ahbaz

• (Tekili: Hubz) Ekmekler.

ahu

• Saç ve sakalı ak olup şayan-ı hürmet ve tâzim olan. Ahubaba, yalnız bu tabirde kullanılır.

aşure / âşure

• (Aşurâ) Arabi aylardan olan Muharrem ayının onuncu günü. Aynı günde çeşitli hububat ve kuruyemişler katılarak yapılan tatlı.

• Bir çok meyve ve hububat karıştırılarak pişirilen tatlı; derleme, karışık.

beşir

• Müjdeli haber veren. Müjde getiren.
• Güler yüzlü. Hub. Cemil.
• Peygamberimiz Hz. Muhammed'in (A.S.M.) bir vasfı.

birinc

• Bir hububat cinsi olan pirinç. (Farsça)
• Pilav. (Farsça)
• Pirinç madeni. (Farsça)

bülsün

• Mercimek mesabesinde hububattan bir habbe. (Bâzı yerde mercimek de derler.)

çaş

• Tahıl yığını, hububat. (Farsça)

çeç

• Hububat elenen kalbur. (Farsça)
• Harman savurmakta kullanılan yaba. (Farsça)

cülban

• Burçak dedikleri hububat cinsi.

dü'bub

• Zayıf nesne.
• Çirkin huylu, kısa boylu kimse.
• Kolay yol.
• Uzun at.
• Karınca nevinden bir nev.
• Hububattan bir cins.

ekyal

• (Tekili: Keyl) Keyller, kileler, hububat ölçüleri, ölçekler.

galle-füruş

• Zahireci, zahire ve hububat satan. (Farsça)

habala

• (Tekili: Hublâ) Gebeler.

habaset

• (Hubs) Murdarlık, pislik, kötülük.

habbaz

• (Hubz. dan) Ekmekçi. Ekmek yapan veya satan kimse.

habib

• (Hubb. dan) Sevilen. Sevgili. Seven. Dost.

habike / habîke

• (Çoğulu: Habâik) Kehkeşan, samanyolu.
• Çizgi.
• (Çoğulu: Hubük) Dikkat ve itina ile, sağlam ve san'atlı dokunmuş, yol yol hâreli güzel kumaş.

habis / habîs

• (Hubs. dan) Fesadcı. Hilekâr. Alçak tabiatlı. Kötü. Pis.

habıt

• (Hübut. dan) Yukarıdan aşağıya inen. İnici. Düşen. Hübut eden.

habr

• (Çoğulu: Hubur) Büyük tuluk.

havb

• (Hub - Havbet) Günah, ma'siyet.
• Fakirlik.
• Meşakkat.
• Maraz, ağrı, dert.
• Ana, baba.

hebr

• (Çoğulu: Hübur) Çukur yer.
• Kesmek.
• İki dağ arasında olan düz yer.
• Etli, semiz olmak.

hebt

• (Hübut) İniş. Aşağı inme.
• Aşağı indirme. Bir yere inip konmak.
• Nüzul, illet, maraz.
• Zayıflama.
• Bir memlekete birisini dâhil ettirmek.
• Eksiltmek.
• Kötü bir hale uğratmak.

helime / helîme

• Buğday ve pirinç gibi bazı hububatın kaynamasıyla hâsıl olan koyu ve yapışkanlı su.

hibeb

• Habbler. Taneler, tohumlar. (Hubub da denir)

hibek

• (Çoğulu: Hubük) Rüzgârın lâtif estiği zaman denizde veya kumda meydana getirdiği yol yol kırıntılar ve dalgacıklar. Saçların kıvırcıklığından hâsıl olan dalgalanmalar. Kelimenin aslı olan "habk" sıkı bağlayıp muhkem kılmak; ve kumaşı sıkı, sağlam ve üzerinde san'at eseri zahir olacak vecihle güzel b

hibr

• (Çoğulu: Ahbâr - Hubur) Yahudi âlimi.
• Salih âlim.
• Sürur.
• Ni'met.
• Mürekkeb.
• Eser, nişâne.

hıbve

• (Çoğulu: Hubâ) Gökyüzüne yayılmış büyük bulut.
• Dizlerini büküp, mak'adı üzerine oturup, elleri dizleri altından bağlamak.
• Bele takılan şey.

