.
hah
(Hasten : "İstemek" mastarından yapılmıştır.) Kelimenin sonuna getirilerek isteyen, ister mânasında terkib yapılır. Meselâ: Bed-hah : Kötülük isteyen.
(Farsça)
hain / hâin
Emanete hıyanet eden. İyiliğe karşı kötülük eden.
Hıyanet, kötülük eden.
hakikat / hakîkat
Bir lafzın (sözün) asıl mânâsı.
Gerçek.
Kötülüklerin kalbden tekellüfsüzce, zorlanmadan gitmesinin gerçekleşmesi, fenâ(Allahü teâlâdan başka her şeyi unutma) mertebesi.
Mâhiyet.
halaat / halâat
Yüzsüzlük, utanmazlık, hayâsızlık.
Kötülüğünden dolayı ailesi ve cemaatı kendisinden ayrılan kimse.
halık-ı şer / hâlık-ı şer
Kötülük yaratanı.
halk-ı şer
Kötülüğün yaratılması.
halkışer
Kötüyü yaratma.
hamil
Kötü tanınmış olan kimse.
hamiyet-i cahiliye / hamiyet-i câhiliye
Câhillikten gelen ırkçılık gibi bâtıl inanışları koruma gayreti.
(Farsça)
Cenab-ı Hakk'ın ve Resul-ü Ekrem'in (A.S.M.) nehyettiği ve hak dine uymayan eski ve kötü inançları muhafaza gayreti.
(Farsça)
hamyaze
Esnek, elâstik, esneme.
(Farsça)
Kötü hareket, fenâ iş.
(Farsça)
hanif
İslâmiyetten evvel Allah'ın birliğine inanan ve Hz. İbrahim'in (A.S.) dininden olanların vasfı.
İslâmiyete kuvvetle bağlı olan ve ilmiyle âmil olan kimse.
Eğri.
Eski kötü hallerinden vazgeçip hakka ve doğruluğa yönelen.
hasais
(Tekili: Hasîse) Kötü huylar, fena tabiatlar.
haşel
Bayağılaşma, rezil olma. Bayağılık, rezillik, âdilik.
Her nesnenin kötüsü.
hasis / hasîs
(Hisset. den) Kötü huy, fena tabiat.
Ufak, değersiz.
Tamahkâr, cimri.
Basit, ufak, kötü.
hasl
Fena huylu olma. Kötü haslet sahibi olma.
haslet-i rezile
Kötü huy.
haşv
Hurmanın kötüsü.
hatıb
(Hatab. dan) Oduncu, odun toplayan.
İyiyi kötüyü ayırd edemeyen kimse.
hatır-ı nefsani / hâtır-ı nefsânî
Kötülükleri istiyen nefs tarafından kalbe getirilen düşünce. Buna hâcis denir.
hatır-ı rahmani / hâtır-ı rahmânî
Gafletten uyanmak, kötü yoldan doğru yola kavuşmaya dâir Allahü teâlâ tarafından kalbe gelen düşünce. Buna hak hâtır (doğru düşünce) denir.
hay'ame
Yaramaz huylu, kötü mizaçlı.
hayır ve şer
İyilik ve kötülük.
hayır-şer
İyilik-kötülük.
hayr ü şer
İyilik ve kötülük.
İyilik ve kötülük.
hebt
(Hübut) İniş. Aşağı inme.
Aşağı indirme. Bir yere inip konmak.
Nüzul, illet, maraz.
Zayıflama.
Bir memlekete birisini dâhil ettirmek.
Eksiltmek.
Kötü bir hale uğratmak.
hecr-i cemil
Kalben ve fikren onlardan uzak durup fiillerinde onlara uymamakla beraber, kötülüklerine karşılık vermeğe kalkışmayıp müsamaha, idare ve güzel ahlâk ile hüsn-i muhalefet etmek.
hecv
(Hicv) Medh ü senânın zıddı. Kötüleme. Birisi hakkında kötülemek için söylenen söz veya manzume.
heluk
Helâk olucu, helâk olan.
Fâcire kadın. Kötü hayata alışmış kadın.
hem-şerr
Kötülükte beraber olan, kötülüğü birlikte yapan.
(Farsça)
heman
İnce zayıf süngü.
Huysuz ve kötü insan.
hetr
Bunama, alıklaşma. Ateh getirme, ihtiyarlıktan çocuk gibi olma.
Sersemleşme, aptallaşma.
Birisini kötüleme.
Acib emir.
Zahmet, meşakkat.
Enine yarmak.
hev'
Kötü hırs.
heva / hevâ
Nefsin istekleri, kötü arzular, hava.
hevacis
(Tekili: Hâcise) Vesveseler, kuruntular. Akla gelen kötü düşünceler.
hevesat-ı nefsaniye / hevesât-ı nefsâniye
Nefsin hevesleri, arzuları ve kötü istekleri.
hevesat-ı süfliye / hevesât-ı süfliye
Alçak arzular, kötü hevesler.
hezeyan
Kötü sözler. Soğuk şakalar.
Sayıklama. Saçma sapan konuşma.
hicr
Men etmek; akıl ve bâliğ olmamış çocuk, deli, bunak, sefih yâni malını kötü yere harcayan ve borçlu gibi kimseleri, tasarruf-i kavlîsinden yâni alış-veriş, kirâlama, havâle, kefillik, emânet ve rehin alıp-verme, hibe gibi işlerin tasarruflarından men' etme.
Dostluğu bırakmak, dargın
hicret
Bir yerden başka bir yere göç etmek.
Resûlullah efendimizin Mekke-i mükerremeden Medîne-i münevvereye göç etmesi.
Müslüman bir kimsenin, dînini korumak için, kâfir memleketinden, İslâm memleketine göç etmesi.
İslâm memleketinde fitne ve kötülük bulunan bir yerden iyi bir yere
hicv
Birini şiirle yerme, kötüleme.
hidayet-i fıtrıye
Yaratılıştan gelen hidayet; kötü tercih ve telkinlerle bozulmamış olan insanı yaratılışındaki doğruluk.
hıfz-ül lisan
Dili, günah ve lüzumsuz olan sözlerden korumak. Kötü ve fena sözlerden dilini muhafaza etmek. (İhtiyaçtan fazla söz söylememek mendubdur.)
hılkıd
Kötü ahlâklı ve ağır ruhlu kimse.
hişamiyye / hişâmiyye
Hazret-i Ali'yi sevdiğini iddiâ ederek diğer Eshâb-ı kirâmı (Peygamberimizin arkadaşlarını) kötüleyen şîanın kollarından olan bozuk bir fırka, topluluk.
hisbet
İyiliği emr edip kötülükten alıkoymak husûsunda, hükûmet adamlarının bizzat işe karışıp gerekeni yapmaları. İhtisâb da denir.
hışır
Kavun ve karpuzun kabuk kısmı.
Olgunlaşmamış kavun.
Kötü bir tabaklama neticesinde, bazı kısımları sert kalan deri.
Mc: Kaba, görgüsüz ve salak kimse.
hissiyat-ı nefsaniye / hissiyât-ı nefsaniye
Kötülükleri emreden nefsin yönlendirdiği duygular.
hissiyat-ı süfliye
İnsanları kötülüğe yönelten aşağılık duygular.
hiyab
(Hiyâbet) Kabahat, suç, günah.
Kötü bir durumun başlangıcı.
Yokluk.
hıyanet / hıyânet
Hâinlik. Vefasızlık. İtimadı kötüye kullanmak. Sözünde durmayıp oyun etmek.
Hâinlik. Birine kendini emîn tanıttıktan sonra, o emniyeti bozacak iş yapmak; vefâsızlık, îtimâdı kötüye kullanmak, sözünde durmamak.
hıyaneten
Kötülükte bulunarak, hıyanet ederek.
hıyre-re'y
Reyi zararlı olan, kötü reyli.
(Farsça)
hubs
Kötülük, fenalık, yaramazlık.
Pislik.
Kötülük.
hücr
(Çoğulu: Hevacir) Fuhş, hezeyan, kötü sözler.
hücu
Zemmetmek, çekiştirmek, kötülemek.
hulüm
(Çoğulu: Ahlâm) Düş, rüyâ. (Rüyâ tâbiri iyilerinde; hülm tâbiri kötülerinde kullanılır.)
İhtilam olmak.
Akıl.
hunabis
Arslan.
Zâlim ve kötü kimse.
huş
Akıl, fikir, zekâ, iyi ile kötüyü ayırma hissi.
(Farsça)
Ruh, can.
(Farsça)
Ölüm,
(Farsça)
Zehir.
(Farsça)
huşare
Bir yere giderken bırakılan faydasız şeyler.
Her şeyin kötüsü.
huyul
(Tekili: Hayl) Atlı alaylar.
Atlar.
Kötülerin meydana getirdiği kalabalık.
huz ma safa, da'ma keder / huz mâ safâ, da'mâ keder
"Safâ olanı al, keder vereni bırak", "Allahın müsaadesi olan ve neticesi safâ veren şeyi al, sonu keder vereni bırak", "İyisini al, kötüsünü bırak" meâlindedir.
i'sar
Sürçtürmek, ayak kaydırmak.
