derhişte

• Cömertlik, sehavet. (Farsça)

emdeş

• Elinin sinirlerinde rahâvet olup eti az olan kimse.

habhabe

• Yumuşaklık, rahavet.
• Muzdarip olmak, acı çekmek.

ihsanperver

• İhsan edici. İyiliği çok sever. (İhsan ihsandır, eğer nev'e olsa veya muhtaca ve fakire olsa. Sehavet o vakit tam sehavettir, eğer millet için olsa, yahut milleti tazammun eden bir ferde olsa güzeldir. Şayet muhtaç olmayan şahsa olsa, şahsı tembel eder. Çingeneliğe alıştırır. Elhasıl, millet bâkidir (Farsça)

istirha'

• (Rehavet. den) Gevşeme, uyuşma, tembelleşme, rehavet gelme.

kesalet

• Tembellik. Üşenmek. Uyuşukluk. Rehâvet.

mantıki kıraet / mantıkî kırâet

• Acele etmeyerek fakat imlâ kaidelerine dikkat ederek, yâni virgüllerde biraz, noktalı virgüllerde biraz daha durmak, teâcüb ve istifhamları anlatmak, muhaverelerde konuşanların sözlerini ayırmak suretiyle okumaktır.

mübazele

• Cömertlik, sehâvet.

muhaverat

• (Tekili: Muhavere) Konuşmalar. Muhâvereler. Karşılıklı görüşüp konuşmalar.

muhavere

• (Çoğulu: Muhaverat) Konuşma. Görüşerek konuşma.

mükaleme / mükâleme

• Konuşma, müzakere, muhavere.

• Karşılıklı konuşma. Anlaşma. Müzakere. Muhavere. Söyleşme.

nihavendi / nihavendî

• Nihavend şehrine ait. Nihavendli. (Farsça)

rahv

• Gevşek, sölpük, rahâvetli.

rehavetkar / rehavetkâr / رخاوتكار

• Rehavet verici. (Arapça - Farsça)

rihve

• (Ruhve) Rehâvetli, gevşek.
• Tecvidde: Harf sükun ile söylenirken sesin akması hâli.

rihve-i mehmuse harfleri

• "Fe, ha, se, he, şın, hı, sad, sin" Bu harflerde sesin kemâli ile nefes birlikte akar. Rehavet ve hems sıfatı, zayıf sıfatlardır, bunun için rehavet sesin kâmilen akmasını, hems de nefesin kâmilen akmasını icabettirir.

rıhvet

• Gevşek ve sölpük olma. Rahavet.

sahavet / sahâvet

• Bk. sehâvet.

samih

• Cömert, eli açık sahavet sahibi ve civanmert olan.

şedide-i mechure

• Elif, cim, dal, tı, ba harfleridir. Bunların zıddı: Rehavet (rahvet) ile Beyniye sıfatıdır.

sehavet

• (Bak: Sahavet)