abd-i aziz

• İzzetli kul, Allah'tan başkasına müracaat etmeyen ve minnet duymayan kul.

adalet-i izafiye / adâlet-i izafiye

• İzafi adalet veya adâlet-i nisbiye de denir. Küll'ün selâmeti için, cüz'ü feda eden adalet usulüdür.

adem-i müsaade / adem-i müsâade / عَدَمِ مُسَاعَدَه

• İzin vermeme.

• İzinsizlik, müsaadesizlik

• İzin vermeme.

alaim

• İzler. İşaretler, deliller.

alamet / alâmet

• İz, nişân, işâret.

aniz

• Iztırablı, muztarib.

ashab-ı izzet

• İzzet, şeref sahipleri.

aziz / azîz

• İzzet, şeref ve haysiyet sahibi Allah.

bargah / bârgâh

• İzinle girilebilecek yüce makam.

barigah / bârigâh

• İzinle girilebilecek yüce makam.

bu'kuke

• İzdiham, kalabalık.

cevaz / cevâz / جواز / جَوَازْ

• İzin, müsaade, ruhsat.

• İzin, müsaade, caiz olma.

• İzin.

• İzin, uygun verme. (Arapça)
• Cevâz vermek: Uygun vermek, olur vermek, müsaade etmek. (Arapça)

• İzin.

cevaz gösteren

• İzin veren, müsaade eden.

daire-i izni haricinde

• İzin verdiği daire dışında.

dergah-ı izzet / dergâh-ı izzet

• İzzet sahibi Allah'ın yüce kapısı.

destur / destûr

• İzin.

dildil

• Iztırab, acı, elem, sıkıntı, azab. İnilti. (Farsça)

dına

• İzdihamlık, kalabalık, çokluk.

efgan

• Izdırap ile haykırma, feryat ile inleme.

ehl-i izzet ve tefahur

• İzzet sahibi ve yaptıklarıyla övünen kişiler.

emare / emâre

• İz, belirti, bellik.

hitab-ı izzet / hitâb-ı izzet

• İzzetli ve şerefli hitap.

icazat / icâzât

• İzinler, diplomalar.

icazet / icâzet

• İzin. Müsaade. Şehadetname. Diploma. "Olur" demek. Destur vermek. İlmî ehliyet. Reva görmek.

• İzin, diploma, şehâdetnâme. Çeşitli ilimlerde üstâdın (hocanın) talebesine, yetiştiğine dâir verdiği belge, diploma.

• İzin.

ıktifaen

• İzinden giderek, örnek tutarak, misal kabul ederek.

intiba / intibâ

• İzlenim.

• İzlenim.

istizan / istizân / istîzân / استيذان

• İzin isteme.

• İzin isteme.

• İzin isteme. (Arapça)

izafi / izafî

• İzafetle alâkalı, izafete dâir. Ona bağlamak suretiyle. Alâkalı göstererek.

izahat

• İzahlar, açıklamalar.

ızdırabat

• Izdıraplar, acılar, darlıklar, sıkıntılar.

izhar-ı izzet

• İzzet ve yüceliği gösterme.

izhar-ı izzet ve saltanat

• İzzet ve saltanatı gösterme; âşikâr etme.

izin / اذن

• İzin. (Arapça)

izinname / izinnâme

• İzin belgesi.

• İzin belgesi.

izmirli'ler

• İzmirli Hakkın Efendi gibi büyük zâtlar.

izn / اذن

• İzin.

• İzin. (Arapça)

ıztırab / ıztırâb / اضطراب

• Izdırap, acı. (Arapça)

ıztırab-aver / ıztırab-âver

• Iztırab veren, elem çektiren. (Farsça)

izzetalud / izzetâlûd

• İzzetle karışık.

kalb-i muztarib

• Iztırab çeken kalb.

kelamullahi'l-azizi'l-mennan / kelâmullahi'l-azîzi'l-mennân

• İzzet, şeref ve bol ihsan sahibi olan Allah'ın kelâmı.

kemal-i izzet / kemâl-i izzet

• İzzet ve haysiyetinden tâviz vermeme.

kerame

• İzzet, şeref. Küp ağzına koydukları tabak.

layuzal / lâyuzal

• İzale edilmez, tükenmez, zeval bulmaz.

lezzet-i nisbiye

• İzafî, göreceli lezzet.

makrun-u müsaade / makrun-u müsâade

• İzin almış, izne kavuşmuş.

mazufe

• İzâfe olunmuş.

me'zun / me'zûn / مَاْذُونْ

• İzinli.

