işa-i rabbani / işâ-i rabbânî

• Hıristiyanların, dinlerinin temel inançlarından biri gibi kabûl ettikleri akşam yemeğinde güyâ Îsâ aleyhisselâmın etini yiyip, kanını içerek onunla birleşeceklerine ve böylece günâhlarının döküleceğine inanmaları.

abesiyyun

• Kâinatın ve hâdiselerin başı boş, faydasız ve gayesiz, kendi kendine, Haliksız olduğuna inanmak isteyen bâtıl yoldaki felsefeciler. Zamanımızda Ekzistansializm "Varoluşculuk" adı altında yeniden ortaya çıkan bir varlık ve hayat felsefesidir. İki kola ayrılmıştır. Bunlardan uluhiyeti inkâr edenler, h

ahiret / âhiret

• Bu dünyadan sonra gideceğimiz ebedi âlem. Âhiret, kıyamet koptuktan sonra, bütün varlıkların ve insanların devamlı kalacakları yerdir. Orada ölüm yoktur, hayat sonsuzdur; dinin emirlerine bağlı olanlar için cennet; dine bağlı olmıyanlar için de cehennem vardır. Âhirete inanmayan insan müslüman olama

akide

• Îman, inanma.

akide-i tevhid

• Tevhid inancı; herşeyin bir olan Allah'a ait olduğuna inanma.

• Allah'ın bir olduğuna inanmak.

antropomorfizm

• Sosy. İnsan şeklinde putlara inanma ve tapma esasına dayanan batıl bir din. Allah'ı insan vasıflarıyla tasavvur eden dinî inançlar da antropomorfizm'in başka kılıkta görünüşleridir. Meselâ aslı bozulmuş Musevilik ve Hıristiyanlıkta Allahın insan şeklinde düşünülmesi antropomorfizm denilen putperestl

ayc

• Razı olmamak.
• Tasdik edip inanmamak.
• Menfaatlenmemek, faydalanmamak.

baver

• Sağlam. Pek doğru. (Farsça)
• Tasdik, inanma. Razı olma. (Farsça)

daire-i itikad ve tevhid

• Sarsılmaz inanç ve her şeyin bir olan Allah'a ait olduğuna inanma dairesi.

dehri / dehrî

• Allahü teâlâya ve âhirete inanmayıp, dehr (zaman) sonsuzdur ve dünyânın başlangıcı ve sonu yoktur, böyle gelmiş böyle gider diyen dinsiz, ateist.

• Zamanla ilgili, kıyamete inanmayan îmansız felsefeci.

derece-i iman-ı bilgayb

• Gayba iman derecesi; görünmeyen ve bilinmeyen âlemlere inanma derecesi.

ehl-i küfür ve tuğyan

• İnkârcılar, inanmayanlar ve azgınlık ve taşkınlıkta çok ileri gidenler.

emniyet

• (Emniyyet) : Eminlik, emin olma hâli, korkusuzluk, tehlikesizlik.
• İtimad, güvenme, inanma.
• Polis ve zabıta teşkilâtı.

fir'avn

• Mısır'da, hususan Hazret-i Musa (A.S.) zamanında Allah'a isyan edip ilâhlık dâvasında bulunan, Musa Peygamber'e inanmayan hükümdar.
• İlâhlık iddia eden dinsiz, azgın ve şaşkın insan.

hadis-i müftera / hadîs-i müfterâ

• Müseylemet-ül-Kezzâb'ın ve ondan sonra gelen münâfıkların (kalbiyle inanmayıp, sözleriyle inandık diyenlerin), zındıkların (kâfirlerin), müslüman görünen dinsizlerin uydurma sözleri.

hakikat-ı tevhid

• Herşeyin bir olan Allah'a ait olduğunu bilme ve inanma hakikati, gerçeği.

haviye / hâviye

• Cehennem'in yedinci tabakası. Burada inanmadıkları hâlde inanmış görünen münâfıklar ile müslüman iken İslâm dînini terk eden mürtedler azâb görecektir.

hicab-ı gaflet

• Gaflet perdesi; Allah'a inanmayı, emir ve yasaklarına uymayı engelleyen şeyler; mâneviyatı görmeme ve düşünmeme hâli.

i'tikad / i'tikâd

• İnanmak. İnanç. Sıdk ve doğruluğuna kalben kararlı olmak. Gönülden tasdik ederek inanmak. Dinin temelini meydana getiren şeylere inanmak.

