adl

• Hakkaniyet. Adâlet üzere oluş. Cevr ve zulüm etmeyip nefislerde ve akıllarda istikameti kaim ve mâlum olan emir ve hâleti icra etmek. Doğruluk.
• Her şeyi yerli yerince yapmak, beraber etmek.
• Meyletmek.

amen

• Bir yerde mukim olmak, ikamet etmek.

amin

• İlerlemeyen. Yerinde sâbit ikamet eden.

anafor

• Denizde akıntının yanında veya altında, onun ters istikametinde olarak akan su. Akıntı mukabili.

aşiyan

• Kuş yuvası. (Farsça)
• Mc: İkâmetgâh. Ev, mesken. (Farsça)

bad-nüma

• Rüzgârın esme istikametini gösteren âlet. (Farsça)
• Fırıldak. (Farsça)

beta'

• İkamet. Bir yerde oturma.

betv

• Durmak, ikamet.

bücud

• Bir yerde mukim olma, oturma. İkamet.

bülud

• Mukim olmak, ikamet etmek, oturmak.
• Köhne olmak, eskimek.
• Meclise geç gelmek.

cadde-i kübra-yı kur'aniye / cadde-i kübrâ-yı kur'âniye

• Kur'ân'ın büyük ve istikâmetli yolu.

cay-baş

• İkâmet yeri, oda, ev. Yurt, mekân, mesken. (Farsça)

cennat-ı adn / cennât-ı adn

• Adn cennetleri. Hulûd üzere ikamet ve temekkün edilen cennetler. (Kamus Tercümesi.)

dua

• Allah'a (C.C.) karşı rağbet, niyaz, yalvarış, tazarru.
• Salât, namaz.
• Cenab-ı Hak'tan hayır ve rahmet dilemek. Allah'ın rızâsını, hidayet ve istikamete muvaffakiyyeti dilemek, yalvarmak.
• Peygamber'e (A.S.M.) salavat getirmek.
• Birisini çağırmak.
• Birisini

ehil / اهل

• Maharet sahibi. (Arapça)
• Evcil. (Arapça)
• Bir yerde ikamet eden. (Arapça)
• Bir yere mensup. (Arapça)

ehl / اهل

• Maharet sahibi. (Arapça)
• Evcil. (Arapça)
• Bir yerde ikamet eden. (Arapça)
• Bir yere veya görüşe mensup. (Arapça)

emanet

• Eminlik. İstikamet üzere bulunmak.
• Birisine koruması için teslim edilen şey. Birisine bir şeyi koruması için teslim edilen şey. Birisine bir şeyi koruması için bırakma. Emniyet edilip inanılan şey.
• Başkasının hukuku emniyet edilip, inanılabilen.
• Osmanlılar Devrinde ba

evb

• Dönülmesi lâzım gelen yere dönmek.
• Kasd. İstikamet.

ferkadan

• Şimâl kutbuna yakın parlak ve küçük ayı kümesine tâbi ve gece istikamet bulmağa yarayan, sık sık karşı karşıya gelen iki yıldız (İkizler mânasına).

gamic

• Huy ve tabiatı doğru ve istikametli olmayan.

gayy

• Aklın istikametini, yolun doğrusunu kaybetmek. Rüşdün zıddı.

hadar

• Mukim olmak, ikâmet etmek, oturmak.

hafız ahmed

• Dereli Hâfız Ahmed Efendi olarak bilinir. Isparta'nın Dereli Mahallesinde ikamet ediyordu.

hanef

• İstikamet, doğruluk.
• Ayak eğriliği.
• Eğrilik, udûl.

hatd

• Durdurmak. İkâmet.

hatt

• Sınır. Çizgi. Hudud.
• Yazı. El yazısı.
• Nâme. Mektup.
• Gençlerde yeni çıkan bıyık veya sakal.
• Çizgi gibi uzanan belirsiz hafif yol.
• Deniz yalısı.
• Gemilerin hareketteki istikameti.
• Parmağın onikide biri olan bir ölçü.
• Ferman, buyruk

hatt-ı hareket

• Rota; hareket yönü, istikamet.

hatt-ı şakul / hatt-ı şâkul

• Çekül doğrultusu. Yer çekimi istikametinde, dünyanın merkezine doğru.

