hamid / hamîd / hâmid / hâmîd / حامد / حَامِدْ

• Alevi sönen ateş.
• Ölü, ölmüş. Sönmüş. idrâksiz. Sâkit ve sessiz. Ölü gibi halsiz olan.

• Sena edilmeğe, medhedilmeğe elyak olan. Dünya ve âhirette hamd kendisine mahsus olan Allah (C.C.)
• Isparta Vilâyetinin Osmanlılar devrindeki adı.

• Allah'ın adlarından.

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Her dilde ve her kalbde övülen.

• Allahü teâlâya hamdeden.

• Hamd eden.

• Hamd eden, şükreden. (Hz. Muhammed (s.a.v.)'in lakabı.)

• Cenab-ı Hakk'a hamd ü sena eden. Allah'a şükreden.
• Hz. Peygamber'in (A.S.M.) isimlerindendir.

• Hamdeden.

• Hamd eden, şükreden. (Arapça)

• Hamd eden, öven.