• Peygamber efendimizin (sallallahü aleyhi ve sellem), Allahü teâlâ tarafından, bildirdikleri şeylerin hepsine inanma veya inanılacak şeyler.

icmali iman / icmâlî îmân

• Kısaca inanmak. Peygamber efendimiz Muhammed aleyhisselâm ne bildirmiş ise hepsine inandım demek.

ihtimal-i imani / ihtimal-i imanî

• "Ya varsa" diye ihtimal vererek inanmak.

ikan / îkan

• Delil ve ispat üzerine inanma.

ilhad

• Dinden çıkmak. Dinsizlik. Dinden dönmek. Allahın varlığına, birliğine inanmamak. İmânsızlık.

iman / îmân / ایمان

• İnanmak. İtikad. Hakkı kabul, tasdik ve iz'ân etmek. İslâmiyeti kabul edip amel etmek. Dini bütün hakikatleri kabul edip gereğini yerine getirmek.

• İnanma.

• İnanma.

• İnanmak. "Allahü teâlâdan başka mâbud, ilâh olmadığına, Muhammed aleyhisselâmın O'nun kulu ve Resûlü olduğuna" ve O'nun Allahü teâlâdan getirdiklerine kalb ile inanıp dil ile söylemek.

• İnanma. (Arapça)
• İman etmek: İnanmak. (Arapça)

iman etmek

• İnanmak.

iman-ı bil'ahiret / îmân-ı bil'âhiret / ا۪يمَانِ بِالْاٰخِرَتْ

• Âhirete inanma.

iman-ı bil-ahiret / iman-ı bil-âhiret

• Âhirete, öldükten sonra dirileceğine, haşir ve neşre, Cennet ve Cehennem'e inanmak.

iman-ı billah / iman-ı billâh

• Allah'a ve O'nun sıfatlarına inanmak.

iman-ı gaybi / îmân-ı gaybî

• Allahü teâlânın zâtı, sıfatları, âhiret, melekler, Cennet, Cehennem, Mîzân, Sırat gibi gözle görülmeyen şeylere görmeden inanmak.

iman-ı hılki / îmân-ı hılkî

• Allahü teâlâ bütün rûhları yarattığı zaman, onlara: "Ben sizin Rabbiniz değil miyim?" diye sorduğunda, bütün ruhların "Belâ" yâni evet diyerek Allahü teâlânın Rab olduğunu kabûl edip inanmaları.

iman-ı icmali / iman-ı icmalî / iman-ı icmâlî / îmân-ı icmâlî

• İcmalî iman, yani; taraf-ı Nebevîden tebliğ buyurulan şeylerin hey'et-i mecmualarına inanmak, yâni; "Her ne tebliğ buyruldu ise; cümlesi haktır" diye tasdik etmektir.

• İcmâl-i iman; Resûl-i Ekrem‘in (a.s.m.) tebliğ ettiği detaya girmeden genel olarak inanma.

• Kısaca inanmak, Peygamber efendimizin sallallahü aleyhi ve sellem Allahü teâlâdan ne bildirmiş ise, hepsine inandım, demek.

iman-ı istidlali / îmân-ı istidlâlî

• İslâm dîninin îmân ve ibâdet bilgilerini, emir ve yasakları bir âlimden veya kitaptan okuyup, öğrenerek, bilerek inanmak.

iman-ı merdud / îmân-ı merdûd

• Münâfıkların (dilleri ile inandıklarını söyleyip kalben inanmayanların) yalnız dil ile söyledikleri îmân.

iman-ı tahkiki / îman-ı tahkikî

• İnandığı şeylerin aslını, esâsını bilerek inanma; sarsılmaz iman.

iman-ı taklidi / îmân-ı taklîdî

• Bir hocadan veya kitaptan okuyup öğrenmeden ana, babasından ve etrâfından görüp işittiği gibi inanmak.

inkar / inkâr

• İnanmama, kabul etmeme.

