adem-i ittifak

• İttifaksızlık. Uyuşmazlık.

• İttifaksızlık, birlik oluşturmamak.

ashab-ı ress / ashâb-ı ress

• Kur'anda bahsi geçen bir kavim adıdır. Kimler oldukları kati bir şekilde tesbit edilemiyor. Râvilerin ekserisi, peygamberlerine isyan eden ve onu öldürüp kuyuya atan, bundan dolayı da Cenab-ı Hakkın helâk ettiği bir kavim olduğu hakkında ittifak etmektedir. (Furkan Suresi, 38 inci Ayet)

besise

• Bir çeşit yemek.
• Yağ ve undan yapılan bir çeşit bulamaç.
• Ayrılık, nifak, iftira, ihtilaf.

bi'l-icma / bi'l-icmâ

• İttifakla, fikir birliğiyle.

bi'l-ittifak

• İttifakla.

bil'icma / bil'icmâ

• İttifakla, fikir birliğiyle.

bil'ittifak / bil'ittifâk / بِالْاِيِّفَاقْ

• İttifakla, söz birliğiyle.

• İttifâkla.

bilittifak

• İttifakla, beraberce, el birliğiyle.

• İttifak ile. Beraberce, birlikte, elbirliğiyle.

• İttifakla, hep birlikte.

cemahir-i müttefika

• Birbiriyle anlaşmış, ittifak etmiş devletler. Müttefik cumhuriyetler.

dehişt

• İttifak, ittihad, birlik. (Farsça)
• Bir tarzda hareket, aynı şekilde hareket. (Farsça)

düvel-i müttefika

• İttifak etmiş, birlik olmuş, birleşmiş devletler. (Farsça)

edm

• Üns tutmak.
• İttifak etmek, birleşmek.
• Islâh etmek.

haber-i meşhur

• Bidayette râvisi mahdut iken sonraki devirlerde, yalan üzere ittifakları muhal olan bir cemaat tarafından nakledilegelen makbul hadistir. (Ist. Fık.K.)

haber-i mütevatir / haber-i mütevâtir

• Yalan üzerinde ittifâk etmeleri (birleşmeleri) mümkün olmayan bir cemâat (topluluk) tarafından nakledilen, bildirilen haber, hadîs-i şerîf.

hadis-i mütevatir / hadîs-i mütevatir

• Kizb üzerine ittifakları aklen tecviz olunmayan cemaatlerin birbirinden ve ilk cemaatin de bizzat Hazret-i Peygamber Aleyhissalâtü Vesselâmdan rivâyet ettiği Hadis-i şeriftir..

hilf

• (Çoğulu: Ahlâf) Sözleşme, söz verme.
• Yardımlaşma, dayanışma. Birlik maksadıyla ittifak.

• Yardımlaşma, ittifak, sözleşme.

icma'

• Toplanma. Dağınık şeyleri toplamak.
• Hazırlamak.
• Azm ve kasdeylemek.
• Topluluk. Fikir birliği. Bir mes'eleden âlimlerin ittihad etmesi.
• Fık: Sahabe-i Güzin Hazretlerinin (R.A.) ittifakları üzere akaid hükmüne geçmiş umur-u diniyenin tamamı.

ifakat / ifâkat / افاقت

• İyileşme. (Arapça)
• İfâkat bulmak: İyileşmek. (Arapça)

ifakat-yab / ifakat-yâb

• İfakat bulucu, iyileşen. (Farsça)

ıstılah

• Tabir, deyim. Belirli bir topluluğun, bir lafzı lügat mânasından çıkararak başka bir mânada kullanmaları.
• Bir ilim veya mesleğe âid kelime. Terim. Erbab-ı ilim arasındaki ve herkesin anlamadığı kelime.
• Muvafakat. Uygunluk. Barışmak. İttifak.

itbak

• (Itbak) Kaplamak. Kapamak. Kapaklamak.
• İttifak etmek.
• Tecvidde: Harf okunduğunda, dilin üst damağa kapanması. (Bu halde okunan harfler sad, dât, tı, zı harfleridir.

ittifak

• Beraber hareket için sözleşmek. İttihad ve muvafakat etmek. Söz birliği etmek. Anlaşmak.(İttifak hüdâdadır, hevâda ve heveste değil.)

ittifak-ı edyan / ittifak-ı edyân

• Dinlerin ittifakı, aynı hususta birleşmesi.

ittifakat

• (Tekili: İttifak) İttifaklar, sözleşmeler, ittihadlar.

ittifaki / ittifakî

• (İttifakiyye) Birleşmeye, sözleşmeye, ittifaka veya uyuşmaya ait. Tesadüfle, rastgele.

