akl

• İdrâk kuvveti, doğruyu yanlıştan, iyiyi kötüden, faydalıyı zararlıdan ayırmaya yarayan kuvvet.

akl-ı selim

• İyiyi ve kötüyü fark eden sağlam akıl, sağduyu.

• (Hiss-i selim) İyiyi kötüyü farkedip, insana hak ve hakikatı, iman ve İslâmiyeti tâkib ettiren akıl ve düşünüş. Normal ve müsbet düşünce.

beladet / belâdet

• İyiyi kötüden, faydalıyı zararlıdan ayıramama; ahmaklık.

daveri / dâverî

• Hâkimlik, hükümdarlık. (Farsça)
• Mahkeme ve dâvâ. (Farsça)
• Kötü ile iyiyi birbirinden ayırt etme. (Farsça)
• Kavga, mücadele. (Farsça)

ehliyet

• Salâhiyet, elverişlilik. Kişinin borçlandırma ve borçlanmaya elverişli olması. Akıllı olmak, iyiyi kötüden ayırabilmek.

fehm

• Anlayış; iyiyi kötüden ayıran anlama kuvveti.

ferman-ı mübin / fermân-ı mübîn

• Hayrı ve şerri, iyiyi ve kötüyü açıklayan ve bildiren emir, buyruk.

gayr-ı mümeyyiz

• İyiyi ve kötüyü, doğruyu ve yanlışı birbirinden ayıramayan kimse; bunak veya küçük çocuk gibi.

hatıb

• (Hatab. dan) Oduncu, odun toplayan.
• İyiyi kötüyü ayırd edemeyen kimse.

kitab-ı mübin / kitâb-ı mübîn / كِتَابِ مُبِينْ

• İyiyi kötüden ayırıp açıklayan kitab, Ku'rân.

meylü'r-raic / meylü'r-râic

• En iyiyi seçme eğilimi.

mihenk

• (Mihek) Altının ayarını anlamaya mahsus bir taş. Ölçü. İyiyi kötüyü ayıran, ayar âleti.
• Mc: Bir insanın kıymetini, ahlâkını anlamaya yarayan vasıta.

mübin

• Hayrı şerri, kötüyü iyiyi ayıran.
• Açık, besbelli.
• Din-i mübin: İslâm dini.

mümeyyiz

• Temyiz eden, ayıran, iyiyi kötüyü farkeden.
• İmtihandaki talebenin bilgisini imtihan ederek yoklayan kimse.
• Gr: Tırnak işareti.

münekkid

• Tenkid edici. Kötüyü iyiyi ayıran ve onları söyleyen, kusurları söyleyen.

nekkad

• İyiyi kötüden ayıran.

temyiz / temyîz

• Bir şeyi diğerinden seçip tarif etmek, ayırmak. Seçmek. İyiyi kötüden ayırmak.
• Yargıtay.
• Gr: Belirsiz olan kelime ve sayıları belirli hale koymak. Meselâ: "İşrune dirhemen" (yirmi dirhem) ve "Retle zeyten" (Bir retl zeytin yağı) tâbirlerinde "dirhemen" ve "zeyten" gibi.
• <

• Ayırma, seçme, iyiyi kötüden ayırd etme.

• İyiyi kötüden ayırt etme. Bir kimsenin (meselâ çocuğun), satın alınan malın mülk olacağını ve satınca mülkten çıkacağını anlaması. İyiyi kötüden ayırt edebilene mümeyyiz denir.

vicdan / vicdân

• İnsanın içindeki iyiyi kötüden ayırabilen ve iyilik etmekten lezzet duyan ve kötülükten elem alan manevî his.
• Kendinden geçme, dalma.
• Bir şeyi bir halde görme, bulma.
• Duyma, duygu.
• İnanç.
• Şuur.
• Bâtın ile Hakkı tanımak.
• Din.

• İnsanın iyiyi kötüden ayırma hissi.