amede-gu / âmede-gû

• Hazırcevap. Düşünmeden hemen güzel söz söyleyen kimse. (Farsça)

belagat / belâgat

• Hitâbettiği kimselere göre uygun, tam yerinde, düzgün ve hakikatlı güzel söz söyleme san'atı. Muktezâ-yı hâle mutâbık söz söylemek.
• Belâgat, hem düzgün, hem yerinde söz söylemeyi öğreten ilmin de adı olur. Ve maani, beyan, bedi' diye üç kısma ayrılır. Bu gün Edebiyat denilen bilgiye,

belagat ü fesahat

• Tam yerinde açık ve güzel söz söyleme.

bülega / bülegâ

• Adamına göre güzel söz söyleyenler.

eblağ

• Yerinde adamına göre güzel söz söylemenin en üstünü.

fenn-i meani / fenn-i meânî

• Güzel söz söylemeyi ve güzel yazmayı öğreten, edebiyatın bir şubesi.

fesahat / fesâhat

• Düzgün ve güzel söz söyleme.

fusaha

• (Tekili: Fasih) Fasih kimseler. Güzel ve usule uygun konuşabilenler. Güzel söz söyleme kabiliyetinde olanlar.

gevher-nisar

• Cevher serpen. (Farsça)
• Mc: Düzgün konuşan, güzel söz söyleyen. (Farsça)

hatib / hatîb

• Hitâbeden. Söz söyleyen. Cemaate, topluluğa karşı güzel söz söyleyen kimse.
• Câmi'de müslümanlara dini nasihatlar ve güzel sözlerle hitâbeden vazifeli zat.

• Mânalı ve fâideli, güzel söz söyleyen. Güzel, düzgün konuşan.

hitabet

• Düzgün ve güzel söz söyleme san'atı.

• Cemaate, topluluğa veya birisine karşı söz söylemek. Güzel ve faideli söz konuşmakla halka dinletmek. Güzel söz söyleme san'atı. Hutbe okuma. Nutuk irâdetmek.
• Man: Makbul ve zannî mukaddemelerden terekküb eden kıyas.

i'caz

• Âciz bırakmak. Acze düşürmek, şaşırtmak.
• Edb: Mu'cize derecesinde düzgün ve icazlı söz söylemek. Benzerini yapmada herkesi acze düşürmek. Güzel söz söylemekte insanların muktedir olmadıkları derece.
• Mu'cizelik olan şey.

i'caz-ı belağat / i'câz-ı belâğat

• Güzel söz söylemedeki mu'cizelik.

ilm-i belagat / ilm-i belâgat

• Edb: Güzel söz söyleme veya yazmayı öğreten ilim. Edebiyatın bir şubesi.

indelbüleğa

• Adamına göre güzel söz söyleyenler yanında.

nadire-perdaz / nadire-perdâz

• Güzel söz söyleyen. (Farsça)

selaik

• (Tekili: Selika) Güzel söz söyleme ve yazma kabiliyetleri.

selika

• Güzel söz söyleme ve yazma istidadı.

sihr

• (Sihir) Büyü, gözbağıcılık, büyücülük, hilekârlık.
• Aldatmak.
• Haktan uzaklaşmak. Bâtıl şeyi hak diye göstermek.
• Lâtif ve dakik olan şey. Büyü kadar te'siri olan şey.
• Şiir ve güzel söz söyleme gibi, insanı meftun eden hüner.

sühan-ara / sühan-ârâ

• Düzgün ve güzel söz söyleyen. (Farsça)

sühan-dan / sühan-dân

• Güzel söz söyleyen. (Farsça)

sühan-güzar

• Güzel konuşan, güzel söz söyleyen. (Farsça)

tarik-i belagat / tarik-i belâgat

• Belâgat yolu, maksada ve hâle uygun düzgün ve güzel söz söyleme yöntemi.