afv

• Ayakla basılmadık yer.
• Malın iyisi, helâli ve fazlası.
• Terketmek.
• Mahvetmek.

aşk-ı mecazi / aşk-ı mecazî

• Fâni şeylere olan aşk. Nefis ve şehvet arzusuna dayanan aşk.
• Tas: Kâmil bir zâtın Cenab-ı Hakk'a dâir şiddetli muhabbetinden evvel fani, dünyevî şeylere dair olan aşkı.

bah

• Şehvet.

bahi / bahî

• Şehvete dâir. şehvetle ilgili.

engüşt haiden

• Yok farzetmek, bir an için olmadığını kabul etmek. (Farsça)
• Mahvetmek. (Farsça)
• Parmakla göstermek. (Farsça)

gulumiyye

• Cimaa şehveti olan kimse.

hazf

• Aradan çıkarma, çıkarılma. Yok etme, silme, ortadan kaldırma, giderme, düşürme.
• Selâm ve tahiyyatı uzatmayıp kısa kesmek.
• Mahvetmek.
• Vurmak.
• Atmak.

hedm

• Yıkmak, harab etmek. Parçalamak, mahvetmek.
• Birisine vurup belini kırmak. (Râgibâ, düşmanın aldanma tevazularına.Seyl, divârın ayağın öperek hedmeyler.)(Râgıp Paşa)

heva vü heves

• Zevk ve şehvetler. Boş ve geçici şeyler.

hevai / hevaî

• Ciddi şeylerle alâkasız. Nefsine düşkün. Nefsine ve şehvetine mağlub. Hevâ ve hevese âit ve müteallik. (Farsça)

hirmet

• Cima şehveti.

hubbüşşehevat / hubbüşşehevât

• Şehvetleri sevme, nefsin arzu ve istekelerinine aşırı düşkünlük.

humud / humûd

• Durgunluk, uyuşukluk; bir mâni olmadığı halde bekârlığı istemek. Şehvet ve iffetin azlığı.

• Şehvet yokluğu, soğukluk, isteksizlik.

hurmet-i müsahere / hurmet-i müsâhere

• Erkeğin herhangi bir kadın ile zinâ etmesi veya herhangi bir yerine unutarak ve yanılarak da olsa şehvetle (lezzet alarak) dokunması hâlinde, o kadının neseb (soy) ile ve süt ile olan anası ve kızları ile; kadının da o erkeğin oğlu ve babası ile evle nmesinin ebedî, sonsuz olarak haram, yasak olması

ibza'

• Bir kimseyi sıkıntı ve kedere boğma. Mahvetme.

iffet

• İnsan rûhundaki yapıcı kuvvetin, yâni şehvetin iyiye kullanılmasından ortaya çıkan huy. Nefsi kötü isteklerinden men etmek. Âr, nâmus, hayâ duygusu.

ifna / ifnâ

• Mahvetmek, yok etmek.

ifna'

• Mahvetmek. Tüketmek. Kıymetini kaybetmek. Çok zarar etmek. Yok etmek.

igtilam

• Hırs ve şehvetin galip gelmesi.
• Muzdarib olmak, acı çekmek.

ihanet

• Helâk etmek. Öldürmek. Mahvetmek.

imha

• Bozmak, yok etmek, mahvetmek. Yıkmak. Zâil etmek.

ıtmal

• Mahvetme, perişan etme.

ızaa

• Bir şeyi zâyi etmek. Zâyi olmak. Kaybetmek. Mahvetmek, mahvedilmek.

izale

• Zevale erdirmek. Gidermek. Ortadan kaldırmak. Mahvetmek.

izhak

• Yok etme, mahvetme.
• Öldürme.
• Oku, nişandan ayırma.

kahr

• Zorlama, mahvetme, ezme.

• Zorlama. Cebir.
• Ezme. Mahvetme.
• Fazlaca üzüntü. Keder içine işleme.
• Cenâb-ı Hakkın şiddetli ve azab verici vasıflarının tecellisi. (Kahr, lütfun zıddıdır.)

• Mahvetme, helâk etme.
• Çok kederlenme, çok üzüntü duyma.

• Zorlama, zorla bir iş gördürme.
• Üstün gelerek mahvetme, batırma, ezme.
• Çok kederlenme, çok üzüntü duyma.

kaza-i şehvet

• Şehvet ihtiyacını gidermek. Cinsî münasebet (ki, insanlar arasında nikâh olmadıkça haramdır.)

kaza-yı şehvet / kazâ-yı şehvet

• Şehvet ihtiyacını giderme.

kuva-ı selase / kuva-ı selâse

• Üç kuvve; akıl, gazap ve şehvet duygusu.

kuva-yı selase / kuvâ-yı selâse

• Üç güç; gazap gücü, şehvet gücü, akıl gücü.

kuvve-i şeheviye

• Şehvet gücü.

kuvve-i şeheviye ve gadabiye

• Şehvet ve öfke duyguları; insanı dünya zevklerini elde etmeye ve zararlı şeyleri defetmeye sevkeden duygular.

kuvve-i şeheviye ve gazabiye

• Şehvet ve gazap duygusu.

kuvve-i şeheviye-i behimiye / kuvve-i şeheviye-i behîmiye

• Hayvanî şehvet duygu.

lemk

• Yazmak.
• Bozmak, mahvetmek.
• Vurmak.

