arif / ârif / عارف

• (İrfan. dan) Bilen, bilgide ileri olan. Aşinâ, vâkıf. Hakkı, hakkı ile bilen.
• Sabırlı ve mütehammil.
• Çok düşünmeğe ihtiyaç kalmaksızın, tekellüfsüz gördüğünü bilen ve anlayan.
• Zevkî ve vicdanî irfan sâhibi olan.

• Bilen, tanıyan, ilim ve irfân sâhibi.
• Allahü teâlânın rızâsını kazanmış, O'ndan başkasının sevgisini kalbinden çıkarmış, tasavvufta yetişip, kemâle ermiş velî zât. Ârif-i billah da denir.
• Mütehassıs olduğu ilmi, zorlanmadan tatbik eden, kullanabilen kimse.

• Bilen, arif, irfan sahibi. (Arapça)

arif-i münevver / ârif-i münevver

• İrfan sahibi aydın.

arifane / ârifane

• Arife yakışır surette. Bilene yakışır şekilde. İrfan sahibi olarak. (Türkçe)

mütearrif

• Bir şeyi araştırarak bilen. İrfan sahibi.

tasvib-i arifane / tasvib-i ârifane

• "İrfan sahibi zâtınızın uygun görmesi" anlamına gelen saygı ifadesi.

urefa

• (Tekili: Ârif) İrfan sâhibi kimseler.