cenef

• Hata ve cehilden dolayı haktan meyletmek.
• Zulmetmek.

cereyan-ı dalalet / cereyân-ı dalâlet / جَرَيَانِ ضَلاَلَتْ

• Haktan sapma akımı.

dalal / dalâl

• Sapıklık, haktan ayrılık.

dalalet / dalâlet / ضَلَالَتْ

• Haktan sapma.

dalalet-i fenniye / dalâlet-i fenniye / ضَلَالَتِ فَنِّيَه

• Fen yoluyla haktan sapma.

ecnef

• Haktan, doğruluktan, adaletten uzaklaşan, ayrılan adam.
• Beli eğri, kambur olan adam.

ehadis-i kudsiye / ehâdis-i kudsiye

• Peygamber Efendimizin doğrudan Cenâb-ı Haktan naklettiği Kur'ân dışındaki sözler.

ehl-i dalalet / ehl-i dalâlet / اَهْلِ ضَلَالَتْ

• Haktan sapanlar.

ehl-i şirk ve dalalet / ehl-i şirk ve dalâlet / اَهْلِ شِرْكْ وَ ضَلَالَتْ

• Allaha ortak koşanlar ve haktan sapanlar.

evham-ı batıla / evham-ı bâtıla

• İnsanları haktan uzaklaştıran bâtıl vehimler ve kuruntular.

facir

• Haktan sapan. Haram ve günaha dalmış kötü insan. Günah işleyen.

fecr

• Tan yerinin ağarması. Şafak. Sabah vakti, güneş doğmadan evvel şarkta hâsıl olan kızıllık.
• Bir şeyi genişçe ikiye ayırmak.
• Günah işlemek. Fücur ve fısk işlemek. Yalan söylemek.
• Tekzib eylemek.
• İsyan ve muhalefet eylemek.
• Haktan sapmak. Meyletmek.
• <

fısk

• Haddini tecavüz. Günah. Haktan ayrılmak.
• Fık: Allah'ın emirlerini terk ve O'na isyan etmek ve doğru yoldan sapıp çıkmak. Böyle olanlara şeriat dilinde "fâsık" denir.

• Günah, haktan sapma.

füsuk / füsûk

• Haktan sapma, doğrudan ayrılma.

hadis-i kudsi / hadîs-i kudsî

• Peygamber Efendimiz (a.s.m.), Cenâb-ı Haktan "Allah Teâlâ şöyle buyurmuştur" diyerek rivayet ettiği (naklettiği) Kur'ân-ı Kerîm dışındaki sözler.

hakk-güzar

• Haktan ayrılmayan, hakkı tanıyan. (Farsça)

hakkaniyet

• Haktan ve doğruluktan ayrılmamak. Adalet üzere bulunmak. Adalet ve insaf ile lâzım olanı icra etmek.

hakşinas / حق شناس

• Haktanır. (Arapça - Farsça)

hakşinasi / hakşinâsî / حق شناسى

• Haktanırlık. (Arapça - Farsça)

hevaperest

• Sadece gayr-ı meşru lezzet ve hevesinin peşinde. Cenab-ı Hakk'ı, dinin emirlerini unutmuş, nefsine şiddetle muhabbet eden. Nefsine tapınır derecede Haktan gafil. (Farsça)

hıns

• Bâtıldan hakka veya haktan bâtıla meyletmek. Yeminini bozmak. Günah.

ibra-i has / ibrâ-i hâs

• Huk: Bir kimsenin zimmetini belirli bir haktan, hususi bir dâvâdan veya bir kısım haklardan beri kılmaktır.

kasıtin / kasıtîn

• (A, uzun okunur) Zulmeden ve haktan sapanlar.
• Haklı olanlar.
• Kısımlara bölenler.

kusut

• Haktan sapmakla cevr ve zulmetmek.
• Birşeyi kısımlara ayırmak, tefrik etmek.

meslek-i batıla / meslek-i bâtıla

• Bâtıl ve haktan uzak yol, yanlış meslek.

müfsid

• İfsad eden, fenalaştıran. Bozan.
• Başlanmış ibadeti bozan.
• Nifak koyan, fesad ilka eden. (Hiç bir müfsid, ben müfsidim demez. Daima suret-i haktan görünür. Yahut, bâtılı hak görür. Evet kimse demez "ayranım ekşidir." Fakat siz mihenge vurmadan almayınız. Zira çok silik söz tic

nazar-ı dalalet / nazar-ı dalâlet / نَظَرِ ضَلَالَتْ

• Haktan sapma bakışı.

nekb

• Musibet ve kedere uğrama.
• Meyletmek, eğilmek.
• Udul etmek, vazgeçmek, haktan dönmek.

nezahet-i istiğna / nezâhet-i istiğna

• Cenâb-ı Haktan başkasına ihtiyacını arz etmemekten gelen paklık.

şatata

• Haktan ve akıldan uzak, hadden aşan söz.

şefaat etmek

• Cenâb-ı Haktan yakınlarının affını talep edip kurtuluşlarına vesile olmak.

sihr

• (Sihir) Büyü, gözbağıcılık, büyücülük, hilekârlık.
• Aldatmak.
• Haktan uzaklaşmak. Bâtıl şeyi hak diye göstermek.
• Lâtif ve dakik olan şey. Büyü kadar te'siri olan şey.
• Şiir ve güzel söz söyleme gibi, insanı meftun eden hüner.

taği

• Azgın, haktan sapan, saptıran.

telbis

• (Lebs. den) Ayıbını, kusurunu örtüp iyi göstermek.
• Suret-i haktan görünerek hile edip aldatmak.
• Hile. Oyun.

tezayug

• Meyledişmek, haktan dönmek.

tezeyyug

• Haktan ayrılmak.
• Kadının süslenip dışarı çıkması.

yunus

• Benî İsrail peygamberlerinden ve Kur'an-ı Kerim'de bahsi geçenlerdendir. Elyesa (A.S.) dan sonra Ninova şehrine gönderildi. Şehir ahalisi kendisine itaat etmediği için müteessir olarak bir gemiye binmiş ve oradan denize atılmış. Cenab-ı Haktan emir almadan şehri terk ettiğinden bu hâl başına gelmişt

zeyh

• (Zeyhân) Zulüm etmek. Haktan uzaklaşmak.