Zemmetmek, kötülemek.
ibtila / ibtilâ
Belâya uğramak. Musibete düşmek. İyi veya kötü şeye düşkünlük, tiryakilik.
İnsanın iyiliğini, kötülüğünü ve kemâl derecesini meydana çıkaran imtihan, tecrübe.
Belaya uğramak, musibete düşmek, kötü şeye düşkünlük.
ibza'
Kötü söyleme, fena söyleme.
idare-i maslahat
Bir işi mümkün mertebe iyi-kötü yürütmek.
ifdah
(Fadih. den) Kötülüğü açığa vurma. Kusur ve ayıpları meydana çıkarma.
iffet
İnsan rûhundaki yapıcı kuvvetin, yâni şehvetin iyiye kullanılmasından ortaya çıkan huy. Nefsi kötü isteklerinden men etmek. Âr, nâmus, hayâ duygusu.
ifhaş
(Fuhş. dan) Kötü ve fena söyleme.
ifka'
Fakir ve kötü durumda bulunma.
ifraş
Zemmetme, kötüleme, çekiştirme.
Serip döşetme.
ifsad etme
Bozma, kötüye kullanma.
iftira / iftirâ
Yapmadığı hâlde kötü bir işi birisine yükleme, yalan yere birisine suç isnat etme gösterme. Birine suç atma, bühtân.
ifzah
(Fazih. den) Kusuru, kötülüğü, ayıbı açığa vurma.
ihanet / ihânet
(Hevn. den) Alçak ve hakir addedip itibar etmemek, kıymet vermemek.
Hainlik. Haksızlık. Kötülük.
Hâinlik etmek, güveni kötüye kullanmak, sadâkat göstermemek.
İsyân etmek, karşı gelmek.
Küçük düşürmek, tahkîr etmek, hafife almak.
ihtisab / ihtisâb
Allahü teâlânın emir ve yasaklarına uyulmasının, ilim ve ehliyet sâhibi bir devlet me'muru olan muhtesib tarafından sağlanması, emr-i ma'rûf nehy-i münkerin yâni iyiliği emretmek kötülükten sakındırmak vazîfesinin el ile yapılması vazîfesi.
ikbah
(Kubh. dan) Fenalık yapma, kötülük etme.
ilah-ı şer / ilâh-ı şer
Kötülük tanrısı.
ilm-i ahlak / ilm-i ahlâk
İyi huylar edinme ve kötü huylardan sakınma yollarını öğreten ilim.
inna lillah ve inna ileyhi raci'un / innâ lillah ve innâ ileyhi râci'ûn
Belâ ve musîbet gelince veya kötü bir haber duyunca okunan, Bekara sûresinin; "Biz Allahü teâlânın kullarıyız (vefât ettikten sonra diriltilip yine) O'na döneceğiz" meâlindeki yüz elli altıncı âyet-i kerîmesi.
intikad
İyi bilineni kötülemek.
Seçip ayırdetmek.
Kalp parayı gerçeğinden ayırmak.
Tenkid.
Fenni veya edebi eserlerin tarafsız bir nazarla incelenmesi sonunda fikir ileri sürülmesi.
inzar
(Çoğulu: İnzârât) (Nezr. den) Neticenin kötü olacağını bildirerek fenalıktan sakındırmak. Azab ve ceza va'detmek.
irtikab / irtikâb
Bir işe girişmek.
Kötü bir iş işlemek. Rüşvet almak gibi çirkin bir şey yapmak.
Bir makamı âlet ederek, hakkı olmayan para veya malı hile ile almak.
Kötü bir iş işleme.
Rüşvet yeme.
irtikab olunma
(Kötü birşey) İşlenme, yapılma.
irtikap / irtikâp
Kötü iş işleme.
işaat-ı kazibane / işaat-ı kâzibane
Kötü niyetlerle yalan haberler yayma.
isaet / isâet / اسائت
(Sû'. dan) Kötü iş işlemek. Kötülükte bulunmak. Yaramazlık.
Kötü iş işleme.
Kötülük etme.
(Arapça)
ıslah-ı nefs / ıslâh-ı nefs
Kötü huyları, fenâ alışkanlıkları ve yaramaz işleri bırakıp, iyi huyları, güzel işleri, kulluğa yakışan tâat ve ibâdetleri yapma.
ismet
Peygamberlerin sıfatlarından biri. Peygamberlerin, peygamber oldukları bildirilmeden önce ve sonra; küçük olsun, büyük olsun bilerek veya bilmeyerek günah işlemekten korunmuş olmaları.
Günahlardan sakınma, kötü ve çirkin şeylerden uzak durma.
isti'faf
Kötü şeylerden çekilmek.
İffetlilik iddia etmek.
istidad-ı habis
Kötü yetenekli, ruhsal özelliği bozuk.
istidad-ı seyyie
Kötü bir özellik, yapı.
istihcan
(Hücnet. den) Kötü görme, çirkin sayma, ayıplama.
istikrah / istikrâh
Beğenmeme, kötü ve kerih görme.
Bir şeyi kötü ve kerih görmek. Beğenmemek, nefret etmek. Bir şeyi cebir ve ikrah ile işlemek.
Kerih ve kötü görmek, tiksinmek bir şeyi beğenmemek, bir şeyi zorla yapma.
istikzar
Çirkin, pis ve kötü görmek.
istirca' / istircâ'
Belâ ve musîbet zamânında veya kötü bir haber duyunca "İnnâ lillahi ve innâ ileyhi râci'ûn (Muhakkak ki Allahü teâlânın kullarıyız, vefât ettikten sonra diriltilme ve neşr ile yine O'na döneceğiz) (Bekara sûresi: 156) meâlindeki âyet-i kerîmeyi okuya rak Allahü teâlâya sığınmak.
istiya'
Kötü davranma. Fena muamelede bulunma.
istizmam
Zemmetme, yerme, tenkid etme.
Kötü ve beğenilmeyen işler yapma.
itale-i lisan / itale-i lisân / itâle-i lisân
Dil uzatma, kötü şeyler söyleme.
Dil uzatma, kötü şeyler söyleme, sövüp sayma.
ıtrif
Habis, hilekâr, kötü, pis.
ittika
Sakınmak. Çekinmek. Günahlardan ve bütün kötülüklerden kendini çekmek. Takvâ ile amel etmek.
ız
(Çoğulu: Uzuz-A'zâz) Çok zekâlı kötü adam.
Dikenli ağaçların küçüğü.
izmam
Bir kimseden söz alma.
Bir insanı kötülenecek bir halde bulma.
jurnal
İlk önce gazete ve rapor mânasına kullanılırken sonradan "hükümete ihbar" gibi olan hâdiselere denilmeğe başlandı. İhbar, şikâyet, polis raporu. İnsanı kötüleyerek verilen haber veya rapor.
(Fransızca)
ka'beri / ka'berî
Ailesine, arkadaşına, yoldaşına, kabilesine ve halkına katılık eden, kötü ahlâklı kişi.
kabbe / kâbbe
Hüzünden ve gamdan dolayı, hali kötü ve kalbi kırık olmak.
kabih / kabîh
(Kabiha) Çirkin, fena, kötü, yakışıksız, ayıp.
Kötü, çirkin.
kabiliyet-i şer
Kötülük kabiliyeti.
kadh / قدح
Kötüleme, kınama.
(Arapça)
kadih
(Kadh. dan) Bir kimse hakkında kötü söz söyleyen. Zemmedici, çekiştirici, kötüleyici.
kahir-ül eşrar / kahir-ül eşrâr
Şerleri ve kötülükleri ortadan kaldırıp yok eden. Haydutları kahreden.
kalb selameti / kalb selâmeti
Kalbin kibir, riyâ, kıskançlık, kin ve düşmanlık gibi kötü düşüncelerden kurtulup, iyi ahlâk ile ahlâklanması.
kalb tasfiyesi
Kalbi, İslâmiyet'in beğenmediği şeylerden, günâhlardan, kötü düşüncelerden kurtarmak, temizlemek.
kalb temizliği
Kalbin İslâmiyet'e uymayan şeylerden, dünyâya düşkünlükten, kötü düşünceden kurtulması.
kasabe
Kötü hurma.
kavadih
(Tekili: Kadiha) Çekiştirenler, zemmediciler, kötüleyiciler.
Çekiştirilecek ve zemmedilecek şeyler.
kavvad
Kötü ve çirkin işler için yol gösterici.
kaza / kazâ
Allah'ın ezeldeki hükmü
Kadılık (ilçe) merkezi.
Kadılık etme işi, mahkemenin kararı, hükmü.
Yapma, yapılma, işleme.
İstemeden yapılmış bir kötülük.
kechulk
Kötü huylu kimse. Huyu kötü olan kişi.
keib
Mahzun, hüzünlü, münkesir ve kötü halli olan kişi. (Müe: Keibe)
kem
Az, noksan, eksik.
(Farsça)
Kötü. Fenâ. Ayarı bozuk.
(Farsça)
Fakir, hakir.
(Farsça)
Kötü.
kem göz
Kötü niyetle bakan göz.
kerşeb
Yaşlı, ihtiyar.
Hali kötü olan kimse.
Kalın ve uzun nesne.
