abed

• Hayâ etmek. Arlanmak.
• Hışım etmek, kızmak.
• Uyuz hastalığı.

akraba / akrabâ

• Yakınlar, hısımlar.

akraba-i taallukat / akraba-i taallûkat

• Hısım akraba; yakın uzak bütün akrabalar, aile çevresi.

asabe

• Baba tarafından akrabâ, hısım. Allahü teâlânın Kur'ân-ı kerîmde hisse (pay) takdîr edip bildirdiği vârislerden (Eshâb-ı ferâizden) sonra gelen ve belli bir payı olmayıp artan malı almaya hak kazanan, ölene erkek vâsıtasıyla bağlanan erkek akrabâ veya bâzı durumlarda bunlar gibi vâris olan kadınlar.

atb

• Hışım etmek.
• Fesad.
• İkrah olunan, kerih görülen.

batn

• İç, karın, insanın içi. Mide.
• Soy, nesil.
• Birbirlerine hısımlığı pek yakın olmayan küçük kabile.

celal

• (Celâlet) Nihâyet derecede büyüklük. Azamet. Hiddetlilik, hışım.
• İlm-i Kelâm'da: Cenâb-ı Hakk'ın kahrının ve azametinin tecellisi, Cenâb-ı Hakk'ın nev'deki tecellisi. Cenâb-ı Hak, vahdaniyyetine delil olacak çok şeyler yarattığından veyâ ihâtadan âli ve celil olduğu veya hislerle idr

damed

• Hışım etmek, öfkelenmek, hiddetlenmek, kızmak.

ebaid

• (Tekili: Eb'ad) Yakın olmayan (hısım ve akraba.)
• En uzak yerler.

efhaz

• (Tekili: Fahz) Akrabalar, yakın hısımlar.

ekarib

• Akrabalar. Yakın hısımlar.

ensab

• (Tekili: Neseb) Soylar, nesebler. Baba tarafından hısımlar.

erham

• (Tekili: Rahim) Döl yatakları, rahimler.
• Yakın hısımlar, akrabalar.

ezame

• (Çoğulu: Ezamât) Hışım ve gadap etmek. Kızmak, hiddetlenmek.

hamim

• Sıcak ve kızgın su.
• Yakın hısım, soy sop.
• Samimi arkadaş.

hared

• Hışım etmek.
• Menetmek, engel olmak.

haşmgin / haşmgîn / خشمگين

• Öfkeli, hışımlı. (Farsça)

hıbab

• (Çoğulu: Havâbibe) Hısımlık, yakınlık, akrabalık, karâbet.

hiddet

• Öfke. Kızgınlık. Gadab. Dargınlık. Hışım.
• Keskinlik.

hışım / خشم

• Öfke. (Farsça)
• Hışımlanmak: Öfkelenmek. (Farsça)

hışm / خشم

• Öfke, hışım. (Farsça)

hışm-nak / hışm-nâk

• Kızgın, öfkeli, hiddetli, hışımlı. (Farsça)

hışmgin / hışmgîn / خشمگين

• Öfkeli, hışımlı. (Farsça)

i'tab

• Şikâyeti kendisinden def' ile razı ve hoşnud etmek. Hoşlandırmak.
• Hışım etmek.

isaf

• Eseflendirmek. Esef vermek.
• Hışım ve gadab etmek. Öfkelenmek.

jiyan

• Kızgın, kükremiş, hışımlı. (Bu tabir, ekseriyetle arslanlar hakkında kullanılır.) (Farsça)

karabet / karâbet

• Soyca yakınlık. Hısımlık. Akrabalık.

• Soyca yakınlık, hısımlık, akrabalık.

karabet-i nesebiyye

• Aynı soydan gelmek suretiyle olan asli hısım ve akrabalık.

karabet-i sıhriyye

• Kız alıp vermekle meydana gelen akrabalık, yakınlık, hısımlık.

karaib

• (Tekili: Karib) Yakınlar, hısımlar. Akraba.

karib

• Çok yakın. Yerce ve mekânca uzak olmayan.
• Yakın hısım.

karin / karîn

• Yakın. Hısım. Akraba.
• Arkadaş. Yaşı aynı olan arkadaş. Refik. Komşu.
• Bir şeyi elde eden, nâil olan.
• Pâdişahın daimi surette yakınında bulunan. Mâbeynci.

• Yakın.
• Bir şeye sahip olan, bir şeye nail olan.
• Hısım, komşu, arkadaş gibi yakın.

karkar

• Kilim veya halı ucu.
• Hışımla gürleyerek çağır demek.

kat-ı sıla-i rahim

• Hısım-akrabayı ve özellikle anne-babayı terk etme, bağlantıyı kesme.

kurbet

• Yakınlık, Allah'a yakınlık.
• Hısımlık, akrabalık.

lühme

• Bez ırgacı.
• Hısımlık, yakınlık.

makrebe

• Hısımlık, yakınlık. Karâbet.

mebtuş

• Tutulmuş.
• Hışım olunmuş.

muhrenzim

• Gadaplı, hışımlı, kızgın.

mümkut

• Hışım ve gadap olunmuş, kızılmış kişi.

müşakehe

• Benzemek.
• Hısımlık, akrabalık.

neseb

• Sülâle, hısımlık, karabet, soy. Baba soyu, atalar zinciri.
• Vuslat.

• Sülâle, hısımlık, karabet, soy, baba soyu, atalar zinciri.

rahm

• Acıma, koruma, esirgeme, şefkat etmek.
• Hısımlık, karabet, akrabalık.

renc

• Sıkıntı, zahmet, eziyet. (Farsça)
• Ağrı, sızı. (Farsça)
• Öfke, gazab, hışım. (Farsça)

saht

• Hışım, hiddet, kızgınlık, gadap.

satvet

• Ezici kuvvet. Hışım ve şiddetle kavrayıp almak. Birisinin üzerine şiddetle sıçramak ve hamle etmek.
• Zorluluk.

sıhr

• Damat yahut enişte.
• Huk: Karı-kocadan biri ile diğerinin kan hısımları arasındaki akrabalık.

sıla

• Kavuşmak, ulaşmak, vuslat.
• Âşıkın mâşukuna kavuşması.
• Doğduğu yeri, hısım akrabayı gidip görme.
• Bahşiş, hediye.
• Gr: Cümlenin içinde ism-i mensub bulunmasıyla, dahil olduğu cümlenin evvelce mâlum olması iktiza eder. İçinde bulunduğu cümleyi sonradan gelen cümle

• Ulaşma.
• Yurdu, hısım akrabayı gidip görme.

sıla-i rahim

• Hısım akrabayı ve mü'minleri ziyaret etme, onlarla görüşme ve mektuplaşma; alâkayı devam ettirme.
• Akrabanın kusurlarını affetme.

şübke

• (Çoğulu: Şübük) Yakınlık. Akrabalık, hısımlık.

sühme

• Nasip.
• Hısımlık, akrabalık, karâbet.

sühumet

• Akrabalık, hısımlık.

tagzin

• Hışım etmek, kızmak.
• Buruşturmak.

tevassul

• Ulaşma, kavuşma, bitişme.
• Nikâh yolu ile hısımlık, münasebet peydâ etme.

veleh

• Kahr, gazab, şiddet, hışım. (Farsça)

zahh

• Hışım ve gadap etmek, öfkelenmek, kızmak.
• Kovmak, def'etmek.