aborda

• İtl. Deniz teknelerinin rıhtıma, iskeleye veya başka bir tekneye yanlamasına yanaşması.

acente

• (Acenta) ing. Bir vapur şirketinin her iskeledeki memuru.
• Bir şirket veya idarenin diğer memleketteki vekili.
• Memur veya vekilin memuriyeti ve idarehanesi.

ahfas

• (Tekili: Hıfs) İşkembeler, kırkbayırlar.

ahz

• Alma.
• Tutma.
• Kabul etme.
• İşkence etme.

alabanda

• İtl. Gemilerde dümeni tam sancağa veya iskeleye kırma, yahut geminin bir tarafındaki toplara ateş etme kumandası.
• Mc:Şiddetle kınama ve azarlama.

alak

• Kan. Kızıl veya koyu ve uyuşuk kan.
• Yapışkan veya ilişken nesne.
• Hayvanat.
• Bir işe mülâzemet eylemek.
• Husumet-i lâzime veya muhabbet-i lâzime. Aşk ve muhabbet eylemek. Bir işe başlayıp o işe devamlı olmak.
• Bir şeye ilişip tutulmak.
• Yapışkan, ba

alavere

• Vapurlara kömür vermek için bordaya kurulan kademeli iskele.
• Tulumbanın basıp emme suretiyle işlemesi.
• Herc ü merc. Karışıklık, kargaşalık.
• Bir şeyin elden ele verilerek veya atılarak aktarılması.

alem-i tagayyür / âlem-i tagayyür

• Değişken âlem.

atol

• Mercan adası. Mercan iskeletlerinin birikmesiyle meydana gelmiş olan halka biçiminde ve ortasında bir göl bulunan adacık.

ayine-i iskender

• Makedonya kralı Büyük İskender'in aynası. Rivayetlere göre, bu ayna Aristo tarafından yapılmış ve İskenderiye şehrinde yüksekçe bir yere konulmuştur. Bu sayede İskender, yüz fersah uzaklıktaki düşmanlarını aynada görürmüş.

azab / azâb

• Eziyet, işkence.

bahek

• İşkence, eziyet. (Farsça)

bahs

• Noksanlık. Azlık. Nâkıs. Az.
• Akarsu ile sulanmayıp yağmur suyu ile mahsül alınabilen tarla.
• Zulüm. İşkence.
• Uzaklık.
• Gümrük almak.
• Göz çıkarmak.

balin

• Yastık. Koltuk. İskemle yerine kullanılan yuvarlak yastık. (Farsça)

bender

• (Çoğulu: Benâdir) Ticaret yeri, işlek ticaret iskelesi, büyük iskele.

benderek

• Küçük iskele. (Farsça)
• Boğaz ve liman ağızlarında yapılan küçük kale. Mendirek. (Farsça)

bendergah / bendergâh

• İşlek iskele, liman, şehir. (Farsça)

betonarme

• İskeleti demir çubuklardan yapılmış olan beton. (Fransızca)

bi-dad / bî-dad

• Zâlimlik. Zulüm. İşkence. Adaletsizlik.Ne mümkün zulm ile bî-dâd ile imhâ-yı hakikat.Çalış, kalbi kaldır muktedirsen âdemiyyetten.

cem

• Hükümdar, melik, şah.
• Hz.Süleyman'ın (A.S.) nâmı.
• İskender'in bir ismi.

cercis

• (A.S.) : (Circis) Taberi tarihine göre: İsâ Aleyhisselâmdan sonra gelmiş ve Filistinde yaşamış ve onun şeriatı ile amel etmiş olan bir peygamberdir. Yedi sene içersinde tebliğde bulunarak çok işkencelere maruz kalmış, müteaddid defalar öldürülmüş ve mu'cize ile dirilerek tekrar tebliğ vazifesine dev

çeres

• Zindan, hapishane. (Farsça)
• Zulüm, işkence. (Farsça)
• Mer'a, otlak. (Farsça)
• Üzüm teknesi. (Farsça)

cesaret-i medeniye

• Her türlü baskılara karşı çekinmeden hakikatı söylemek. Müsbet harekette korkmamak. Haklı olduğu bir mes'elede korku göstermemek. İçtimai münasebetlerde girişkenlik.

