işaret-i nass / işâret-i nass

• Nassın (âyet-i kerîme ve hadîs-i şerîfin) görünen mânâsından başka, ayrıca maksûd olmayan, kastedilmeyen bir mânâyı da bildirmesi.

acaib-i mülk ve melekut / acaib-i mülk ve melekût

• Allah'ın sahip olduğu ve hükmettiği görünen ve görünmeyen âlemlerdeki acaiplikler.

afak / âfâk

• Ufuklar. Yerle göğün birleştiği gibi görünen uzak dâire.
• Etraf. Cihetler.
• Mc: Görüş ve dönüş sınırları. (Zıddı: Enfüs'dür.)

• "Ufuk"un çoğulu. Ufuk, yerle göğün birleştiği gibi görünen uzak daire. Âfak, ufuklar, dış âlemler.

al / âl

• Sülâle, soy, hânedan. Akrabâ ve taallukat.
• Yaz sıcaklarında su gibi görünen serap.
• Hile, tuzak.

alem-i gayb ve şehadet / âlem-i gayb ve şehadet

• Görünmeyen ve görünen âlemler.

alem-i hakiki / âlem-i hakîkî / عَالَمِ حَق۪يق۪ي

• (Görünen) Gerçek âlem.

alem-i maddi / âlem-i maddî

• Maddî âlem, görünen âlem.

alem-i maddiyat ve şehadet / âlem-i maddiyat ve şehadet

• Maddî ve görünen âlem.

alem-i mubsarat / âlem-i mubsarât

• Görünen varlıklar âlemi.

alem-i mülk / âlem-i mülk

• Görünen maddî ve cismanî âlem.

alem-i mülk ve melekut / âlem-i mülk ve melekût

• Görünen ve görünmeyen âlem, herşeyin dış ve iç yüzü.

alem-i mülk ve şehadet / âlem-i mülk ve şehadet

• Gözle görünen maddî ve cismanî âlem.

alem-i şehadet / âlem-i şehâdet / عَالَمِ شَهَادَتْ

• Görünen âlem, dünya.

• Görünen âlem.

alem-i şuhud / âlem-i şuhud

• Gözle görünen âlem, dünya.

• Bilip keşfedilen, görür gibi bilinen âlem. Görünen âlem. Dünya. Kâinat.

alem-i zahir / âlem-i zâhir

• Görünen âlem, dünyâ.

alem-i zuhur / âlem-i zuhur / âlem-i zuhûr / عَالَمِ ظُهُورْ

• Görünen âlem.

• Görünen âlem, şahâdet âlemi, şu anda içinde yaşadığımız âlem.

• Görünen âlem.

anasır-ı zahiriye / anâsır-ı zahiriye

• Görünen unsurlar; toprak, ateş, hava, su.

asar-ı meşhude / âsâr-ı meşhude

• Görünen eserler.

asar-ı meşhude-i alem / âsâr-ı meşhude-i âlem

• Âlemdeki görünen eserler.

aşikar / âşikâr

• Apaçık, görünen.

aydın

• Aydınlık.
• Açık, âşikâr, açıkça görünen.
• Mübârek, mesut. Bilgili, okumuş, görgülü.Bugün bazı çevrelerde batı ilim ve felsefesini tahsil edip benimseyenlere de "aydın" denilmektedir. Aklı gözüne inmiş, yani herşeyi maddi ölçülerle yorumlamaya alışmış, kalbi maddeci felsefe ile

ayn-ı mün'akis

• Aynaya vurup oradan ziyası, resmi, şekli gelen veya görünen şeyin kendisi.

ayn-ı zahir / ayn-ı zâhir

• Açıklık içinde, bizzat görünende.

bisinoz

• yun. Pamuk işçilerinde görünen, pamuk tozlarının sebebiyet verdiği bir akciğer hastalığı.

burhan-ı ehadiyet

• Allah'ın herbir varlıkta görünen birlik delili.

bürhan-ı enfüsi / bürhan-ı enfüsî

• İnsanın içinde ve hayatında görünen bürhan. Nefse ve şahsa ve içe ait bürhan.

cemadat / cemâdât / جَمَادَاتْ

• (Cansız gibi görünen) donuk şeyler.

cihet-i zahiri / cihet-i zahirî

• İşin zahirî yönü, görünen kısım.

cilveger / جلوه گر

• Cilve ve naz eden, cilveli; görünen.

