afaret

• İfritçe, şeytanî, kötü niyet.

afarit

• (Tekili: İfrit) Şeytanlar. İfritler.

betyar

• Şeytan, ifrit. (Farsça)
• Düşman, adüvv. (Farsça)
• Görülmesi istenilmeyen şey. (Farsça)

dev

• Şeytan, ifrit, cin.

div

• Dev. (Farsça)
• İblis, şeytan. (Farsça)
• Cinn, ifrit. (Farsça)

efarit

• (Tekili: İfrit) İfrit gibi, ifrite benzer adamlar. Hilekârlar, kurnazlar, cüretliler.
• Pek hain cinler.
• Şeytanlar, iblisler.

gul

• Boş ve virane yerlerde bulunan ve helâk edici olan bir cin tâifesi. İfrit, hortlak.
• Ölüm.
• Belâ.

sahr

• (Sahar - Saharat - Suhur) Kaya. Büyük taş.
• Maden kütlesi.
• Hazret-i Süleyman (A.S)'in mühürünü çalan ifrit.