a'mar

• (Tekili: Ömr) Ömürler, yaşayışlar.
• Mes'ut hayat. Hoşa gidecek garib ve tuhaf şeyler.
• Sinler, yaşlar.

acaib / acâib

• Şaşırtıcı ve garip şeyler.

aceb

• Taaccüb, şaşma, hayret.
• Garib, hoş, lâtif ve nâdir-ül vücud olduğundan bir şey için inkâr ve istiğrab etme hâli.

acib / acîb

• Şaşılan ve hayret uyandıran şey. Benzeri görülmeyen. Garib. Taaccüb olunan şey.

acibe / acîbe

• Şaşılan ve hayret uyandıran şey; benzeri görülmeyen; garip.

• Alışılmış surette olmayan. Çok hârika. Acib ve garip, hayret verici, şaşılacak şey.

acube / acûbe

• Çok acayip, garip, şaşırtıcı.

• Alışılmışın dışında, çok garip.

agırra

• (Tekili: Garîr) Tecrübesizler, safdiller, acemiler.
• Mağrurlar.

agreb

• (Garib. den) En garib, çok tuhaf.

agreb-ül garaib / agreb-ül garâib

• Şaşılacak şeylerin en garibi.

ağrube

• En garip.

alize

• Tropikal bölge denizlerinde sürekli olarak esen rüzgârın adı. (Fransızca)

amalika

• Çok eskiden Sina yarımadasında yaşadıkları sanılan ve gariplikleriyle şöhrete erişen bir kavim.

ammilgaraib / ammilgarâib

• Garipliklerin amcası.

amud-ül fecr

• Sabah yeri ağarıp uzama.

amuzkari / amuzkârî

• (Amuzgârî) Öğretmenlik, öğreticilik, muallimlik.

arir

• Garip.

asf

• Zulüm. Haksızlık.
• Can çekişme.
• Emek çekip kâr kazanma.
• Bir tarafa eğilme.
• Sür'atle gitme.
• Rüzgârın kuvvetle esmesi.
• Taze ekin yaprağı.
• Ekin taze iken biçme.

bad-ı berin / bâd-ı berîn

• Sabah rüzgârı.
• Lâtif hava.

bad-ı cenubi / bâd-ı cenubî

• Güney rüzgârı.

bad-ı hazan / bâd-ı hazân

• Sonbahar rüzgârı.

bad-ı şimali / bâd-ı şimalî

• Kuzey rüzgârı. (Farsça)
• Nefes, soluk. (Farsça)
• Ah sesi, ah çekme. (Farsça)
• Allah'ın inâyeti. (Farsça)
• Medih. (Farsça)
• Söz. (Farsça)
• Büyüklük taslama, kibirlilik. (Farsça)
• şarap. (Farsça)

bad-ı subh / bâd-ı subh

• Sabah rüzgârı.

bad-ı tecelli / bâd-ı tecelli / bâd-ı tecellî

• Tecelli rüzgârı.
• Kader.

• Tecellî rüzgârı.

bad-nüma

• Rüzgârın esme istikametini gösteren âlet. (Farsça)
• Fırıldak. (Farsça)

balkanlar

• (Balkan Yarımadası) Yugoslavya'nın büyük kısmı ile Arnavutluk, Bulgaristan, Yunanistan ve Trakya'yı içine alan yarımada.

beda

• (Bedâat) Hayret verici, yenilik ve iyiliklerde üstünlük. Acib ve garib olma. Yeni zuhur etme.

bedi'

• (Bedia) Eşi, benzeri olmayan. Hayret verici güzellikte olan.
• Garib. Acib.
• Benzeri olmayan şeyleri vücuda getiren. Kimseye benzemeyen. İcad edici olan.
• Hâlık ve Hallak-ı Cihan olan.
• Beğenilen.
• Yeni bulunmuş ve görülmedik tarzda olan.
• Edb: Sözün

bedi-ül beyan

• İfadesi ve beyanı görülmedik güzellik ve gariplikte olan.

bediüzzaman

• Zamanın bedi'i olan. Zamanında kendisi gibi görülmedik olan. Kimseye benzemiyen ve zamanın garib ve acibi bulunan.

bi-vare / bî-vare

• Âciz, fakir, miskin, zavallı, kimsesiz, garib. (Farsça)

bid'at-üz zaman

• Zamanın bid'ası. Yeni çıkan harikulâde şey. Zamanın acib ve garibi.

büyü

• Sihir. İlme, fenne uymayan gizli sebebler kullanarak garib işler yapmayı sağlayan ilim.

cenib

• Garip.
• Hurmanın iyisi.

cum'a-i atik

• (Eski Cum'a) Osmanlılar zamanında, Bulgaristan'da Şumnu ile Razgrat arasında yer alan meşhur bir bölge.

debur / debûr

• Batı rüzgârı.
• Fırak, ayrılık.
• Halef etmek.