• Görünen. (Arapça - Farsça)
• Kırıtan. (Arapça - Farsça)

debsa'

• Çok fazla kırmızı olduğundan, siyah gibi görünen şey.

delail-i zahiriye / delail-i zâhiriye / delâil-i zâhiriye

• Açık olarak zâhirde görünen deliller. Maddi deliller.

• Açıkta olan, görünen deliller.

delil-i zahir

• Görünen, belli olan delil.

deneycilik

• (Ampirizm) Fels: İnsan zihninde mevcut her bilginin ve her düşüncenin kaynağı tecrübe (deney) olduğunu iddia eden felsefi görüş. Bu görüş, tecrübenin ehemmiyetini belirtirken aklın ve dinin rolünü inkâr ediyor. Tecrübe maddi dünyayı anlamak için gerekli ama, yeterli değildir. Tecrübe görüneni ve müş

düstur-u külliye-i meşhude

• Görünen büyük ve genel prensip.

ehl-i vahdetü'ş-şuhud

• Görünen herşeyin Allah'ın varlığını gösterdiğini söyleyen kimseler.

ervah

• Halk içinde yürürken at üzerindeymiş gibi görünen uzun boylu kimse.
• Adımları birbirine yakın olan.

esbab-ı süfliye

• Aşağı sebepler; yani müsebbebin yanında olan ve onunla beraber görünen sebepler (su ile bitkiler gibi; su sebeptir, onunla bitkilerin yeşermesi ise müsebbebdir.).

esbab-ı zahire / esbab-ı zâhire

• Görünen sebepler.

eşbah

• (Tekili: Şebâh) Şahıslar, cisimler, vücudlar.
• Büyük kapılar.
• Uzaktan görünen karaltılar, hayâller.
• Renk, levn.

esma-i külliye / esmâ-i külliye

• Bütün varlık âleminde yansımaları görünen Allah'ın isimleri.

esrar-ı şehadet

• Görünen âlemin sırları.

eyyühelmünafık / eyyühelmünâfık

• Ey münafık, ey mümin görünen kâfir!

falcı

• Fala bakan, gaybı bildiğini iddiâ eden. Gaybı anlamak için güyâ bir takım vâsıtalara mürâcaat eden kimse. Atılan boncuk ve baklaya, koyunun kürek kemiğine ve sâir şeylere bakıp bunlardan manâ çıkarır görünen; gaybden haber verdiğini iddiâ eden kimse.

fecr

• Sabaha karşı, güneş doğmadan önce, ufkun gün doğusu tarafında görünen aydınlık, tan yerinin ağarması.

girit madalyası

• Tar: Biri Sultan Aziz diğeri Sultan II.Abdülhamid devrinde olmak üzere ihdas olunan madalyalar. Her ikisinin de altun ve gümüş olmak üzere iki türlüsü vardı. Girit işinde hizmeti görünen devlet ricaline altun, ikinci derecedeki memurlarla halka, gümüş olanı verilirdi.

girye-nümud

• Ağlar gibi görünen, ağlamışa benziyen. (Farsça)

habir / habîr

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Her şeyin hakîkatini, kâinâtın, varlıkların, görünen ve görünmeyen her şeyi hakkıyla bilen, hiçbir zerrenin hareketi ve hareketsizliği ilminden hâriç olmayan, nefslerin ne ile mutmain (huzurlu) ne ile huzursuz olduğundan, sükûnete kavuştuğunda

hadis-i müftera / hadîs-i müfterâ

• Müseylemet-ül-Kezzâb'ın ve ondan sonra gelen münâfıkların (kalbiyle inanmayıp, sözleriyle inandık diyenlerin), zındıkların (kâfirlerin), müslüman görünen dinsizlerin uydurma sözleri.