Arslan.
Çok yiyen, obur.
kesat
Kötü gidiş, durgunluk.
keyd
Tuzak. Kötülük, hile.
Men'etmek.
Kusmak.
Çakmağın tezce ateşi çıkmayıp geçmek.
Cenk etmek, dövüşmek.
Karganın ötmesi.
kırşib
Yaşlı davar.
Arslan. Çok yiyen, obur.
Uzun boylu kimse.
Kötü ahlâklı.
kısas / kısâs
İşlenen suçun, yapılan kötülüğün aynısını suçluya tatbîk ederek cezâlandırma, öldüreni öldürme, yaralıyanı yaralama, bir uzvu kesenin uzvunu kesme cezâsı.
kitab-ı mübin / kitâb-ı mübîn / كِتَابِ مُبِينْ
İyiyi kötüden ayırıp açıklayan kitab, Ku'rân.
kritik
yun. Tenkid. Sıkışık durum, sıkıntılı.
Tıb: Hastalığın en kötü zamanı.
kubuh
Çirkinlik, kötülük.
kurbet / kûrbet
Sıkıntı, kötü hâl.
kürrez
İki yaşına girmiş doğan kuşu.
Kötü ve hâzık kimse.
kurzül
Kadınların başına örttükleri nesne.
Kayıt.
Kötü kimse.
At ismi.
Bel, sulb.
küta'
(Çoğulu: Küt'ân) Tilki eniği.
Kötü adam.
Tamamlanmak, toplanmak.
kutah-astin / kûtah-âstin
Aslında kötü olduğu hâlde iyi gibi görünen kimse.
(Farsça)
kuza'mele
Kötü huylu, kısa boylu kadın.
Şey.
la'net
Bedduâ; bir kimsenin kötülüğünü, Allahü teâlânın af ve merhametinden mahrum olmasını, ihânet edenlerin veya kötülüklerin gerektiği cezâya çarptırılmasını istemek.
laim / lâim
(Lâime) Çekiştiren. Levmeden. Başkasını kötüleyen.
lakab
Bir kimseyi övmek veya yermek (kötülemek) için takılan adlar.
lakıs / lâkıs
Kötüleyici ve ayıplayıcı kimse.
lehire / lehîre
Kısa boylu kötü huylu kadın.
leim / leîm
Alçak, deni, rezil, zelil, levm edilen. Cimri.
Mayası bozuk ve kötü.
Alçak, kötü.
Mayası bozuk, kötü, kınayıcı.
levm
Çekiştirmek. Birisinin yüzüne karşı kötü söz söylemek. Zemmetmek. Paylamak. Başa kakmak.
Kınama, kötüleme.
Çekiştirme, kötü söyleme, kınama.
levvame / levvâme
Sürekli kendini kötüleyen nefis.
lezzet-i menhuse / lezzet-i menhûse
Kötü, çirkin lezzet.
lütf u kahr
Güzellik, insan ve kötülük, sıkıntı.
ma'lul
İlletli, hasta, sakat, kötürüm.
Harpte bir uzvunu kaybetmiş gazi.
ma'tuh
(Ateh. den) Bunamış, bunak.
Sakat, kötürüm. Amelmânde.
ma'zub
Kötürüm kimse.
maal-kerahe
Kerih, çirkin, kötü olmakla beraber. Kerahetle beraber. Mekruh olarak.
magale
Şer, kötü.
mahall-i ağraz / mahall-i ağrâz
Kötü maksat ve kinlerin barındığı yer, ortam.
mahazi
Rezalet ve kepazelik sebebi olan kötü huylar.
mahzi / mahzî
Kepâzelik ve rüsvaylığa sebep olan huy. Rezil olmağa sebebiyet veren kötü huy.
makam-ı zem ve zecir
Kötüleme ve yasaklama makamı.
malayaniyat-ı rezile / mâlâyâniyât-ı rezile
Anlamsız, boş, kötü ve çirkin şeyler (mâ-lâ).
maneviye / mâneviye
İyilik ve kötülük ilâhı diye iki ilâha inanmaktan ibaret batıl bir mezhep olup zerdüştlerden alınmıştır.
mazanne-i su'
Kendisinden ancak kötülük beklenen kimse.
mazarrat
Zararlar, zararlı ve kötü şeyler.
me'cuc / me'cûc
Çok eski zamanlarda, bir duvar arkasında bırakılmış, kıyâmete yakın, yeryüzüne yayılacak olan Nûh aleyhisselâmın oğlu Yâfes'in soyundan gelecek olan kötü bir millet. Yüzleri yassı, gözleri küçük, kulakları çok büyük, boyları kısadır.
medar-ı şeamet / medar-ı şeâmet
Kötülük, uğursuzluk vesilesi.
medeniyet-i meş'ume
Kötü, uğursuz medeniyet.
mefsedet
Bozgunculuk, fesat, kötülük.
mehcüv
Hicvolunmuş. Zemmolunmuş. Kötülüğü ilân ile zevklenilmiş.
mekir
(Mekr) Hile. Aldatma. Oyun. Düzen. (Birisinin kötü veya iyi hâllerini öğrenmek veya kötülüğe sevketmek ya da gayesinden alıkoymak için yapılır.)
mekr-i ilahi / mekr-i ilâhî
Allahü teâlânın mekr (hîle) yapanların mekrini kendilerine çevirmesi, kötülüklerini, kurdukları tuzaklarını bozması, mekrlerine karşılık onları cezâlandırması.
mekruh
Kötü, çirkin.
melek
Allahü teâlânın nûrdan yarattığı gözle görülmeyen mâsum (kötülüklerden korunmuş) varlıklar. Çokluk şekli, melâike'dir.
melkean
Kötü, yaramaz kimse.
men dakka dukka
"Kapı çalanın kapısı çalınır." Yâni, kim birisine bir kötülük yahut iyilik yaparsa ona o şey yapılır. Meselâ: "Su-i zan eden su-i zanna mâruz olur."
menai / menaî
(Tekili: Men'â) Ölüm haberleri. Vefat haberleri. Kötü haberler.
menakir
(Tekili: Münker) Günah ve kötü şeyler.
menfi siyasetçilerin fetvaları / menfi siyasetçilerin fetvâları
Siyaseti kötüye kullanan veya rakiplerini yok etmeye yönelik siyaset yapan kişilerin ortaya attıkları hükümler, görüşler.
menhus
Uğursuz. Kötü. Meş'um.
Uğursuz, kötü.
menhuse
Uğursuz, kötü kadın.
mered
Kötülükte inad.
Sakal belirmemek, sakal çıkmamak.
meş'eme
Sol taraf. Sol.
Kötü. Uğursuz.
meş'um
Kötü. Uğursuz. Bedbaht.
Kötü, fena.
meş'umane / meş'umâne
Kötü bir şekilde. Bedbahtcasına.
(Farsça)
mesaet
Fena ve kötü bir iş yapma. Fenalık etme.
mesavi / mesâvî / مساوی
(Tekili: Su') Kötü haller. Fenalıklar. Seyyieler. (Mehâsinin zıddı.)
Kötülükler, fenalıklar, ayıplar, kusurlar.
Kötü hâller.
Kötülükler.
(Arapça)
mesavi-i medeniyet / mesâvî-i medeniyet
Medeniyetin kötülükleri.
mesavi-i medeniyyet
Medeniyyetin fenalıkları, kötülükleri. (İsraf ve sefahet gibi)
meşême
Sol, kötü, uğursuz.
mesh
Bir şeyin suretini çirkin ve kötü hale çevirmek.
Hayvanı kovarak koşturup onu sıkıştırmakla yormak, bitâb hale getirmek.
mevadd-ı şerire
Kötü maddeler.
meyelan-ı şer / meyelân-ı şer
Kötülüğe eğilim gösterme.
mezmum / mezmûm / مذموم
Zemmolunmuş. Makbul olmıyarak ayıplanmış. Kötü.
Kötü, makbul olmayan.
Yerilen, kötülenen, beğenilmemiş, çirkin.
Kötülenmiş, ayıplanmış.
(Arapça)
mihenk
(Mihek) Altının ayarını anlamaya mahsus bir taş. Ölçü. İyiyi kötüyü ayıran, ayar âleti.
Mc: Bir insanın kıymetini, ahlâkını anlamaya yarayan vasıta.
mirrid
Müfsid, kötü ve şerir kimse.
mu'tezil
Hatâsını itiraf edip, idrâk ederek melâmeti kabul eden. Kendi kötülüğünü kabul eden.
mübin
Hayrı şerri, kötüyü iyiyi ayıran.
Açık, besbelli.
Din-i mübin:
İslâm dini.
müdara
Dost gibi görünme. Yüze gülme.
Başkalarının fikirlerine uyarcasına hareket etmek.