• İnanmama.

inkar eden / inkâr eden

• İnanmayan, kabul etmeyen.

inkar etmek / inkâr etmek

• İnanmamak, kabul etmemek, reddetmek.

• İnanmamak, kabûl etmemek.

irkah / irkâh

• İnanma, itimad etme, güvenme.
• Sığındırma, dayandırma.

itikad / îtikâd / itikâd / اعتقاد

• Gönülden inanma.

• İnanç. (Arapça)
• İtikâd etmek: İnanmak. (Arapça)

itikad etme

• İnanma, iman etme.

itikad etmek

• İnanmak, iman edip kabul etmek.

itikad-ı cazim / itikad-ı câzim

• Kesin inanç, inanma.

itikad-ı kalbi / itikad-ı kalbî

• Kalben inanma.

itikadat / îtikâdât

• İnanmalar.

itikaden / îtikâden

• İnanma bakımından.

itikadi / îtikâdî

• İnanmakla ilgili.

itkan

• Pürüzsüz yapmak veya yapılmak. Sağlamlaştırmak. Hakikata yakından vakıf olmak, delileriyle bilmek, inanmak. Bilerek emin olmak. Muhkem kılmak, muhkem yapmak. Sâbit kılmak.

• Muhkem, sağlam kalma.
• İnanma, emin olma.

itmi'nan / itmi'nân

• Emin olma, tereddütsüz inanma.

• Emin olma, güvenme. Kalbin mutmain olması. Gönülden inanma.

itmi'nan-ı kalb / itmi'nân-ı kalb

• Yürekten inanma, kalbinde şüphe ve vesvese bulunmaksızın tam bir kanaatla inanma.

itminan

• Emniyet içinde olmak. İnanmak. Mutlak olarak bilmek. Kararlılık.

itminan-ı kalb / itminân-ı kalb

• Kalbden ve gönülden inanma.

• Kalben tam kanaatle inanma.

iz'an / iz'ân

• Şüphesiz anlama ve inanma.

kafir / kâfir / كَافِرْ

• Hakkı görmeyen ve örten. İyilik bilmeyen. Allah'ı inkâr eden. Dinsiz. İmanın esaslarına veya bunlardan birine inanmayan. Mülhid.

• Hakk'ı tanımayan, bilmeyen,
• Allah'ın varlığına ve birliğine inanmayan.
• Küfreden, küfredici.
• İyilik bilmeyen, nankör.

• İslâmiyette inanılması lâzım olan şeylerin hepsine veya birine inanmayan, dînin emirlerini beğenmeyen, hafife alan, alay eden.

• Îman esaslarına inanmayan.

kafir-i mutlak / kâfir-i mutlak

• Hiçbir dinî değere inanmayan inkârcı.

kail olma

• İnanma.

kalb tasdiki / kalb tasdîki

• Dinden olduğu sözbirliği ile bildirilmiş olan şeylere, kalbin inanması.

kanaat etme / kanâat etme

• Razı olma, inanma.

kanaat getirmek

• Razı olmak, inanmak.

kanaat-ı kat'iye

• Kesin kanaat, inanma.

kat'i kanaat / kat'î kanaat

• Kesin inanma, razı olma.

kebair

• (Tekili: Kebire) Büyük şeyler, büyük günahlar. Kebairin sıralanışı:-Allah'ı inkâr etmek.-Allah'a şirk koşmak.-Kat'iyyen sâbit olan dini bir hükme inanmamak.-Allah'ın rahmetinden ümidini kesmek.-Allah'ın cezasından, mekrinden ve azabından emin olmak.-Günah üzerinde ısrar etmek. Yâni, herhangi bir gün

kefere

• Kâfirler, inanmayanlar.

kızıl kafirler / kızıl kâfirler

• Allah'a ve Allah'ın kesin olarak bildirdiği herhangi bir şeye inanmayan komünist kimseler, komünistler.

küffar / küffâr

• Kâfirler, inanmayanlar.

küfr

• Örtmek mânâsınadır. Kalbe âit bir sıfattır. Hak dini inkâr edip, hakkı inkâr edene ve gizleyene "kâfir" denilir. Kâfirliğin sıfatı küfürdür.
• Allaha inanmamak. Hakkı görmemek. İmansızlık.
• Allaha (C.C.) yakışmıyan sıfatlar uydurmak. Müslümanlığa uymayan şeylere inanmak.