melk

• Dalkavukluk.
• Yumuşaklık yapmak.
• Mahvetmek.
• Yıkamak.
• Emmek.
• Vurmak.

meni / menî

• Yerinden şehvetli (lezzetli) veya şehvetsiz olarak kopup, ayrılıp, erkekten koyu beyaz, kadından akıcı sarı olarak gelen sıvı.

mezi

• İlm-i Halde: Kadınla oynamak veya şehvetle yanına gelmek gibi hâllerde erkeğin tenasül cihazında zuhur eden yapışkan renksiz akıcı cisim. (Bu hâl abdesti bozar, gusül icab ettirmez)

mugtelim

• Hırs ve şehveti çok olan.

müşteha

• İştiha veren, iştiha getiren. Şehvet veren.

müştehat

• Şehveti celb eder hâle gelen. Yetişmiş kız.

muvafakat-i şehvet-i nefis

• Nefsin şehvetine tâbi olma, uyma.

nazar-ı şehvet ve heves

• Şehvet ve hevesle bakma.

nefs

• (Nefis) Can, kişi, kendi, öz varlık. Bir şeyin zatı olan, kendisi.
• Göz.
• Şehvet ve gadabın mebdei olan kuvve-i nefsaniye. Fıtri meyil, bedenin hissi istekleri.
• Ruh, hayat, asıl.
• Maya.
• Hamiyet.

nehem

• (Nehim - Menhum) Aç gözlü oluş. şikemperver olmak. Doymak bilmemek. Bir şeye çok düşkün, şehvetli, haris.

nehmet

• Himmet, maksat, yüksek himmet. Harislik. şehvet.

safizm

• Kadının kadına şehvetle bakması ve dokunması. Kadınlar arasındaki homoseksüellik.

şebak

• Şehvet galip olup cimaa çok hırslı olmak.
• Koyu karanlık.

şecb

• Helak etmek, mahvetmek.
• Kederlenmek, tasalı olmak.

şedide-i mechure

• Elif, cim, dal, tı, ba harfleridir. Bunların zıddı: Rehavet (rahvet) ile Beyniye sıfatıdır.

şehevani / şehevânî

• Şehvetle ilgili.

• Şehvetle ilgili, şehvetle alâkalı.

şehevat / şehevât / شهوات

• (Tekili: şehvet) şehvetler, nefsanî istekler, arzular.

• Şehvetler.

• Şehvetler. (Arapça)

şehevi / şehevî

• Şehvetle alâkalı. Hayvanî, nefsanî duygularla alâkalı, onlara ait.

şeheviye

• Şehvete ait.

• Şehvetle ilgili olan.

şehiy

• (Şehvet. den) İştahlandırıcı. İsteklendiren, istek uyandıran.

şehvani / şehvanî / şehvânî / شهوانى

• şehvetle ilgili, şehvete ait.
• şehvete çok düşkün olan kimse.

• Şehvetle ilgili.

• Şehvetle ilgili.

• Şehvetle ilgili. (Arapça)
• Şehvet düşkünü. (Arapça)

şehvat / şehvât / شهوات

• Şehvetler. (Arapça)

şehvet

• Hevâ-yı nefsin meyli ve arzusu.
• Bir şeyi fazla istemek.
• Cinsî istek. Mahbube için olan istek, iştiha. (Yemek, içmek, uyumak da şehvetin şubelerindendir.)Kudsi Hadis'te Cenab-ı Hak buyuruyor: "Ey benim için şehvetini bırakıp gençliğini bana veren genç! Sen meleklerin bir kısmı

şehvet-alud / şehvet-âlûd

• Şehvetli, şehvete bulaşmış.

şehvet-engiz

• Şehvet uyandıran.

• Şehvet uyandıran. Kuvve-yi şeheviyeyi tahrik eden. (Farsça)

şehvet-i medeniye

• Modern çağın, insanları içine sürüklediği şehvet tuzağı.

şehvet-perest

• Şehvetine çok düşkün. Nefsi arzularının esiri olan. (Farsça)

şehvetengiz / şehvetengîz / شهوت انگيز

• Şehvet uyandıran.

• Şehvet verici. (Arapça - Farsça)

şehvetperest / شهوت پرست

• Şehvet düşkünü. (Arapça - Farsça)

suretlerin tahrimi / sûretlerin tahrimi

• Resimlerin haram kılınması, yasaklanması; haset, gurur, riya, şehvet gibi nefsanî duyguları kabartan ve İslâmiyetin sakındırdığı sonuçların doğmasına sebep olan resimlerin, fotoğrafların yasaklanması.

tals

• (Çoğulu: Atlâs) Mahvetmek.

tasm

• Âd taifesinden bir kabile.
• Mahvetmek veya mahvolmak.

tedmir

• Yok etmek. Mahvetmek. Tepelemek. Perişan etmek.

tetbir

• Helâk etmek, mahvetmek.

tetyib

• Helâk etmek, mahvetmek.

tıbb

• Tabiblik, doktorluk.
• Her şeyi gereği gibi bilmek.
• Rıfk. Suhulet.
• İrade.
• Hastayı ilâçlarla tedaviye çalışmak.
• Şan.
• Şehvet.

tiyaka

• Cimaa pek ziyade düşkün olmak.
• Şehvetin galip olması.