hakaik-i gayb ve şehadet / hakâik-i gayb ve şehâdet

• Görünmeyen ve görünen âlemlere ait gerçekler.

hal / hâl

• Dayı.
• Vücudda hususan yüzde görünen siyah benek, ben.

hale

• Ay ve güneşin etrafında bazen görünen parlak dâire.

hareket-i mer'iyye

• Gerçekte olmadığı halde, var imiş gibi görünen hareket.

haslet-i hamra / haslet-i hamrâ

• Hamiyet, gayret veya mahcubiyetten gelen ve yüz kızarması suretinde görünen güzel haslet.

havass-ı zahire ve batına / havass-ı zâhire ve bâtına

• Görünen ve görünmeyen hisler, duygular.

haviye / hâviye

• Cehennem'in yedinci tabakası. Burada inanmadıkları hâlde inanmış görünen münâfıklar ile müslüman iken İslâm dînini terk eden mürtedler azâb görecektir.

hayal

• (Çoğulu: Hayâlât) Zihnen tasarlanan şey. Hakikatı bilinmeyip akılla tasarlanan veya gölgeli görünen şey.
• Asıl olmayan ve akıldan geçen fikir.

hayalet

• Göze görünen hayal, karaltı.

heyet-i suret

• Bir şeyin görünen yapısı.

hilye-i seadet / hilye-i seâdet

• Peygamber efendimizin sallallahü aleyhi ve sellem görünüşü veya O'nun görünen bütün uzuvlarının şeklini, sıfatlarını, isimlerini ve güzel huylarını anlatan yazılar. Süslü levhalar üzerine yazılan bu yazılara Hilye-i şerîf de denir.

horasani / horasanî

• Horasana ait. Horasanlı. (Farsça)
• Sarıktan daha büyük görünen hoca kavuğu. (Farsça)

hoşmanzar

• Manzarası güzel. Güzel görünen. (Farsça)
• Mc: Güzel yüzlü. Siması güzel olan. (Farsça)

hoşnüma

• Güzel görünen. (Farsça)

hubak

• (Çoğulu: Hubek) Suya ve kuma rüzgârın etkisiyle yol yol görünen yerler.

hüve'z-zahir / hüve'z-zâhir

• O Zâhirdir; her şeyin dış yüzlerini çeşitli cihaz ve ürünlerle donatıp ve ince nakışlarla süsleyerek mükemmel ve güzel yaratan ve her şeyde varlık ve birliğinin işaretleri açıkça görünen, Allah'tır.

ılgımsalgım

• Sıcak mevsimlerde çöl veya ovalarda, buharın yayılmasıyla uzaktan su gibi görünen yer. Serap, pusarık.

irtisam eden

• Resmedilen, görünen.

işa-i evvel / işâ-i evvel

• Yatsının ilk vakti. Batıdaki mer'î (görünen) ufuk hattı üzerinde, kırmızılığın kaybolması ile başlayan vakit. Güneşin üst kenarının ufk-ı mer'î altında, on yedi derece yüksekliğe indiği vakit.

isfirar-ı şems vakti / isfirâr-ı şems vakti

• Güneşin sararması vakti. Tozsuz, dumansız, berrak bir havada güneş ışığının geldiği yerlerin veya kendisinin bakacak kadar sararmaya başlamasından (güneşin alt kenarının görünen ufuktan bir mızrak boyu yükseklikte olduğu vakitten) güneş batıncaya kadar geçen zaman. İslâm astronomi âlimleri, bir mızr

ism-i zahiri

• Açık, görünen isim.

iştibak

• (Şebeke. den) Örülmek. Örgülenmek.
• Karşılıklı birbirine geçmek.
• Perişanlık.
• Zâhir olmak.
• Koz: Güneş battıktan sonra gökte kum taneleri gibi görünen karışık yıldızlar.

