a'nak / a'nâk

• (Tekili: Unk) Boyunlar, gerdanlar.

an / ân

• Uzağı gösteren işâret ismi. Şu. Bu. O. (Farsça)
• Güzellik câzibesi. Melâhat. Güzellik. (Farsça)
• Cemi edâtı. Kelimenin sonuna getirilerek cemi' yapılır. Meselâ: Âlimân: Âlimler. Anân: Onlar. Merdân: Adamlar. İnsanlar. Zenân: Kadınlar.Kelimenin sonuna getirilerek sıfat edatı yapılır: Ters: Korku. (Farsça)

atal

• (C. A'tâl) Vücudun örtüsüz yeri, bilhassa ense.
• Bir kişinin güzelliği.
• Vücudun tamamı.
• Boyuna asılan gerdanlığı kaybetmek.

ater

• Arap kadınlarının misk ve başka güzel şeylerle yoğurup, boyunlarına taktıkları gerdanlık.

atvak

• (Tekili: Tavk) Tasmalar. Gerdanlıklar, boyuna takılan mücevherler.
• Tâkatler, kuvvetler.
• Boyundaki halka çizgiler.

bevarid

• (Tekili: Bârid) Soğutulmuş yemekler.
• Omuzlarda boyun arasında, gerdanın yanında veya kulaklar arasında ve ensede olan etler.
• Sakat şeyler.

cid

• Gerdan. Süslemeye lâyık boyun. Güzel boyun.

cüyud

• (Tekili: Cid) Gerdanlar, boyunlar.

devvar

• Durmayıp dönen, devreden. Devredip gezen.
• Gerdân.
• Kâbe-i Muazzama'nın bir adı.
• Haremden alıp beraber tavaf edilen taş.

etvak

• (Tekili: Tavk) Kadın gerdanlıkları.
• Hindistan cevizinin sütü.

gabgab

• (Çoğulu: Gebâgıb) Çifte gerdan çene altı. Şakak.

gerden-bend

• Boyuna bağlanan nesne, boyun bağı. (Farsça)
• Gerdanlık. (Farsça)

gerdenbend / گردن بند

• Kolye, gerdanlık. (Farsça)

heyamola

• Eskiden ramazanlarda para toplamak gayesiyle mahalle çocukları tarafından teşkil edilen bir nevi dilenci alaylarında söylenen bir tâbirdir.
• Eskiden gemiciler gemi demirini çekerken veyahut bir amele inşaatta ağır bir şey kaldırırken yahut da şahmerdanı yukarı çekerken kuvvetbirliğini

ıkd / عقد

• İnci. Gerdanlık. Mücevher, boyuna takılan dizilmiş kıymetli şey.
• İnci dizecek iplik.
• Hurma salkımı.

• Dizi. (Arapça)
• Kolye, gerdanlık. (Arapça)

ıtret

• Zürriyet. Nesil. Ehl-i beyt.
• Gerdanlık.
• Güzel kokulu şey.

kalade

• Gerdanlık.

kalaid

• (Tekili: Kılâde) Gerdanlıklar.
• Akarsular.

kılade

• Gerdanlık. Boyna takılan kıymetli şey.
• Akarsu.

• Gerdanlık.

latt

• (Çoğulu: Litât) Gerdanlık.
• Lâzım olmak.
• İnkâr etmek.
• Sarkıtmak.
• Örtmek.

lebbe

• Göğsün gerdanlık takılan yeri.
• Devenin ve sığırın, göğsünden boğazladıkları yeri.
• Evlâdını ve erkeğini seven kadın.

lebeb

• (Çoğulu: Elbâb) Göğüste gerdanlık takılan yer.
• Atın göğsüne yapılan sinebend.
• Devenin ve sâir davarın göğsüne bağladıkları nesne.
• Dağ eteğinde olan azıcık yumuşak kum.

menced

• (Çoğulu: Menâcid) İnci ve altından olan gerdanlık.