• Batı rüzgarı, batı taraftan esen yel.

delik

• Hurma ve yağdan yapılan bir yemek.
• Oğmaç aşı.
• Rüzgârın yerden savurup tozuttuğu toprak.

demak

• Tipi (Kış gününde rüzgârın karı her tarafa savurmasıdır.)

derece-i garabet

• Gariplik derecesi.

dıkka

• (Çoğulu: Dükuk) Rüzgârın savurduğu toprak.
• Uzaklaşmış olan şey.

ecneb

• Muti ve münkad olmayan. İtaatkâr olmayan.
• Garib, yabancı, ecnebi.
• Sert başlı at.

ecnebi

• Yabancı. Garip. Alışmamış. Başka milletten olan.

ecnebiyyet

• Ecnebilik, yabancılık, gariblik.

eksibe

• (Tekili: Kesib) Büyük çöllerde ve sahralarda, rüzgârın biriktirdikleri kum yığınları.

etave

• Gelmiş, geçmiş, gelen, misafir, garib, gariban, kimsesiz, biçare.

evza-ı garibe

• Garip haller.

ezib

• Rezil, âdi ve aşağılık kimse.
• Kıble rüzgarı.
• Riyh-u cenub ile Sâbâ arasında esen yel.
• Sevinmek, ferah ve neşat.

fırışka

• Bütün yelkenleri camadana vurmaksızın kullanabilmeğe münasib olan rüzgâr hakkında söylenilen bir tabirdir. Bu rüzgârın, saniyedeki sür'ati 5-12 metredir.

fırtına

• Şiddetli rüzgârla denizin dalgalanıp karışması.
• Rüzgârın çok şiddetli esmesi.

fıtrat-ı acibe / fıtrat-ı acîbe

• Yaratılıştaki gariplik.

garabet / garâbet / غرابت

• Yabancılık. Gariblik.
• Tuhaflık.
• Âcizlik, beceriksizlik.
• Gizli olmak. Hilaf-ı âdet olmak.
• Iraklık.
• Edb: Ne demek olduğu herkesçe anlaşılmayacak kelime ve tabirlerin söz arasında kullanılması.

• Gariplik, hayret vericilik.

• Gariplik.

• Gariplik. (Arapça)

garabet-cu

• Tuhaf şeylere meraklı olan, garip şeyler arayan. (Farsça)

garabet-nüma

• Yabancılık çeken. Garip, tuhaf. (Farsça)

garaib / garâib / غرائب

• (Tekili: Garib) Acaib şeyler. Hayret edilecek şeyler. Tuhaflıklar.

• Gariplik; alışılmışın dışında, harika olan.

• Garip şeyler.

• Garip şeyler.

• Gariplikler. (Arapça)

garaib-i icraat

• Alışılmışın dışında garip uygulamalar, faaliyetler.

garaib-i san'at

• Sanatın gariplikleri, hârikalıkları.

garaibat

• (Tekili: Garâib) Garib ve şaşılacak şeyler. Alışılmadık, tuhaf ve acaib nesneler.

garaibperest / garâibperest

• Garib, tuhaf şeylere çok düşkün olan ve çok seven. (Farsça)

• Garip şeylere pek düşkün.

garaipperest

• Garip ve tuhaf şeylere düşkün olan, çok seven.

garde

• (Çoğulu: Megârid) Mantar.

garib / garîb

• Garip, yabancı, kimsesiz, yâd ellere düşmüş, yadırganan şey.

garib-nüvaz

• Kimsesizlere ve gariplere yardım eden. Biçareleri ve zavallıları koruyan. (Farsça)

garibane / garibâne / garîbane

• Garip gibi, garip kimselere yakışır şekilde, garipçesine. (Farsça)

• Garip olarak, kimsesiz.