iyani / îyanî

• Görünen.

kain ve bain / kâin ve bâin

• Tasavvuf ilmi terimlerinden. Halk (insanlar) ile berâber görünen, fakat hakîkatte onlardan uzak ve kalben Allahü teâlâ ile berâber olan.

keramat / kerâmât

• Kerametler; Allah'ın bir ikramı olarak, Onun sevgili kullarında görünen olağanüstü hâl ve fiiller.

keramet / kerâmet

• Allah'ın bir ikramı olarak görünen olağanüstü hâl ve fiil.

keramet-i zahire / keramet-i zâhire

• Apaçık keramet, görünen keramet.

kezb

• Tırnakta görünen beyazca yer.

kudret-i basire / kudret-i basîre

• Görünen kudret, iktidar.

kuhnümun

• Heybetli, azametli. Dağ gibi görünen. (Farsça)

künnes

• (Tekili: Kânis) Yuvasında ve yatağında olan geyikler.
• Gündüzün gizlenen, gece görünen seyyar yıldızlar.

• Gece görünen yıldızlar.

kutah-astin / kûtah-âstin

• Aslında kötü olduğu hâlde iyi gibi görünen kimse. (Farsça)

lafzi mu'cize / lâfzî mu'cize

• Kur'ân'ın lâfzına ait mu'cize; Kur'ân'ın yazı ve hat san'atıyla yazılırken farkında olmayarak "Allah" lâfızlarının alt alta gelmesi şeklinde görünen Kur'ân mu'cizesi.

levh

• Görünen ibretli manzara.
• Üzerinde yazı veya şekil çizilebilir düzlük.
• Seyredilen yerin çizili sureti.
• Ayet, hadis veya büyüklerin ders verici sözleri. Yazılı şey.
• Şimşek çakmak.
• Susamak.
• Zâhir olmak.
• Çalıp almak.

levh-i mahv ve isbat

• Bir tabirdir. Levh: Görünen ve ibret verici bir vaziyeti ifade eder. Mahv ise; o vaziyetin birden ortadan kalkması, mahvolmasını ifade eder. Gökyüzü bulutlarla kaplı, şimşek çakar, yağmur yağar bir levha halinde iken birden hava açılır, hiç bir şey yokmuş gibi, eski manzarayı mahvolmuş hâlde görürüz

lisan-ı gayb ve şehadet

• Görünen ve görünmeyen âlemlerin dili.

lühle

• (Çoğulu: Lehalih) Serap görünen geniş çöl.

ma'ref

• Yüzün, devamlı olarak açık görünen yeri.

mahcir

• (Çoğulu: Mehâcir) Göz çukuru.
• Gözün çevre yanı. Yüzde perde varken gözden ve etrafından görünen yerler.
• Bahçe.

main

• Saf, akar su.
• Göz önünde akan su.
• Cennet şerbeti.
• Zâhir, görünen.
• Göz değmiş, nazar değmiş.

maliki / mâlikî

• Görünen ve görünmeyen her şeyin gerçek sahibi olan Allah'ım.

malikü'l-mülk ve'l-melekut / mâlikü'l-mülk ve'l-melekût

• Görünen ve görünmeyen bütün mülkün ve âlemlerin sahibi olan Allah.

mazhar / مظهر

• Üzerinde görünen.

mazhar-ı esma / mazhar-ı esmâ

• Çok sıfatlara ve isimlere mensub hâller kendinde görünen. İsimlere, isimlerinin üzerinde te'sirlerine mazhar (sâhib) olan.
• Cenab-ı Hakkın isimlerinin tecellisine mazhar ve âyine olmuş olan.

mazi-i şuhudi / mazi-i şuhudî

• Gözle görünen veya görmüş gibi bilinen bir şeyi anlatan fiil sigası, kipi. "Nuri geldi" gibi.

mertebe-i vehm

• Var olmadığı halde, var görünen.

