cefa / cefâ / جفا

• Üzme, eziyet etme. (Arapça)
• Cefâ çekmek: Cefaya katlanan, üzülen. (Arapça)

hadd-i büluğ

• Büluğa erme yaşı. Teklif-i İlâhînin başladığı, namaz ve oruç gibi dinî emirleri ifaya başlanılan yaş.

kaşi / kâşî / كاشى

• Çini, fayans. (Farsça)

ledünn

• (İlm-i ledünn) Garib bir ilim ismidir. Ona vakıf olan, mesturat ve hafâyayı, gizlilikleri münkeşif bir halde göreceği gibi, esrar-ı İlâhiyyeye de ıttıla' kesbeder. Bu ilm-i şerifin hocası ve sultanı Fahr-i Kâinat Aleyhi Ekmelüttahiyyât vessalâvât Efendimiz Hz. leridir. Bu ilmin ehli ise, Enbiyâ-ı iz

mücteba / müctebâ

• Seçilmiş mânâsına, Resûlullah efendimizin mübârek sıfatlarından. Eğer ümmet isen, ol müctebâya, Uymalısın sünnet-i Mustafâ-yı safâya.

şerayin-i sübatiyye

• Boynun iki tarafında olup kalbden gelen ve kafaya çıkan iki kalın atar damar.

şifahane / şifâhâne

• Şifaya vesile olan yer; hastane.

şifakar / şifakâr

• Şifalı. Şifaya sebeb olan. (Farsça)

şifaresan

• Şifaya erişen, hastalığı iyileşen. (Farsça)

şifayab / şifâyâb / شفایاب

• Şifa bulan. (Arapça - Farsça)
• Şifâyâb olmak: Şifa bulmak, iyileşmek. (Arapça - Farsça)

terk-i hükmi / terk-i hükmî

• Dünyâyı hükmen terk etmek, (terk etmiş sayılmak) yâni her işte İslâmiyet'e uymak. Meselâ zekâtı İslâmiyet'in gösterdiği yere seve seve vermek, komşu, akrabâ, fakir ve ödünç istiyenin hakkını gözetmek ve başkalarının hakkına tecâvüz etmemek (saldırmam ak) ve malı zevk ve sefâya, eğlenceye vermemek.

teşfiye

• Allah'ın izniyle hastaları iyileştirmek, şifaya vesile olmak.

yab

• "Yaften: Bulmak" mastarından emir kökü olup, birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Şifayab : Şifa bulan, iyileşen. (Farsça)