• Garipçe.

garibe / garîbe

• Benzersiz, garip şey.

• (Bak: GARİB)

• Garip şey.

garibeler

• Garip, şaşırtıcı, harika şeyler.

garibem / garîbem

• Garibim.

garibüzzaman / garîbüzzaman

• Zamanın garibi; zamanın şaşırtıcı, hayret verici kişisi.

• Zamanın garibi, yaşadığı zamanla uyumlu olmayan.

gaser

• Rüzgârın çukur yere getirip yığdığı.

gılk

• Acip ve garip.
• Zahmet, meşakkat, güçlük.

gırızi / gırızî

• (Bak: Gariziye)

giriziye

• (Bak: Gariziye)

guraba / gurabâ

• Garipler, kimsesizler.

gurbet / غربت

• Gariblik, yabancılık. Yabancı bir memleket. Yabancı yer. Yâd el.

• Gariplik, yabancı memlekette olma.

• Gariplik, yabancılık.
• Yabancı memleket, yabancı diyar, vatan dışı, yâdel.

• Gariplik. (Arapça)
• Yabancı diyar. (Arapça)

gurbet-i mutlaka

• Mutlak gariplik, yabancılık, yalnızlık.

gureba / gurebâ / غربا

• (Tekili: Garib) Garibler.

• Garipler.

• Garipler. (Arapça)

gureba-i yemin

• İbrahim paşa, Galata ve Edirne saraylarından çıkanlarla, harpte fevkalâde yararlık gösteren yabancılar ve yeni Müslüman olmuşlardan teşkil olunan iki süvari bölüğünden birinin ismidir. Bu iki bölüğe birden "Gureba-i Yemin ve Yesar Bölükleri" denildiği gibi "Garip ve Yiğitler Bölükleri" veya "Aşağı B

hadisat-ı acibe / hâdisât-ı acîbe

• Şaşılacak, garib olaylar.

hady

• Evmek, acele etmek.
• Rüzgârın esmesi.

havarık

• (Tekili: Hârika) Acib ve garip olan hâdise. İnsanda hayret ve hayranlık uyandıran şeyler.
• Okun nişanı delerek öbür tarafından çıkıp gitmesi.

hazrec

• Sert rüzgâr.
• Güney rüzgârı.

hemheme

• Rüzgârın esmesi ile ağaç yapraklarından çıkan sesler.
• Aslan bağırması.
• Deve sesi.

• Rüzgârın esmesi ile ağaç yapraklarından çıkan sesler.

• Rüzgârın tesiriyle çıkan yaprak sesi.

hevc

• (Çoğulu: Hüvüc) Uzun boylu ve akılsız olmak.
• Rüzgârın sert esmesi.

hevheve-i yaprak / هَوْهَوَۀِ يَاپْرَاقْ

• Yaprağın rüzgarın esmesi ile çıkardığı ses.

• Yaprakların rüzgarın esmesiyle çıkardığı ses.

hibek

• (Çoğulu: Hubük) Rüzgârın lâtif estiği zaman denizde veya kumda meydana getirdiği yol yol kırıntılar ve dalgacıklar. Saçların kıvırcıklığından hâsıl olan dalgalanmalar. Kelimenin aslı olan "habk" sıkı bağlayıp muhkem kılmak; ve kumaşı sıkı, sağlam ve üzerinde san'at eseri zahir olacak vecihle güzel b

hizab

• Rüzgârın etkisiyle deniz suyunda meydana gelen hareket, dalga. (Farsça)

hoş

• İyi, güzel. (Farsça)
• Tatlı. (Farsça)
• Tuhaf, garip. (Farsça)

hubak

• (Çoğulu: Hubek) Suya ve kuma rüzgârın etkisiyle yol yol görünen yerler.

hübub

• Esme. Üfürme. Rüzgârın hafif hafif esmesi.

ibn-i arz

• Garip, gurbette bulunan.

ibn-u ammi'l-garaib / ibn-u ammi'l-garâib

• Garip şeylerin amca oğlu.

ibn-u ammil-garaib / ibn-u ammil-garâib

• Garipliklerin amca oğlu.

ihtiyaç eşyası / ihtiyâç eşyâsı

• Yiyecek, giyecek ve barınmada asgarî lâzım olan miktar.

istigrab

• Şaşırmak, garib bulmak, taaccüb etmek, tahayyür.

istiğrab / istiğrâb

• Garip görme, hayret etme.

