a'mal-i hasene / a'mâl-i hasene

• Güzel amel. Sevablı ve hayırlı ameller.

ab

• Su. (Farsça)
• Mc : Yağmur. (Farsça)
• Letâfet, güzellik. (Farsça)
• İtibar. (Farsça)
• Irz, nâmus. (Farsça)
• Vakar. (Farsça)
• Cilâ. (Farsça)
• Keskinlik. (Farsça)

ab'ab / ab'âb

• Uzun boylu kimse.
• Güzel huylu ve sabırlı adam.

ab-endam

• Güzellik. Güzel endam. (Farsça)

ab-ı hayat

• Kan. Ebedî hayata sebep olan hayat suyu (diye tâbir edilen) bu kelime, edebiyatta : "çok güzel ifâde, lâtif söz, parlaklık, letâfet" mânalarında geçer.
• Tas : Aşk-ı hakiki, aşk-ı ilâhi, ilm-i ledün, mârifetullah'tan kinayedir. Âb-ı Hızır, âb-ı hayvan, âb-ı beka gibi isimlerle de söyle

abb

• Işık, nur, ziya.
• Güzelleşme.

abkari / abkarî

• Mutlaka kusuru olmayan. Kâmil.
• Bir kavmin seyyid ve şerifi, efendisi. Beşer san'atı olmayan.
• Çok güzellik.
• Bir nevi döşek.

abv

• Yüzün güzel olması. Nizamlı oluş.

acaib-i masnuat

• Şaşırtıcı güzellikte olan san'at eserleri.

açalya

• yun. Fundagillerden, güzel çiçekli bir bitki ve çiçeği.

adab / âdâb

• Edebler, güzel huylar, iyi haller ve davranışlar; her konuda haddini bilip sınırı aşmamak. Müfredi (tekili) edeb'dir.

adat-ı hasene / âdât-ı hasene

• Güzel âdetler.

afet / âfet / آفت

• Belâ. Musibet. Büyük felâket. Dâhiye.
• Mc: Son derece güzel.

• Afet, bela, felaket. (Arapça)
• Güzel sevgili. (Arapça)

afet-i can / âfet-i cân / آفت جان

• Can belası.
• Güzel.

afet-i devran / âfet-i devrân / آفت دوران

• Güzel, dilber.

afif

• Temiz. Güzel. Nezih. İffetli ve namuslu olan. Haramdan sakınan.
• Müstakim.

afitab

• Güneş. (Farsça)
• Mc: Pek güzel. (Farsça)
• Çok güzel yüz. (Farsça)

afitabcemal / âfitâbcemâl / آفتاب جمال

• Güzel yüzlü, parlak yüzlü, yüzü güneş gibi parlayan, sevgili, maşuk. (Farsça - Arapça)

afitabi / afitâbî

• Güneşe âit.
• Güzelliğe dâir.

aftab

• Güneş. (Farsça)
• Pek güzel şahıs. (Farsça)
• Çok parlak çehre. (Farsça)

aftab-ru

• Güneş yüzlü, yüzü güneş gibi parlak (güzel). (Farsça)
• Sevimli, dilber. (Farsça)
• Güneşe karşı olan (yer). (Farsça)

afüvv

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Afvı çok olan, günâhlardan, hatâ ve kusurlardan dolayı cezâlandırmayan, günahları affedip amel defterinden silen.

ahir / âhir

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Mahlûkâtın (varlıkların) yok olmasından sonra, bâkî olan (varlığı devâm eden) yalnız kendisi kalan, hiç yok olmayan.

ahlak ilmi / ahlâk ilmi

• Kötü huylardan uzaklaşıp, güzel huylar edinme yollarını öğreten ilim.

ahlak-ı hamide / ahlâk-ı hamide / ahlâk-ı hamîde

• Beğenilen güzel ahlâk.

• Her türlü övgüye lâyık olan güzel ahlâk.

ahlak-ı hasene / ahlâk-ı hasene / اَخْلَاقِ حَسَنَه

• Güzel ahlâk.

• Güzel huylar. Dînin ve aklın beğendiği huylar.

• Güzel ahlâk.

ahlak-ı hasene-i islamiye / ahlâk-ı hasene-i islâmiye

• İslâmiyetten gelen güzel ahlâk.

ahsen / احسن / احش / اَحْسَنْ

• En güzel. Çok güzel.

• En güzel.

• "Husn"den. En güzel, pek güzel, daha güzel.

• En güzel.

• En güzel. (Arapça)

• En güzel.

• En güzel.

ahsen-i mahluk / ahsen-i mahlûk

• Yaratılmışların en güzeli, yaratılışı en kıvamda olan.

ahsen-i mahlukat / ahsen-i mahlûkat

• Yaratıkların en güzeli.

• Yaratıkların en güzeli.

ahsen-i suret

• En güzel şekil.

ahsen-i takvim / ahsen-i takvîm / اَحْسَنِ تَقْوِيمْ

• İnsanın en güzel bir şekilde ve tam kıvamında yaratılmış olması.

• En güzel kıvama koyma.
• Cenab-ı Hakkın her şeyi kendisine lâyık en güzel kıvam, sıfat ve surette yaratması. İnsanın en yüksek ve câmi isti'dâd ve kabiliyetlerde ve en güzel surette yaratıldığı.

• En güzel boy ve sûret. Bedenen ve rûhen en güzel olan.

• En güzel ve en iyi kıvamda en güzel biçimde.

• En güzel kıvam, biçim verme.

ahsen-i takvim sureti / ahsen-i takvim sûreti

• Yaratılışın tam kıvamı ve en güzel şekli.

ahsen-ül gayat / ahsen-ül gayât

• Gayelerin en güzeli, en iyisi.

ahsen-ül halıkin / ahsen-ül hâlıkîn

• Hâlıkıyyet mertebelerinin en güzel ve en münteha mertebesinde olan bir Hâlık-ı Zülcelal. Her şeyi herşeyle münasebetine lâyık bir tarzda güzel yaratan Hâlık. (C.C.)

ahsen-ül kasas

• İbret verici vakıaların en güzel şekilde nakledilişi. Kıssaların en güzeli.
• Sure-i Yusuf (A.S.).

ahseniyet

• Güzellik.

• En güzel olma.

ahsenü'l-halıkin / ahsenü'l-hâlıkîn

• Herşeyi en güzel bir tarzda ve şekilde yaratan Allah.

ahsenü'l-kasas

• Kur'ân'daki kıssaların en hoş ve güzel olanı.

• Kıssaların, hikâyelerin en güzeli.
• Yusuf Sûresi.

ahu

• Ceylân. (Farsça)
• Gözleri çok güzel olan. Çok güzel göz. (Farsça)
• Gazâl. (Farsça)
• Mc: Dilber. Mahbub. (Farsça)

ahver

• Akıllı.
• İri gözlü güzel.
• Müşteri yıldızı. (Jüpiter)
• Beyaz yüzlü, güzel gözlü adam.

akre'

• Çok lâtif ve pek güzel Kur'an okuyan.

akset

• Ahsen, en güzel.

aktar

• (Tekili: Kutr) Kuturlar. Çaplar. Dâirenin merkezinden geçen doğru hatlar.
• Her taraf.
• Güzel kokulu yağlar vesaire satan adam. Güzel kokular tâciri.
• Ecza, ilâç satan adam.
• Mahalle aralarında bazı baharatla iğne, iplik vesaire satan satıcı.

alaka / alâka

• İlişik, rabıta, merbutiyet.
• Gönül bağlama, sevgi, münasebet, taalluk, irtibat, mâlikiyet. Tasarruf. Müdâhale hakkı. Hisse.
• Edb: Bir kelimenin hakiki mânâsından mecâzi mânâsına nakledilmesinin sebebidir. (Temiz ahlâklı, güzel huylu kimselere melek denildiği gibi.)

alim / alîm

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Devâmlı ve eksiksiz bilen.

