ahbiye

• (Tekili: Hıbâ) Kıldan yapılmış göçebe çadırı.
• Keçe ve kıldan yapılan evlerde konup göçen Türkler.

habail

• (Tekili: Hibale) Ağ, tuzak, bağ, kement.

haby

• (Çoğulu: Hıbâyâ) Örtmek.
• Gizli olan.

hibe

• (Çoğulu: Hıbeb-Hıbâb) Yaban otlarının tohumu.

hubb

• (Hibâb - Hibb - Mehabbet) Sevgi, muhabbet, bağlılık, dostluk. Bir şeyi birisine sevdirmek.
• Hulus, lüzum ve sübut.
• Muhafaza ve imsâk.

hubük

• (Tekili: Habîke ve Hibak) Habîkeler ve hibaklar.

terhib

• (Çoğulu: Terhibât) Hal hatır sorma.

tezhib

• (Zeheb. den) (Çoğulu: Tezhibât) Yaldızlama işi, yaldızlama sanatı.
• Süsleme.
• Altın sürme.
• Dişlere altın dolgu yapma, çürümüş dişleri altınla doldurma.