çımacı

• Vapurda ve iskelede çımayı atıp tutmak vazifesiyle görevli tayfa.

cübcübiyye

• İşkembe yemeği. (Onu pişirip satana işkembeci mânâsına "cübcübî" derler.)

ehadis-i meşhure / ehâdis-i meşhure

• Meşhur hadis-i şerifler, ilk asırda âhâdî hadis iken (yani bir Sahabî tarafından rivayet edilmişken), ikinci asırda meşhur olan ve yalanda birleşmeleri mümkün olmayan topluluk tarafından rivâyet edilen hadisler.

enbüre

• Dere, çay. (Farsça)
• Tüyü dökülmüş olan hayvan. (Farsça)
• Dolap beygiri. (Farsça)
• İşkembe. (Farsça)

engizisyon / اَنْگِيزِيسْيُونْ

• Kiliselerin işkenceci mahkemeleri.

• XVI. ve XVII. asırlarda Hristiyan Katolik Mezhebine âit kiliselerden alâkayı kesen veya Papa'ya karşı gelenlere yapılan -insanları arslanlara parçalatmak, fırında yakmak gibi- dehşetli işkenceler veya onları bu azaba mahkûm eden mahkemelere verilen isim. (Fransızca)
• Çok ağır ve çok zâlimce cezây (Fransızca)

• Ortaçağdaki işkenceci hristiyan mahkemeleri.

engizisyon mahkemeleri

• Fransa'da 16. ve 17. yüzyıllarda Hristiyan Katolik Mezhebine ait kiliselerden alâkayı kesen veya Papa'ya karşı gelenleri ağır işkence ve zor ölümlere mahkûm eden mahkemelere verilen isim.

enkal

• İşkence âletleri. Bukağılar, kayıt ve kelepçeler.
• Nefsin cismani alâkalara ve bedeni lezzetlere bağlanıp kalması.

esaret-i hayvani / esaret-i hayvanî

• Hayvanlara yakışır bir esirlik. Zulüm, işkence ve haksızlık içinde hayat geçirmek.

esteh

• Çekirdek. (Farsça)
• Kemik. Vücud iskeletini meydana getiren nesne. (Farsça)

gayr-ı mütehavvil

• Değişken olmayan.

gişe

• Tren istasyonu, vapur iskelesi ve mağaza gibi yerlerde bilet veya paranın alınıp verildiği yer. (Fransızca)

hadis-i meşhur / hadîs-i meşhûr

• İlk zamanda bir kişi bildirmişken, ikinci asırda şöhret bulan, yâni bir kimsenin Resûl-i ekremden, o kimseden de, çok kimselerin ve bunlardan dahî, başka kimselerin işittiği hadîs-i şerîfler.

hadis-i sahih / hadîs-i sahîh

• Âdil ve hadîs ilmini bilen kimselerden işitilen, müsned-i muttasıl (Resûl-i ekreme kadar, rivâyet edenlerin hepsi tam olup noksan bulunmayan), mütevâtir (bir çok sahâbînin rivâyet ettiği) ve meşhûr (önceleri bir kişi bildirmişken, sonraları şöhret bu lan) hadîsler.

hamein mesnun

• Değişken balçık.

hayzerane

• Gemi durak yeri, iskele, liman.

ifrac-ül bahire / ifrac-ül bâhire

• Geminin kıyıdan veya iskeleden açılması.

ıskalariya

• Geminin üst kısmına çıkabilmek için iskele, yani merdiven teşkil etmek üzere çarmıhlara aykırı ve kazık bağı ile bağlanmış ince halatlar.

iskender

• (M. Ö. 356-323) Aristo'dan ders almış bir imparatordu. İskender-i Rumi de denir. Bundan başka ismi geçen bir de İskender-i Zülkarneyn vardır.

istikrarsız

• Sabit olmayan; değişken.

istitraden / istitrâden / استطرادا

• Sırası gelmişken. (Arapça)

istitradi / istitradî

• Asli mevzudan olmayıp sırası gelmişken bir konuyu dile getirme.