aliyy

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Yüce olan. Mahlûkâtın (yaratılmışların) akıl, ilim (bilgi) ve anlayışlarının erişemediği yücelikte olan.

amede-gu / âmede-gû

• Hazırcevap. Düşünmeden hemen güzel söz söyleyen kimse. (Farsça)

amel-i salih / amel-i sâlih

• Dince makbul olan iyi, güzel ve faydalı iş.

amelisalih / amelisâlih

• Dine uygun iyi amel, güzel iş.

an / ân

• Uzağı gösteren işâret ismi. Şu. Bu. O. (Farsça)
• Güzellik câzibesi. Melâhat. Güzellik. (Farsça)
• Cemi edâtı. Kelimenin sonuna getirilerek cemi' yapılır. Meselâ: Âlimân: Âlimler. Anân: Onlar. Merdân: Adamlar. İnsanlar. Zenân: Kadınlar.Kelimenin sonuna getirilerek sıfat edatı yapılır: Ters: Korku. (Farsça)

anak

• En zarif, en yakışıklı, en güzel.
• Çok ferah, çok sürurlu.

anber

• Güzel koku. Adabalığı ve kaşalot denilen büyük balıkların barsaklarında teşekkül eden güzel kokulu madde.
• Derisinden kalkan yapılan bir balık.

• Güzel kokulu bir madde.

anber-bar

• Güzel kokulu. Anber kokulu. (Farsça)

anber-nisar

• Güzel koku yayan. Anber kokulu. (Farsça)

anber-sirişt

• Anber gibi güzel kokulu. (Farsça)

anber-ter

• Güzellerin zülüfleri ve benleri. (Farsça)
• Mc: Geceleyin. (Farsça)

anberin / anberîn

• Güzel kokulu. Anber kokulu.

anik

• İnce, zarif, güzel. Acaib.

ank

• Kapı, bâb.
• Güzel, hoş, gökçek olmak.

ar'ar

• Dikenli ardıç ağacı, dağ selvisi.
• Mc: Güzelin boyu bosu.

arab

• Güzel. Nûh aleyhisselâmın Sâm adlı oğlunun soyundan gelenler.

aram-ı can / ârâm-ı cân

• Gönül rahatı.
• Sevgili, sevilen güzel.

aram-ı dil / ârâm-ı dil

• Sevgili, sevilen güzel.
• Gönül rahatı.

arf

• Güzel koku.
• Yüksek yer.
• Atın yelesi.
• Horozun ibiği.

arun

• İyi vasıflarla meşhur olmuş, güzel huylular. (Farsça)

arz-ı cemal / arz-ı cemâl

• Güzelliğini göstermek. Arz-ı didar da denir. (Farsça)

arz-ı didar / arz-ı dîdâr

• Kendini gösterme, güzelliğini gösterme.

asalet / asâlet

• Soy temizliği, köklülük.
• Güzel huy.

asar-ı celile ve cemile / âsâr-ı celile ve cemile

• Güzel ve kıymetli eserler.

aşk-ı mecazi / aşk-ı mecazî

• Gerçek sevgiliye değil, geçici ve sınırlı bir güzelliğe karşı duyulan sevgi.

atal

• (C. A'tâl) Vücudun örtüsüz yeri, bilhassa ense.
• Bir kişinin güzelliği.
• Vücudun tamamı.
• Boyuna asılan gerdanlığı kaybetmek.

ater

• Arap kadınlarının misk ve başka güzel şeylerle yoğurup, boyunlarına taktıkları gerdanlık.

ateş-dil

• Sözü dokunaklı olan. (Farsça)
• Her gördüğü güzeli seven. (Farsça)
• Pek zeki adam. (Farsça)

atır

• (Itr. dan) Güzel kokulu, ıtırlı.
• Kokuları seven kimse.

attar

• (Itr. dan) Güzel koku veya iğne iplik gibi şeyler satan.

• Itriyat dükkanı, güzel koku satan adam.

atyeb

• Pek güzel. Daha güzel.

atyeb-i me'külat / atyeb-i me'külât

• Yiyeceklerin en güzeli. En güzel yiyecekler.

avarif

• Mârifetler.
• Arifler. İşten anlar olanlar.
• Güzel ahlâk.

avijgan

• Mahremler, yakınlar. (Farsça)
• Güzeller, gençler. (Farsça)

ayet-i hasbiye / âyet-i hasbiye

• "Allah bize yeter; O ne güzel Vekîl'dir" mânâsındaki "Hasbünallâhü ve ni'me'l-Vekîl" âyet-i kerimesi; Âl-i İmrân Sûresinin 173. âyeti.

ayet-i hasbiye-i nuriye / âyet-i hasbiye-i nuriye

• "Allah bize yeter; O ne güzel vekildir" anlamında Âl-i İmrân Sûresinin 173. âyeti.

ayet-i nuriye-i hasbiye / âyet-i nuriye-i hasbiye

• "Hasbünallahu ve ni'me'l-vekîl (Allah bize yeter, O ne güzel vekildir.)" âyetinin mertebeleri, nurları.

ayine-i ahmediye / âyine-i ahmediye

• Hz Muhammed'in (a.s.m.) Allah'ın bütün güzelliklerini yansıtan bir ayna olması.

ayine-i cemal / âyine-i cemâl

• Güzelliği yansıtan ayna.

ayine-i cemal-i zat-ı ehadiye / âyine-i cemâl-i zât-ı ehadiye

• Herbir varlıkta birliğiyle tecellî eden zâtın güzelliğini gösteren ayna.

ayine-i müştak / âyine-i müştâk

• Allah'ın güzel isimlerini bir ayna gibi üzerinde aksettiren ve Onun sonsuz güzelliğine düşkün olan insan.

ayna

• (Çoğulu: În) Gözü güzel ve iri olan.

azbi / azbî

• Güzel ahlâklı.

azim / azîm

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Büyüklüğüne, beşer (insan) aklının ve hiçbir mahlûkun (yaratılmışın) düşüncesinin erişemediği, hakîkatini kimsenin bilemediği zât. Allahü teâlânın büyüklüğü bildiğimiz gördüğümüz şeylerdeki büy üklük ve küçüklük gibi değildir. Bu bizim bilgimi

azin / âzîn

• Kaide, kanun. (Farsça)
• Süs, zinet, güzellik. (Farsça)
• Yoğurttan yağ çıkarmak için hususi olarak yapılmış yayık. (Farsça)

aziz / azîz

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Her zaman izzet ve şeref sâhibi. Gâlib, benzeri olmayan, büyük ve küçük her şeyin O'na şiddetle ihtiyâcı olan.
• Kıymetli, şerefli, üstün.

azze cemalühü / azze cemâlühü

• Allah'ın sonsuz cemâli, güzelliği herşeyi kuşatmıştır.

bad-herze

• Büyü, sihirbazlık. (Farsça)
• Letâfet, güzellik. (Farsça)

baha / bahâ

• Güzellik. Zariflik.
• Zinet.
• İzzet.
• Bir şeye alışıp ünsiyet etmek.

bahar

• Güzellik.
• Güzel.
• Papatya.
• Ölçek.
• Put, sanem.
• Atılmış pamuk.
• Tarçın, karanfil ve karabiber gibi güzel kokulu ve ısıtıcı tohumlar ki, bazı yiyecek ve içeceklere de karıştırılır.
• Sığır gözü.
• İyi kokulu bir sarı çiçek.

bahir / bâhir

• Aşikâr. Açık. Belirli. Apaçık.
• Güzel.
• Meşhur, namdar.
• Galip.