huba'sen

• (Çoğulu: Huba'senât) Yoğun ve katı nesne.

hubak

• (Çoğulu: Hubek) Suya ve kuma rüzgârın etkisiyle yol yol görünen yerler.

hubara

• (Çoğulu: Hubârât) Toy kuşu.

hübaşe

• (Çoğulu: Hübâşât) Kesbetmek, kazanmak, çalışmak.

hubb-ısiva / hubb-ısivâ

• Allahü teâlâdan başka şeylerin sevgisi.Olup nâdim elim çektim hevâdan, Pâk ettim kalbimi hubb-ı sivâdan. Yüzüm dergâhına döndüm ilâhî, Kapundan etme red, bu pür günâhı.

hubeyb

• (Hubeybe) (Çoğulu: Hubeybât) Küçük tane, ufak tane, tanecik.

hubeybat

• (Tekili: Hubeybe) Küçük tanecikler.

hubruy

• (Çoğulu: Hubruyân) Yüzü güzel olan. Güzel yüz.

hubter

• (Hub-terin) En güzel, pek güzel. (Farsça)

hubub

• (Tekili: Hubüb) (Habâb) Su üzerinde kabarcıklar.

hulbe

• Hububattan olan böy.

husare

• Arpa, buğday ve pirinç gibi hububâtın kabuğundan düşen parçalar.
• Her kabuklu nesnenin, kabuğundan ayrılıp temizlenmesi.
• Şirâ sıkıntısı.
• Her nesnenin fenâsı.

huvta

• Arpa, buğday gibi hububat için yapılan avlu veya anbar.

irmik

• Buğday gibi hububatdan elde edilen ve helva, çorba yapımında kullanılan iri taneli un.

kerbele

• Ayaklarda olan gevşeklik. Yürüdüğünde balçık içinde yürür gibi yürümek.
• Buğday ve arpa gibi hububatın kalburlanması.

keyl

• Ölçme.
• Kile. Hububat ölçüsü. Ölçek.

kile

• 40 litrelik hububat ölçüsü. Eski bir ağırlık ölçüsü.

mahbube

• (Hubb. dan) Sevilmiş veya sevilen kadın. Muhabbet edilen kadın veya kız.
• Vaktiyle çok kıymetli ve pahalı olan lâle cinsinden bir çiçek.

menhube

• (Bak: MENHUB)

mevhubat

• (Tekili: Mevhub) Bağışlar, ihsanlar, bahşişler.

mısr

• (Çoğulu: Emsâr) İki şey arasındaki perde, hâil.
• Memleket. Şehir.
• Afrika'nın şimalinde bir memleket ismi.
• Bir hububat adı.

mülük

• Burçak. (Hububattandır)

münhebit

• (Hübut. dan) Yukarıdan aşağı inen. İnmiş, düşmüş.

mütehabb

• (Hubb. dan) Birbirine dost olan. Birbirini dost sayan.

sa' / sâ'

• 1040 dirhemlik hububat ölçeği. Kile.

• 1040 dirhemlik hububat ölçeği.

selik

• Arpa, buğday ve bunlara benzer hububatın yarması.

sevs

• Arpaya, buğdaya ve ona benzer hububata bit düşmesi.

şinik

• On litre su alabilen teneke kutu kadar olan mahsul ölçüsü. Yarım gaz tenekesi. (Isparta havalisine mahsus hububat ölçüsü)

siyahat

• (Seyyehân - Siyâh - Süyuh) İbret, terehhüb ve ibadet için yer yüzünde gezip yürümek. (Dervişlerin seyahatı bundandır.)

sült

• Hububattan buğdaya benzer bir tanenin adı.

şünhube

• (Bak: ŞÜNHUB)

sus

• Huy, tabiat, tıynet.
• Buğday ve arpa biti. Hububata düşen kurt. Güve.
• Miyan kökü.

tesabuhat / tesabuhât

• (Tekili: Tesâhub) Korumalar, sâhib olmalar.
• Arkadaşlıklar.

zahair

• (Tekili: Zahire) Zahireler. Yiyecek, hububat gibi şeyler.

zahire

• Anbarda saklanan yiyecek, hububat. Azık.