• Allah'a inanmama ve ona ortak koşma.
• Dinsizlik, imansızlık, kâfirlik.
• Nankörlük.
• Kaba, ayıp söz söyleme, sövme.

küfr-i cehli / küfr-i cehlî

• İşitmediği, düşünmediği için, Allahü teâlâya ve inanılması lâzım olan şeylere inanmamak.

küfr-i cühudi / küfr-i cühûdî

• Allahü teâlâya, Kur'ân-ı kerîmde ve hadîs-i şerîflerde açıkça bildirilmiş, inanılması lâzım olan şeylere inanmamakta bilerek inâd etmek.

küfr-i nifaki / küfr-i nifâkî

• Diliyle îmân ettiğini söyleyip, kalbiyle inkâr etmek. İnanmamak

küfr-ü mutlak

• Tam bir küfür ve inkâr, hiçbir dinî değere inanmamak.

lagm

• İnanmayacak söz söylemek.
• Bulaşmak.

levme

• Kınanmaya ve çekiştirilmeğe sebep olacak şey.

maddiyyun

• Maddeciler, mâneviyata inanmayanlar îmansız felsefeciler.

maneviye / mâneviye

• İyilik ve kötülük ilâhı diye iki ilâha inanmaktan ibaret batıl bir mezhep olup zerdüştlerden alınmıştır.

melaike itikadı / melâike itikadı

• Meleklere iman, inanma.

mescid-i dırar / mescid-i dırâr

• Resûlullah sallallahü aleyhi ve sellem efendimiz zamânında münâfıkların (inanmadıkları hâlde, müslüman görünenlerin) fitne, fesâd yuvası ve silah deposu olarak Kubâ'da yaptırdıkları mescid.

meşşaiyyun / meşşâiyyun

• Akla güvenip peygambere inanmayan felsefeciler.

mevsık

• İtimad etmek. Emniyet etmek. İnanmak.
• Yemin. Sözleşme.

muahhir

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Peygamberlerini, evliyâsını, sevdiklerini kendine yaklaştırıp, kâfirleri (inanmayanları), fâcirleri, düşmanlarını, sevmediklerini kendisinden uzaklaştıran, hor ve hakîr edip alçaltan.

müftera hadis / müfterâ hadîs

• Peygamberlik iddiâsında bulunan Müseylemet-ül-Kezzâb'ın ve ondan sonra gelen münâfıkların (kalbi ile inanmayıp, sözleriyle inandık diyenlerin), zındıkların (kâfirlerin), müslüman görünen dinsizlerin uydurma sözleri.

mülhid

• Dinden çıkan, dinsiz, kâfir, imânsız. Haşir ve âhirete inanmayan.

münafık / münâfık

• İki yüzlü, inanmadığı halde inanmış görünen kimse.

• İnanmadığı hâlde, müslümanları aldatmak için, inanmış görünen kimse.

münkir

• İnanmayan, kabûl etmeyen, inkâr eden kimse.

münkir-i küreviyet

• Dünyanın küre şeklinde olduğunu inkar eden, inanmayan.

mütemerrid

• İnatçı, inanmamakta direnen.

mutmain

• Şüphesiz, tam kanaatle inanma.

mutmein

• Kalben inanma.

nefs-i kafir / nefs-i kâfir

• İnanmayan kişinin kendisi.

nifak

• İçi dışı başka olma, inanır görünüp inanmama.

put

• Allahü teâlâya inanmayanların taptıkları resim veya heykel.

ruh-u kafir / ruh-u kâfir

• İnkâr eden, inanmayan insanın ruhu.