• Yadırgama, garipseme.

jirnet

• Fırıldak. Rüzgârın istikametini gösteren âlet.

kerkere

• Tavuğa çağırmak.
• Rüzgârın bulutu toplayıp dağıtması.

kıble / قبله

• Kâbe tarafı. (Arapça)
• Güney. (Arapça)
• Güney rüzgarı. (Arapça)

ledünn

• (İlm-i ledünn) Garib bir ilim ismidir. Ona vakıf olan, mesturat ve hafâyayı, gizlilikleri münkeşif bir halde göreceği gibi, esrar-ı İlâhiyyeye de ıttıla' kesbeder. Bu ilm-i şerifin hocası ve sultanı Fahr-i Kâinat Aleyhi Ekmelüttahiyyât vessalâvât Efendimiz Hz. leridir. Bu ilmin ehli ise, Enbiyâ-ı iz

ma'rez-i acaip ve garaip

• Acayip ve garipliklerin teşhir edildiği sergi, fuar.

ma'rifet

• Bilme, bir şeyi cüz'i vecihle bilmek.
• Hüner. Üstadlık. San'at.
• Tuhaflık, garib hareket.
• Vasıta, tavassut.
• İlim ve fenlerle tahsil olunan mâlumat. İrfan kazanmak.

mahr

• (Çoğulu: Mevâhır) Yarmak.
• Yükseltmek.
• Rüzgârın çıkardığı gürültü.

mahşer-i acaip ve garaip

• Şaşırtıcı ve garip şeylerin toplandığı yer.

mahve

• Kuzey rüzgârı.

mecnub

• Güney rüzgârı yetişen kişi.
• Akciğer zarı iltihabı olan kişi.

mehabb

• (Tekili: Mehebb) Rüzgârın estiği yerler.

mehebb

• (Çoğulu: Mehâbb) Rüzgârın estiği yer.

menba-ı garaip

• Gariplikler kaynağı.

mesih

• Mesh olunmuş. Başka bir şekle, hayvan kılığına girmiş.
• Şuurunu kaybedecek hale gelen. Sarhoş ve şuursuz.
• Acibe. Garibe.
• Güzelliği olmayan.
• Tuzsuz ve tatsız yemek.

mıgrefe

• (Çoğulu: Megârif) Kepçe.

mis'

• Şimal yeli, kuzey rüzgârı.

müstagreb

• (Garabet. den) Garip ve tuhaf görülmüş, şaşılmış.

müstagrib

• (Çoğulu: Müstagribîn) Gurbete gitmek isteyen.
• (Garabet. den) Şaşakalan, şaşıran, garibine giden.

müstagribane

• Garibine ve tuhafına giderek, şaşırarak. (Farsça)

müstagribin / müstagribîn

• (Tekili: Müstagrib) (Garabet. den) şaşakalanlar. Garibine gidenler, taaccüb edenler.

mustalah

• Istılahlı. Garib ve az kullanılır kelime ve terimlerle dolu olup pek anlaşılmayan.

nazar-ı istiğrab

• Garip ve hayretli bakış.

nazm-ı garib-i hikmet / nazm-ı garîb-i hikmet / نَظْمِ غَرِيبِ حِكْمَتْ

• Garib hikmetli sıralama.

nefha

• Koku. Rüzgârın hafif esişi. Azıcık koku.

nekre

• Belirsiz olan.
• Çıban ve yaradan çıkan kan ve irin.
• Garip ve gülünç fıkralar.
• Hoş sohbet ve hazır cevap kimse.
• Gr: Belirtilmemiş isim, neye delâlet ettiği belli olmayan (harf-i tarifsiz) isim.

nesem

• Soluk ruh, nefes. Rahatı mucib hâlet.
• Rüzgârın lâtif, hoş esmesi.

nesim-i nevbahar / nesim-i nevbahâr

• İlkbahar rüzgârı, tan yeli.

nesim-i seher / nesîm-i seher

• Seher rüzgârı, tan yeli, tatlı sabah rüzgârı.

nesim-i subh

• Sabah rüzgârı.