Sulh ve salâh üzere bulunmak. (Meşru bir surette ve iyi bir netice için yapılan müdârâ memduhtur. Fena bir netice için ise, kötüdür; İslâmlığa yakışmaz, İslâm onu men'eder.)
müellefe-i kulub / müellefe-i kulûb
Kalbleri İslâm'a ısındırılmak istenenler. Kalblerine îmân yerleştirilmesi istenilen veya yeni îmân etmiş müslümanlar ve kötülükleri önlemek istenilen bâzı kâfirler olup, zekât verilen sekiz sınıftan biri iken hazret-i Ebû Bekr zamânında kendilerine zekât verilmesinin nesh yâni hükmünün kaldırıldığı
müfhiş
Kötü söz söyleyen.
müfteri / müfterî
İftira eden. Başkasına suç isnad eden. Yapmadığı kötülüğü isnâd eden.
mugasmer
Kaba dokunmuş kötü bez.
muharebe-i meş'ume
Uğursuz, kötü savaş.
mühlikat / mühlikât
(Tekili: Mühlik) Kötü ve günah olan işler.
Helâk edenler. Hayrı ve sevabı bozan fenâ hareketler.
muhtesib
Eskiden İslâm devletlerinde iyiliği emredip, kötülüğü yasaklayan, engel olan ve cemiyette güzel ahlâk ve fazîletlerin korunmasına ve dînî hükümlerin uygulanmasına, çarşı ve pazarların düzenine bakmakla vazîfeli, ilim, fazîlet ve kuvvet sâhibi kimse.
muk'ad
Kötürüm.
mukaddes
Mübârek, kutsal. Ayb, çirkin ve kötü şeylerden uzak; temiz.
mukarib
Birbirine yakın ve karib olan. İyi ve kötü ortasında orta hâlli olan.
mülim / mülîm
Kendini levm etmek. Melâmette olmak. Kusurunu anlayıp kendisini kötülemek.
mümessilat-ı habise / mümessilât-ı habise
Pis ve kötü temsilciler.
mümeyyiz
Temyiz eden, ayıran, iyiyi kötüyü farkeden.
İmtihandaki talebenin bilgisini imtihan ederek yoklayan kimse.
Gr: Tırnak işareti.
münakade
Bir şeyin iyisini kötüsünden seçip ayırmak.
münekkid
Tenkid edici. Kötüyü iyiyi ayıran ve onları söyleyen, kusurları söyleyen.
münezzeh
(Nezahet. den) Tenzih edilmiş, teberri edilmiş.
Pâk, kusur ve noksanlıklardan uzak. Hiç bir şeye muhtaç olmayan. Kötülükten, kusurdan ve noksanlık gibi şeylerden tenzih edilen.
münker
İslâmın reddettiği kötü davranş ve uygulama.
münzevi / münzevî
İslâmiyet'in emirlerini yapmak, yasaklarından sakınmak, kötülüklerden korunmak ve kalb huzûru ile ibâdet yapabilmek için bir köşeye çekilmiş olan kimse.
münzir
(Nezir. den) Olacak bir şeyi haber vererek korkutan, akibetin kötülüğünü bildiren.
Kâfir ve münafıkların Cehennem'e gideceğini haber veren.
münzirat / münzirât
Haber verip kötülüğünü söyleyerek korkutanlar.
mürtekib / مرتكب
(Rukub. dan) İrtikab eden, kötü iş yapan.
Rüşvet alan ve yiyen.
Kötü bir iş yapan, işleyen.
(Arapça)
mürtekibin / mürtekibîn
(Tekili: Mürtekib) İrtikâb edenler. Kötü iş yapan kimseler.
Rüşvet alan ve yiyen kişiler.
mürüvvet
İnsaniyet. İnsanlığa uygun olan şeyi yapmak. Güzel ve iyi şeyleri alıp, kötü şeyleri ve hâlleri bırakmak.
Ana baba saadeti.
Mertlik, yiğitlik.
Reculiyet.
müsafat
Hastayı tedâvi etme.
Birbirine kötü muâmele yapma.
müşağabe / müşâğabe
Aldatıp kötülük etme.
musi'
Kötülük işleyen, günahkâr, isyankâr.
müsi'
(Sev'. den) Yaramaz, itaatsiz, iş görmez. Kötülük işleyen.
Kötülük eden.
müstehcin
(Hücnet. den) Kötü, çirkin ve ayıp sayan. Fenâ gören.
mutavassıt
Ortada vasıtalık eden. Arada ıslâh edici olan.
Orta derecede. Orta hâlli.
Sebeb.
İyi ile kötü arasındakini alan.
müteşakis
(Şeks. den) Birbiriyle ihtilaf ve kötü muaşeret eden şahıs. Birbiriyle iyi geçinemeyen. Katı huylu.
muttasıf
İttisâf eden. İyi veya kötü bir sıfatla tarif edilen. Vasıflanmış, vasfı mevcut olan.
na-hast
Kötürüm.
(Farsça)
nafi' ve darr / nâfi' ve dârr
"Fayda ve zarar, iyilik ve kötülük kendisinden olan" mânâsına Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden).
nai / naî
Kötü haber veren.
naiye
Ölüm haberi götüren, kötü haber veren.
nakıd
Bir şeyin iyisini kötüsünden veya bozuğundan ayıran.
Tenkidci, ayarcı. Paranın kalbını anlayan.
Dinar, dirhem.
nakkad
(Bak: Nekkad) Nakd eden. Paranın kalbını, sağlamını ayıran.
Tenkidci, bir şeyin iyisini kötüsünü ayıran.
İmam, hatib.
naşir-i ağraz / nâşir-i ağrâz
Kötü maksat ve kin taşıyanların yayın organı, nâşiri.
nazar
Göz atmak. Mülahaza, düşünmek, bakmak, imrenerek bakmak, düşünce. Yan bakış, kötü bakış. Bir türlü kabul etmek.
Gözdeğmesi.
İltifat.
İtibar.
naziat
Hz. Azrâil'in (A.S.) avenesi olan bir taife melâike ki; şerli ve kötü ruhlu insanların canlarını şiddetle alırlar.
Nez'edenler. Çekip koparanlar.
nebehrece
Geçmez bakırlı para. Sahte akçe.
Her nesnenin kötüsü.
nebve
Uzaklaşmak.
Ok hedefe varamamak.
Bir yerin havasının mizaca uygun olmaması.
Kılıncın vurulan şeye saplanmayıp geri sıçraması.
Pek çirkin ve kötü suretten gözün kaçması.
nebz
Bir kimseyi ayıplamak. Kötü lâkabı takmak, istihzâ etmek.
İhtiyarlık işareti belirmek.
nef'
Fayda, yararlılık.
Fls: Faydacılık. Yani: Bir şeyin doğru olup olmadığını, o şeyin faidesine göre değerlendiren yanlış bir nazariyedir. Kudsi dinimiz olan İslâmiyette ise: Bir şeyin doğru veya yanlış; iyi ve kötü olması, Allahın emir ve nehyine tâbidir.
nefs
İnsanı daima kötülüğe, hazır zevk ve isteklere sevk eden duygu.
Can.
İnsanın kendisi, kişi, beden.
Hakîkat, cevher, asıl, öz. İnsanda ve cinde şer, kötülük kuvveti. Şerîate yâni dîne uymayan isteklerin kaynağı. Buna nefs-i emmâre de denir.
nefs muhasebesi / nefs muhâsebesi
İnsanın, dâimâ kötülük ve günâh işlemek istiyen nefsini hesâba çekip, kontrol etmesi ve gerektiğinde onu cezâlandırması
nefs- i emmare / nefs- i emmâre / نفس اماره
Kötülükleri emreden nefis.
nefs-i emmare / nefs-i emmâre
Kötülüğü emr eden nefs.
İnsanı daima kötülüğe, yasak zevk ve isteklere sevk eden duygu.
nefs-i insaniye
İnsanda bulunan ve onu kötülüğe yönelten duygu.
nefs-i levvame / nefs-i levvâme
Kötülüğü işledikten sonra fenâlığını hatırlayarak insanı rahatsız eden pişmanlık hâli ve vicdan rahatsızlığı.
İnsanın, kendine ait kötülük ve günahını görüp fenalığını bilen ve hayra meyleden iradesi.
Kötü işlerden dolayı dâimâ kendini kınayan ve ayıplayan nefs.
nefs-i mülhime
Gerektiği zaman Allahü teâlâ tarafından kendisine hakîkatler ilhâm edilen, kötülüklerden arınmış nefs.
nefs-i mutmainne
İyiliği kötülükten ayırt ettirerek insanlık vazifesini tanıttıran ve vicdanına rahatlık veren hâl. İnsanı Allah'a yaklaştıran hâl. Günaha meyleden kötü sıfatlardan temizlenmiş ve güzel ahlâk ile muttasıf olarak kurb-u İlâhiye itmi'nan ve istikrar kazanmış olan insan iradesi. Nefsin, Allah'ın emirler
nefs-i natıka / nefs-i nâtıka
İnsanı hep kötülük ve aşağılık işler yapmaya sürükleyen nefs. Nefs-i emmâre.
nefs-i rezile
İnsanı daima kötülüğe, yasak zevk ve isteklere sevk eden alçak ve âdi duygu.
nefs-i rezile ve deniye
İnsanı daima kötülüğe, yasak zevk ve isteklere sevk eden alçak ve âdi duygu.
nefs-i tağut / nefs-i tâğut
Her türlü lezzetlerin kaynağı olan, insanı daima kötülüğe sevk eden, Allah'a iman ve kulluktan uzaklaştıran azgın duygu.
nefsiemmare / nefsiemmâre
İnsanı kötülüğe sürükleyen nefis.
negühide
Çirkin, kötü.
