Menu
İletişim
LUGGAT
OSMANLICA TÜRKÇE SÖZLÜK
{ lügât . lügat . لغت }
Arapça ve Farsça yazımları, Osmanlıca okunuşları
ve detaylı açıklamaları ile birlikte.
Arama yapmak istediğiniz kelimeyi girip
karşılığını bulmak istediğiniz "
OSMANLICA ARA
" ya da "
TÜRKÇE ARA
" butonlarına tıklayın.
İfadenin içinde geçtiği kelimeleri de göster.
Türkçe - Osmanlıca Sözlük
'te
haka
ifadesini içeren
81
kelime bulundu...
agmaz-ul ayn
(Egmaz-ul ayn) Gözü kapalı kimse. Çok müsamahakâr. Gafil.
ahmed-i faruki / ahmed-i fârukî
(Hi. 971-1034) (İmam-ı Rabbanî) Hz. Ömer (R.A.) ahfadından olduğundan Fârukî denilmiştir. Kendisi demiştir ki: "Hakaik-i imaniyeden bir mes'elenin inkişafını, binler ezvak ve mevâcid ve kerâmata tercih ederim." Hem demiş ki: "Bütün tarikatların nokta-i müntehası hakaik-i imâniyenin vuzuh ve inkişâfı
asub / asûb
Bey, başbuğ. Hakan.
Arı beyi.
Bolşevizm
Rusça'da çoğunluk anlamına gelir.
Rus Sosyal Demokrat İşçi Partisi (RSDIP) içindeki ayrılıkta Lenin ile aynı görüşü savunanlar kongre çoğunluğu sağlamışlar ve bu tarihten sonra Leninist görüşleri savunmanın diğer adı Bolşevizim olmuştur. Bu kelimenin Rusça'daki zıddı; Menşevik.
Bu kongrede azınlıkta kalan grup ise Menşevikler olarak adlandırılmıştır. Marksist literatürde menşevik bir hakaret olarak kullanılır.
çağdışı
Askerliğe alınma çağı dışında.
Çağın fikirlerine felsefesine uymayan. Bu mânada bazı kimselerin kelimeyi hakaret olarak kullanmaları dar görüşlülüğün ve cehaletin neticesidir. Çünkü çağın insanlık için zararlı öyle fikirleri ve felsefeleri vardır ki, gelecek devirler bunu anladıkları
cemal / cemâl
Güzellik.
Allahü teâlânın lütuf ve rızâ sıfatı.
Zât, yüz.
Çirkinliği gidermek, vakar sâhibi olmak ve şükr etmek için nîmeti göstermek. Çirkinliğe, başkalarının iğrenmelerine, hakâret etmelerine sebeb olacak şeyleri yapmamak, bunları gidermek.
cud
Cömertlik. Sahilik. Eli açık olmak. Muhtaçların vaziyetlerini, durumlarını bildirmeğe meydan vermeksizin lütuf ve ihsanda bulunma hâleti. Mücahede-i diniye ve neşr-i hakaik-ı Kur'aniye ve imaniye hizmetinde mutemed zâtlara lüzumunda maddeten de iştirak etmek fedakârlığı.
düello
İtl. Hakareti tamir için iki kişi arasında hususan Avrupa'da ve şâhitler önünde yapılan silâhlı çarpışma.
Hakareti tâmir maksadıyla iki kişi arasında ve şâhitler önünde yapılan silâhlı çarpışma.
duga'
Kedi miyavlaması.
Tilki sesi.
Zelil, hakaret görmüş kimsenin sesi.
ehl-i ihanet
Haksız yere hakaret edenler, aşağılayanlar.
eimme-i isna aşer / eimme-i isnâ aşer
On iki imâm. Silsile-i sâdâttan olup müceddit olan imâmlar hakkındaki bir tâbirdir. Bu zâtlar esasât-ı İslâmiye ve hakaik-i Kur'âniye ve imâniyenin, dini esasların ve şeriatın muhafazasına çalışan, saltanat işlerine karışmayan mânevi riyâset ve ilim sahibi şahsiyetlerdir.
erzal
(Tekili: Rezil) Reziller. Kepâzeler. Herkesten hakaret ve nefret görenler.
ezan
Namaza dâvet ve vahdaniyet-i İlâhiyyeyi ve hakaik-ı İslâmiyyeyi âleme, kâinata ilân etmek için minare ve emsali mahallerde edilen nidâ. Kamet getirmek.
Bildirmek.
hadise-i ihanet / hâdise-i ihanet
İhanet olayı, haksız yere hakaret etme, aşağılama olayı.
hakaik
(Tekili: Hakayık) (Hakikat) Hakikatler.
hakani / hakanî
Hâkan ile ilgili, hâkana mensub.
hakaret / hakâret / حقارت
Aşağılama, hakaret.