• Yalancı, ahmak.
• Ekin sulayıcı, sulayan.
• Belli, açık.
• Işıklı, parlak, güzel.

bahteri / bahterî

• Salına salına yürüyen, yürüyüşü güzel olan adam.
• Mağrur, kibirli. Kendini beğenmiş.

bahur / bahûr

• Sıcakta yerden yükselen buhar.
• Tütsü. Yakılarak güzel kokular elde edilen ot ve sâir şey.

bais / bâis

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Öldükten sonra, kabirlerinde çürümüş ve dağılmış olan cesedleri diriltip mahşere, (arasât meydanına) sevkeden, gönderen.

baki / bâkî

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Devamlı, ebedî, sonsuz. Varlığının sonu olmayan.

bani-i zülcemal / bâni-i zülcemâl

• Sonsuz güzellik sahibi, herşeyin yapıcısı olan Allah.

bari / bârî

• Düzgün ve güzel yaratan Allah.

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Yaradan, yoktan var eden. Yarattıklarını farklı şekiller ve özelliklerle birbirinden ayıran.

bari'

• Bir kalıptan döker gibi, düzgün, tertipli ve güzel yaratan. Aza ve cihâzatları birbirine mütenasip ve kâinattaki umumî nizama ve gayelere uygun ve münasebettar olarak halkeden Cenâb-ı Hak (C.C.)

başıbozuk

• Bir harp çıktığında orduya süvari veya piyade olarak katılan gönüllü asker. Başıbozuk tâbiri, gelişigüzel ve intizamsız idare tarzına da alem olmuştur. Bir zamanlar bu tâbir, asker olmayan siviller için de kullanılmıştır. (Türkçe)

basil

• Kahraman, cesur, yiğit kimse.
• Fena, sert, kırıcı, kötü söz.
• Haram olan şey.
• Güzel olmayan, çirkin kimse.

basir / basîr

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Gizli ve açık her şeyi hakkıyle görücü.

basit / bâsit

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Kullarından bâzısına rızkı az, bâzısına çok veren, sadakaları kabûl edip sevâb veren. Bâzısının rûhunu kabzeden (alan) bâzısının ömrünü uzatan, bâzısının kalbini daraltıp hayırlara (iyiliklere) rağbetsiz, bâzısınınkini ise geniş yapıp, hayırla

batın / bâtın

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). His (duyu) organları ile hissedilemiyen, hayâl gücü ile hayâl edilemiyen, akıl ile anlaşılamayan.
• Kalb ve rûh, iç âlem, gönül.

beda'-beda'at / bedâ'-beda'at

• Güzellik, yenilik, bediilik.

bedaat / bedâat

• Benzersizlik, eşsiz güzellik, orijinallik.

• Güzellik, yenilik, özgünlük.

bedaat-i harika / bedâat-i harika

• Harika, olağanüstü güzellik.

bedayi / bedâyi / bedâyî

• Eşi benzeri olmayan güzellikler.

• Görülmedik güzellikte şeyler.

bedayi' / bedâyi' / بدایع

• İcat edilmiş güzel şeyler. Sanat eserleri.

• Yeni ve güzel şeyler. (Arapça)

bedi / bedî

• Eşsiz derecede güzel, benzersiz.

• Benzersiz güzel, üstün, özgün.

bedi' / bedî' / بدیع

• (Bedia) Eşi, benzeri olmayan. Hayret verici güzellikte olan.
• Garib. Acib.
• Benzeri olmayan şeyleri vücuda getiren. Kimseye benzemeyen. İcad edici olan.
• Hâlık ve Hallak-ı Cihan olan.
• Beğenilen.
• Yeni bulunmuş ve görülmedik tarzda olan.
• Edb: Sözün

• Eşsiz güzel, benzersiz.

• Allahü teâlânın esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Daha önce benzeri olmayan, görülmemiş, işitilmemiş, bilinmeyen şeyleri yoktan var eden, yaratan.

• Güzel, yepyeni. (Arapça)

bedi-i pür-maani / bedi-i pür-maânî

• Çok mânâları bulunup bedi' olan. Çok mânaların bedi' ve güzel oluşu.

bedi-ül beyan

• İfadesi ve beyanı görülmedik güzellik ve gariplikte olan.

bedia / bedîa

• Yaratma.
• Estetik değeri yüksek, sanat eseri, eşine az rastlanan güzel.

• Nâdide ve güzel, yeni icad edilmiş şey. Beğenilen ve takdir edilen çok yeni şey.

• Eşsiz, benzersiz güzellik, beğenilen ve çok takdir edilen güzel şey.

• Benzersiz güzel olan.

bedihe

• Birdenbire ve düşünmeden söylenilen güzel söz. Hazırcevaplık.
• Başlangıç.

bedihe-gu / bedihe-gû

• Güzel ve hoş söz söyleyen. Tatlı söz söylemeye alışık olan kimse. (Farsça)

bedii / bediî / bedîî

• Güzel, beğenilen, sanatlı söz.

• Bedi' ve güzel olan. Ebedî ve güzel olan. İlahî ve güzel eserlere müteallik bulunan.

• Eşsiz güzellikte olan.

bediiyat / bedîiyat

• Güzelliklerle dolu olan.

bediiyyat / bediiyyât

• Eşsiz güzellikler.

bediü'l-beyan / bedîü'l-beyan

• İfade ve beyanda eşsiz güzellik sahibi.

bediülbeyan / bedîülbeyân

• Beyanındaki görülmedik güzellik.

• Görülmedik derecedeki güzel söz.

bediülcemal / bedîülcemâl

• Eşsiz güzellik.

bediüzzaman

• Zamanın, çağın eşsiz güzelliği.

begonya

• Etli ve güzel renkli yaprakları olan bir süs bitkisi. (Fransızca)

beha-baha

• Güzellik, süs, pırıltı.
• Kıymet, değer, bedel.

behacet

• Güzellik. Güzel yüzlü olma.

behaya / behâyâ

• Güzel, parlak, lâtif şeyler; hediyeler.

behc

• Her zaman neşeli olma. Birisini şâd ve mesrur etme, sevindirme.
• Güzellik, hüsn.

behcet

• Sevinç. Güleryüzlülük. Güzellik, şirinlik.

• Güleryüzlülük, şenlik, güzellik.

behçet

• Güzellik, güleryüzlülük, sevinç.

behcet / بهجت

• Sevinç. (Arapça)
• Güzellik. (Arapça)

behic / behîc

• Güleryüzlü. Güzel. Şen. Şâduman olan.

• Güleryüzlü, şen, güzel.

behice

• Şen, güzel. Güler yüzlü kadın.

behiye

• Güzel.

• Güzel, zarif, parlak hediye.

• Güzel.

behiyye / بهيه

• Güzel. (Arapça)

behken

• Nârin güzel ve gösterişli vücudu olan kimse.

behramen

• Bir çeşit kırmızı yakut. (Farsça)
• Kadınların kullandıkları allık. (Farsça)
• İpekten dokunan güzel bir kumaş. (Farsça)
• Kırmızı gül, asfur çiçeği. (Farsça)

behreme

• Saç ve sakalın kınayla boyanması.
• Çiçeğin göz alıcı ve câzib olan güzellik ve parlaklığı.
• Hindlilerin ibadeti.

belag / belâg

• Eriştirme, yetiştirme.
• Maksada uyan güzel ifâde. Kâfi gelme, kifâyet.

belagat / belâgat / بلاغت

• Hitâbettiği kimselere göre uygun, tam yerinde, düzgün ve hakikatlı güzel söz söyleme san'atı. Muktezâ-yı hâle mutâbık söz söylemek.
• Belâgat, hem düzgün, hem yerinde söz söylemeyi öğreten ilmin de adı olur. Ve maani, beyan, bedi' diye üç kısma ayrılır. Bu gün Edebiyat denilen bilgiye,

• Sözün güzel ve yerinde söylenmesi, bunu öğreten ilim.

• Güzel söz öyleme sanatı.

belagat ü fesahat

• Tam yerinde açık ve güzel söz söyleme.

belağat-i harikulade / belâğat-i harikulâde

• Olağanüstü söyleyiş güzelliği.

belagat-ı kur'aniye / belâgat-ı kur'âniye

• Kur'ân belâğatı, Kur'ân'ın güzel ve yerli yerinde ve muhatabın hâline uygun anlatımı.

belde-i tayyibe

• Güzel ve hoş belde. Medine-i Münevvere.

beliğ / belîğ

• Açık, düzgün söz söyleyen.
• Güzel, sanatlı söz. Belâ-gatli.