mescid-i dırar / mescid-i dırâr

• Resûlullah sallallahü aleyhi ve sellem efendimiz zamânında münâfıkların (inanmadıkları hâlde, müslüman görünenlerin) fitne, fesâd yuvası ve silah deposu olarak Kubâ'da yaptırdıkları mescid.

meşhud

• Görünen. Şehadet edilen.
• Resul-u Ekrem'in (A.S.M.) dünyaya teşrifinden ve risaletinden önce meleklerce ve enbiya hazerâtının dilinde nübüvvet ve risaletlerine şehâdet edilmiş olduğundan kendilerine verilen bir isim.
• Suç üstü yakalanan.
• Göz ile görülmüş.
• Cuma g

meşhud olan

• Görünen.

meşhudat / meşhudât

• Görünenler. Seyredilenler. Hislerimizle ve gözlerimizle görüp bildiğimiz ve bazı evliyanın keşfen gördükleri.

mezahir

• Şereflenmeler. Mazharlar. Eşyanın göründüğü yerler. Eşyanın görünen tarafları. Zâhir ve meşhud olanlar.

mubsır

• Görücü, gösterici, görünen, bilici, bildirici, vazıh ve âşikâr.
• Mantık. Kelâm ve seyrin mutediline denir.

• Görünen.

mubsırat / mubsırât

• Görünenler.

• (Tekili: Mubsır) Görünenler, görünen âlem.

mücessem

• Cismi olan. Dış duygularımızla bilinip varlığından haberdar olduğumuz şey. Varlığı görünen. Cisimlenmiş olan. Bir şekli gösteren. Uzunluğu, genişliği ve kalınlığı olan cisim. Şekillenmiş.

mücessime

• Kur'ân-ı kerîmdeki müteşâbih (mânâsı kapalı) âyetleri, zâhir (görünen)mânâsına göre açıklayıp, Allahü teâlânın el ve yüz gibi organlarının bulunduğunu, dolayısıyla madde ve cisim olduğunu iddiâ ederek doğru yoldan ayrılan bozuk fırka. Bu fırkaya müşe bbihe de denir.

müdhamme

• Ağaçlarının ve nebatlarının çok ve taze olmaları dolayısıyla uzaktan koyu yeşil renkte görünen bahçe.

müftera hadis / müfterâ hadîs

• Peygamberlik iddiâsında bulunan Müseylemet-ül-Kezzâb'ın ve ondan sonra gelen münâfıkların (kalbi ile inanmayıp, sözleriyle inandık diyenlerin), zındıkların (kâfirlerin), müslüman görünen dinsizlerin uydurma sözleri.

mukit / mukît

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (ism-i şerîflerinden). Beden için görünen kuvvet, rûh için mânevî kuvvet yaratan, her şeye kuvvet veren.

mülk

• Herşeyin görünen dış yüzü.

mülk ve melekut / mülk ve melekût

• Görünen cismânî ve görünmeyen mânevî âlemler.

mülken

• Herşeyin görünen dış yüzü olarak.

münafık / münâfık

• İki yüzlü, inanmadığı halde inanmış görünen kimse.

• İnanmadığı hâlde, müslümanları aldatmak için, inanmış görünen kimse.

münceli

• Parlayan, meydana çıkıp görünen.

münkeşif

• Açılmış, açılan, görünen.

müşebbihe

• Allahü teâlâyı cisim ve varlıklara benzeten, Kur'ân-ı kerîmdeki müteşâbih (mânâsı kapalı) âyetleri görünen lugat mânâsına göre açıklayıp, Allahü teâlânın el ve yüz gibi organlarının olduğunu iddiâ eden bozuk fırka.

müstehill

• Hilâl şeklinde görünen.
• Yeni doğmuş.

müstenim / müstenîm

• (Nevm. den) Uyumadığı halde uyur gibi görünen.

müteazım

• Göze büyük görünen, taâzum eden, gözde büyüyen.

mütebaki

• Ağlar gibi görünen.

mütecahil / mütecâhil

• Tecahül eden. Bilmemezlikten gelen, câhil gibi görünen.

