batıl / bâtıl

• Fânî, geçici, devamlı olmayan, yok olan.
• Abes, boş, boşuna, sebebsiz yere, yok yere.
• Hırsızlık, gasb, kumar gibi dînin helâl etmediği, izin vermediği kazanç yolu.
• Şirk, putlara tapmak.

düzdi / düzdî / دزدی

• Hırsızlık, sirkat. (Farsça)

• Hırsızlık. (Farsça)

gall

• Girmek, sokmak, akmak.
• Boynunu, elini zincir ile bağlamak.
• Hâinlik yapmak. Hıyanet etmek.
• Ganimet malından hırsızlık etmek.

ıhtilas

• Hırsızlık için gelip bir şey alıp kaçmak.

ihtilas

• (Çoğulu: İhtilasât) Çalma, sirkat, hırsızlık.
• Usulca ve elçabukluğu ile aşırma.
• Bir çeşit ok atma tavrı.

ihtilasat

• (Tekili: İhtilas) Hırsızlıklar, çalmalar, sirkatler.

ihtilaskar / ihtilaskâr

• Çalan, aşıran, hırsızlık yapan. (Farsça)

istirak / istirâk

• Sirkat etmek. Çalmak. Hırsızlık etmek.

• Hırsızlık.

lesas

• Hırsızlık yapma. Sirkat.

lesaset

• Hırsızlık.

lesus

• (Lesusiyet) Hırsızlık, sirkat. Hırsızlık yapmak.

lüsuset

• (Lüsusiyet) Hırsızlık, sirkat.

lüsusiyyet

• Hırsızlık yapma, sirkat.

müsarakat

• (Sirkat. den) Hırsızlık, çalma.

mütelassıs

• (Lüss. den) Hırsızlık yapan.

nedl

• Kir.
• Hırsızlık.

sarık / sârık

• (Sârıka) Çalan, hırsızlık yapan. Hırsız.

serak

• Hırsızlık yapmak.

serık

• Hırsızlık.

sirkat / سرقت / سِرْقَتْ

• (Serkat) Çalma. Hırsızlık.

• Hırsızlık.

• Hırsızlık.

• Hırsızlık, çalma.

• Hırsızlık.

• Hırsızlık. (Arapça)
• Sirkat edilmek: Çalınmak. (Arapça)

• Hırsızlık.

telassus

• Çalma. Sirkat etme. Hırsızlık yapma.

tevessül

• Allah'ın dergâhına yaklaştıracak amel işlemek.
• Sarılmak.
• Baş vurmak.
• İnanmak.
• Sebeb tutmak.
• Hırsızlık.

üşabe

• Irkı, nesebi karışık adam.
• Karışık cemaat.
• Rüşvet ve hırsızlık gibi yollarla elde edilen kazanç.