ahkar

• En hakir, pek âciz ve değersiz. (Daha çok tevazu makamında söylenir.)

ahkar-ı mahlukat / ahkar-ı mahlûkat

• Varlıkların en hakir ve en küçüğü.

ahkar-ul ibad / ahkar-ul ibâd

• Kulların en hakiri.

bezze

• Hor ve hakir olmak.

dahr

• Alçalma. Küçülme. Hor ve hakir olma.

dara'

• Zayıf. Zelil, hakir.
• Muti, itâat eden, boyun eğen.

devh

• Hor, hakir olmak. Hor, hakir etmek.
• Kahretmek.

diza

• Noksanlaştırmak.
• Eziyet vermek.
• Ezâ etmek.
• Hor ve hakir etmek.

duhur

• Zillet, zelillik, hakirlik, aşağılık. Adilik.

dünu'

• Horluk, hakirlik.

dure

• Hakir ve şânı küçük olan adam.

gams

• Suyu şiddetli içmek.
• Bir şeyi hakir görmek, birisine iftira etmek.
• Nimete şükretmemek.
• Göz yummak.

gamt

• Minnetsiz ve şükürsüz olmak.
• Horlamak, hakir görmek.

hakaret

• Küçüklük. İtibarsızlık. Hor ve hakir görmek. Küçümseme. Küçük görme. Tâzimsizlik.

hakirane / hakirâne

• Hakircesine. Hakir bir kimseye yakışacak tarz ve şekilde. (Farsça)

har

• Hor, hakir, âdi. Aşağı. (Dinsiz, imansız ve din düşmanı ahlaksızların ve sefihlerin vasıfları.) (Farsça)

hari / harî

• Hakirlik, horluk. (Farsça)

hizy

• Horluk, hakirlik. Züll. Sırrı fâş olmuş, rüsvay olmuş kimse.

idhar

• Hakir görme, tahkir etme, aşağılatma, hor görme.

igtimas

• Hor ve hâkir görme.
• Nankörlük.

ihanet

• (Hevn. den) Alçak ve hakir addedip itibar etmemek, kıymet vermemek.
• Hainlik. Haksızlık. Kötülük.

ihtikar

• Hor ve hakir görmek. Hakarete katlanmak.

iktiham

• Hücum ve istilâ eylemek.
• Dayanmak. Tahammül etmek. Katlanmak. Güçlükleri yenmek.
• Mülâhazasız bir işe başlamak.
• Bir şeyi hakir addetmek.

ılkid

• Şişman, kısa boylu, hakir ve hayrı az olan kadın.
• Katı yoğurt.

illet-i zillet / عِلَّتِ ذِلَّتْ

• Alçalmışlığın, hor-hakir olmanın hakiki sebebi.

irgam

• Aşağılatma. Hor, hakir kılma.
• Burunu kırma.
• Yere sürtme.
• Galip olma.
• Kahretme.

ısgar

• (Sagir. den) Hakir ve hor görme.
• Küçültme.

istihane

• Hor ve hakir görme.

istihkar

• Hakaret etmek. Küçük görmek.
• Hakir görülmek. Hor bakılmak.

izdira'

• Tahkir etme, hakir ve âdi görme.

izlal

• (Züll. den) Alçaltmak. Haysiyetsiz ve hakir etmek.

ızra'

• Zelil etmek, hor hakir etmek, alçaltmak.

kahhar / kahhâr

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Düşmanlarından, cebbâr (kibirli, zorba, zâlim), inâdcı, nîmetlere nânkörlük edenleri öldürüp, onları zelîl (aşağı, hakîr) etmekle dünyâda kahreden, âhirette düşmanları olan kâfirlere ebedî; îmâ nlı ölen mü'minlere, af ve mağfiret etmezse (bağı

kamez

• Menfaatsiz, hor hakir nesne.

kavmiyetçilik

• İslâmiyetin âyet-i kerime ve hadis-i şerifle men'ettiği, soy sop üstünlüğü ileri sürerek, kendi kavminden olmayanlardan ayrılmak ve onları hakir görmek.

kebt

• Zelil etmek, hor hakir etmek.
• Sarfetmek, harcamak.

kem

• Az, noksan, eksik. (Farsça)
• Kötü. Fenâ. Ayarı bozuk. (Farsça)
• Fakir, hakir. (Farsça)

kemine

• Hakir. Aşağı. Dûn. Âciz. Noksan. Eksik.

kemter

• Âciz, fakir, hakir.

kemterin / kemterîn

• Pek âciz ve güçsüz. Çok hakir. (Farsça)
• En küçük, en âşağı. Pek çok noksan veya eksik. (Farsça)

kıtmir

• Ashab-ı Kehf'in köpeğinin adı.
• Hurma ile çekirdeğinin arasındaki ince zar. Çekirdeğin arasındaki ince pürüz.
• Hakir ve küçük olan şeylerde mesel olmuştur.

lak

• Hakir, zelil, aşağı. (Farsça)
• Tahta kadeh. (Farsça)

laka'

• (Çoğulu: Elkâ) Kıymetsiz hakir nesne.

laş

• Hakir ve aşağılık kimse. Adi, zelil, itibarsız ve alçak kişi. (Farsça)
• Çapul, yağma. (Farsça)

leka'

• (Lek'â) : Yaramaz, hakire kadın.

leki'

• Hor ve hakir kimse.

lüka'

• Hor ve hakir kimse.
• Ufak çocuk.
• At.

mahzul

• Hakir. Kıymetsiz. Perişan. Hor. Rüsvay.

mahzulen

• Hakir, kepaze, rezil ve rüsvay olarak.