(Arapça)
hakaret-amiz / hakaret-âmiz
Hakaretle karışık. Hakaretle beraber.
(Farsça)
hakaretamiz / hakaretâmiz
Hakaretle karışık.
hakaretkarane / hakaretkârâne
Hakaret eder şekilde.
Hakaret edercesine.
hakayık
(Bak: Hakaik)
hakayık-ı nisbiye
(Bak: Hakaik-ı nisbiye)
hakikat
(Çoğulu: Hakaik) Bir şeyin aslı ve esâsı. Mahiyeti. Gerçek. Doğru. Sahih. Künh. Sâbit ve vâki.
Kadirbilirlik. Sadâkat, doğruluk. Kâinat ve tabiat ve uluhiyet hakkında bütün teşbih ve mecazlardan âri ve zâhir olan gerçek.
"Mecâz" karşılığı, esas olarak kullanılan kelime.
<
han
Hükümdar. Eski Türklerde Hakan da denen devlet reisi.
(Farsça)
hargar
Hakaret eden, hakaret edici.
(Farsça)
hatun
(Çoğulu: Havâtın) Kadın. Hanım.
Tar: Yüksek şahsiyetli kadınlara veya hakan eşlerine verilen ünvan.
havakin / havakîn / havâkin / خواقين
(Tekili: Hâkan) Hükümdarlar, hakanlar, padişahlar, başbuğlar.
Hakanlar.
(Türkçe > Arapça)
hevan
Hakaret, zillet, alçaklık, zelillik, aşağılık, horluk.
hınzır
(Çoğulu: Hanâzır) Domuz. (Beğenilmeyen birisine hakaret için mecazen söylenir.)
Pis ve katı kalbli kimse.
horluk
Hakaret, zillet.
i'la-yı kelimetullah
Allah kelâmının, İslâmiyetin ulviyetini ve hakikatlarının kıymetini bildirmek ve yaymak. Hakaik-ı Kur'âniye ve imâniyenin neşir ve tâmimine cehd ile çalışmak.
ibtizaz
İhtiyacdan dolayı zillet ve hakaretlere tahammül etme.
ihanet / اِهَانَتْ
Haksız yere hakaret etme, aşağılama.
Haksızlık ve hakaret etme.
ihanet etmek
Hakaret etmek, haksız yere aşağılamak.
ihanetkar / ihanetkâr
Hakaret eden, aşağılayan.
ihanetkarane / ihanetkârâne
Hakaret ederek, aşağılayarak.
ihtikar / ihtikâr
Hor ve hakir görmek. Hakarete katlanmak.
Haksız kazanç, aşırı kâr, vurgunculuk.
Hakarete katlanmak.
ikza
Azarlama, sövme, hakaret etme.
ilan-ı tekvini / ilân-ı tekvinî
Umumi âfetler ve gök taşları düşmesi gibi Cenab-ı Hakk'ın tekvinî âyetleri ve ibretli hâdiseleri ile hakaik ve hikmet-i İlâhiyesini ilân edip bildirmesi.
ilham
Söverek ve hakaret ederek onur kırma.
ispehbed
Başbuğ, hükümdar, hâkan, kağan.
(Farsça)
istihkar
Hakaret etmek. Küçük görmek.
Hakir görülmek. Hor bakılmak.
kaan
Hükümdar, hâkan.
kam'e
Hakaret.
kerim
Her şeyin iyisi, faydalısı. Kerem ile muttasıf olan, ihsan ve inayet sâhibi. Şerefli ve izzetli. Muhterem, cömert, müsamahakâr. (Kur'an-ı Kerim tâbirindeki kerim; muazzez, mükerrem mânâsınadır. Kur'an-ı Kerim'de bu kelime 27 defa geçer ve ancak iki defa Cenab-ı Hak hakkında kullanılmıştır.)
keyan
(Tekili: Key) şahlar, hükümdarlar, keyler, hakanlar.
(Farsça)
kisra
Husrevden muarreb veya galat olan bu isim Sa'sâniler sülâlesinden olan Eski İran padişahlarına ve bilhassa Nevşirvan'den sonrakilere verilmiş olup, Rum imparatorlarına Kayser, Çin hükümdarlarına Fağfur ve Hakan denildiği gibi, bunlara da Kisra denilirdi.
kutu'
Zelil olmak. Hakarete uğramak.
kuvve-i kudsiye
Evliyâ kuvveti. Cenab-ı Hakk'ın yardımına mazhar olan kuvvet. Hakaik-ı imâniye ve Kur'aniyeyi gayet ince ve derin bir firaset ve dirayetle anlayabilme kuvveti.