• Bilmez görünen.

mütecella

• Münkeşif olup görünen, âşikâr olan.
• Yükseğe çıkan. Yukarı havâle olan.

mütecelli / mütecellî / متجلى

• Tecelli eden, meydana çıkan, görünen. Parlak.

• Görünen, beliren.

• Tecellî eden, görünen.

• Görünen, tecelli eden. (Arapça)

mütecessim

• Şekillenen, cisimlenerek görünen, gözle görünen.

mütegaffil

• Gaflette bulunan. Bilmiyor görünen.

mütegafil

• (Gaflet. den) Gafil görünen, gafil gibi davranan.

mütegannim

• Koyun şeklinde görünen, ganimetçi.

mütehadı'

• Aldanmış gibi görünen.

mütehallim

• (Hilm. den) Yumuşak huylu görünen.
• Meme gibi yuvarlaklaşan.

müteharrim

• (Çoğulu: Müteharimîn) İhtiyar gibi görünen. Kendini ihtiyar gösteren, yaşlı gösteren.

mütekeyyis

• (Çoğulu: Mütekeyyisîn) Zeki ve akıllı gibi görünen.

mütemarızin / mütemârızîn

• (Tekili: Mütemârız) Hasta gibi görünenler, yalandan hasta olanlar.

mütemayil

• Taraftar görünen, temayül eden, meyillenen.

mütenakir

• Bilmezlikten gelen, bilmez görünen.

mütenavim

• (Çoğulu: Mütenavimîn) (Nevm. den) Uyur gibi görünen. Yalandan uyuyan.

mütenavimin / mütenavimîn

• (Tekili: Mütenavim) Uyur gibi görünenler. Yalandan uyuyanlar.

mütesalih

• Sağır gibi görünen. Sağırlık gösteren.

mütesalihin / mütesalihîn

• (Tekili: Mütesalih) Sağır gibi görünenler, sağırlık gösterenler.

müteşecci'

• (Çoğulu: Müteşecciîn) Yiğit gibi görünen.

müteşecciin / müteşecciîn

• Yiğit gibi görünenler.

mütezahir

• Görünen, tezahür eden, ortaya çıkan.
• Muavenet eden, yardım eden.

nagz

• Güzel, iyi. Göze hoş ve güzel görünen. (Farsça)

necaset-i mer'iye

• Hacmi olan veya kuruduktan sonra görünen herhangi bir pis maddedir. (Akmış kan gibi)

nokta-i siyah

• Siyah nokta, görünen kötü nokta.

nümayan / nümâyan / nümâyân / نمایان

• Görünen, aşikâr olan, gözükücü olan. Parlayan. (Farsça)

• Görünen.

• Açık, parlak, görünen.

• Görünen. (Farsça)
• Nümayan olmak: Görünmek. (Farsça)

nümayanter

• Fazla görünen, en çok görünen. (Farsça)

nümud

• Gösteren, görünen, benzeyen. (Farsça)

nümudar

• Görünen. (Farsça)
• Nümune, örnek. (Farsça)

perde-i şehadet

• Görünen âlem, dünya perdesi.

perdedar-ı dest-i kudret / perdedâr-ı dest-i kudret

• Kudret elinin perdecisi; hikmetli olduğu hâlde ilk bakışta çirkin gibi görünen hâdiselerde İlâhî kudreti gizleyen perde.

rauf

• Herbir canlıya hususî şefkat ve ihsanı çok olan ve onlar üzerinde iltifatının incelikleri görünen Zât, Allah.

rind

• Kalender. Aldırışsız, dünya işlerini hoş gören. (Farsça)
• Laübali meşreb feylesof. (Farsça)
• Bâtını irfan ile müzeyyen olduğu halde zâhiri sâde görünen hakîm. Dış görünüşü laübali olduğu halde, aslında kâmil olan kimse. (Farsça)

sabah vakti

• Fecr-i sâdık denilen beyazlığın doğuda görünen ufkun bir noktası üzerinde doğması ile başlayan vakit. İmsâk vakti.