main mehin

• Zayıf, hakir su.
• Meni.

mehin / mehîn

• Hor ve hakir. Zayıf. Zebun.
• Az şey.
• Rey', fikir ve tedbirde temyizi zayıf, ahmak.

melam

• Kınanmış.
• Rezillik. Hakirlik. Kıymetsizlik.

muahhir

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Peygamberlerini, evliyâsını, sevdiklerini kendine yaklaştırıp, kâfirleri (inanmayanları), fâcirleri, düşmanlarını, sevmediklerini kendisinden uzaklaştıran, hor ve hakîr edip alçaltan.

müdhar

• Hor ve hakir görülmüş. İdhâr olunmuş.

müdhir

• Hor ve hakir gören. İdhar eden.

muhakkar

• Hakir görülen. Hakarete uğramış.

muhakkir

• Hakir gören, zelil ve hor gören.

muhazele

• Hakirlik, aşağılık, rezillik.

muhin / mûhin

• Zayıflatan, hor ve hakir eden. İhanet eden.

• Hor ve hakir eden.

mühin / mühîn

• (Hevn. den) İhanet eden. Tahkir ve tezlil eden.
• Hor, hakir, alçak. Hâin.

muhtekir

• Hakir ve hor gören. Aşağı ve adi kabul eden. İhtikar eden.

müstahkar

• (Hakaret. den) Hakir, hor görülen, küçümsenen.

müstahkır

• (Hakaret. den) Hakir gören, istihkar eden, küçük gören, küçümsiyen.

müstehan

• Değersiz, alçak, âdi, hakir sayılan.

müstehiff

• Hor ve hakir görüp aşağı ve bayağı sayarak alay edip eğlenen.

müstezill

• (Zelil. den) Birini hor ve hakir gören. Bir kimseyi zelil gören.

müteva'ir

• Hakir, zelil. Nefret edip kimse yanına gelmeyen.

müzal

• Ek, ilâve, zeyl.
• Etek, kuyruk.
• Hor ve hakir.

müzellil

• Zelil eden, zelil kılan, alçaltıcı, hakirleştiren.

müzill

• Zelil kılan, hakir eyleyen.

rüyuh

• Zelillik, horluk, hakirlik.
• Zayıflık.

safsaf

• (Çoğulu: Safsâfe) Her nesnenin kemi, kötüsü, hor ve hakiri.
• Döğülmüş yumuşak toprak.
• Mâkul olmayan kelimeler.
• Mânâsız şiir.
• Yaramaz ve kötü işler.

safsafa

• Elemek.
• Asılsız yapmak.
• İşe yaramaz hâle getirmek, yaramaz etmek. Hor ve hakir etmek.

sefsaf

• (Çoğulu: Sefâsif) Alçak, kemter şey, hakir iş.
• Un elerken elekten kalkan toz.

sıgar-ı nefs

• Zelil ve hakir olma hali. Küçüklük, kıymetsizlik.

tasgir

• Küçültmek. Cirm ve kadrini eksiltmek. Hakir eylemek.

tefahe

• Horluk, hakirlik.
• Tatsızlık.

tefih

• Hakir, zelil.
• Lezzeti olmayan.

tehavün

• Mühimsememek, ehemmiyet vermemek, ağır davranmak. Aldırış etmemek.
• İstihkar, horlama, hakir görme.

tehevvün

• Hakir kılınma. Horlanma. Hakaret görme. Aşağılanma.

tehvin

• (Hevn. den) Kolaylaştırma.
• Ucuzlatma. Ucuzlatılma.
• Alçaltma. Alçaltılma.
• Cevr ve hakaret eylemek. Saymamak. Hakir görmek.

tergim

• Yere sürtme.
• Zelil etmek, hor ve hakir etmek. Rezil, kepaze etmek.

teshir

• Zaptetme, hâkim olma, zorla ele geçirme.
• İtaat ettirme.
• Hakir ve zelil etmek.

• Büyüleme, sihir yapma, aldatma.
• Zaptetme, hakim olma. Zorla ele geçirme. İtaat ettirme. Hakîr ve zelil etmek.

tezellül

• Zillete katlanmak. Aşağılanmak. Alçalmak. Hor ve hakir olmak. Kendini alçak tutmak.

tezlil

• Birisini tahkir etme, aşağılatma. Zelil ve hakir bulma.

• Aşağılama, hor ve hakir görme.

tuhut

• Hor ve hakir kimse.

unsuriyet

• Irkçılık. Bir kavmi veya kendi soyunu daha şerefli sayarak diğer insanları hakir görmek. Menfî milliyetçilik.

ve'd-ül benat

• İslâmiyetten evvelki câhiliyet devrindeki Arablarda kızlarını hakir gördüklerinden diri iken defnetmek âdeti.

vuzu'

• Hakir etme. Kendini, nefsini tezlil ve tahkir etme, küçümseme.

zalif

• Çok hor, çok hakir kimse.

zari

• Ağlayıp sızlama. (Farsça)
• Hakirlik ve itibarsızlık. (Farsça)

ze'b

• Ayıp.
• Reddetmek. Hor ve hakir etmek, kepaze yapmak.

zelalet

• Alçaklık, hakirlik, horluk. Zillet.

zelil / zelîl

• Hor, hakir, alçak. Aşağı tutulan.

• Hor, hakir, alçak.

• Aşağı, alçak, hor, hakîr.

zelil gösterme

• Aşağılama, hor, hakir görme.

zelilane / zelilâne

• Alçakça. Hakir ve aşağılık kimselere yakışır şekilde. (Farsça)

zelili / zelilî

• Hakirlik, horluk, zelillik, alçaklık.