makhur
(Kahır. dan) Kahredilmiş. Mahvedilmiş. Bozguna uğratılmış. Mağlub. Mahkum. Allah'ın (C.C.) gazabına uğramış. Yenilmiş. Hakaret görmüş.
mehane
Hakaret.
mesfur
Yazılmış, adı geçmiş. (Bu tabir, eskiden daha ziyade hakaret görmesi icabeden aşağılık kimseler hakkında kullanılırdı.)
meydan dayağı
Eskiden askeri mekteblerle kışlalarda tatbik edilen cezalardan biridir. Meydanda tatbik edildiği için bu adı almıştır. Arkadaşını yaralamak, hoca ve zâbitine hakarette bulunmak gibi büyük kabahatlerden dolayı verilen bu dayak cezası, saf saf dizilen bütün talebelerin; asker ise kışladaki askerlerin
muhakkar
Hakir görülen. Hakarete uğramış.
muhakkirane / muhakkirâne
Tahkir edercesine. Hakarette bulunurcasına.
(Farsça)
münevvir
Mc: Hakaik-ı Kur'âniye, hakaik-ı imâniye, ibâdet ve tâat gibi nurlarla nurlandıran.
Nur veren, aydınlatan.
müstahkar
(Hakaret. den) Hakir, hor görülen, küçümsenen.
müstahkır
(Hakaret. den) Hakir gören, istihkar eden, küçük gören, küçümsiyen.
mütekellimin / mütekellimîn
İslâm ve iman esaslarını, hakaik-ı Kur'aniye ile isbat ve izahını yapan büyük İslâm allâmeleri, âlimleri, İlm-i Kelâm âlimleri.
müzeyyif
Eğlenen, tezyif eden, hakaret ve alay eden.
müzeyyifane / müzeyyifâne
Alay derecesine, hakaret edercesine. Aşağı görürcesine.
(Farsça)
rağm
(Ragm) Bir şeyden hoşlanmayıp kerih görmek. Bir işi birisine zor ile tutturmak. Züll ve hakaret. Kahretmek.
rehakar / rehakâr
(Çoğulu: Rehakâran) Kurtarıcı.
(Farsça)
sahakar / sahâkâr
Bk. sehâkâr.
sille-i tahkir ve tekfir
Hakaret ve küfür tokadı.
tahkir / تحقير / tahkîr / تَحْق۪يرْ
Aşağılama, hafife alma, hakaret etme.
Hakaret etme.
Hakaret etme.
tahkir eden
Aşağılayan, hakaret eden.
tahkir etmek / tahkîr etmek
Hor görmek, kötülemek, aşağılamak, birine veya bir şeye söz ve hareketle hakâret etmek, saygı ve hürmet gösterilmesi, üstün tutulması lâzım olan şeyleri aşağı tutmak, saygısızlık etmek.
tahkir-amiz / tahkir-âmiz
Hakaretle karışık söz.
(Farsça)
Tahkir edici.
(Farsça)
tahkir-i azim / tahkir-i azîm
Büyük hakaret.
tahkirat / tahkirât
Hakaretler, aşağılamalar.
(Tekili: Tahkir) Tahkirler. Hor ve küçük görmeler. Hakaret etmeler.
tahkirkarane / tahkirkârâne
Aşağılayarak, hakaret eder tarzda.
te'bis
Horlama. Hakaret.
tehevvün
Hakir kılınma. Horlanma. Hakaret görme. Aşağılanma.
tehvin
(Hevn. den) Kolaylaştırma.
Ucuzlatma. Ucuzlatılma.
Alçaltma. Alçaltılma.
Cevr ve hakaret eylemek. Saymamak. Hakir görmek.
teres
Pezevenk manâsına gelen bir hakaret sözüdür. Hakaret için kullanılır.
(Türkçe)
tezyif
Hakaret.
tezyif etme
Hakaret etme, küçük düşürme.
tuh
Helâk olmak.
Berbad olmak. (Hakaret için söylenilen bir kelimedir)
yuh
(Yuhâ) Güneşin isimlerindendir.
Türkçede, birisine karşı hakaret için söylenen kelimedir. Kalabalıkla haykırılan hakaret kelimesidir. Buna "yuha çekmek" denir.
ze'm
Tahkir etmek, hakaret etmek.
Ayıplanmak.
En Çok Aranan Osmanlıca Kelimeler
kut'ül amare
ruhban
münib
lev
ram olmak
şegaf
tercüman-ı beliğ
inantab
terceme
tercüme
En Son Aranan Osmanlıca Kelimeler
payitaht
katarı
sirac-ı vehhac
Musarra
Arz-ı endam
ادع
ufünet
ab
Müstakarr
TA'mim
En Son Aranan Türkçe Kelimeler
haka
cevaz vermek
Kısım
faydacI
Müennes
Ol
ucu
Teo
seyahat
ucme