amiz / âmiz

• Karışık, karışmış. (Âmihten) mastarından imtizaç etmek, karıştırmak mânasındadır. (Farsça)

amiziş / âmiziş

• Uysallık, imtizaç, uyuşma. (Farsça)

cenah

• Kanat, taraf, kısım. (Vicdanın ziyası ulum-u diniyyedir. Aklın nuru, fünun-u medeniyedir. İkisinin imtizacı ile hakikat tecelli eder. O iki cenah ile talebenin himmeti pervaz eder. İftirak ettikleri vakit, birincisinde taassub, ikincisinde hile, şüphe tevellüd eder. Mün.)

imtizac / imtizâc / امتزاج

• Uyuşma, uzlaşma. (Arapça)
• İmtizâc etmek: Uyuşmak, uzlaşmak. (Arapça)

imtizacat

• (Tekili: İmtizac) İmtizaclar.

mezc-i ittihad

• İttihadın verdiği imtizac. Kuvvetli birlik ve beraberlik.

müellefe

• Ülfet ve imtizac ettirilmiş. Alıştırılmış.
• Nâkıs. Noksan.
• Adedi bine çıkarılmış.

müellif

• (Ülfet. den) Te'lif eden. Kitab tertib eden, kitab yazan. Kitab meydana getiren.
• İmtizac ettiren.

• Telif eden, kitap yazan.
• İmtizaç ettiren, kaynaştıran.

mümtezic

• İmtizac eden. Birleşmiş olan, birleşik.
• Birbirine tamamen uygun olarak karışmış olan.
• Aralık bırakmayan, birbirine karışık, tamamen kapanan.
• Birbiriyle iyi geçinen.

te'lif

• Barıştırmak. Husumeti defetmek. Ülfet ve imtizac ettirmek.
• Çeşitli şeyleri birleştirip karıştırmak.
• Eser yazmak.
• Noksan bir adedi bine çıkarmak.

terekküb

• Birleşmek. Karışmak. İmtizac etmek.
• Bir şeyin birkaç parçadan meydana gelmesi.

terfih

• Evlenen kimseye "Allah hüsn-ü imtizac eylemek nasibetsin" diye duâ etmek.