(Farsça)
nehyianilmünker
Kötülükten sakındırma.
nekam
(A, uzun okunur) Bir kimseyi kötü bir fiilinden dolayı şiddetle cezalandırmak. İntikam almak.
nekaz
(Çoğulu: Enkâz) Her nesnenin kötüsü, kıymetsizi.
nekkad
Bir şeyin iyisini kötüsünü seçen kimse.
Paranın sağlamını kalpından ayıran.
İmam, hatib ve kayyum gibi hizmet sahiblerinin, vazifelerine devam edip etmediklerini murakabe ve devam etmiyenlere tenbihat, icra ve devamsızlıkları tesbit eden vazifeli kişi.
İyiyi kötüden ayıran.
netice-i seyyie
Kötü netice.
netn
Fena kokmak. Kötü, kerih koku.
nezh
(Nezih) Nezihlik, temizlik, saflık.
Hiçbir kötü hareketi olmamak.
Kerim, pak, pâkize.
nik ü bed
İyi ve kötü.
nokta-i siyah
Siyah nokta, görünen kötü nokta.
nüfus-u emmare / nüfus-u emmâre
İnsana daima kötülüğü emreden, yasak zevk ve isteklere teşvik eden nefisler.
nüfus-u habise
Pis ve kötü nefisler.
nuka
Her şeyin kötüsü.
nüşuz
Kocasına kötü muamelede bulunma, geçimsizlik.
palade
Kötü söyleyen, ayıp arayan.
(Farsça)
perişan / perîşan / پریشان
Dağınık.
(Farsça)
Kötü durumda, perişan.
(Farsça)
Perişan olmak:
Darmadağın olmak.
(Farsça)
pürşer
Çok şerli, kötü.
Çok şerli, kötülüklerle dolu.
ra'ra'
(C. Raâri') Kötü, alçak kimse.
Yaramaz gönüllü.
Çok uzun boylu adam.
Güzel itidalde olan kimse.
redaet
Kötülük, fenalık, bayağılık.
redd
Geri döndürmek, kabul etmemek, çevirmek, def etmek.
Bir şeyin karşılığını icra etmek.
Sözü selâset ve talâkatla eda edemeyip harfleri geri çevirerek konuşmağa sebep olan dilin tutukluğuna denir.
Cerhetmek.
Kötü ve fena şey.
redi
(Rediye) Fenâ, kötü, bayağı.
rehber
Yol gösteren, kılavuz; bir kimseye veya bir topluluğa iyi ile kötüyü görmesinde ve doğru yolu bulmasında yardımcı olan, insanı Allahü teâlânın rızâsına kavuşturmaya çalışan, ilim ve ahlâk sunan zât.
rehk
Aradan yetişip yaklaşma.
Yürüme.
şaşa kalma, taaccüb etme, hayrette kalma.
Kötü şeylere düşkünlük.
revafıd / revâfıd
Râfizîler. Hazret-i Ali'yi sevmekte taşkınlık ederek diğer Eshâb-ı kirâmı (Peygamber efendimizin arkadaşlarını) kötüleyenler. Doğru yoldan sapanlar.
rezahat
Yorulmak.
Hali yaramaz, vaziyeti kötü olmak.
rezalet / rezâlet
Rezillik, kötü ahlâk, fazîletin zıddı.
rezile
(Çoğulu: Rezâil) Fenâ ve kötü huy.
rezilürüsva
Ayıpları meydana çıkmakla alçalıp kötü hâle düşmek.
ruh-u habis / ruh-u habîs / rûh-u habîs / رُوحُ خَب۪يثْ
İsyan ve inkârla bozulmuş kötü ruh.
Kötü ruh.
safiyane / sâfiyane
Hiç kötülük düşünmeden, temiz bir kalple.
safsaf
(Çoğulu: Safsâfe) Her nesnenin kemi, kötüsü, hor ve hakiri.
Döğülmüş yumuşak toprak.
Mâkul olmayan kelimeler.
Mânâsız şiir.
Yaramaz ve kötü işler.
safvet-i kalb
Fikir ve niyetinde hiçbir garazı ve kötü gâyesi olmamak, temiz kalbli olmak.
şahs-ı deni / şahs-ı denî
Kötü, alçak kimse.
şaibe / şâibe / شائبه
Leke, kötü iz.
(Arapça)
sakim / sakîm
Hastalıklı, kötü.
şamaniler / şâmânîler
İyi ve kötü ruhların bütün âlemi te'siri altında tuttuğu inancına dayanan sapık bir yolun mensupları.
saye-i muzlimane / sâye-i muzlimâne
Karanlık yapan gölge; kötü koruma.
şeamet / şeâmet
Uğursuzluk, kötülük, bedbahtlık.
Kötülük, uğursuzluk.
Uğursuzluk, kötülük.
seb' etmek
Kötülemek, dil uzatmak.
sebbiyye
Hazret-i Ali'yi seviyoruz deyip Eshâb-ı kirâmın çoğunu kötüleyen bozuk fırka.
şebeke
Balık ağı.
Kötü niyetle çalışan gizli topluluk.
Kafes şeklinde olan yer.
Hüviyet sureti.
Ağ gibi yapılmış ve gerilmiş hat ve yolların tamamı.
Ağ şeklinde olan nesiçler, dokular.
şebike
Kötü niyetle çalışan gizli topluluk.
(Farsça)
Balık ağı.
(Farsça)
Batı taraflarında Arapların kullandıkları hasırdan örülmüş bir cins başlık.
(Farsça)
secaya-yı seyyie / secâya-yı seyyie
Kötü ahlâklar, karakter ve huylar.
şecea
Küt ve kötürüm kimseler.
sefahet / sefâhet
Aklın az ve hafîf olması. Malını dînin ve aklın beğenmediği yerlere sarfetme. Lüzumsuz harcama. Süse, eğlenceye ve her türlü kötülüğe, harama düşkünlük. Akıl azlığı.
sefahet-i mutlaka
Nefsin her türlü kötü arzularına uyma.
sefer der vatan
Nakşibendiyye yolunun on bir temel esâsından biri. Sâlikin (tasavvuf yolunda bulunan kimsenin) kötü ahlâk, beşer (insan) tabiatının sıfatlarından kurtulması, beşerî sıfatlardan meleklere âit sıfatlara, kötü, çirkin vasıflardan, iyi, güzel ahlâka geçm esi.
şekavet / şekâvet
Her çeşit kötülük içinde olmak. Belâ ve zillete düşmek. Sıkıntıda kalmak.
Haydutluk, eşkiyalık.
Eşkiyâlık, kötü yolda olma.
sekene-i habise
Kötü ve pis sakinler.
selam / selâm
Esmâ-i hüsnâdan (Allahü teâlânın güzel isimlerinden). Zâtı ayıplardan (kusurlardan), sıfatları noksanlıklardan ve işleri kötülüklerden uzak, temiz olan.
İki müslüman karşılaşınca veya ayrılırken birinin diğerine; "Es-selâmü aleyküm" veya "Selâmün aleyküm" yâni dünyâda ve âhirette sel
selata
Kahır, galebe, hiddet.
Kötü konuşan, gönül inciten, kalb kıran.
Merhametsiz olmak.
Acı söz söylemek.
selfa'
Bahadır. Kahraman ve cesâretli kimse.
Yüzsüz, utanmaz, hayâsız, kötü kadın.
Kuvvetli deve.
selit
Kahredici, galebe edici.
Susam yağı.
Kötü sözlü şerli kimse. Ağzı bozuk.
Zeytinyağı.
semacet
Kötü görünüş, çirkinlik.
Söz çirkinliği.
Kabahat.
şemahter
Kötü, menhus.
semic
(Semc) Çirkin, kötü görüşlü.
sena'buk
Kötü kokulu bir ot.
şenaat / şenâat / شناعت / شَنَاعَتْ
Fenâlık, kötülük, alçaklık.
Cenab-ı Hakk'ın emrine muhalif hareket.
Kötülük, alçaklık.
Kötülük, alçaklık.
Kötülük.
(Arapça)
Kötülük, fenalık.
şenayi'
(Tekili: Şenia) Çok günahlı hareketler. Kötü işler.
şengaret
Kötü huyluluk.
şeni / şenî
Kötü.
Kötü, çirkin, alçakça.
şeni' / şenî' / شنيع / شَن۪يعْ
(Şeni'a) Kötü, çok fena, çirkin, günahlı iş.
Kötü, fena, utanılacak ayıp.
Kötü, çirkin.
(Arapça)
Kötü, fenâ.
şennar
(Çoğulu: Şenâir) Ayıp. Utanç. Kötülük.
şer / شر / شَرْ
Kötülük.
Kötülük, kötü.
Kötülük.
(Arapça)
Kötülük.
şeraret / şerâret / شرارت
Şerlilik, kötülük, fenalık.
Kıvılcım.
Şerlilik, kötülük.
Şerlilik, kötülük.
Kötülük, şerlilik.
(Arapça)
şeraretli
Şerle, kötülükle dolu, kötülüğe eğilimli.
sergerde
Kötü işlerde elebaşı olan.