• Çekül doğrultusu; yer çekimi istikametinde yerin merkezine doğru uzanan hat.

hayyeales-salah-hayyealel-felah / hayyeales-salâh-hayyealel-felâh

• Ezân ve ikâmet okunurken söylenen "Haydin namaza" ve "Haydin kurtuluşa" mânâsına mü'minleri kurtuluşa, seâdete sebeb olan namaza çağıran iki mübârek söz.

hevadi / hevadî

• (Tekili: Hâdî) Rehberler, deliller, kılavuzlar.
• Hidayet edenler, istikametli ve selâmetli yolu gösterenler.

hıdare

• Oturma, ikamet.

hüviyyet

• Asıl. Mâhiyyet. Birisinin kimliği, kim olduğu, kökü, esası ve ne olduğu.
• Cenab-ı Hakkın varlık sıfatı.
• Hamiyyet ve istikametten, ulüvv-ü cenâbdan ibâret olan sıfât-ı hamide.

ideoloji

• İnsanların düşünce ve hareketlerine muayyen bir istikamet vererek, siyasî veya ictimaî bir doktrin meydana getirmek isteyen fikir sistemi. (Fransızca)

iffetli

• (İffetlü) Namus, hayâ ve iffet sahibi kadın.
• Doğru, rüşvet yemez, haram yemez, istikametli kimse.
• Eskiden kadınlara yazılan mektub hitabı.

ıhdar

• Kendini gözlemek.
• Bir yerde durmak, ikâmet.

ikametgah / ikametgâh

• Ev, hane. (Farsça)
• İkamet yeri. (Farsça)

istikamet / istikâmet / استقامت

• Doğruluk. (Arapça)
• Dürüstlük. (Arapça)
• Yön. (Arapça)
• İstikamet vermek: Yön vermek. (Arapça)

istikbal-i kıble

• Kıbleye, Kâbe istikametine yönelmek.

istiva

• Müsavi oluş. Temasül.
• İ'tidal, istikamet ve karar.
• Kemalin sâbit olması.
• Kaba kuşluk zamanı.
• Yükselmek, yüksek olmak. Üstün olmak.
• İstila eylemek.

izhac

• Oturma, ikamet etme.

jirnet

• Fırıldak. Rüzgârın istikametini gösteren âlet.

kasd

• Bir işi bile bile yapmak.
• İsteyerek. Niyet ederek.
• Niyet. Tasavvur.
• İstikamet. Yolu doğru olmak.

kemal-i istikamet / kemâl-i istikamet

• Mükemmel doğruluk, istikamet.

kıble açısı

• Bir beldeden güney veya kuzeyden kıble istikâmetine çıkan iki doğru arasındaki açı.

konak

• Menzil, yolculukta gece vakti inilen yer.
• Yolculukta bir yerde durma, dinlenme. İki menzil arasındaki yol.
• Büyük ev, zengin ve mükellef ikâmetgâh.
• Resmi dâire.

ma'din

• (Çoğulu: Meâdin) Hak Teâlâ'nın yerde halk ettiği.
• İkamet ettikleri mevzi.

mahfed

• (Çoğulu: Mehâfid) İkamet yeri. Oturulan yer.
• Bir renk cinsi.

mahkede

• İkamet mevzii, oturulan yer.

medaris

• Medreseler. Ders okunan yerler. Talebe-i ulumun ikametgâhları. Din, imân, ahlâk dersi ve fenni ilim okutulan ve aynı zamanda talebenin ikamet ettiği mektebler.

medn

• Durmak, ikamet.

mekd

• Azlık.
• İkamet, oturmak.

muhyem

• (Çoğulu: Mehâyim) İkâmet yeri, oturma yeri.

mukam

• Durduracak mekân. İkamet mevzii.
• Durmak, ikamet.

mükam

• Durulacak yer, ikametgâh. İkametgâhta geçen zaman.

mukame

• İkamet, oturma.
• İkamet yeri, vatan.
• Ümmet.

mukatane

• Mukim olmak, oturmak, ikamet etmek.

mukim / mukîm

• İkamet eden, oturan.

• İkamet eden. Ayakta duran.
• Okuyan.
• Bir memlekette devamlı duran.
• Fık: Vatanında veya vatanı sayılan bir yerde onbeş günden fazla kalan kimse. (18 saatlik uzağa gidene "Misâfir" denir.)
• Esmâ-i İlâhiyyeden olup "Her şeyi ayakta tutan, devam ettiren ve kayyumiyet

mürteba'

• Bahar günlerinde ikâmet edecek yer. Yazlık. Sayfiye yeri.

müsedded

• (Sedad. dan) Uzunlamasına doğrultulmuş.
• İstikametle amel eden kişi.

müstakim / müstakîm

• (Kıyam. dan) Doğru, istikametli.
• Eğri olmayan, düz, dik.
• Hilesiz, temiz.

