aliz / âlîz

• Alihten veya Aliziden fiilinden emirdir. İsm-i fâili Alizende Türkçedeki mânası: Zayıf, cılız. (Farsça)
• Farsçada: Hayvanın ürküp sıçraması, çifte atması, huysuzluk edip sıçramasına denir. (Farsça)

atban

• Tek ayak üstüne sıçramak.
• Davarın üç ayak üstüne yürümesi.

bezeven

• Sıçramak.

bıgye

• Azgınlık.
• Sıçramak.

cehende

• Fırlıyan, sıçrayan. (Farsça)
• Sıçramış, fırlamış. (Farsça)

cesten

• Atlamak, sıçramak. Kaçmak, kurtulmak. Atılmak. (Farsça)

çünbek

• Atlama, sıçrama. (Farsça)

dabr

• Cemaat.
• Yaban cevizi.
• Sıçramak.

dida'

• Devenin şiddetle yelmesi ve sıçraması.
• Ay sonu.

eliz

• Sıçrama. (Farsça)
• Çifte, tekme. (Farsça)

fahs

• Bir şeyin içyüzünü araştırma, aslını tetkik etme.
• Ayırtmak.
• Bahsetmek.
• Seyirtmek.
• Sıçramak.

havl

• Güç. Kuvvet.
• Muhit, etraf.
• Yıl, sene.
• Tahavvül, inkılâb.
• Geçmek.
• Bir hâlden bir hâle dönmek.
• Rücu etmek.
• Sıçramak.
• Hile.

hudr

• Sıçramak. Seğirtmek.

irtias

• Silkinme, sıçrama, deprenme.

kafs

• Sıçramak.
• Hafiflik.
• Sevinç, neşat.
• Hayvanın ayaklarını bağlamak.

kafz

• Sıçramak.

kahz

• (Ok atmak.
• Sıçramak.
• Yarmak.

kams

• Hareket ettirmek.
• Davar önüne sıçramak.

kazz

• Bükülmüş ibrişim. Ham ipek.
• Sıçramak.
• Irak olmak, uzak olmak.

müsavere

• Kalkmak.
• Sıçramak.

muvasebe

• Birbirinin üstüne atlama, zıplama, sıçrama.

müvasebe

• Kaşkışmak, sıçramak.

nakz

• (Nakazân) (Çoğulu: Nevâkız) Sıçramak.
• Talep etmek, istemek.

nebve

• Uzaklaşmak.
• Ok hedefe varamamak.
• Bir yerin havasının mizaca uygun olmaması.
• Kılıncın vurulan şeye saplanmayıp geri sıçraması.
• Pek çirkin ve kötü suretten gözün kaçması.

nefezan

• Sıçramak.

nezevan

• Atlama, sıçrama.

nezv

• Sıçramak.

pertab

• Atılma, sıçrama. (Farsça)
• Hız almak için geriden koşarak atılma. (Farsça)
• Uzağa düşen ok veya başka bir şey. (Farsça)

pertev

• (Pertav) Ziya, ışık. (Farsça)
• Atılma, sıçrama, hız. (Farsça)

rakadan

• Oynayıp sıçrama.

sameyan

• Sıçramak.
• Kalkmak.
• Yürekli, cesaretli, kahraman, bahadır kişi.

satv

• Yürürken sıçramak.

satvet

• Ezici kuvvet. Hışım ve şiddetle kavrayıp almak. Birisinin üzerine şiddetle sıçramak ve hamle etmek.
• Zorluluk.

şavt

• (Çoğulu: Eşvât) Atın yelmesi ve sıçraması.
• Bir tur.
• İşin bir kısmı.
• Sesin gidebileceği mesafe.

tafr

• Yukarı sıçramak. Kalkmak.

tafra

• Yukarıya sıçrama atlama.
• Yukarıdan atıp tutma.
• İlmiye sınıfında rütbe ve derece alma.

• Sıçrama, atlama, yukarıdan atıp tutma.

tahmer

• Sıçramak.
• Doldurmak.

talak

• (At) sıçramak ve kalkmak.

tenfiz

• Sıçratma. Sıçramaya zorlama.

tenziye

• Sıçramak.
• Üstüne binmek.

tevessüb

• (Vesb. den) Atlama, sıçrama.

tımırr

• Ürkek at.
• Sıçramaya ve seğirtmeye hazırlanmış at.
• Seri, çabuk.

tumur

• Aşağı sıçramak.
• Doldurmak.
• Seyahat edip gitmek.
• Defnetmek, gömmek.

vekra

• Hızlı yürüyen deve.
• Ayağını yere kuvvetli basan kadın.
• Bir nevi sıçramak.

veseb

• Sıçrama, atlama.

veziden

• Yel esmek. (Farsça)
• Atılmak, sıçramak. (Farsça)

vezveze

• Sür'atle sıçramak.

visab

• Yatak, döşek.
• Atlama, sıçrama.

vüsub

• (Vesb - Vesib) Sıçrama, atlama.
• Oturma.

zakzaka

• Çocukların oynayıp sıçramaları.

zemu'

• Aceleci ve seri kimse.
• Sıçraması birbirine yakın olan tavşan.