(Farsça)
Başı bozuk.
(Farsça)
Reis.
(Farsça)
şerir / şerîr / شریر
Şerli. Şer işleyen. Kötülük yapan. Kötü.
Şerli, kötü.
Şerliler, kötüler.
Kötü, şirret.
(Arapça)
Kötü insan, kötülük eden insan.
(Arapça)
şerirler
Şerliler, kötüler.
şerli
Kötü.
şerr / شر
Kötü iş, kötülük. Fenâlık.
Kavga.
Allaha isyan, emirlerine uymama, muhalif hareket etme.
Fenâ adam, fenâlık yapan adam, kötü adam.
Daha kötü, en kötü.
Kötülük, fenalık, isyan.
Kötülük.
Kavga gürültü,
Dinin yasak kıldığı iş.
Kötülük.
(Arapça)
Kötü davranış.
(Arapça)
şerr ü fesad
Kötülük ve bozukluk. şer ve fesat.
şerr-i cüz'i / şerr-i cüz'î
Küçük kötülük.
şerr-i hazin / şerr-i hazîn / شَرِّ حَزِينْ
Hüzünlü, üzücü kötülük.
Hüzün veren kötülük.
şerr-i kalil / şerr-i kalîl
Az bir şer, kötülük.
şerr-i kesir
Çok şer, kötülük.
şerr-i mahz
Tamamıyla şer ve kötü.
şerr-ün nas / şerr-ün nâs
İnsanların en kötüsü, en zararlısı.
şerriyet
Kötülük.
şerur / şerûr
Çok şerli, kötü.
Çok şerli, pek kötü.
setel
Her nesnenin kötüsü, yaramazı.
şetim
Çirkin söz, kötü düşünce.
şetm
Bir kimseye dil uzatmak, sövmek, kötülemek.
Çirkin söz, kötü düşünce.
Sövme, kötü söz söyleme.
şeva
Kolay.
Vücut organları. (El, ayak gibi).
Malın kötüsü.
şeyn
Kusurlu, noksan, kötü.
seyr-i enfüsi / seyr-i enfüsî
Tasavvuf yolunda bulunan kimsenin kendinde ilerlemesi, kötü huylardan temizlenen nefsin, iyi huylarla bezenmesi, süslenmesi.
seyr-i ilallah
Allahü teâlâya doğru olan yolda ilerlemek, mânevî ilimde durmadan yükselmek. Seyr-i âfâkî (kötü hâllerden kurtulma) ve seyr-i enfüsî (iyi hâllerle süslenme) yi içine alan tasavvuf yolculuğu.
seyyi'
Kötü, fena.
seyyiat / seyyiât / سيئات / سَيِّاٰتْ
(Tekili: Seyyie) Kötülük, günahlar, suçlar. Kötülüğe karşı çekilen sıkıntılar.
Günahlar, kötülükler.
Günahlar.
(Arapça)
Kötülükler.
(Arapça)
Olumsuzluklar.
(Arapça)
Günahlar, kötülükler.
seyyiat-alud / seyyiat-âlûd
Kötülüklere karışmış, fenalıklara bulaşmış.
seyyiat-ı mazi / seyyiat-ı mâzi
Geçmişe ait kötülükler.
seyyiat-ı medeniyet
Medeniyetin kötülükleri.
seyyiat-ı sabıka
Geçmiş dönemlerde işlenen kötülük ve günahlar.
seyyie / سيئه / سَيِّئَه
Kötülük, günah.
Kötülük.
Kötülük, günah, suç. Yaramazlık, fenâlık.
Günah.
(Arapça)
Kötülük.
(Arapça)
Günah, kötülük.
sezase
Kötü huylu ve yaramaz dirlikli olmak.
şia / şîa
Taraftar, yardımcılar. Hazret-i Ali'yi sevdiklerini söyleyip, diğer Eshâb-ı kirâmın (Peygamber efendimizin arkadaşlarının) kıymetini bilmeyen ve onları kötüleyen kimselerin mensûb olduğu bozuk fırka.
siccin / siccîn
Şeytanların, kafirlerin (Allahü teâlâya ve Resûlullah efendimize inanmayanların) ve günahkâr mü'minlerin amellerini toplayan bir kitap; insanların ve cinlerin kötülerine mahsûs amel defterleri.
Şakîlerin, kötülerin ve azâb olunan rûhların bulunduğu yer.
Yerin altında veya Ceh
şii / şîî
Şîa fırkasına mensub kimse. Eshâb-ı kirâmı kötüleyen, düşmanlık eden.
sinn-i temyiz / سِنِّ تَمْيِيزْ
İyi ile kötüyü farketme yaşı olan yedi yaşı.
(İyi ve kötüyü) Ayırt etme yaşı.
sinsi
Gizli ve kurnaz bir şekilde kötülük için yapılan şey.
şirret / شرت
Kötülük.
(Arapça)
Kötü insan.
(Arapça)
su / sû
Kötü.
su' / sû' / سوء
Kötülük.
İyi olmayan. Kötü, fena.
Kötülük.
(Arapça)
su'-i ef'al / sû'-i ef'âl
Kötü davranışlar, tavır ve işler. Ma'sûn et (koru) sû'-i ef'âlden ilâhî, Nasîb et râzı olduğun râhı (yolu).
su'-i fehm / sû'-i fehm
Kötü anlayış. Her zarar, insana, kendi nefsinden gelir, Yüz karası, âdeme (insana) sû'-i fehminden gelir.
su'-i hal / sû'-i hâl / سُوءِ حَالْ
Kötü hal. Birini tezlîl için zahmetle etme iştigâl, Arkadaş kazanmaya, mâni sû'i hâl.
Kötü hal.
su'-i hatime / sû'-i hâtime
Îmânsız ölmek, kötü son.
su'-i ihtiyar / sû'-i ihtiyâr / سُوءِ اِخْتِيَارْ
(İrâdesiyle) kötüyü tercîh etme.
su'-i isti'malat / sû'-i isti'mâlât / سُوءِ اِسْتِعْمَالَاتْ
Kötüye kullanmalar.
su'-i niyyet / sû'-i niyyet
Kötü niyet.
su'-i tefsir / sû'-i tefsîr / سُوءِ تَفْسِيرْ
Kötü yorumlama.
su'-i zan / sû'-i zan
Kötü zan.
su-i ahlak / su-i ahlâk / sû-i ahlâk
Ahlâk kötülüğü. Allah'ın, peygamberin râzı olmayacağı işleri yapanın ahlâkı.
Kötü ahlâk.
Kötü ahlâk.
su-i ahval / sû-i ahvâl
Kötü haller, durumlar.
su-i akıbet / su-i âkıbet / sû-i âkıbet
Kötü son.
Kötü son.
su-i edeb / sû-i edeb
Kötü terbiye.
su-i fehm / sû-i fehm
Kötü anlayış.
su-i hal / sû-i hal
Kötü durum, hâl.
Fena hareket tarzı. Kötü hal.
Kötü durum.
su-i hareket
Kötü hareket, kötü iş.
su-i hulk / sû-i hulk
Kötü ahlâk. Dine, ahlâka yakışmayan fena ahlâklılık.
Kötü ahlâk.
su-i ihtiyar / sû-i ihtiyar
İradenin kötüye kullanımı.
Kötü arzu, fena istek.
İradeyi kötüye kullanma.
su-i intihap / sû-i intihap
Kötü seçim.
su-i iştihar / sû-i iştihar
Kötü şöhret.
su-i istimal / su-i istimâl / sû-i istimâl / سوء استعمال
Kötüye kullanma.
Kötüye kullanma. Eldeki nimeti veya fırsatı boşuna yahut kendi menfaatine kullanma.
Kötüye kullanma.
Kötüye kullanma.
su-i istimalat / su-i istimâlat / sû-i istimâlât
Kötüye kullanmalar.
Kötüye kullanmalar.
su-i itiyat / sû-i itiyat
Kötü alışkanlık.
su-i kasd / sû-i kasd
Kötü niyet.
Bir kimsenin aleyhinde tertib alma.
Adam öldürmeğe tertib alma.
Kötü kasd.
Kötü kasd, cinayet işlemek, adam öldürmeyi tasarlamak.
su-i kesb / sû-i kesb
Fiilin kötüye kullanılması, kötüyü kazanma, elde etme.
su-i maişet / sû-i maişet
Kötü beslenme.
su-i maksad
Kötü niyet, kötü maksat.
su-i mizac / sû-i mizac
Kötü huy, karakter.
su-i nazar / sû-i nazar
Kötü nazar, bakış.
Kötü nazar, bakış.
su-i niyet / sû-i niyet
Kötü niyet.
Kötü ve bozuk niyet.
Kötü niyet.
su-i şöhret
Kötü şöhret.
su-i talih / sû-i tâlih
Kötü talih, kötü kısmet.
su-i te'vil / sû-i te'vil
Kötü yorumlama.
su-i tedbir
Yanlış tedbir. Kötü yol. Tam düşünüşle, akıllıca hareket etmeyiş.
su-i tefehhüm
Kötü anlayış. Yanlış anlama.
su-i tefsir / sû-i tefsir
Kötü ve yanlış yorumlama.