• İzinli, izin almış, bir işi yapmaya izin alan.

• İzinli.

me'zunen

• İzinli olarak.

me'zuniyet

• İzin.

mekreme

• İzzet, ikram yeri. Seha, cud, şeref. Cömertlik.

mesağ

• İzin, ruhsat, cevaz, müsade.

• İzin.

meşayih-ı kiram / meşâyih-ı kiram

• İzzet ve ikram sahibi şeyhler.

mezun

• İzinli.

mêzun / mêzûn

• İzinli.

mezunen / مأذونا

• İzinli olarak.

• İzin alarak, izinli olarak. (Arapça)

mezuniyet / mezûniyet / مَأْذُونِيَتْ

• İzinlilik, mezun olma hali.

• İzinli olma.

mu'rib

• İzhar edici, izhar eden, gösteren.

muakkib

• İzleyen.

muazzez / مُعَزَّزْ

• İzzetli, şerefli.

• İzzet ve şeref sahibi.

muazzezen

• İzzet ve ikram ile, ikram olunarak, ağırlanarak.

mübih / mübîh

• İzin veren, müsaade eden.

muizz

• İzzet ve ikram eden. Ağırlayan. Aziz ve şerif eyleyen.

müizz

• İzzet veren, yükselten.

münderis

• İzi kalmayan.

müsaade / müsâade / مساعده

• İzin.

• İzin.

• İzin.

müsaade etme

• İzin verme.

müsaade etmeyen

• İzin vermeyen.

müsaadekar / müsâadekâr

• İzin verici, müsaade eden.

müstavzih

• İzâhat isteyen.

muvazzah

• İzah edilmiş, açıklanmış.

müz'ic

• İz'ac edici. Usandıran, rahatsız eden, bunaltan.

müzab

• İzâbe olunmuş, eritilmiş, erimiş.

muzdarib / مُضْطَرِبْ

• Izdırap çeken.

• Izdırab çeken.

muzdarip / مضطرب

• Izdıraplı, acı duyan.

• Izdıraplı, acı çeken. (Arapça)
• Muzdarip etmek: Izdırap vermek, üzmek. (Arapça)

müzhir

• İzhar edici, gösterici.

müzil

• İzâle eden, gideren, yok eden.

• İzale eden, gideren.

muztarip

• Izdıraplı, sıkıntılı.

muztarip olmak

• Iztırap çekmek.

nagaşan

• Iztırab, acı.

nesv

• İzhar etmek, göstermek, açıklamak.

nişan / nişân

• İz, bellik.

nişane / nişâne

• İz, alâmet, bellik.

nümune-i müsaade

• İzin örneği.

perde-i izzet

• İzzet ve büyüklüğün önündeki perde.

perde-i izzet ve azamet

• İzzet ve büyüklüğün önündeki perde.

pey

• İz, art.

peyrev

• İzleyen.

piç ü tab

• Iztırab ve sıkıntı.

rabb-i izzet

• İzzet, şeref ve yücelik sahibi olan Allah.

ruhsat / رخصت / رُخْصَتْ

• İzin, müsaade.

• İzin, müsaade; kulların özürlerine binaen, kendilerine bir kolaylık ve müsaade olmak üzere ikinci derecede meşru olan şeyler, yolculukta Ramazan orucunun tutulmaması gibi.

• İzin. (Arapça)

• İzin.

ruhsatname

• İzin kağıdı. (Farsça)

ruhsatyab / ruhsatyâb

• İzin ve müsaade alma. (Farsça)

sultan-ül-ulema / sultân-ül-ulemâ

• İzzeddîn bin Abdüsselâm ve Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî'nin babası gibi birçok İslâm âlimine, derin ve geniş ilimleri ve İslâm'a hizmetleri sebebiyle verilen lakab (isim).

süra / sürâ

• İz, eser, işaret.

sürag

• İz, işaret, eser. (Farsça)

takib / tâkib

• İzleme.

taras

• İzdihamlık, çok kalabalık.

tecviz / tecvîz

• İzin verme, yapılmasına rızâ gösterme. Câiz görme.

teebbün

• İzine uyma. Tâbi olma, birinin yolundan gitme.

terhis

• İzin verme, salıverme.

tezahum / tezâhum

• İzdiham meydana getirme, zahmet verme.