• Edb: Belâgatli kimse. Meramını tamamen, noksansız ve güzel sözlerle anlatmağa muktedir olan.
• Kâfi derecede olan. Yeter olan.

• Belagâtçi; belâğat ilminin inceliklerini bilen, maksadını noksansız ve güzel sözlerle anlatabilen kimse.

beligane / beligâne

• Beliğ bir şekilde, noksansız ve güzel bir şekilde.

benefşe

• Menekşe denilen güzel kokulu, küçük çiçek. (Farsça)
• Mor. (Farsça)

benne

• (Çoğulu: Binân) Güzel, hoş koku.

bera'at-ı istihlal / bera'ât-ı istihlâl

• Söze güzel ve etkili başlangıç.

beraat / berâat

• Temizlik, arılık.
• Olgunluk, güzellik.

• Haşmet, metanet. İlim ve şecaatta, güzel vasıflarda emsâlinden üstünlük. Hüsn ve cemâlde tam olmak,emsâlinden üstün olmak.

• Güzellik, parlaklık, üstünlük.

beraat-i istihlal / beraat-i istihlâl

• Güzel başlangıç, iyi alâmet.

beraat-ül istihlal / berâat-ül istihlâl

• Bir eserin içindekilerini güzel bir başlangıçla baş tarafında anlatmak. İyi bir alâmet. Güzel bir başlangıç.
• Bir ibarede müradif ve mukni birkaç kelime bulunması, hüsn ve insicamdaki ibarenin vech-i mergub üzere te'lif ve terkibi.
• Maaş, rütbe, nişan için hükümetçe bildirilen

beraatü'l-istihlal / beraatü'l-istihlâl

• Güzel bir alâmet, başlangıç.

beraatülistihlal / berâatülistihlâl

• Güzel bir başlangıç.

berahin-i latife-i akliye / berâhin-i lâtife-i akliye

• Akla dayalı ince, güzel deliller.

berehrehe

• Güzel, nâzik kadın.

berfend

• Asker, nefer, er. (Farsça)
• Güzel ve hoş söz. (Farsça)
• Derin yer. (Farsça)

bergamot

• Turunçgillerden bir ağaç ve bu ağacın meyvesi. Meyvenin kabuğundan güzel kokulu bir esans da çıkarılır.

beria

• Akılda güzellik, zekâda ve kıyasette emsalinden üstün olan.

berk-i hüsn

• Güzelliğin parıltısı.

berr

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). İhsân eden, iyilik eden, yâni her iyilik kendisinden olan, îmân edip, iyi ameller yapmayı nasîb edip, bunlara karşılık âhirette sevâb ve dünyâda sıhhat, kuvvet, mal, makam, evlâd ve yardımcı lar veren.
• Îtikâdı doğru, amelleri i

berzah-ı esma / berzah-ı esmâ

• Allah'ın güzel isimlerinin tecellîsindeki ara bölgeler, isimler arasındaki mânâlar.

beşare

• (Çoğulu: Beşâir) Hüsn, güzellik, cemâl.

beşenc

• Yüz güzelliği, parlaklığı. (Farsça)

bevz

• Devamlı oturuş. Daimi oturma.
• Çillerin kaybolmasından sonra yüzün güzelleşmesi.

beyt-ül gazel

• Edb: Gazelin en güzel olan beyti.

beyt-ül kasid

• Edb: Kasidenin seçilmiş en güzel beyti.

beyza'

• (Çoğulu: Biyâz) Kasaba, köy.
• Güzel yüzlü kadın. (Müz: Ebyaz)

beyzat-ül hıdr

• Kapalı, örtülü güzel kadın.

bid'at-ı hasene

• Resûlullah'ın ve dört halîfesinin zamanlarında bulunmayıp da, dinde sonradan meydana çıkan ve bir sünnetin unutulmasına sebeb olmayan minâre, medrese, mektep yapmak, İslâmî ve faydalı kitaplar yazmak gibi güzel şeyler.

• Beğenilebilir, güzel yenilikler.

bih-güzin

• Sarraf. (Farsça)
• Bir şeyin en güzelini seçen. (Farsça)

bilal-i habeşi / bilal-i habeşî

• Resûl-i Ekrem'in (A.S.M.) müezzini idi. Sesi çok güzeldi. Ezan okurken çokları ağlardı. Kölelikten Hz. Ebu Bekir-i Sıddîk (R.A.) satın alıp azâd etmişti. Her gazada hazır bulunmuştu. (Hi: 20) de dâr-ı bekaya göçtü. (R.A.)

birr

• İyilik, güzellik, hayır, anaya babaya itaat.
• Dininde ibadetinde kuvvetli olan.
• Bağışta bulunma.

bişir

• Talâkat, güzel yüzlülük.

bostan-ı huda / bostan-ı hudâ

• Huda'nın, Allah'ın bostanı meâlinde olup, İlâhî güzellikleri ve tecelli-i İlâhînin aksettiği yer mânâsında kullanılır. "Vahidiyet mertebesi" diye de söylenmiştir. (Farsça)

bühlul

• Güzel yüzlü.

bülbül

• (Çoğulu: Belâbil) Andelib. Güzel öten bir nevi kuş.

bülega / bülegâ

• Belegat sahipleri, düzgün ve güzel konuşanlar, beliğ olanlar.

• Adamına göre güzel söz söyleyenler.

butha

• İyi huy, güzel haslet. Müsbet alışkanlık.

buya / bûya

• Güzel kokulu.

cadu

• Büyücü, cadı. (Farsça)
• Hortlak, gulyabani. (Farsça)
• Acuze, çirkin kocakarı. (Farsça)
• Çok güzel söz. (Farsça)

çak

• İyi, güzel, sıhhatli, şişman. (Farsça)

çala

• İsimlerden önce kullanılarak, devam ve şiddetli ve pervasız kullanılmasını bildirir. Meselâ: Çalakalem: Çabuk ve gelişigüzel ve ilmi olmayan yazı yazmak.

cami

• İslâm mâbedi. İbadet yeri olan bina.
• Cem'edici, toplayıcı, içine alan.
• Cem'etmiş, toplamış bulunan, hâvi ve muhit olan.
• Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtu Vesselâm bütün evvel ve âhir güzel isim ve ahlâkı kendisinde cem'ettiğinden dolayı ona verilen bir isimdir.
• Ehl-

cami-ül mehasin

• Güzel vasıfları huyları kendinde toplamış bulunan.

can-sitan

• Can çıkarıcı, ruh alıcı. İnsana bela olan. Güzel. (Farsça)

canan

• Sevgili, güzel, sâhib-i cemâl. (Farsça)
• Canlar, ruhlar. (Farsça)

çavele

• Güzel renkli bir cins gül. (Farsça)
• Eğri büğrü, yamuk. (Farsça)

cazibe-i faniye / câzibe-i fâniye

• Geçici güzellik, fânî güzellik.

cazibe-i mutlaka / câzibe-i mutlaka

• Mutlak çekici kuvvet.
• Yegane çekici kuvvet.
• Geçici güzelliğin zıddı olan ebedî güzellik.

cebbar / cebbâr

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Kullarının hallerini ıslâh edip tövbeye götüren, dilediğini yaptırmaya gücü yeten.
• Kibirli, zorba, gaddâr.

cehir

• (Cehr. den) (Çoğulu: Cüherâ) Yüksek sesle, bağırarak ve açık olarak söylenen.
• Güzel, dikkate değer.

celevat-ı cemaliye / celevât-ı cemâliye

• Allah'ın güzel isimlerinin varlıklar üzerindeki görünümleri, akisleri.

celil / celîl

• Celâl sâhibi mânâsına Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden).

celil-i cemil / celîl-i cemîl

• Sonsuz güzellik, haşmet ve yücelik sahibi olan Allah.

celil-i zülcemal / celîl-i zülcemâl

• Sınırsız güzelliğiyle beraber, sonsuz yücelik ve heybet sahibi olan Allah.

cemal / cemâl / جمال / جَمَالْ

• Yüz güzelliği. Fertteki güzellik.
• Cenâb-ı Hakk'ın lütuf ve ihsânı ile tecellisi.
• Hak ile söylenen doğru söz.
• Hüsün.