kadid / kadîd

• Kurutulmuş et.
• Pek zayıf, kuru ve çelimsiz insan.
• Etleri dökülmüş olup yalnız kemikten ibaret olan gövde. İskelet.

keriş

• (Çoğulu: Küruş) İşkembe.

kerş

• Karın.
• İşkembe.
• Topluluk, cemaat.
• Kişinin çoluk çocuğu veya küçük evlâdı.

kirş

• İşkembe. Geviş getiren hayvanların midesi.
• Karın, mide.

küruş

• (Tekili: Keriş) İşkembeler.

meşhur hadis / meşhûr hadîs

• İslâm'ın ilk asrında bir kişi bildirmişken, ikinci asırda şöhret bulan, yâni bir kimsenin Resûl-i ekremden, o kimseden de, çok kimselerin ve bunlardan dahî, başka kimselerin işittiği hadîs-i şerîfler.

mezalim

• Zulümler. Haksızlıklar. Eziyet ve işkenceler.

midmak

• Binanın iskeleti.

muhacir / muhâcir

• İslâmiyet'in başlangıcında, sırf müslüman oldukları için Mekkeli müşriklerin zulüm ve işkencelerine mâruz kalıp, dinlerini, îmânlarını korumak için, evlerini, mallarını ve mülklerini bırakarak Resûlullah efendimizin izni ile önce Habeşistan'a, son ra Medîne-i münevvereye hicret eden Mekkeli

müşk-alud / müşk-âlud

• Miske bulanmış. (Farsça)

mütebeddil

• Değişken.

• Değişen, değişken.

mütegayyir

• Başkalaşan, değişken.

mütehallif

• (Mütehallife) Uymayan, uygun ve münasib gelmeyen.
• Değişebilir, değişken.

mütehavvil / متحول

• Değişken, sürekli değişen.

• Değişen, değişken.

• Değişken. (Arapça)

nalişkar / nalişkâr

• (Nâlişker) İnleyen, inildiyen. (Farsça)

nekal / nekâl

• Şiddetli azab. İşkence ve ukubet.
• İbret.

nekl

• Yular. At gemi.
• Ezâ, cefâ etmeğe ve işkence yapmağa yarayan şey.

nikal

• Şiddetli işkence.

orsa

• Yelkenleri mümkün olduğu kadar rüzgârın estiği cihete yaklaştırarak seyretmek hâli.
• Geminin sol tarafı, iskele.

peşkeş

• (Pişkeş) Başkasının malını birine bağışlamak. Verilmemesi lâzım olan şeyi başkasına vermek. Karşılıksız vermek. (Farsça)

rampa

• İki geminin birbirine veya bir geminin iskeleye yanaşıp bitişmesi. (Fransızca)
• Şose veya demiryolundaki yokuş. (Fransızca)
• Trenin eşya almağa mahsus yanaştığı set. (Fransızca)

recüliyet

• Erkeklik, erkek olmak.
• Cesâretlilik, erişkenlik.

şekavet / şekâvet

• Sıkıntı, azap, işkence.

şikembe / شكمبه

• İşkembe. (Farsça)

• İşkembe. (Farsça)

şikence / شكنجه

• İşkence. Azap. Eziyet. (Farsça)

• İşkence. (Farsça)

suret-i mütegayyire / sûret-i mütegayyire

• Değişken şekil.

• Değişken biçimler, şekiller.

tesrib

• Esasen işkembeden içyağını ayırmak demek olup, mecâzen: Tekdir ve muaheze mânasına kullanılır.
• Darılma. Ayıplama.
• Başa kakma.

ukabeyn

• İşkence veya asmak için dikilen iki tane dar ağacı.
• Kovayı muhafaza etmek için kuyu içinde olan yumru taş.
• Kuyu duvarı arasına koyulan saksı parçası.
• Havuz içinde akan suyun yolu.
• Büyük ilim.

ukubat

• (Tekili: Ukubet) Cezalar. İşkenceler, eziyetler.
• Kısas ve şahsî cezalar.

ukubet

• (Çoğulu: Ukubât) İşkence, azab, eziyet.
• Ceza.

• Ceza, azap, işkence, eziyet.

zencere

• Parmakla fiske vurmak.