nesim-i subh-dem

• Sabah vakti esen rüzgâr, sabah rüzgârı.

nikabet / nikâbet

• Rüzgârın ters yönlerden esmesi.

nis'

• (Çoğulu: Ensu') Gizlemek.
• Gitmek.
• Sarkık olmak.
• Kuzey rüzgârı.

nüami / nüamî

• Güney rüzgârı.

orijinal

• Bir şeyin aslı. Tuhaf, garib hâli olan. (Fransızca)
• Değişik. (Fransızca)
• Nev'i şahsına mahsus, kendine mahsus. (Fransızca)
• Vasıf ve keyfiyetleri cihetinden benzerlerinden ayrı ve üstün. (Fransızca)
• Bir nümuneye göre olan. (Fransızca)

orsa

• Yelkenleri mümkün olduğu kadar rüzgârın estiği cihete yaklaştırarak seyretmek hâli.
• Geminin sol tarafı, iskele.

ravh

• Rahatlık. Rahmet ve kolaylık.
• Serin serin esen rüzgârın vücuda dokunmasiyle verdiği serinlik ve sefa.
• Koklamak.

revc

• (Revac) Geçmek.
• Rüzgârın karışık esmesiyle ne taraftan geldiği belli olmaması.

revgan

• Yağ. (Farsça)
• Hafif hafif esen rüzgârın verdiği serinlik, rahatlık. (Farsça)
• Üstü yağ gibi kayan parlak nesne. (Farsça)
• Parlak deri. (Farsça)

revh

• İç açıklığı. Rahat.
• Rahmet.
• Hafif esen rüzgârın verdiği tatlılık, canlılık.

rumuz-u şathiyat / rumûz-u şathiyât / رُمُوزُ شَطْحِيَاتْ

• Evliyanın bazı garib ve anlaşılmaz sözlerindeki ince işaretler.

saba-beraber

• Sabâ rüzgârı gibi lâtif ve hafif. (Farsça)

safal

• Alçaklık.
• Rüzgârın dokunduğu yer.

şagrabiyye

• (Çoğulu: Şegârib) Ayak bağlamak.

satih / satîh

• Bedeni kemiksiz etten ibaret olan hilkat garibesi bir kâhin, falcı.

şatir

• Irak, uzak, baid.
• Garip, yalnız, kimsesiz.

sehek

• Balık kokusu.
• Demir pası.
• Rüzgârın yerden savurduğu toprak.
• Bir şeyin pis pis kokması.

sihr

• Tabiat kuvvetleri, fizik, kimyâ ve biyoloji kânunları dışında gizli sebebler kullanarak, garip şeyleri yapmayı sağlayan iş, büyü.

sikr

• Rüzgârın eserken dinmesi.

sugra

• (Suğra) Daha küçük, pek küçük.
• Man: Hadd-i asgarın bulunduğu cümle. Birinci kaziyye. Küçük önerme.

sühnun

• Rüzgârın ve yağmurun evveli.

teezzüb

• Her yönden rüzgârın esmesi.

teri'

• Garip kişi.

tuhaf

• (Tekili: Tuhfe) Hediyeler.
• Münâsebetsiz hâl.
• Eğlenceli, gülünç.
• Garip iş veya şey.
• Hoşa giden ve az bulunur şeyler.

turfe-kar / turfe-kâr

• Garip şeylerle uğraşan. Şaşılacak şeyler yapan. (Farsça)

u'cube

• Taaccüb olunacak şey. Ucube. Pek acib ve garib olan.
• Hayret edilecek derecede olan isti'dad.

u'cube-i hilkat

• Yaratılıştan insanlara hayret verici olan. Şaşılacak, hayrete düşülecek hilkat garibesi.

ufk

• Kıyı, kenar.
• Rüzgârın estiği cihetler.
• Ufuk. Gökle yerin birleşmiş gibi göründüğü yer. Görüşümüzün nihayetindeki yerler.
• Mc: Görüş ve düşünüş derecesi.

uğrube

• Çok garip, tuhaf.

vak'a-i acibe

• Garip, hayrette bırakan.

velvele-i istiğrab

• Garip karşılayarak bağırma, hayret feryadı.

zenyan

• Men'etmek, engel olmak. Kabul etmemek, reddetmek.
• Evmek, acele etmek.
• Rüzgârın sert esmesi.