• Güzellik.

• Güzellik.
• Allahü teâlânın lütuf ve rızâ sıfatı.
• Zât, yüz.
• Çirkinliği gidermek, vakar sâhibi olmak ve şükr etmek için nîmeti göstermek. Çirkinliğe, başkalarının iğrenmelerine, hakâret etmelerine sebeb olacak şeyleri yapmamak, bunları gidermek.

• Allah'ın lütf ve ihsan sıfatıyla tecellisi.
• Yüz güzelliği.

• Güzellik.

• Yüz güzelliği. (Arapça)

• Güzellik.

cemal sahibi / cemâl sahibi

• Sonsuz derecede güzellik sahibi, Allah.

cemal ve kemal sahibi / cemâl ve kemâl sahibi

• Sonsuz güzellik ve kemâl sahibi olan Allah.

cemal ve kemal-i manevi / cemâl ve kemâl-i mânevî

• Mânevî güzellik ve mükemmellik.

cemal ve kemal-i zati / cemâl ve kemâl-i zâtî

• Zâtında bulunan güzellik ve mükemmellik.

cemal-i adalet / cemâl-i adalet

• Adalet güzelliği.

cemal-i ba-kemal-i rabbaniye / cemâl-i bâ-kemâl-i rabbaniye

• Her bir varlığın her türlü ihtiyacını karşılayan Allah'ın mükemmel güzelliği.

cemal-i baki / cemâl-i bâkî

• Kalıcı ve devamlı güzellik.

cemal-i bi-misal / cemal-i bî-misal

• Misâli, benzeri olmayan güzellik.

cemal-i bimisal / cemâl-i bîmisâl

• Benzersiz güzellik.

cemal-i esma / cemâl-i esmâ

• Allah'ın isimlerinin güzelliği.

cemal-i ezeli / cemâl-i ezelî

• Ezelî ve sonsuz güzellik sahibi olan Allah.

cemal-i hak / cemâl-i hak

• Allah'ın güzelliği ki, müminler cennette onu temaşa edeceklerdir.

cemal-i hazin / cemâl-i hazîn

• Şirin güzellik.

cemal-i i'caz / cemâl-i i'câz

• Mu'cizenin güzelliği.

cemal-i islam / cemâl-i islâm

• İslâmın güzelliği.

cemal-i kemal / cemâl-i kemâl / جَمَالِ كَمَالْ

• Mükemmellikteki güzellik.

• Mükemmelliğin güzelliği.

cemal-i kudsi / cemâl-i kudsî

• Cenâb-ı Allah'ın her türlü kusur ve eksiklikten münezzeh güzelliği.

cemal-i layezali / cemâl-i lâyezâlî

• Son bulmayan güzellik.

cemal-i manevi / cemâl-i mânevî

• Mânevî güzellik.

cemal-i masnuat / cemâl-i masnuat

• Allah'ın yaratıklarındaki sanatkârane, mükemmel, kusursuz güzellikler.

cemal-i mücella / cemâl-i mücellâ

• Parlak ve ışıltılı güzellik.

cemal-i mücerred / cemâl-i mücerred

• Cismânî olmayan, yalın, soyut güzellik.

cemal-i mukaddes / cemâl-i mukaddes

• Kutsal ve kusursuz güzellik.

cemal-i münezzeh / cemâl-i münezzeh

• Kusur ve çirkinlikten uzak güzellik.

cemal-i mutlak / cemâl-i mutlak / جَمَالِ مُطْلَقْ

• Sınırsız güzellik.

• Nihâyetsiz güzellik.

cemal-i nakş / cemâl-i nakş

• Nakşın güzelliği.

cemal-i rahimiyet / cemâl-i rahîmiyet

• Allah'ın sonsuz merhamet ediciliğindeki benzersiz güzellik.

cemal-i rahmet / cemâl-i rahmet / جَمَالِ رَحْمَتْ

• Rahmetin güzelliği.

• Rahmetin güzelliği.

cemal-i rububiyet / cemâl-i rububiyet

• Allah'ın herbir varlığa yaratılış gayelerine ulaşmaları için muhtaç olduğu şeyleri vermesinin, onları terbiye edip idaresi ve egemenliği altında bulundurmasının güzelliği.

cemal-i san'at / cemâl-i san'at

• Allah'ın san'atının güzelliği.

cemal-i şefkat / cemâl-i şefkat

• Şefkat güzelliği.

cemal-i sermedi / cemâl-i sermedî

• Sürekli devam eden güzellik.

cemal-i şuaat / cemâl-i şuaât

• Parıltıların güzelliği.

cemal-i suret / cemâl-i suret / cemâl-i sûret / جَمَالِ صُورَتْ

• Görünüş güzelliği.

• Yüz güzelliği, dış güzellik.

• Dış görünüş, sîmâ güzelliği.

cemal-i vahdet / cemâl-i vahdet

• Birliğin güzelliği, Cenâb-ı Allah'ın eşi, benzeri ve ortağı olmamasının güzelliği.

cemal-i zat / cemâl-i zât

• Allah'ın Zâtının güzelliği.

cemal-i zati / cemâl-i zâtî

• Zâtî güzellik; kendinde ve özünde bulunan güzellik.

cemal-i zatiye / cemâl-i zâtiye

• Zâtî güzellik; bizzat kendinde taşıdığı güzellik.

cemali / cemâlî / جَمَال۪ي

• Güzellikle ilgili.

• Güzelliğe âit.

cemalli / cemâllî

• Güzel.

cemalperest / cemâlperest

• Güzelliğe düşkün.

• Güzelliğe düşkün.

cemalperestlik / cemâlperestlik

• Güzelliğe düşkünlük.

cemalperverane / cemâlperverâne

• Güzelliğe sahip olarak.

• Güzelliği severcesine.

cemalullah / cemâlullah

• Allah'ın cemâlı, Allah'ın güzelliği.
• Allah'ın lütfu ihsaniyle tecellisi.

cemil / cemîl / جميل / جَم۪يلْ

• Güzel.
• Cenab-ı Hakk'ın isimlerinden biri.

• Sonsuz güzel olan ve bütün güzelliklerin sahibi bulunan Allah.

• Güzel.

• Bütün güzelliklerin kaynağı ve sonsuz güzellik sahibi Allah.

• Güzel. (Arapça)
• Yüzü güzel. (Arapça)

• Güzel.

cemil-i ale-l ıtlak

• (Cemil-i alelıtlak) Her cihetle çok güzel ve mükemmel.

cemil-i alel'ıtlak / cemîl-i alel'ıtlak

• Sonsuz ve kusursuz güzellik sahibi olan Allah.

cemil-i baki / cemîl-i bâkî

• Sınırsız güzellik sahibi ve varlığı devamlı ve sonsuz olan Allah.

cemil-i bimisal / cemîl-i bîmisâl

• Benzersiz güzellik sahibi Allah.

cemil-i lemyezel / cemîl-i lemyezel

• Varlığı sürekli, güzelliği sonsuz olan Allah.

cemil-i mutlak / cemîl-i mutlak

• Sınırsız güzellik sahibi olan Allah.

cemil-i zülcelal / cemîl-i zülcelâl / جَم۪يلِ ذُوالْجَلَالْ

• Heybeti ve yüceliği sınırsız, güzelliği sonsuz olan Allah.

• Nihâyetsiz güzellik ve haşmet sâhibi olan (Allah).

cemil-i zülkemal / cemîl-i zülkemâl

• Sonsuz güzellik ve kemâl sahibi Allah.

cemilane / cemîlâne

• Çok güzel bir şekilde.