şafi

• Hastaya şifa veren (Allah. C.C.).
• Yeter görünen, kifayet eden.

sahaif-i kainat / sahaif-i kâinat

• Kâinatın sayfaları; görünen bir Kur'an olan kâinattaki varlıklar ve hâdiseler.

samanyolu

• Uzaktan parlak bir yol gibi görünen yıldızlar kümesi.

sani-i vahid-i ehad / sâni-i vâhid-i ehad

• Her şeyi san'atla yaratan, birliği herşeyi kaplayan ve herbir şeyde görünen Allah.

şaşaapaş / şâşaapâş

• Gösterişli görünen.

satı'

• (Sâtı'a) Yükselerek meydana çıkan.
• Yükselerek görünen. Nur saçan. Parlak.

şehadet alemi / şehadet âlemi

• Görünen âlem, dünya.

şehadet perdesi

• Görünen âlemin perdesi.

sehlimümteni

• Yazılması veya söylenmesi kolay görünen, ama denendiğinde zor olduğu anlaşılan eser.

semire

• Kaymağı çalkalayıp bir yere toplamadan evvel üstünde görünen yağ parçaları.

şems-i ehadiyet

• Herbir varlıkta birlik cilveleri görünen Güneş, Allah.

şen

• Naz, eda, cilve. (Farsça)
• Göze ve gönüle hoş görünen hal. (Farsça)
• Bayındır, ma'mur. (Farsça)
• Sevinçli, ferahlı. (Farsça)

serab / serâb / سَرَابْ

• Serap, olmayıp da var gibi görünen.

• Çölde uzaktan su gibi görünen ve ışığın kırılmasından ileri gelen parlaklık.

serap

• Su gibi görünen yansıma.

sevabit

• (Tekili: Sâbite) Merkezlerinden ayrılmaz görünen yıldızlar.
• Sâbit olanlar, sâbitler.

şi'ra-ül yemani / şi'ra-ül yemanî

• Semanın güney yarım küresinde bulunan "Kelb-i Ekber" denilen burcun ve bütün semanın görünen en parlak yıldızı. (Sirius)

sima-yı maddi ve manevi / sima-yı maddî ve mânevî

• Görünen ve görünmeyen yüz.

süha / sühâ

• Pek küçük görünen bir yıldızın ismi.

suret / sûret

• (Çoğulu: Sur - Suver) Biçim, görünüş.
• Kılık. Tarz.
• Yol. Gidiş. Hal.
• Tasvir. Dıştan görünen şekil.
• Çare.

• Tasvir, resim.
• Kopya, nüsha.
• Dıştan görünen şekil, dış görünüş.

sureti

• Görünen yüzü, şekli.

süreyya / süreyyâ

• Ülker takımyıldızı; yedi (veya altı) yıldızdan meydana gelen ve Ayın geçtiği yerlere yakın görünen bir takımyıldızı.

taayyün

• Meydana çıkmak, âşikâr olmak, belli başlı ve itibarlı görünen insanlardan olmak.

talia

• Doğan. Ufuktan görünen. Tulu' eden.

tari / tarî

• (Tarâ. dan) Birdenbire çıkan, ansızın görünen.

tayyibat / tayyibât

• (Tekili: Tayyibe) Bütün güzel sözler, güzel mânalar, harika güzel cemaller.
• Bütün kâinat yüzünde cemalleri görünen ezelî Esma-i Hüsnâ'nın cilveleri.

tecellidar / tecellîdâr

• Görünen, beliren.

temessül eden

• Beliren, görünen.

tevhid-i şuhud / tevhid-i şuhûd

• Görünen ve şahit olunan herşeyin bir olan Allah'a ait olduğunu kabul etme ve görünen hiçbirşeyi Ona ortak koşmama.

