bev

• Geri çekmek.
• Lâyık olmak.
• İkrar etmek.

beve'

• Geri çekmek.
• İkrar etmek.
• Lâyık olmak.

cehemiyye

• Cebriye'den Cehm bin Safvan mezhebi üzere "Cennet ve Cehennem fânidir, iman mârifettir ve ikrar değildir" diyen bir tâife.

ebuü / ebûü

• "İkrar ederim, sığınırım, itiraf ederim, tövbe ederim" mânasına fiildir.

ehadis-i şerife / ehâdîs-i şerife

• Hz. Muhammed (s.a.v.)'in söz, hareket ve ikrarlarından meydana gelen hadis-i şerifler.

eme

• Unutmak, nisyân.
• İkrar etmek.

hükm-i zımni / hükm-i zımnî

• Fık: Zımnen vaki olan hüküm. (Bir kimse diğer bir kimse aleyhine; "Benim filân şahıs zimmetinde sâbit olacak şu kadar lira alacağıma onun emriyle kefil olmuş idin" diye dâva ve o kimse kefâleti ikrar ve borcu inkâr etmekle müddei, borcu isbat ederek hâkim dahi hükmetse bu hüküm kefil aleyhine sarâhe

ibra-i istifa / ibrâ-i istifa

• Bir kimsenin, başka birisindeki hakkını aldığına dair ikrar etmesi.

ikrar / ikrâr / اقرار

• İtiraf. (Arapça)
• Dile getirme. (Arapça)
• Kabullenme. (Arapça)
• İkrâr etmek: (Arapça)
• İtiraf etmek. (Arapça)
• Dile getirmek. (Arapça)
• Kabullenmek. (Arapça)

ikrar bi-l kitabe

• Bir kimsenin diğer bir kimseye olan borcunu kitabetle yani yazı ile tasdik etmesi. Tabirin mânası yazı ile ikrar'dır.

ikrar-ı mariz

• Ölüm ânında iken edilen ikrar. Vasiyetname.

im'an

• Fazla dikkat ve ihtimam. Bir şeyde çok ileri gitmek.
• Bir adamın hakkını ikrar eylemek.
• Pek uzağa koşmak ve bir hususta hakkı mütecaviz olmak üzere, mübalâğa ve içtihad etmek.

irfan

• Bilmek, anlayış, tecrübe ve zekâdan ileri gelen zihnî kemal.
• İkrar.
• Mücazat.
• Fık: Esrar-ı İlâhiyeye, iman ve Kur'an hakikatlarına vukufiyet. (İlim ile irfan ve ma'rifet arasında fark vardır: İlim, vech-i küllî ile, yani her vechesiyle bilmektir. İrfan ve marifet ise;

isbat

• Doğruyu delil göstererek meydana koymak. Delil ve şâhitle bir fikrin sıhhatını göstermek. İtiraf, ikrar ve tasdik etmek.
• Sabit ve muhkem kılmak.
• Bâki ve pâyidar eylemek.
• Delil. Bürhan. Şâhit.

istikrar-ı manzume

• Sistemin istikrarı, kararlılığı.

karar

• Değişmeyen istikrarlı durum, istikrar.

karardade / karardâde

• Durgun hâle gelmiş. (Farsça)
• İstikrar bulmuş. Kararlaşmış. Karar verilmiş. (Farsça)

karlayl

• (Thomas Carlyle) (Hi: 1210-1298) İskoçya'da doğmuş, Londra'da ölmüştür. İskoç tarihçisi ve filozofudur. Babası dindar bir duvarcı ustası idi, oğlunu papaz yapmak istiyordu. Onun dinî şüpheleri papaz olmasına mâni oldu. Yedi sene manevî mücahededen sonra imanî mes'elelerde istikrar elde edebilmiştir.

küfr-i cuhudi / küfr-i cuhudî

• Kalb ve dil ile ikrar etmemektir. (şeytan gibi)

küfr-i inkari / küfr-i inkârî

• Aslâ Cenab-ı Hakk'ı tanımayıp, İslâmiyet hakikatlarını ikrar ve tasdik etmemektir.

küfr-i nifaki / küfr-i nifakî

• Dil ile imanı ikrar edip kalb ile itikad etmemektir.

mazz

• Gönlün gamdan ve tasadan yanması.
• İkrar etmek, kabul etmek, açıktan söylemek.

mukarr

• (Karâr. dan) İkrâr olunmuş. "Vardır, öyledir evet." denilmiş.

mukarrün-bih

• Başka birisine âit olduğu, birisi tarafından haber verilen hak. İkrâr olunan hak.

müsebbihan

• Tesbih edenler. Bütün noksan sıfatlardan, her çeşit kusurdan Cenab-ı Hakkın uzak, temiz ve pâk olduğunu ikrar edenler, söyleyenler. (Farsça)

müstakırr

• (Karâr. dan) İstikrar bulmuş, yerleşmiş, sâbit.

müstekar

• Yerleşmiş, sabit, istikrarlı; değişmez.

mütecahid

• İkrar etmeyen, inkâr eden.

nefs-i mutmainne

• İyiliği kötülükten ayırt ettirerek insanlık vazifesini tanıttıran ve vicdanına rahatlık veren hâl. İnsanı Allah'a yaklaştıran hâl. Günaha meyleden kötü sıfatlardan temizlenmiş ve güzel ahlâk ile muttasıf olarak kurb-u İlâhiye itmi'nan ve istikrar kazanmış olan insan iradesi. Nefsin, Allah'ın emirler

örf

• İnsanlar arasında güzel görülmüş, red ve inkâr edilmeyip mükerreren yapılagelmiş olan şeydir. Bu kelime; ihsan, ma'ruf, cud, sehâ, bezl ve atâ olunan, atiyye, tanımak, bilmek, biliş, ikrar eylemek, arka arkaya tetebbu ve tevâli etmek, Allah (C.C.) tarafından ulülemre ve Sultana tevdi' olunan

sücv

• Gece sükuneti, gecenin sessizliği.
• Zulmet istikrarı.

zahzaha

• İkrar etme, uzaklaştırma.
• Uzak, baid olma.

zeal

• İnkârdan sonra ikrâr etmek.