ab-ı ruy / ab-ı rûy

• Yüz suyu, şeref, haysiyet, nâmus.

ad

• İsim, nam, şöhret, şan, itibar, haysiyet.

alicenab / âlîcenâb / عالى جناب

• Cömert. (Arapça)
• Haysiyetli. (Arapça)

ashab-ı meymene / ashâb-ı meymene

• Dinen ihtiram mevkiinde bulunan yüksek haysiyet sahibleri. Hayırlı kimseler.

aziz / azîz

• İzzet, şeref ve haysiyet sahibi Allah.

dab

• Şan ve şeref, haysiyet. (Farsça)

dalkavuk

• Eline maddî menfaatler, para vesaire geçirmek için yaltakçılık ve soytarılık edip kendi vakar ve haysiyetini muhafaza etmeyen adam. (Türkçe)

ehl-i haysiyet

• Haysiyet, itibar ve şeref sahipleri.

ektar

• (Tekili: Keter) Haysiyetler, onurlar, şerefler, şanlar, ünvanlar, soylar. Nesebler, dereceler, mertebeler.

emacid

• (Tekili: Emced) Emcedler, en şanlılar, en şerefliler, eşrefler, en fazla haysiyet ve onur sahibi olan kimseler.

emcad

• (Tekili: Mecid) şeref, onur ve haysiyet sahibleri.

ercmendi / ercmendî

• Haysiyetli, şerefli, itibarlı, muhterem. (Farsça)

ervend

• Tecrübe, deneme, sınama. (Farsça)
• şeref, şan, şöhret, nam ve itibar, haysiyet. (Farsça)

esil

• Şerefli, şanlı, namlı, haysiyetli, itibarlı ve otoriter kişi.

gayret

• Hamiyet, şeref, haysiyet.

gayret-i vahşiyane / gayret-i vahşiyâne

• Vahşî, medeniyetten uzak gurur ve haysiyet.

hamiyet

• Gayret.
• Nâmustan gelen gayretle utanma veya kızma.
• İstinkâf etmek.
• Mukaddesatı ve milletin haklarını, mâmus ve haysiyeti korumak hususlarında gösterilen gayret ve ihtimam hasleti. İman ve İslâmiyeti ve Hz. Peygamber'in (A.S.M.) Sünnet-i Seniyyesini ve din ve mücahede

hamiyet-i aliye / hamiyet-i âliye

• Din, millet gibi mukaddes değerleri en üst düzeyde koruma duygusu ve gayreti; millî onur ve haysiyet.

hamiyet-kar / hamiyet-kâr

• Hamiyetli. Haysiyet ve şeref sahibi. (Farsça)

harf-endaz

• Söz atan; dokunaklı, haysiyete ilişen söz söyleyen.

hasb

• (Haseb) Birisinin sülâlesi cihetinden iftihar yolu ile saydığı iyilik. Mal, din, millet. Kerem, fiil ve amelde yüksek şeref, iyi iş, sâlih amel. Şeref, asalet, şan, kadr ve haysiyet.
• Dolayı, cihetiyle, gereğince.

haysiyet-i ilmiye

• İlmin haysiyeti, şerefi.

haysiyet-i milliye

• Millî haysiyet, şeref.

haysiyet-şiken

• Haysiyet kıran. (Farsça)

hürmet

• Riâyet. İhtiram.
• Haysiyet. Şeref.
• Haram olma. Haramlık.
• Irz, nâmus gibi başkasına helâl olmayan husus.

i'tibar

• (İtibâr) Ehemmiyet vermek. Hürmet, riâyet ve hatır saymak. Kulak asmak. İbret alıp uyanık olmak. Birisini veya sözünü makbul farzetmek.
• Taaccüb etmek.
• Şeref, haysiyet.
• Bir şeyin gerçek değil, kararlaştırılan değeri.
• Ticarette söz veya imzaya olan itimad.
• <

i'tibarat

• (Tekili: İ'tibar) İ'tibarlar, şeref ve haysiyetler.
• Var sayılan şeyler, faraziyeler.

ibtişak

• Haysiyet ve nâmusa dokunma.
• Yalan söyleme.

ırz

• Namus. Temizlik. Cinsî haysiyet.
• Ehil ve ıyal. İnsanın korumağa mükellef olduğu nefsi, hasebi, şerefi ve mahremleri, zemmedilecek veya medhedilebilecek durumları.

izlal

• (Züll. den) Alçaltmak. Haysiyetsiz ve hakir etmek.

izzet-i iktidar

• Gücün haysiyet ve şerefi.

izzet-i nefis

• İnsanın vakar, şeref ve haysiyetini muhafaza etmesi.

• Zillete düşmiyerek şeref ve haysiyeti muhafazaya çalışmak. Vakar.

izzet-i nefs

• İnsanın vakar, şeref ve haysiyetini muhafaza etmesi.

izzet-i rabbaniye / izzet-i rabbâniye

• Rab olan Allah'ın izzeti, şeref ve haysiyeti.

kadr

• İtibar. Değer, kıymet. Haysiyet. Derece miktarı. Miktar. Meblağ. Takat. Takdir, rızkı taksim eylemek. Gına.

• Değer, itibar, onur, haysiyet, meziyet.
• Rütbe, derece.

kemal-i izzet / kemâl-i izzet

• İzzet ve haysiyetinden tâviz vermeme.

kemal-i izzet ve şecaat

• Mükemmel bir izzet, haysiyet ve kahramanlık.

kemal-i izzet ve şeref / kemâl-i izzet ve şeref

• Tam bir izzet, şeref ve haysiyet sahibi olma.

kepaze

• İtibarsız, âdi, mübtezel, kıymetsiz kimse. Haysiyetsiz, şerefsiz, rezil. Hürmet ve saygıya müstahak olmıyan.
• Tâlim için kullanılır yay.

miş'ar

• Şan, şeref, haysiyet ve vakar.

mu'teberan

• (Tekili: Mu'teber) Şerefli, haysiyetli ve itibarlı kimseler.
• Bir yerin, bir mesleğin veya bir sınıfın ileri gelenleri. Hükmü geçip, inanılır olanlar.

mücahid-i alicenab / mücâhid-i âlicenab

• Şerefli, haysiyetli mücahid.

mütemacid

• İtibar, şeref ve haysiyetiyle iftihar edip övünen.

namus-u islamiye-i milliye / namus-u islâmiye-i milliye

• İslâmî, millî namus ve onlara ait şeref, haysiyet.

namuskar / namuskâr

• Namuslu, haysiyetli, şerefli.

rüsvayi / rüsvayî

• Rezillik, itibarsızlık, haysiyetsizlik. (Farsça)

şerafet-i ilmiye

• İlmin şeref ve haysiyeti.

şiken

• (Şikesten mastarından) Kıvrım, büküm. (Farsça)
• Koparan, parçalayan mânâsında birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Haysiyet-şiken : f. Haysiyet kıran. (Farsça)

tak-ı mualla / tâk-ı muallâ

• Yüksek şerefe. Yüksek kubbe.
• Yüksek haysiyet ve şeref sahibi.

vakār / وَقَارْ

• Haysiyetini koruma, ağırbaşlılık.

vecahet

• Güzellik, güzel yüzlülük, gösterişlilik.
• Haysiyet, şeref, onur, itibar.