• Güzelce.

cemile / cemîle

• Çok güzel.

• Güzel olan.

cemilekar / cemilekâr

• İyilik sever, güzel ahlâk ve huy sâhibi olan. (Farsça)

cennet

• İnananların dünyadaki güzel amellerine mükafaten sonsuza kadar kalacakları güzellikler âlemi.

çeşm-i hoş-nigah / çeşm-i hoş-nigâh

• Güzel bakışlı göz.

cevabü'l-ahmaki's-sükut / cevâbü'l-ahmaki's-sükût

• Ahmaklara verilecek en güzel cevap susmaktır.

cevdet

• İyilik. Güzellik. Kusursuzluk.
• Bir kimsenin, başkasının işini güzelce ve kusursuz olarak yapması.
• Cömertlik.
• Susuz olma.

ceyyid / جيد

• İyi, güzel, hoş. Saf.

• İyi, güzel, hoş.

• İyi, güzel. (Arapça)

cezalet / cezâlet

• Rekâketsiz ifade.
• Güzellik.
• Müdebbirlik, akıllılık.
• Azim, büyük.
• Edb: Kelimeler, ince veya sert söylenişlerine göre; elfâz-ı cezle veya elfâz-ı rakika diye ikiye ayrılır. Elfâz-ı cezle: Söylenişte tatlılığı bulunan veya heybet, ululuk, çarpışma, korkutma, yıld

• Sözde kelimelerin düzgün dizilişinden doğan güzellik.

cezalet-i beyan / cezâlet-i beyan

• Anlatım ve ifadedeki güçlülük, güzellik.

cezalet-i beyaniye / cezâlet-i beyaniye

• Akıcı ve güçlü ifade, güzel anlatım.

cezalet-i harika

• Hayranlık verici düzgün ifade, güzel anlatım.

cezalet-i nazm

• Dizilişindeki güzellik ve güçlülük.

cezalet-i nazmiye

• Kur'ân'ın nazmındaki güzellik, üstünlük ve akıcılık.

cezl

• Kalın odun. Tomruk.
• Sağlam. Metin.
• Güzel ve muhkem fikir.
• Rekik olmayıp doğru ve dürüst olan söz veya kelime.
• Kâmil, dirayet sahibi, akıllı ve olgun adam.

cid

• Gerdan. Süslemeye lâyık boyun. Güzel boyun.

cilve

• Esmâ-i İlâhînin tecellisi.
• Tecelli.
• Güzellere yakışır duruş ve davranış. Dilberâne hareket. Naz ve edâ. Hoşa giden görünüş.

cilve-i cemal / cilve-i cemâl / جِلْوَۀِ جَمَالْ

• Güzelliğin görüntüsü.

• Güzelliğin görünmesi.

cilve-i cemal ve kemal / cilve-i cemâl ve kemâl / جِلْوَۀِ جَمَالْ وَ كَمَالْ

• Güzellik ve mükemmelliğin yansıması, görüntüsü.

• Mükemmelliğin ve güzelliğin görünmesi.

cilve-i cemal-i baki / cilve-i cemâl-i bâki

• Sonsuz güzelliğin bir yansıması.

cilve-i cemal-i esma / cilve-i cemâl-i esmâ

• İsimlerin güzelliklerinin görüntüsü.

cilveli

• Güzel ve hoş bir şekilde görünme.

cins-i latif / cins-i lâtif

• Güzel cins, kadınlar.

çirkin

• Güzel olmıyan. (Farsça)
• Çok kirli. (Farsça)
• Kanlı, irinli çıban veya yara. (Farsça)

ciyadet

• Tazelik, yenilik.
• İyilik, güzellik.

da'da'

• "Güzel dur" mânasına gelir ve düşecek ve dayanacak yerde söylenir.

da'daa

• Koyunu ve keçiyi çıkarıp sürmek.
• Sallamak.
• Bir kimseye "güzel dur" demek.
• Miktarı çok olsun diye depretip çevirmek ve doldurmak.

davud / dâvud

• Kur'an-ı Kerim'de ismi geçer ve Benî İsrail Peygamberlerindendir. Hz. Süleyman'ın (A.S.) babasıdır. Hem Peygamber, hem Sultandı. İbranice Zebur kitabı kendisine nâzil olmuştur. Sesi çok güzeldi. M.Ö. 1010 da vefat ettiği nakledilir.

deh

• İyi hoş. Lâtif, güzel. (Farsça)
• Tabur. (Farsça)
• Saf. (Farsça)

deha

• Çok akıllılık. Zekiliğin ve anlayışlılığın son derecesi. İleri görüşlülük, geniş ve çok güzel fikir sâhibi olmak.

dehmeka

• Yumuşak ve güzel yemek.
• Her nesnenin yumuşağı.

delal

• Cilve, naz, işve. İnsana güzel ve sevimli görünecek hâl, durum.

dell

• Naz.
• Hey'et.
• Güzel ahlâk.

dellal-ı muzhir / dellâl-ı muzhir

• Gizli güzellikleri ortaya çıkararak ilân eden.

dem vurmak

• Bir şeyden gelişigüzel bahsetmek. (Türkçe)

demagoji

• Güzel sözlerle halkı kandırma siyaseti.

demcele

• (Çoğulu: Demâcil) Şişman kadın.
• Huyu, hilkati güzel, iyi kadın.

derece-i cemal / derece-i cemâl

• Güzellik derecesi.

devlet-abadi / devlet-abadî

• Hindistan'ın Devlet-âbâd şehrinde imal edilen ve güzel san'atlarda kullanılan bir çeşit kâğıt. (Farsça)

deyyan / deyyân

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Kıyâmet günü, herkesin dünyâda iken yaptıklarının hesâbını ve hakkını en iyi bilen ve veren.

didar-ı hürriyet

• Hürriyetin güzel yüzü.

dil-aşub

• Kalbi sıkan, yüreğe sıkıntı veren, gönle eza veren. (Farsça)
• Kalbi meftun eden güzel. (Farsça)

dil-baz

• Güzel konuşan. Sözü ve işi hoş olan. Gönül eğlendiren. (Farsça)

dil-ber

• Gönül alan, kalbi çeken. Güzel, dilber. (Farsça)

dilaviz / dilâvîz / دلاویز

• Güzel, gönül çekici. (Farsça)

dilber / دلبر

• Gönül alan güzel.

• Gönül alan, güzel, sevgili. (Farsça)

dilcu / dilcû / دلجو

• Gönlün aradığı, güzel, sevgili. (Farsça)

dimişki / dimişkî

• Şam şehriyle alâkalı. Şam'a ait ve müteallik.
• Şam'da yapılan ve güzel san'atlarda kullanılan bir nevi kâğıt.

dür-dane

• İnci tanesi. (Farsça)
• Mc: Çok güzel ve sevimli çocuk. (Farsça)

dürer-bar / dürer-bâr

• İnciler yağdıran.
• Mc: Çok kıymetli ve güzel sözler söyleyen.

e'cam

• (Tekili: Acem) Arab olmayanlar. Güzel arabi bilmeyenler. Güzel ve fasih konuşamıyanlar.
• Acemiler.

ebda / ebdâ

• En güzel, en bedi.

ebda'

• (Bedi'. den) En bedi. Ziyade bedi' ve güzel. Daha çok dikkati çeken.

eblağ

• Yerinde adamına göre güzel söz söylemenin en üstünü.

ebrec

• Gözünün akı çok olan güzel gözlü kimse.

ecell

• (Celil. den.) Çok güzel. çok büyük. En üstün. Çok celil.

ecla

• Pek âşikâr, pek belli. Pek parlak, ziyade güzel.
• Başında kıl bitmeyen kel.

ecmel / اَجْمَلْ

• (Cemil. den) Çok güzel, en yakışıklı. Daha güzel.

• Daha güzel.

• En güzel.

