aradin / aradîn

• (Bak: Eradîn)

atf-ı tefsir

• Bir mânada olup mücerred tasdik ve te'kid için "ve" ile müteradifine (aynı mânadaki kelimeye) atfolunan kelime. Meselâ: "İhsan ve kerem, hüzün ve keder" ifadesindeki "ve" ler gibi. Diğer bir ifade ile: Aynı olan ayrı iki kelimenin birlikte kullanılması. ("deli divâne"de olduğu gibi.)

birader

• (Berâder) Kardeş. (Farsça)

cerad

• "Cerâde"nin çoğulu.
• Çekirgeler.
• Yağmacılar.

cerade

• (Çoğulu: Cerâd) Çekirge.

cerdak

• (Çoğulu: Cerâdik) Yufka ekmeği.

derdak

• (Çoğulu: Derâdik) Küçük çocuklar.
• Her şeyin küçüğü.

ereda

• (Çoğulu: Erad-Erâdât) Ağaç kurdu. Güve.

kerade

• (Bak: KERAD)

kirdide

• (Çoğulu: Kerâdid) Bir miktar toplanmış hurma.
• Sepet dibinde geri kalan hurma.

kıyas-ı fukaha

• Hakkında açıkça âyet ve hadis bulunmayan mes'elelere dâir; ilim ve irfanda allâme ve mütebahhir, ilmi ile amelde ve Sünnet-i Seniyyeye ittiba ve imtisalde, ibadet ve taatta, takva ve verada, züht, azimet ve riyazetle, terakki ve taâli eden müctehid fukaha tarafından kıyas ile verilen hüküm.

kürdevs

• (Çoğulu: Kerâdis) Kemik başı.
• At sürüsü.

merda'

• (Çoğulu: Merâd) Ot bitmeyen kumlu yer.

merdega

• (Çoğulu: Merâdıg) Boğaz ile göğüs arası.

mirades

• (Çoğulu: Merâdis) Kuyu içinde su var mıdır diye bilmek için bıraktıkları taş.
• El değirmeni.

sirdab

• (Çoğulu: Seradib) Yer altında su soğutacak yer.

süradik

• (Serâdik) Saray perdesi. Padişaha mahsus sarayın veya çadırın perdeleri.

sürdah

• (Çoğulu: Serâdih) Semiz etli dişi deve.
• Ufak otlar yetişen yumuşak yer.