• Görünen ve gözlemlenen herşeyi bir olan Allah'a verme ve Ona ait kılma.

tezahür eden / tezâhür eden

• Ortaya çıkan, görünen.

tuyuf

• (Tekili: Tayf) Korkudan dolayı karanlıkta görünen hayâller.
• Uykuda iken görünen hayâller.

uşve

• Gece vakti uzaktan görünen ateş.

vacib-i ehad / vâcib-i ehad

• Varlığı zorunlu olan ve her bir varlık üzerinde birliğinin izleri görünen Allah.

vahdet-i ehadiyet

• Allah'ın birliği ve tekliği; her bir varlık üzerinde görünen tecellîlerin bir olan Allah'a ait olması.

vahid-i vacib / vahid-i vâcib

• Varlığı zorunlu olan, var olmak için hiçbir şeye ve sebebe ihtiyacı olmayan ve herbir varlıkta birliği görünen Allah.

vehm mertebesi

• Var olmayıp, var görünen.

vekil-i delil

• Rehber olarak görünen, ispat delili.

vemiz

• Bulut arasından görünen ışık.

vücud-u harici / vücud-u hârîci

• Dış âleme çıkmış varlık, maddî varlık, görünen varlık.

yed-i beyza-i musa / yed-i beyzâ-i mûsâ

• Hz. Mûsâ'nın beyaz ve parlak eli Hz. Mûsâ'nın firavuna karşı, mu'cize olarak nurlu görünen parlak eli.

zahir / zâhir / ظاهر

• (Zuhur. dan) Görünen, âşikâr olan. Açık, belli, meydanda olan.
• Görünüşe göre.
• Şüphesiz.
• Suret. Dış yüz. Görünüş.
• Anlaşılan.
• Meğer. Galiba. Zannederim. Elbette.

• Görünen, belli.

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Varlığında şek ve şübhe olmayan, her eserinde varlığına deliller, işâretler bulunan yüce Allah.
• Açık, görünen, dış görünüş, insanın dış görünüşü.
• Fıkıh usûlü ilminde; sevk edilmediği, kendisi için buyrulmadığı mânâ, açı

• Görünen.

• Ortaya çıkan, görünen, zuhur eden. (Arapça)
• Belli, açık, aşikâr. (Arapça)
• Sanırım (Arapça)
• Görünüş, dış yüz. (Arapça)
• Zâhir olmak: Ortaya çıkmak, görünmek, zuhur etmek. (Arapça)

zahir mana / zâhir mânâ

• Lafızdan (sözden) anlaşılan, açık, görünen mânâ.

zahir olan

• Görünen, ortaya çıkan.

zahir-i hadis / zâhir-i hadîs

• Hadîsin yalnızca görünen, açık mânâsı.

zahiri / zâhirî

• Dıştan görünen, meydanda olan.

zahiriyye / zâhiriyye

• Kur'ân-ı kerîm ve hadîs-i şerîflerin zâhir, görünen mânâlarından başka hiçbir delîl ve kıyâsı kabûl etmeyen Dâvûd-i Zâhirî'nin kurduğu mezheb.

zat-ı ehad-i samed / zât-ı ehad-i samed

• Herşey Kendisine muhtaç olduğu halde Kendisi hiçbir şeye muhtaç olmayan ve birliği herbir şeyde görünen Allah.

zat-ı ehadiyet / zât-ı ehadiyet

• Herbir varlıkta birliği görünen Zât, Allah.

zenadık

• (Tekili: Zındık) Zındıklar. Allah'a ve âhirete inanmayan dinsizler. İçten inanmayıp zâhiren mümin görünen münafıklar.

zerre

• (Çoğulu: Zerrat) Pek ufak parça.
• Atom.
• Çok küçük karınca.
• Güneş ışığında görünen ufacık tozlar.
• Küçük boylu adam.

zevahir-i ehadis / zevâhir-i ehâdis

• Hadislerin görünen zahirî, açık mânâları.