şahadet

• (Şehâdet) Şâhidlik.
• Bir şeyin doğruluğuna inanmak.
• Delâlet. Alâmet, işaret, iz.
• Allah (C.C.) rızâsı yolunda hayatını fedâ etmek. Din için muharebeden şehitlik.

salih

• Büyük peygamberlerden olup Hicaz ile Şam arasında oturmuş olan Semud kavmine gönderilmişti. Semud kavmi Âd kavminden sonra Arap yarımadasında kuvvet ve ma'muriyet bulup küfür ve dalâlete meyl ile putlara ibadet ediyorlardı. Salih (A.S.) kendilerini hak dine davet etmiş ise de, inanmayıp kendisinden

şehadet

• Şahitlik, tanıklık.
• Bir şeyin gerçekliğine inanma.
• Din uğrunda şehit olma.

siccin / siccîn

• Şeytanların, kafirlerin (Allahü teâlâya ve Resûlullah efendimize inanmayanların) ve günahkâr mü'minlerin amellerini toplayan bir kitap; insanların ve cinlerin kötülerine mahsûs amel defterleri.
• Şakîlerin, kötülerin ve azâb olunan rûhların bulunduğu yer.
• Yerin altında veya Ceh

ta'n / طعن

• Ayıplama, kınama, kötüleme, suçlama. (Arapça)
• Ta'n edilmek: Ayıplanmak, kınanmak, kötülenmek, suçlanmak. (Arapça)
• Ta'n etmek: Ayıplamak, kınamak, kötülemek, suçlamak. (Arapça)

tabi'iyyeciler / tabî'iyyeciler

• Canlılarda ve cansızlardaki, akıllara hayret veren intizâmı (düzeni) ve incelikleri görerek, bir yaratanın varlığını söylemekle berâber; öldükten sonra tekrar dirilmeği, âhireti, Cennet'i ve Cehennem'i inkâr edenler (red edip, kabûl etmeyen, inanmaya nlar).

tafsili iman / tafsîlî îmân

• Îmân edilecek hususlara genişçe, delîlerini bilerek ve ayrı ayrı inanmak.

tahaddi vakti / tahaddî vakti

• Meydan okuma ve ihtiyaç vakti (inanmayanlara peygamberliğin ispatı, inananlar için imanın güçlendirilmesi vaktinde gösterilen mu'cizeler).

taklid / taklîd

• İnanılacak şeylerde düşünmeden, anlamadan, yalnız başkasından işiterek, görerek inanma, îmân etme.
• Amelde yâni yapılacak işlerde delîlini araştırmadan bir müctehidin ictihâdlarına (mezhebine) uyma, bağlanma.
• Kendi mezhebine göre yapmasında harâc (meşakkat) veya zarûret buluna

taklidi iman / taklîdî îmân

• İnanılacak şeylerde düşünmeden anlamadan, yalnız başkasından işiterek inanma, îmân etme.

tasaduk

• Birbirine inanmak.

tasdik / tasdîk

• Kabûl etmek, inanmak, doğrulamak.

tayere

• Uğursuzluğa inanmak.

tecrübe / تجربه

• Deneme, sınama. (Arapça)
• Deneyim. (Arapça)
• Tecrübe edilmek: Denenmek, sınanmak. (Arapça)
• Tecrübe etmek: Denemek, sınamak. (Arapça)

tekzib

• Yalanlamak. Bir işe inanmayıp inkâr etmek. Yalan olduğunu söylemek.

teslis akidesi / teslis akîdesi

• Üçleme; Hıristiyanların Allah'ın baba, oğul ve mukaddes ruh olmak üzere üç varlıktan mürekkep olduğuna inanmaları.

teslisiyet

• Hıristiyanların üç ilâha inanmaları.

tetayyur

• Uğursuzluk, uğursuzluğa inanma.

tevessül / توسل

• Allah'ın dergâhına yaklaştıracak amel işlemek.
• Sarılmak.
• Baş vurmak.
• İnanmak.
• Sebeb tutmak.
• Hırsızlık.