mihneka

• (Çoğulu: Mehânık) Maktul.
• Gerdanlık.
• Boğacak âlet.

miyane

• Ara. (Farsça)
• Orta, vasat. (Farsça)
• Helva gibi bazı yemeklerin pişme kıvamı. (Farsça)
• Ortaya serilen halı. (Farsça)
• Gerdanlığın ortasındaki büyük inci. (Farsça)

muavvez

• Gerdanlık. Nazarlık. Nüsha geçirilecek yer.
• Evin etrafındaki mer'a.

mukalled

• (Kald. dan) Boynuna gerdanlık takılmış.
• Padişah tarafından nişan takılan kimse.
• (Taklid. den) Taklid edilen. Örnek tutulan. Misal alınan.

müredded

• Bir hususta hayran ve sergerdan olmuş, şaşırmış olan.

mutatavvık

• Gerdanlık gibi süs eşyası takınan.

mutavvak

• (Tavk. dan) Boynu halkalı, zincirli.
• Boynuna gerdanlık vs. takılmış. Boynuna halka olan.

müttaki

• Ehl-i takva. İttika eden. Haramdan ve günahtan çekinen, kendisini Allah'ın (C.C.) sevmediği fena şeylerdan koruyan.

rayet

• Bayrak, alem, livâ, sancak.
• Gerdanlık.

rüdn

• (Çoğulu: Erdân) Kaftan ve gömlek yeninin koltuktan tarafı.

şahmerdan

• (Şâh-ı merdan) Mertlerin şahı, Hazret-i Ali (R.A.). (Farsça)
• Aşağı yukarı çıkan büyük demir tokmak. (Farsça)

salabet / salâbet

• Katılık, sağlamlık, merdane tavır.

sihab

• Miskten ve karanfilden yapılan gerdanlık.

şüms

• (Çoğulu: Şümus) Vahşi erkek davar.
• Bir nevi gerdanlık.

süreyya

• Ülker (Pervin) yıldızı. Yedi (veya altı) yıldızlardır ki; ikişer ikişer karşılıklı dururlar ve Ayın geçtiği yerlere yakın görünürler. Gerdanlığa benzemesinden Felekiyâtta "Ikd-ı Süreyya" tabir edilir.

takallüd

• (Çoğulu: Takallüdât) (Kald. dan) Bir işi üstüne almak.
• Takınma, kuşanma. Gerdanlık veya muska gibi boyuna geçirme.
• (Kılıç) kuşanma.

tatvik

• Boynuna gerdanlık takınmak.

tavk / طوق

• Tâkat. Güç.
• Boyuna takılan zinet. Gerdanlık.
• Tasma.

• Kolye, gerdanlık. (Arapça)
• Tasma. (Arapça)

teraib

• (Tekili: Teribe) Tıb: Göğüs kemikleri. Kaburga kemikleri. Gerdanlık yeri.

tetavvuk

• Boyuna gerdanlık gibi şeyler takma.

teveşşuh

• (Çoğulu: Teveşşuhât) Süslenme, takıp takıştırma.
• Kadın gerdanlığını takma.

tevşih

• (Vişah. dan) (Çoğulu: Tevşihât) Süslü elbise giydirme. Süsleme veya süslendirme.
• Kur'ân-ı Kerimi usul ve kaidelerine göre okuma.
• Bir kimseye mücevher gerdanlık takmak.
• Ist: Bir eseri, büyük bir adamın adıyla süsleme. Eski ilim adamları, bazı kimselerin adına kitap yaz

ulta

• Gerdanlık.
• Kadınların süs olarak yüzlerine çektikleri siyah çizgi.

unk

• Boyun, gerdanlık, gerdan.

verdene

• Oklava, börekçi merdânesi. (Farsça)
• Dolap oku. (Farsça)

yal / yâl

• Kuvvet, güç. Boyun, gerdan. (Farsça)