aff

• İffet, namus. İffetli olmak. Nefsini haramdan men'etmek.

afif / afîf / âfîf / عفيف

• İffetli, namuslu, temiz.

• İffetli.

• İffetli, namuslu, terbiyeli, haramdan sakınan, nezih.

• İffetli. (Arapça)

afifane / afifâne

• İffetlice. Temiz olarak. Nazif olarak. (Farsça)

aludedamen / âlûdedâmen / آلوده دامن

• İffetsiz. (Farsça)

alüfte / âlüfte

• İffetsiz, düşkün kadın.

damenalude / dâmenâlûde / دامن آلوده

• İffetsiz. (Farsça)

hadd-i kazf

• İffetli, temiz olan erkek veya kadına zinâ isnâd etmek (zinâ ettiğini söylemek) sebebiyle verilen cezâ.

müteaffif

• İffetli, şerefli, namuslu.

müteaffifane / müteaffifâne

• İffetlilikle, şerefle, nâmuslulukla. (Farsça)

nihayet-i iffet

• İffetin en üst seviyesi.

pakdamen / pâkdâmen / پاک دامن

• İffetli. (Farsça)