basair

• (Tekili: Basiret) Basiretler. İbretli görüşler. Deliller. İbretler. Hüccet ve bürhanlar. Gözler.
• Kalb duyguları.

basiret

• Hakikatı kalbiyle hissedip anlama. Kalbde eşyanın hakikatlarını bilen kuvve-i kudsiyye. Ferâset. İm'ân-ı dikkat.
• İbret alınacak hidâyet sebepleri. Beyyine. Hüccet.
• Bir evin iki tarafının arası.
• Yer üstündeki kan.

beylek

• Ferman, emir. Hüccet, vesika. (Farsça)

bürhan

• Delil, hüccet, isbat vasıtası.
• Man: Yakînî mukaddemelerden meydana gelen kıyas.
• Red ve inkâr için itiraz kabul edilmeyecek surette isbat-ı hakikat eden kavi hüccet.

• Kesin delil, hüccet.

fernud

• Hüccet, delil, bürhan. (Farsça)

hicac

• Hüccet, delil, senet göstererek muaraza ve mübahase eylemek.
• Tıb: Göz çukuru ve kaş kemiği.

hüccet-i dafia / hüccet-i dâfia

• Bir şeyi isbata değil, ancak taleb ve iddiayı defetmeğe yarıyan hüccet.

hüccet-i kasıra

• Şahsa mahsus olup başkasına taâlluk etmeyen hüccet.

hüccet-i müsbite

• Bir şeyin isbatında delil olan hüccet.

hüccet-i zahriye

• Kenarında sebebi yazılı bulunan hükmün tasdikli suretini ihtiva eden hüccet.

hüccet-ül islam / hüccet-ül islâm

• İslâmın delili, hücceti.

hüccetullah

• Allah'ın hücceti, delili.

hücciyet

• Hüccetlik.

hücec

• (Tekili: Hüccet) Deliller, senedler, vesikalar.

ihticac / ihticâc

• (Çoğulu: İhticacat) Delil, vesika, şahit göstermek. Münâzaa ve mürâfaada hüccet ve delil göstermek. Bir mes'elenin şüphesizliğini delillerle isbat etmek.

• Hüccet, delil göstermek.

imam-ı gazali / imam-ı gazalî

• Ahirete irtihâli Hi: 505 dir. "Hüccet-ül İslâm İmam-ı Muhammed Gazalî" diye anılır. O zamanın felsefesinin bâtıl akidelerini red ve cerh ederek Kur'anın eşsizliğini ve hakkaniyet ve mu'cizeliğini isbat etmiş pek çok eserler vermiştir. (K.S.)

kabale

• Kadı'nın (hâkimin) verdiği hüccet.
• Toptan, götürü ile yapılan satış.
• Yahudilerin kendi cemaatlarına verdikleri vergi.

kavl-i kadim / kavl-i kadîm

• İmâm-ı Şâfiî'nin Bağdâd'daki ilk ictihâdlarına (Kur'ân-ı kerîm ve hadîs-i şerîflerden çıkardığı hükümlere) verilen ad. Bunlara onun mezheb-i kadîmi de denir. İmâm-ı Şâfiî, kavl-i kâdimini el-Hucce adlı eserinde topladı. Mısır'a yerleşince, muhîtin (y örenin) örf ve âdetlerini de nazar-ı îtibâra (dik

mesel

• Bir umumi kaideye delâlet eden meşhur söz. Ata sözü. İbretli ve küçük hikâye.
• Dokunaklı ve mânalı söz.
• Benzer. Misil.
• Delil. Hüccet.

• Örnek, benzer, nümune.
• Dokunaklı ve mânâlı söz.
• Yararlı hikâye.
• Delil, hüccet.

muhacce

• (Hüccet. den) İddiâ edip münakaşa ederek deliller ve hüccetler gösterme. İsbatlar gösterme.

müstedill

• (Delâlet. den) Delil ve hüccet gösterilerek isbat edilen.

mütenassıs

• Tedkik edilip incelendikten sonra karar verilen.
• Delil ve hüccet ile sabit olan.

sebet

• Hüccet, delil.

sultan

• Reis. İslâm Hükümdarı. Hâkimiyet sahibi. Padişah.
• Allah. (C.C.)
• Kuvvet, kudret ve hâkimiyet sâhibi.
• Hükümdar âilesinden olan anne, kız gibi kadınlardan her biri.
• Hüccet ve delil.
• Kahr ve tegallüb mânasında masdardır. Her şeyin yavuz, şiddet ve satvetin

tahacüc

• Hüccetleşmek. Birbirinden hüccet talep etmek, delil istemek.

temessük

• Tutunma. Sarılma. Sıkıca tutma.
• Hüccet ve delil izhar etme.
• Borç senedi.

vısr

• Hüccet, delil.
• Kadı sicili.
• Ahd, söz, yemin.