Yanlış ve hatalı yorum, kötüye yorumlama.
su-i telakki / su-i telâkki
Lâzım olduğu şekilde anlamama. Kötü anlayış. Kötü telâkki etme.
su-i tesir / sû-i tesir
Kötü etki.
Kötü tesir, etki.
su-i tevehhüm
Kötü vehim, kötü düşünce.
su-i vesvese / sû-i vesvese
Kötü vesvese, şüphe.
su-i zan / sû-i zan / سوء ظن
Kötü düşünce.
Kötü zanna sahib olma, başkasının hareketini kötü zannetme.
Kötü zan; başkaları hakkında kötü düşünce.
Kötü düşünme.
süfliyyat
Kötü işler, bayağı işler.
süfyani / süfyanî
Süfyan'dan olan, Süfyan'a mensub, Süfyan'a müteallik. Zübdet-ül Buharî Tercemesine göre, Süfyanî: Müslümanlara kötülük eden, sefil, kötü, alçak olan kimse demektir.
suhuf
Dört büyük ilâhî kitab dışında gönderilen kitapçıklar, formalar. Peygamberlere (aleyhimüsselâm) Allahü teâlâ tarafından gelen yüz dört kitaptan ilk yüz tânesi.
Amel defteri. İnsanların dünyâda iken yaptıkları iyilik ve kötülüklerinin yazıldığı ve kıyâmet günü herkesin eline verilecek ola
suiihtiyar / sûiihtiyar
İradenin kötü yönde kullanımı.
suiistimal / suiistimâl / sûiistimal / sûiistimâl
Kötüye kullanma.
Kötüye kullanma.
Kötüye kullanma.
suiistimalat / suiistimalât / sûiistimâlât
Kötü kullanımlar, vücut enerjisini israf etmeler.
Kötüye kullanımlar.
suikasd / sûikasd
Maksadın kötü oluşu, öldürme teşebbüsü.
suikast
Kötü kast, tuzak.
suinazar / sûinazar / سوء نظر
Kötü gözle bakış.
(Arapça - Farsça)
suiniyet / sûiniyet / سوء نيت
Kötü niyet.
(Arapça - Farsça)
suistimal / suistimâl
Bir şeyi kötüye kullanma.
suizan / sûizan / سوء ظن
Kötü düşünce.
Kötü sanma.
Kötü kanıya düşme.
(Arapça - Farsça)
sümum-u ağraz / sümum-u ağrâz
Kinlerin zehirleri, kötü maksatların zehirleri.
sünnet-i seyyie
İnsanları kötülüğe yönelten yol ve yöntemler.
İslâmiyet'in yasak ettiği, sonradan ortaya çıkan, kötü, beğenilmeyen şeyler. Peygamber efendimiz ve dört halîfesinin zamânında bulunmayıp da, onlardan sonra, dinde meydana çıkarılan ibâdet olarak yapılan şeyler. Bid'at.
şurur / şurûr
Şerler, kötülükler.
şürur / şürûr / شرور
(Tekili: şerr) şerler. Kötülükler.
Şerler, kötülükler.
Şerler, kötülükler.
Kötülükler.
(Arapça)
sus
Yemeği yalnız başına yiyen kötü insan.
şütür gürbe
"Deve ile kedi" : İyilik fenalık; münasebetsiz, karışık; iyi ile kötü.
(Farsça)
ta'n / طعن
Hoş görmemek. Kötülemek. Birisinin ayıp ve kusurlarını beyan etmek.
Küfretmek.
Muhalifin iddialarını çürütmek.
Vurmak.
Duhul etmek, dâhil olmak, girmek.
Hoş görmemek, kötülemek.
Birisinin ayıp ve kusurlarını söylemek.
Küfretmek.
Muhalifin iddialarını çürütmek.
Ayıplama, kınama, kötüleme, suçlama.
(Arapça)
Ta'n edilmek:
Ayıplanmak, kınanmak, kötülenmek, suçlanmak.
(Arapça)
Ta'n etmek:
Ayıplamak, kınamak, kötülemek, suçlamak.
(Arapça)
ta'n etmek
Kötülemek, dil uzatmak.
ta'ne / طعنه
Ayıplama, kınama, kötüleme, suçlama.
(Arapça)
ta'nezen
Ayıplayan, kınayan, kötüleyen, suçlayan.
(Arapça - Farsça)
ta'viz
Nazar veya kötü şeylerden muhafaza için takılan dualı kâğıt, nüsha. Muska.
ta'yib
Ayıplamak. Kötülüğünü söylemek.
taaffünat
Kokuşmuş ve kötü koku yayan şeyler.
tafdih
(Fedahat. dan) Rezil etme. Kötülüklerini yayarak adını kötüleme.
tafdiliyye / tafdîliyye
Şîanın kollarından biri. Hazret-i Ali'yi sevdiklerini söyleyip, diğer Eshâb-ı kirâmı kötüleyen bozuk fırka.
tagyir
Başkalaştırma. Değiştirme. Bozma.
İyiden kötüye değiştirme.
tahayyül-ü şetim
Çirkin sözü ve kötü düşünceyi hayal etme.
tahayyül-ü şetm
Çirkin ve kötü şeyleri hayal etme.
tahkir etmek / tahkîr etmek
Hor görmek, kötülemek, aşağılamak, birine veya bir şeye söz ve hareketle hakâret etmek, saygı ve hürmet gösterilmesi, üstün tutulması lâzım olan şeyleri aşağı tutmak, saygısızlık etmek.
tahmel
(Çoğulu: Tahamil) Ahlâkı kötü kimse.
takbih / takbîh
Çirkin görmek. Beğenmemek.
Kabahatli bulmak.
Kötü gördüğünü bildiren söz söylemek.
Çirkinliğini göstermek, kötüleme.
Çirkin görmek, beğenmemek, kabahatli bulmak, kötü gördüğünü bildirmek.
talih / طَالِحْ
Kötü, yaramaz.
tasavvuf
Ahlâk ve kalb ilmi. Kalbi kötü huylardan temizleyip, iyi huylarla doldurmak. Kalbde îmânın vicdânileşmesi, yâni Ehl-i sünnet îtikâdının kalbde sağlamlaşması ve şüphe getirici te'sirlerle sarsılmaması, nefs-i emmâreden doğan tenbelliklerin ve sıkıntıl arın giderilip, ibâdetlerde kolaylık ve lezzet hâ
tatyir
Kötü görme. " Bu, filanın şerrinden oluyor" deme.
tavassut
Ara bulma için araya girmek. Aracılık. Vasıtalık.
İyi ile kötü arasında mu'tedil olanını almak.
tavr-ı batıl / tavr-ı bâtıl
Bâtıl, kötü hal ve vaziyetler.
teannüt
Meşakkate düşmek.
Hasmın kötülüğünü ve zilletini istemek.
tedenni
Aşağı düşme. Aşağı inme.
Daha kötü bir derekeye düşme. Tenezzül etme. Maddi ve mânevi gerileme. Terakkinin zıddı.
tegavün
Cem'olmak, toplanmak.
Kötü işe yardım etmek, şer işe muâvin olmak.
tehzib-i ahlak / tehzib-i ahlâk
Ahlâkı güzelleştirme, kötü huyları giderme.
tekabbuh
(Kubh. dan) Çirkin görme. kötü sayma.
temayülat-ı şerriye / temâyülât-ı şerriye
Kötülüğe duyulan eğilimler, meyiller.
temyiz / temyîz
Bir şeyi diğerinden seçip tarif etmek, ayırmak. Seçmek. İyiyi kötüden ayırmak.
Yargıtay.
Gr: Belirsiz olan kelime ve sayıları belirli hale koymak. Meselâ: "İşrune dirhemen" (yirmi dirhem) ve "Retle zeyten" (Bir retl zeytin yağı) tâbirlerinde "dirhemen" ve "zeyten" gibi.
<
Ayırma, seçme, iyiyi kötüden ayırd etme.
İyiyi kötüden ayırt etme. Bir kimsenin (meselâ çocuğun), satın alınan malın mülk olacağını ve satınca mülkten çıkacağını anlaması. İyiyi kötüden ayırt edebilene mümeyyiz denir.
tenkid
Bir kimse veya şeyin iyi veya kötü taraflarını bulup meydana çıkarmak.Tenkid yapıcı veya yıkıcı olabilir. Tenkitten maksat, doğrunun ve yanlışın iyi niyetle ortaya konulması, hakikate ulaştıracak yolun ve imkânların gösterilmesidir. Sadece yanlışı söylemek, doğruyu göstermemek yıkıcı bir tenkiddir.
tere'
Dolu nesne.
Kötülüğe ve şerre koşan kimse.
tereddi / tereddî / تَرَدّ۪ي
Kötüleşme, soysuzlaşma.
teşe'üm
Kötüye yorma. Uğursuz sayma. Bu anlayış dinimizde men edilmiştir.
Sola dönme.
Sola yatma.
Bir şeyi uğursuz saymak, kötüye yormak.
teşekki
(Çoğulu: Teşekkiyât) Şekvada bulunma. Kötü ahvalini ihbar ile şikâyet etme.
teşêüm
Kötüye yorma.
teşni'
Başa kakmak.
