feza / fezâ / فضا / فَضَا

• Yıldızlar arasındaki geniş boşluk. Gökyüzü.
• Yer geniş olmak.
• Açık sahra.
• Saha.
• Yerde akan su.

• Rahim içinden çıkan su.

• (Efzâ) Artıran, ziyadeleştiren, çoğaltan (mânâlarına gelip, kelime sonlarına getirilerek birleşik kelime yapılır.) Meselâ: Can-feza : Can verici. Hayret-feza : Çok hayret verici. Ruh-feza : Ruh verici. (Farsça)

• Uzay.

• Artıran, çoğaltan.

• Uzay; ucu bucağı bulunmayan boşluk, kâinatın sonsuz genişliği.

• Uzay.

• Uzay.

• Uzay. (Arapça)
• Geniş düzlük. (Arapça)

• Uzay.