ahlak ilmi / ahlâk ilmi

• Kötü huylardan uzaklaşıp, güzel huylar edinme yollarını öğreten ilim.

ahlak-ı zemime / ahlâk-ı zemîme

• Kötü huylar, çirkin davranışlar.

bed-hal

• Kötü ahlâklı. Kötü huylu. Hâli düşkün. Fakir olan. (Farsça)

bed-huy

• Huysuz. Bed huylu, kötü huylu. (Farsça)
• Kötü huy. (Farsça)

bedhal

• Kötü huylu.

bedhu / bedhû / بدخو

• Huysuz, kötü huylu. (Farsça)

bednihad

• Kötü huylu. (Farsça)

büyüklenmek

• Kendini büyük görmek, büyüklük taslamak. (Kötü huylardan biridir, günahtır.) (Türkçe)

ca'sus / ca'sûs

• (Çoğulu: Ceâsis) Kötü huylu, kısa boylu.

cu'şuş

• (Çoğulu: Ceâşiş) Kötü huylu, kısa boylu.

ez'ar

• Saçı az olan kimse.
• Otu az olan yer.
• Zâlim ve kötü huylu kimse.

fazz

• Kaba ve kötü huylu olan kimse.
• Karın suyu, mide suyu.

giran-huy

• Fena mizaçlı. Kötü huylu. (Farsça)

hasais

• (Tekili: Hasîse) Kötü huylar, fena tabiatlar.

ilm-i ahlak / ilm-i ahlâk

• İyi huylar edinme ve kötü huylardan sakınma yollarını öğreten ilim.

ıslah-ı nefs / ıslâh-ı nefs

• Kötü huyları, fenâ alışkanlıkları ve yaramaz işleri bırakıp, iyi huyları, güzel işleri, kulluğa yakışan tâat ve ibâdetleri yapma.

kechulk

• Kötü huylu kimse. Huyu kötü olan kişi.

kuza'mele

• Kötü huylu, kısa boylu kadın.
• Şey.

lehire / lehîre

• Kısa boylu kötü huylu kadın.

mahazi

• Rezalet ve kepazelik sebebi olan kötü huylar.

şengaret

• Kötü huyluluk.

seyr-i enfüsi / seyr-i enfüsî

• Tasavvuf yolunda bulunan kimsenin kendinde ilerlemesi, kötü huylardan temizlenen nefsin, iyi huylarla bezenmesi, süslenmesi.

sezase

• Kötü huylu ve yaramaz dirlikli olmak.

tasavvuf

• Ahlâk ve kalb ilmi. Kalbi kötü huylardan temizleyip, iyi huylarla doldurmak. Kalbde îmânın vicdânileşmesi, yâni Ehl-i sünnet îtikâdının kalbde sağlamlaşması ve şüphe getirici te'sirlerle sarsılmaması, nefs-i emmâreden doğan tenbelliklerin ve sıkıntıl arın giderilip, ibâdetlerde kolaylık ve lezzet hâ

tehzib-i ahlak / tehzib-i ahlâk

• Ahlâkı güzelleştirme, kötü huyları giderme.

tezebbu'

• Kişinin hulku yaramaz olmak, kötü huylu olmak.