Davara binmek.
Silâh takınmak.
Kötülük yapmak. Kötü göstermek. Ayıplamak.
Birisinin çok şeni' olduğunu söylemek.
tesvil
(Çoğulu: Tesvilât) Kötü bir şeyi güzel göstererek aldatma.
Tezyin etmek, süslemek.
tevbih etme
Kınama, kötüleme.
tevfik / tevfîk
Allahü teâlânın kullarının işini, rızâsına muvâfık (uygun) kılması, şer (kötülük) yolunu kapayıp, hayır (iyilik) yolunu kolaylaştırması.
tezebbu'
Kişinin hulku yaramaz olmak, kötü huylu olmak.
tezkiye-i nefs
Nefsi, İslâmiyet'in haram ettiği, beğenmediği şeylerden, kötü isteklerinden temizlemek.
Nefsini beğenme, insanın kendindeki nîmetleri, iyilikleri, kendinden bilip, Allahü teâlânın verdiğini düşünmemesi. Bu nîmetlerin Allahü teâlâdan geldiğini bilip, kendinin kusurlu olduğunu düşünmek
Nefsini temiz bilmek. Kusuru üzerine almamak. Nefsini kusursuz addetmek.
Nefsi kötü şeylerden temizlemek, hayra yöneltmek.
tezyif
Çürütmek. Küçük düşürmek. Eğlenmek, alaya almak.
Bir şeyin dışını tezyin ve tanzim edip, içini fena yapmak. Kötü ayar etmek.
Tahkir etmek.
tıynetsiz
Kötü mayalı, karaktersiz.
(Arapça - Türkçe)
tuhtuh
Kötü ahlâk.
ufunet / ufûnet / عفونت / عُفُونَتْ
Yangı.
(Arapça)
Kötü koku.
(Arapça)
Kötü koku.
ufunetli / ufûnetli
Kötü ve pis kokulu.
Kötü, pis kokulu.
uğursuzluk
Bir şeyi veya bir hâdiseyi şerre, kötülüğe yorumlamak.
ulema-i su / ulemâ-i sû
Kötü âlimler; insanları doğru yoldan saptıran, ilmini dünyâ kazancına, mala ve mevkîye kavuşmaya vâsıta eden din adamları.
ulema-üs su' / ulema-üs sû'
Kötü âlimler. Dünya için âhiretini unutan âlimler. Dünyayı dine tercih eden âlimler. Menfaat için hakikatı örten âlimler.
ulemau's-su / ulemâû's-sû
Kötü âlimler; menfaat için hakikati örten âlimler.
ulemaü's-su / ulemâü's-sû
Kötü âlimler, dünya için âhiretini unutan, dünyayı dine tercih eden âlimler.
Kötü âlimler; geçici menfaatlar veya baskılar karşısında hakikatları gizleyen ve gerçekleri çarpıtan âlimler.
ulemaü's-su' / ulemâü's-sû'
Kötü âlimler, dünya için âhiretini unutan, dünyayı dine tercih eden âlimler.
Kötü âlimler; geçici menfaatlar uğruna hakikatları gizleyen ve gerçekleri çarpıtan âlimler.
ülemaü's-su'
Kötü âlimler, dünya için âhiretini unutan âlimler, dünyayı dine tercih eden âlimler.
ulemaüs-su ashabı / ulemâüs-sû ashabı
İlmi kötüye kullanarak dünyaya yönelik menfaatler için ilmi âlet yapan âlimler ve onlara tâbi olanlar,uyanlar.
ulemaüssu / ulemâüssû
Kötü âlimler, dünya için dinini feda eden bilginler.
ulemaüssu' / ulemâüssû'
Kötü âlimler, dünya için âhireti unutan âlimler.
ümmü'l-habais / ümmü'l-habâis
(Kötülüklerin anası) şarap, içki.
umur-u hasise
Çirkin ve kötü işler.
umur-u şerriye
Kötü işler.
uram
Eti soyulmuş kemik.
Çokluk.
Kötü ahlâk.
Şiddetli muhâlefet.
Çocuğun edepsizlik yapması.
urame
Hiddet.
şiddetli muhalefet.
Kötü ahlâk.
Edepsizlik etmek.
uzuf
Nefsi kötülüklerden ve şüphelerden menedip uzaklaştırmak.
va'z
Öğüt, nasîhat; emr-i ma'rûf ve nehy-i münker yâni iyiliği emr, kötülükten menetme.
vaid / vaîd
İyiliğe sevk veya kötülükten kurtarmak için ileride olacak kat'i hâdiseleri haber vererek korkutmak.
Cehennemi haber vermek.
İyiliğe sevk veya kötülükten kurtarmak için ileride olacak kesin hadiseleri haber vererek korkutmak, cehennemi haber vermek.
vazife-i seyyie
Kötü görev.
veşime
Şer, kötülük.
Düşmanlık.
veyl
Vay hâline, yazıklar olsun.
Bir kimse veya topluluğun işledikleri kötülükler sebebiyle karşılaşacakları azâbı, kötü hâlleri ve acınacak bir hâlde bulunduklarını ifâde eden bir söz.
Cehennem'de bir vâdinin adı.
vicdan / vicdân / وجدان
İnsanın içindeki iyiyi kötüden ayırabilen ve iyilik etmekten lezzet duyan ve kötülükten elem alan manevî his.
Kendinden geçme, dalma.
Bir şeyi bir halde görme, bulma.
Duyma, duygu.
İnanç.
Şuur.
Bâtın ile Hakkı tanımak.
Din.
İnsanın iyiyi kötüden ayırma hissi.
İyi ile kötüyü ayırt edip değerlendirme duygusu.
(Arapça)
ye'cuc ve me'cuc / ye'cûc ve me'cûc
Kur'ân-ı kerîmde adı geçen ve kıyâmete yakın, yeryüzüne yayılacak olan zararlı ve bozguncu iki kötü kavim.
yevm-i fasl
İyi insanların kötülerden kısım kısım ayrıldığı ve dâvâların halledildiği kıyâmet günü.
zaarre
Kişinin ahlâk ve huyunun kötü olması.
zakkum şerleri
Zakkuma benzeyen şerler, kötülükler (zakkum, tadı çok acı olan bir Cehennem ağacıdır.).
zamanet
Kötürümlük.
zamin
Hasta ve kötürüm kimse.
zebg
Yaramaz huy, kötü alışkanlık.
zefer
Kötü koku.
zem / ذَمْ
Kınama, kötüleme.
Zemm. Birinin kötülüğünü söyleme, ayıplama, yerme, çekiştirme.
Kötüleme.
zema'
Tenbel olmak.
Dehşetli olmak.
Acele etmek.
Yırtmak.
Alçak insan, kötü insan.
zemaim
(Tekili: Zemime) Kötü haller. Beğenilmeyen, sevilmeyen hal ve hareketler.
zemanet
Belâ, musibet, âfet.
Bedenin bir azası eksik veya kötürüm olma.
zemim / zemîm / ذميم
Kötü.
(Arapça)
zemime / zemîme
Kötü hâl ve hareket.
Zemme müstehak olan. Beğenilmeyen kötü hal ve hareket.
Beğenilmeyecek kötü hal ve davranış.
zemin
Kötürüm kimse.
zemm / ذم
Birisinin ayıplarını söylemek, çekiştirmek. Kötülemek, yermek. Ayıplamak.
Ayıplama, kötüleme.
Kötüleme, yerme, kınama.
Kötüleme.
Birinin kötülüğünü söyleme, ayıplama, yerme, çekiştirme.
Kötüleme, yerme.
(Arapça)
Zemm edilmek:
Kötülenmek, yerilmek.
(Arapça)
Zemm etmek:
Kötülemek, yermek.
(Arapça)
zemm-i zımni / zemm-i zımnî / ذَمِّ ضِمْنِي
Gizliden ayıplama, dolaylı kötüleme.
Üstü kapalı kötüleme.
zemmam / zemmâm
Ayıplayıcı, zemmedici, kötüleyici.
zemmetmek
Kötülemek.
zemn
Kötürüm olmak.
zeydiyye fırkası
Hazret-i Ali'yi sevdiğini söyleyip, diğer Eshâb-ı kirâma düşmanlık besleyen, onlar hakkında kötü sözler söyleyen şîanın kollarından. On iki imâmın dördüncüsü olan Zeynelâbidîn'in oğlu Zeyd'e tâbi olan ve hazret-i Ali, Eshâbın en efdalidir (üstünüdür); bununla berâber Ebû Bekr, Ömer, Osman'ın (r.anhü
En Çok Aranan Osmanlıca Kelimeler
kut'ül amare
ruhban
münib
ram olmak
lev
şegaf
tercüman-ı beliğ
inantab
terceme
tercüme
En Son Aranan Osmanlıca Kelimeler
naciz
canfeza
râm
aler-re'si-vel-ayn
mevzuat-ı beşer
esbab
Sırat-ı Mustakim
müsteskıl
meşagil
gül-ab
En Son Aranan Türkçe Kelimeler
kötü
üz
ahilla
çok nadir
Davar
Kahi
irşad
sür'at
Bakicı
DUKKAN