• En güzel.

edeb

• Güzel hallere ve huylara sâhib olma ve utanılacak hareketlerden sakınma, her hususta haddini bilip, sınırı gözetme hâli.
• Namazda müstehab ve mendup olan şeyler.

• Terbiye. Kavlen, fiilen insanlara lütuf ile muamele etmek. Güzel ahlâk. Usluluk. Hayâ.
• Ist: Sünnet-i Resul'e (A.S.M.) uygun hareket etmek.
• Utanılacak şeylerden insanı koruyan meleke; kuvve-i râsiha-i nefsiye.
• Edebiyat ve ondan bahseden ilim. (Kur'anın edebi ise: Öyle

• Terbiye, güzel ahlak, haya.

edeb-i kelam / edeb-i kelâm

• Söz güzelliği, söz zarifliği.
• Edb: İfade arasında bayağı ve çirkin tabirlerin bulunmaması. İfadenin güzel oluşu.

edebi / edebî

• Edebe dâir. Güzel söylenmiş yazı. Edebiyata âit. Ehl-i edebe, terbiyeli, ahlâklı ve edebli olanlara dâir ve edebe mensup ve müteallik.

• Edeple ilgili, güzel söz ve yazı.

edebiyat

• Düşünce, duygu veya herhangi bir hakikatı veya herhangi bir fikri yazı veya sözle, manzum veya nesir halinde güzel şekilde ifâde san'atı. Bu san'atla uğraşan ilim kolu.
• Edebiyata âit yazıları toplayan kitap.Edebiyatın sözlük anlamından biri de edebe, yani terbiyeye uygun söz söylemek

• Güzel ve etkili biçimde konuşma ve yazma sanatı.

edebiyat yapmak

• Mc: Güzel ve uzun uzun sözlerle mevzu dışına çıkarak konuşmak.

edhan

• (Tekili: Dühn) Sürülecek güzel kokulu yağlar.

edib / edîb

• Edebiyatçı. Güzel ve san'atlı söz söyleyen veya yazan.
• Edebli, terbiyeli.

• Edebiyatçı, güzel konuşan ve yazan.

• Güzel hasletleri kendinde toplayan, haddini bilen.
• Düzgün, güzel ve pürüzsüz söz söyleyen ve yazan, edebiyatçı.

ef'al-i hasene / ef'âl-i hasene

• İyi ve güzel ameller, fiiller, işler.

efsah

• Daha fasih. En fasih. Pek çok güzel ifade.

efsah-ı füseha / efsah-ı füsehâ

• Fasih ve güzel konuşanların en fasihi ve güzeli.

egarr

• Çok parlak ve kıymetli. Beyaz şey.
• İşi güzel ve hatırlı olan kimse, aziz ve şerefli. (Müennesi daha çok müsta'meldir: Şeriat-ı Garrâ gibi.)

ehad

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Hiç bir yönden benzeri olmayan, tek olan, ikilik tasavvur edilmeyen, hiç bir şeye muhtaç olmayan.

ehasin

• Pek güzel, en güzel olan şeyler.

ehasin-i ahlak / ehasin-i ahlâk

• Ahlâkın en iyisi, en güzeli. Hz. Peygamberimizin (A.S.M.) ahlâkı gibi olan ahlâk.

ehl-i fazilet

• Güzel huylu, üstün özelliklere sahip kişiler.

ehl-i salah / ehl-i salâh / اَهْلِ صَلَاحْ

• Bütün güzel sıfatları üzerinde toplayanlar.

el-hüccetü'z-zehra / el-hüccetü'z-zehrâ

• Parlak ve güzel delil; On Beşinci Şuâ.

ela'

• Görünüşü güzel, tadı acı olan bir ağaç.

elfaz-ı cemile

• Güzel sözler.

elhan-ı tayyibe / elhân-ı tayyibe

• Güzel nağmeler, güzel sesler.

elmas-pare

• Elmas parçası.
• Mc: Çok güzel.

eltaf / اَلْطَفْ

• Çok hoş, daha güzel.

emlah

• (Melih. den) Pek melih, en melâhatli, çok güzel.

enik

• Güzel, ince. Latif şey. Ahsen.

entak

• (Nutk. dan) Çok güzel söz söyliyen, çok iyi nutuk veren.

enva-ı cemal / envâ-ı cemâl

• Güzelliğin çeşitleri.

enva-ı hüsün / envâ-ı hüsün

• Güzellik çeşitleri.

enva-ı mehasin / envâ-ı mehâsin

• Güzellik çeşitleri, türleri.

enva-ı ziynet ve letafet / envâ-ı ziynet ve letâfet

• Süs ve güzellik çeşitleri.

enva-ı ziynet ve mehasin / envâ-ı ziynet ve mehâsin

• Süs ve güzelliklerin çeşitleri.

envar-ı hüsün ve cemal / envâr-ı hüsün ve cemâl

• Güzellik nurları.

erbab-ı fazilet / erbâb-ı fazilet

• Faziletli, güzel ahlâk sahibi kimseler.

erec

• Güzel ve hoş koku. Misk ü anber ve ıtır gibi şeylerin güzel kokusu.

ergüvan

• Güzel ve parlak kızıl renkli bir çiçek. (Garbda ercuvan denilir.)

eric

• Güzel koku. Misk, anber ve ıtır gibi hoş ve lâtif olan şeylerin kokusu.

erih

• Râyiha-i tayyibe. Temiz ve güzel koku.

erike-ara / erike-ârâ

• Tahtı güzelleştiren, süsleyen (Padişah.) (Farsça)

erva'

• Çok güzel olan genç.
• Son derece yiğit, cesur ve bahadır adam.
• Korkmak.

es'abi / es'abî

• Gayet güzel ve beyaz göz.

eş'ar

• (Tekili: Şa'r) Kıllar. Tüyler. Tüycükler.
• (Şiir) Şiirler, manzum ve güzel yazılar.

esban

• Kadınların başlarını örttükleri güzel ve ince bir örtü.
• Kadınların, yüzlerini örtükleri peçe, tül.

esma-i cemaliye ve kemaliye / esmâ-i cemâliye ve kemâliye

• Güzellik ve mükemmelliği ifade eden isimler.

esma-i hüsna / esmâ-i hüsnâ

• Allah'ın en güzel isimleri.

• Güzel isimler. Allahü teâlânın Kur'ân-ı kerîmde bildirilen doksan dokuz ism-i şerîfi.

esma-ül hüsna

• Allah'ın isimleri. Cenab-ı Hakk'ın güzel isim ve sıfatları.

esmaü'-hüsna / esmâü'-hüsnâ

• Allah'ın güzel isim ve sıfatları.

esmaü'l-hüsna / esmâü'l-hüsnâ

• Allah'ın sonsuz mükemmellikte ve güzellikte olan isimleri.

esmaül hüsna / اسماء الحسني

• Allahın güzel isimleri.

esmaülhüsna / esmaülhüsnâ

• Allahın güzel isimleri.

esrar-ı hüsn ü an / esrar-ı hüsn ü ân

• Güzelliğin sırları.

eşref

• En şerefli. Daha şerefli. En iyi, en güzel.

etraf

• (Tekili: Türfe) Nazik ve zarif şeyler.
• Lezzetli taamlar, güzel yemekler.

evarin

• Güzel olmayan, çirkin. (Farsça)

evsaf-ı celal ve cemal / evsâf-ı celâl ve cemâl

• Cemâl ve celâl sıfatları, güzel ve haşmetli nitelikler.

evsaf-ı celaliye ve cemaliye / evsâf-ı celâliye ve cemâliye

• Cenâb-ı Hakkın sonsuz güzellik ve haşmetini bildiren sıfatları.

evsaf-ı cemal / evsâf-ı cemâl

• Cenâb-ı Allah'ın güzelliğine ait sıfatları.

evsaf-ı cemal ve celal ve kemal / evsâf-ı cemâl ve celâl ve kemâl / evsaf-ı cemâl ve celâl ve kemâl / اَوْصَافِ جَمَالْ وَجَلَالْ وَ كَمَالْ

• Güzellik, haşmet ve mükemmellik bildiren sıfatlar.