• İstikamet üzere olan, dosdoğru olan.

müstakimane

• İstikametle, dosdoğru, düzgün biçimde.

müstakime

• İstikametli, dosdoğru.

mütemekkin

• (Mekân. dan) Yerleşen, Mekânlanan, temekkün eden. İkamet eden, sâkin olan.
• Gr: Üç harekeyi de kabul eden kelime.

namık kemal

• (Mi: 1840 - 1888) Tekirdağ'lı olup İslâm mücahidlerindendir. Yeni Osmanlılık hareketine vatan mefhumunu sokmuş, "Firâki, hapsi, nefyi kadr-i nâmusumla gördüm hep" diye haklı olduğunu dâima müdâfaa etmiştir. Ehl-i kemâl bir zat olduğu, davasının istikameti ve samimiyetinden anlaşılır.Hayatının sonlar

namus

• Irz, iffet, edeb, hayâ.
• Şeriat.
• Melâike.
• İrade-i İlâhiyenin tecellisi.
• Nizam.
• Emniyet ve istikamet gibi faziletlerin muhassalası olan pek kıymetli haslet.
• Bir kimsenin mahrem, gizli esrarı olup işleri ve hallerinin iç yüzüne vakıf ve muttali ki

nehec

• (Çoğulu: Menâhic) Yol, tarik.
• İstikâmet.

rema

• Bir yerde ikamet eylemek.
• Ziyade olmak.
• Riba, faiz.
• Bir haberi zan ile anlayıp idrak etmek.

remk

• Durmak, ikâmet.
• Boz renk.

rota

• Vapur ve gemilerde istikamet yolu. Geminin seyir yolu.

ruh-u hidayet

• Hidayetin ve istikâmetin ruhu, özü.

rümuk

• Durmak.
• İkamet etmek, oturmak, mukim olmak.

rüşd

• Doğru yol bulup bağlanmak. Hak yolunda salabet, metanet ve kemal-i isabetle dosdoğru gitmek.
• Hayra isabet etmek.
• Büluğa ermek.
• İstikamette olmak. Dinine ve malına zarar gelecek şeyi bilmek, doğru düşünmek.
• Kişinin akıl ve idraki kavi ve tedbiri metin olmak.

sakinin / sakinîn

• Oturanlar, ikâmet edenler, yerleşik olanlar.

sedad / sedâd

• İstikamet ve kasd.
• Haklı ve doğru şey.
• Akıl.

• İstikamet, doğruluk.

sekenat / sekenât

• Oturumlar; bir yerde kalıp ikamet etme halleri; Durgunluklar.

sekene

• Sâkinler, ikâmet edenler.

seva

• Mukim olmak, ikamet etmek, oturmak.
• Zayıf olmak.

sükkan / sükkân

• (Tekili: Sâkin) İkamet edenler, oturanlar.
• Gemi kuyruğu.

tarik-i müstakim / tarîk-i müstakim

• Doğru ve istikametli yol; İslâmiyetin gösterdiği yol.

te'lis

• Durdurmak, ikâmet.
• Yağmurun devamlı yağması.

tednih

• Zayıf görüş.
• Oturmak, ikamet etmek, mukim olmak.

tinae

• Mukimlik, ikamet etmeklik. Ayakta durmak.

tünu'

• Mukim olmak, ikamet etmek, bir yerde oturmak.

vatan-ı asli / vatan-ı aslî

• Bir insanın doğup büyüdüğü veya içinde barınmak kasdedip, başka yere gitmek istemediği yerdir. Yalnız en az 15 gün kalmak istediği yer de kendisi için vatan-ı ikamettir.
• Cennet.

vatan-ı ikamet / vatan-ı ikâmet

• Geçici olarak ikâmet edilen yer. Hanefî mezhebinde on beş gün veya daha çok kalıp sonra çıkmaya niyet edilen yer.

vuslat

• Erişmek, kavuşmak, gönlün devâmlı olarak ve kıl kadar istikâmet değiştirmeyerek Allahü teâlâya bağlı kalması.