ittifakıyet-i avra / ittifakıyet-i avrâ

• Tek gözü kör olan ittifak, beraberlik; arkasında hükmeden İlâhî kudret görülmediği için sadece maddî güce sahip olduğu sanılan birlik ve beraberlik.

ittifakpezir

• İttifak ve ittihad kabul eden. (Farsça)

ittihad-ı islam / ittihad-ı islâm

• İslâm birliği. İttihad-ı İslâmın varlığı ve devamı için: 1-İslâm milliyetini esas alıp, menfi unsuriyet fikrini bırakmak. 2-İslâm dünyasındaki dini cemaatler, gayede ve dinî esaslarda ittifak edip teferruat meseleleri medar-ı niza etmemek. 3-İslâm devletleri arasında meşveret-i şer'iyeyi yapmak.Bunl

kalb-i selim / kalb-i selîm

• Şek (şüphe) ve şirkten (Allahü teâlâya ortak koşmaktan), küfür ve nifâktan arınmış, dâimâ Allahü teâlâya bağlı kalb.

mecma-i aleyh

• Hakkında toplanılan, ittifak edilen, birleşilen şey.

meşhur hadis veya hadis-i meşhur

• Asr-ı evvelde, Ahâdi hadis kabilinden iken ikinci asırda iştihar edip, kizb üzerine ittifakları aklen tecviz olunmayan bir cemaat tarafından rivâyet olunan hadis. İlm-i yakin derecesinde karib bir surette kalbe itmi'nan verir.

mirfat

• İttifak etmek, bir olmak, birleşmek.

mücma-ı aleyh

• Hakkında ittifak edilen.

müfik / müfîk

• İyileşen, ifâkat bulan hasta.

müfsid

• İfsad eden, fenalaştıran. Bozan.
• Başlanmış ibadeti bozan.
• Nifak koyan, fesad ilka eden. (Hiç bir müfsid, ben müfsidim demez. Daima suret-i haktan görünür. Yahut, bâtılı hak görür. Evet kimse demez "ayranım ekşidir." Fakat siz mihenge vurmadan almayınız. Zira çok silik söz tic

müfsidane / müfsidâne

• İfsad etmek suretiyle. Nifak meydana getirmekle. Fesadlıkla. Ara bozuculukla. (Farsça)

münafaka

• (Nifak. dan) İkiyüzlülük, münafıklık.

münafık / منافق

• İki yüzlü, araya nifak sokan. Fitnekâr.
• Ahdini bozan, yalan söyleyen, hıyanet eden.
• Görünüşte müslüman olup hakikatte kâfir ve düşman olan.

• Nifak sokan, iki yüzlü.
• Kâfir olduğu halde kendisini müslüman gösteren.

• İkiyüzlü, nifak sokucu. (Arapça)

münafıkin / münafıkîn

• (Tekili: Münafık) Münafıklar. Fitnekârlar. İkiyüzlüler. Araya nifak sokanlar.

mütevatirat

• Mütevatir olanlar. Çoklarının bildiği ve duyduğu haberler, hususlar.
• Man: Kizb üzerine ittifakları aklen muhal olan bir topluluk tarafından verilen haberle hüküm ve tasdik olunan kaziyeler.

müttefekun aleyh / مُتَّفَقٌ عَلَيْهْ

• Üzerinde ittifak edilen.

müttefik / متفق

• İttifak etmiş, birleşmiş.

• İttifak eden. Birbiriyle aynı fikirde olan. Birleşmiş, anlaşmış olan.

• Birlik olmuş, ittifak yapmış. (Arapça)

müttefikane

• İttifak ederek, birleşerek.

necid

• Kahraman, bahadır.
• Arabistan'da bir memleket ismi.
• Münbit yer. Fitne ve nifak yeri olan memleket.
• Arslan.

nifaki / nifakî

• Nifakla alâkalı.

rimak

• Nifak, ayrılık.
• Darlık.

rüfka

• (Çoğulu: Rifâk) Yoldaş olan, aynı fikirde olan cemaat.

şikak

• Nifak, ikilik, ittifaksızlık.

tefrika

• Nifak. Ayrılık. Bozuşma.
• Bir gazete veya dergide parça parça, bir önceki yazının devamı olarak çıkan uzun yazı.
• Fırka fırka olmak.

• Nifak, ayrılık, çözülme, dağılma.

tevatür / tevâtür

• Yalan söylemez kimselerin ittifakla verdikleri kuvvetli haber.

tevatür-ü manevi / tevatür-ü mânevî

• Mânevî nakiller ile gelen, mânâsı üzerinde ittifak sağlanan nakil.