• El atma, girişme. (Arapça)
• İnanma. (Arapça)
• Sarılma. (Arapça)
• Tevessül etmek: (Arapça)
• El atmak. (Arapça)
• Sarılmak. (Arapça)

tevhid / tevhîd

• Birleme. Bir Allah'tan başka İlâh olmadığına inanma. Lâ ilahe illallah sözünü tekrarlama. Her yerde ve her şeyde Allah'tan başkasının te'sir hâkimiyeti olmadığını anlamak, bilmek ve bilerek yaşamak.
• Edb: Allah'ın varlığına ve birliğine dair yazılan manzume.

• Birleme, Allahın birliğine inanma.

• Birkaç şeyi bir etme, birleştirme.
• Birliğine inanma, bir sayma.
• Lâ ilâhe sözünü tekrarlama.

• Birleme; herşeyin bir olan Allah'a ait olduğunu bilme ve inanma.

• Allahü teâlânın bir olduğuna inanmak, O'na kimseyi ortak etmemek. Yâni Lâ ilâhe illallah (Allahü teâlâdan başka ibâdete lâyık bir ilâh yoktur. O'nun ortağı benzeri yoktur) sözünü, mânâsına inanarak söylemek.
• Tasavvufta kalbi Allahü teâlâdan başka şeylere bağlılıktan kurtarmak.

tevhid-i ami / tevhid-i âmi

• Sıradan bir insanın Allah'ın birliğine inanması.

tevhid-i ami ve zahiri / tevhid-i âmî ve zahirî

• Yüzeysel ve taklidî bir şekilde Allah'ın bir olduğuna inanma.

tevhid-i halık / tevhid-i hâlık

• Sadece bir Yaratıcının olduğuna, başka yaratıcıların olmadığına inanma.

tevhid-i mahz

• Saf tevhid inancı; herşeyin bir olan Allah'a ait olduğuna, hiçbir şirke girmeden tam mânâsıyla inanma.

tevhid-i muazzam

• Büyük tevhid; birleme, herşeyin bir olan Allah'a ait olduğunu bilme ve inanma.

tuma'nine

• İtminan. Emin olma, inanma, gönlü rahat olma.

ümmet-i davet / ümmet-i dâvet

• Kendilerine gönderilen peygambere inanmaya dâvet edilip de îmân etmeyen kimseler.

vüsuk

• Sağlam inanma. İtimad etme, güvenme. Muhkemlik, sağlamlık.

yakin-i şuhudi / yakîn-i şuhudî

• Görür gibi inanma.

yümn-ü iman

• İnanmanın getirdiği bereket ve uğur.

zalim / zâlim

• Zulm eden, müslümanlara ve İslâmiyet'e; eli ile, dili ile ve kalemi ile zarar veren, başkalarının hakkına tecâvüz eden.
• Allahü teâlâya inanmayan kâfir.

zaman-ı isyan ve tuğyan ve küfran

• İtaatsizlik, zulüm ve küfürde çok ileri gitme ve Allah'ın varlığına, birliğine inanmama, nimetini inkar etme devri.

zaruriyyat-ı diniyye

• İman edilmesi zaruri olan dinin esasları, (Allah Teâlâya, Âhiret gününe, Meleklere, Peygamberlere, Kitaplara ve hayrın ve şerrin Allah'tan olduğuna inanmak.)

zenadık

• (Tekili: Zındık) Zındıklar. Allah'a ve âhirete inanmayan dinsizler. İçten inanmayıp zâhiren mümin görünen münafıklar.

zerdüşt

• Ateşe tapan, mecusi.
• İlk önce nur ve zulmet diye iki ilâha inanmayı uyduran adam.

zevk-i tevhidi / zevk-i tevhidî

• Allah'ı bilmenin ve Ona inanmanın verdiği mânevî zevk, lezzet.

zındık

• Hiçbir dinde olmadığı ve Allahü teâlâya inanmadığı hâlde, müslüman görünüp müslümanlığı değiştirmeye, îmânı bozmaya, dinsizliği müslümanlık olarak yaymaya çalışan ve İslâmiyet'i içerden yıkmaya uğraşan sinsi İslâm düşmanı, azılı kâfir, münâfık. Kâdıy ânîler ve Behâîler böyledir.