• Güzellik, büyüklük ve mükemmellik vasıfları.

evsaf-ı cemaliye / evsâf-ı cemâliye

• Cenab-ı Allah'ın güzelliğine ait vasıfları.

evsaf-ı cemaliye ve kemaliye / evsaf-ı cemâliye ve kemâliye

• Cenab-ı Allah'ın güzelliğine ve mükemmelliğine ait vasıfları, nitelikleri.

evsaf-ı cemile / evsâf-ı cemile

• Güzel vasıflar. İyi hasletler.

evsaf-ı kemaliye ve cemaliye ve celaliye / evsâf-ı kemâliye ve cemâliye ve celâliye

• Cenâb-ı Allah'ın mükemmel, güzel ve haşmetli vasıfları, sıfatları.

evvel

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Herşeyin başlangıcı olan, varlığından önce yokluk geçmeyen, hiç bir şey yok iken, vâr olan.

ezfer

• Güzel kokulu şey.

ezhar-ı latife / ezhâr-ı lâtife

• Hoş, güzel çiçekler.

ezkiya

• (Tekili: Zeki) Çabuk ve güzel anlayışlı kimseler. Keskin zekâlılar.

ezvak-ı letaif-i ulya / ezvâk-ı letâif-i ulyâ

• Çok yüce ve yüksek olan güzelliklerin verdiği zevkler.

fasahat / fasâhat

• Doğru ve düzgün söyleyiş. Açık ve güzel ifadeli konuşma.

• Güzel ve açık konuşma, uzdillilik, iyi söz söyleme kabiliyeti.

fasahat-perdaz / fasahat-perdâz

• Güzel ve açık konuşan. Fasih konuşan. (Farsça)

fasih / fasîh / فصيح / فَص۪يحْ

• Fasahat sâhibi. Hatasız olarak söyleyen. Açık ve güzel konuşan.

• Güzel, açık ve düzgün.

• Düzgün ve güzel konuşan.

• Güzel konuşan. (Arapça)

• Açık ve güzel konuşan.

fatır-ı hakim-i zülcemal / fâtır-ı hakîm-i zülcemâl

• Sonsuz güzellik sahibi, herşeyi hikmetle ve harika üstün sanatıyla yaratan Allah.

fatır-ı kerim-i zülcemal / fâtır-ı kerîm-i zülcemâl

• Sonsuz güzellik, lütuf ve cömertlik sahibi ve herşeyi hârika üstün sanatıyla yaratan Allah.

fatır-ı zülcemal / fâtır-ı zülcemâl

• Sonsuz güzellik sahibi ve herşeyi benzersiz yaratan Allah.

fayih

• Kendiliğinden dağılan güzel koku.

fayiha

• (Çoğulu: Fevâyıh) Meyve ve çiçek kokusu.
• Güzel kokulu nesne.

fazail / fazâil

• İnsanda iyilik etmeye ve fenalıktan çekinmeye karşı devamlı ve değişmez istidatlar, güzel huylar.

fazilet

• İnsanda iyilik etmeye ve fenalıktan çekinmeye olan devamlı ve değişmez istidat, güzel vasıf, iyi huy, erdem.

faziletli

• Güzel ahlâklı, erdemli.

fe-sübhanallah

• Allah (C.C.) ne güzel yaratmış; Allah Sübhândır, bütün noksanlıklardan münezzehtir; Her şey kendine tesbih eder (anlamında olup hayret ve taaccübü ifâde için söylenir.)

febiha / febihâ

• Ne alâ, ne güzel.

fedgam

• (Çoğulu: Fedâgım) Güzel, gökçek kişi.

fenn-i bedii / fenn-i bedîi

• Sözün güzel olması usûl ve kaidelerinden bahseden belâgat ilminin bir bölümü.

fenn-i meani / fenn-i meânî

• Güzel söz söylemeyi ve güzel yazmayı öğreten, edebiyatın bir şubesi.

ferd-i hasna / ferd-i hasnâ

• Güzel bir kadın.

fesahat / fesâhat

• Düzgün ve güzel söz söyleme.

fettah / fettâh

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Kullarına hayır kapılarını, dileklerine kavuşmak istiyen kullarına kapalı kapıları açan, peygamberlerini düşmanlarının elinden kurtarıp, memleketlerin fethini müyesser (kolay) kılan; evliyâsına (sevdiği kullarına) melekûtünün (gözle görülmeyen

fevehan

• (Tekili: Fevh) Güzel kokular.

fevehat

• (Tekili: Fevha) Güzel kokular.

fevh

• Yaradan kan fışkırması.
• Bolluk, genişlik.
• Güzel kokunun yayılması.
• Kaynamak.

fevha

• (Çoğulu: Fevehât) Güzel koku.

feynan

• Güzel uzun saçlı kişi.

feza-yı latif / fezâ-yı lâtif

• Güzel, hoş uzay.

fezail-i islamiye / fezâil-i islâmiye

• İslâmiyetin üstün prensipleri, güzel yönleri.

fiil-i tezyin ve ihsan

• Herşeyi güzel ve süslü bir şekilde yapma fiili, işi.

fıkra-i rana / fıkra-i rânâ

• Güzel ve lâtif olan kısa yazı.

firdevs

• Güzel bahçe; Cennetin en yüksek yeri.

fireuni / fireunî

• Hat, minyatür, tezhib gibi güzel san'atlarda kullanılan bir kâğıt cinsi.

firiştehu / firiştehû / فرشته خو

• Melek gibi, melek huylu, güzel huylu. (Farsça)

fua

• Keler, kertenkele.
• Her nesnenin evveli.
• şiddetli koku. Güzel koku.

fürayık

• (Çoğulu: Ferâyık) Yumuşak bedenli güzel yiğit.

fürhüd

• Arslan eniği.
• Yüzü güzel oğlan.
• Kaba şiş.

fusaha / fusahâ

• (Tekili: Fasih) Fasih kimseler. Güzel ve usule uygun konuşabilenler. Güzel söz söyleme kabiliyetinde olanlar.

• Düzgün ve güzel kanuşanlar.

füseha / füsehâ

• Güzel ve düzgün konuşanlar.

füseha-i arab

• Arap fasihleri, Arapların en güzel, akıcı ve etkili konuşanları.

füsun / füsûn

• Şaşırtıcı, hayret verici ve kendine cezbedici bir güzellik. (Farsça)
• Büyü. (Farsça)

• Büyüleyici güzellik.

gaffar / gaffâr

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Günah, kusur ve kabahatları çok bağışlayan.

gafur / gafûr

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Kulların günâh, ayıb ve hatâlarını pek çok örtüp, bağışlayan.

galiye-bar / galiye-bâr

• Güzel kokulu şey saçan. (Farsça)

galiye-dan / galiye-dân

• Güzel kokulu şeylerin muhafaza edildiği kap, mahfaza. (Farsça)

galiye-gun

• Güzel siyah renkli. (Farsça)

gani / ganî

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Hiçbir zamanda, hiçbir mekânda, hiçbir hâlde, hiçbir şeye muhtâc olmayan. Allahü teâlâya, hiçbir şekilde başkasına muhtaç olmayan mânâsına Ganiy-yi mutlak da denir.

gared

• Güzel ses.

garir / garîr

• Kefil.
• Güzel ahlâk.
• Durumdan veya işten anlamıyan.

gariyy

• Cemil, güzel, hüsün.

garra

• Parlak. Beyaz. Güzel. Şa'şaalı.
• Kur'an'ın kudsi nurlarının parladığı Medine-i Münevvere'nin bir ismidir.

gavali / gavalî

• (Galiye) Güzel kokular.

gazal

• (Çoğulu: Gazale-Gazelân) Ceylân. Geyik, âhu. Geyik yavrusu.
• Şarkıcı, mızıkacı.
• </