istiva / istivâ / استوا

• Müsavi oluş. Temasül.
• İ'tidal, istikamet ve karar.
• Kemalin sâbit olması.
• Kaba kuşluk zamanı.
• Yükselmek, yüksek olmak. Üstün olmak.
• İstila eylemek.

• Düzeltme, düzgün yapma.

• Müsavî olma, denk olma.
• Düz olma, düzlük.
• Kaplama, örtme.
• Ortada ve tam bir derecede bulunma.

• Kur'ân-ı kerîmdeki müteşâbih, yâni görülen, ilk anlaşılan mânâların verilmesi akla ve dîne uygun olmayıp günâh olan ve bu sebeble tevîl etmek yâni uygun olan mânâları vermek îcâb eden kapalı sözlerden biri.

• Düzelme, güneşin tepeye gelmesi.

• Eşitlik. (Arapça)
• Düzlük. (Arapça)