adgas / adgâs

• (Tekili: Dags) Desteler, demetler.
• Karışık rüyalar.
• Karışık söylentiler.

ahadi hadis / ahadî hadis

• Rivâyet eden bir veya iki koldan olan veya mütevatir mertebesinde olmayan hadis demetir. İştihar haddine yetişmeyen hadistir. Şartları tamam olursa zann-ı galib ifade eder, muktezası ile amel vâcib olur. (Muvazzah İlm-i Kelâm)

alak

• Kan. Kızıl veya koyu ve uyuşuk kan.
• Yapışkan veya ilişken nesne.
• Hayvanat.
• Bir işe mülâzemet eylemek.
• Husumet-i lâzime veya muhabbet-i lâzime. Aşk ve muhabbet eylemek. Bir işe başlayıp o işe devamlı olmak.
• Bir şeye ilişip tutulmak.
• Yapışkan, ba

amed

• Sütunlar.
• Birşeye devam üzere olma.
• Mülâzemet etme.

baka / bâka

• Tutam, demet, deste.
• Tere ve sebzevat destesi.

benuh / benûh

• Yığın, küme, demet. (Farsça)

besek

• (Besdek) Esneme. (Farsça)
• Harman yerinde toplanılarak demet yapılan arpa ve buğdaylar. (Farsça)

buket

• Çiçek demeti. (Fransızca)

çelenk

• Eskiden kadınların süs için başlarına taktıkları mücevher veya madenlerden yapılmış sorguç. Halka şeklinde çiçek veya yapraklı dal demeti. (Cenazelere çelenk göndermek İslâm âdeti değildir, israftır.) (Farsça)

cesm

• Devam etmek, mülâzemet.

çile / چله

• Kırk günlük ibadet. (Farsça)
• Sıkıntı, azap. (Farsça)
• İplik demeti. (Farsça)

deste / دسته

• Tutam, bağ, demet, kabza. (Farsça)
• Muin, mededkâr. (Farsça)
• Süpürge. (Farsça)
• Küstah. (Farsça)

• Demet, tutam.

• Grup. (Farsça)
• Demet. (Farsça)
• Kulp. (Farsça)

güldeste / گلدسته

• Çok güzel şeylerden bir tutam.
• Gül demeti.
• Müzikte makam adı.

• Gül demeti, seçme.

• Çiçek demeti. (Farsça)

habş

• Cemetmek, toplamak.

hacc-ı temettu' / hacc-ı temettû'

• Hac mevsiminde evvelâ umre için ihrama girilip umre yapıldıktan sonra; aynı mevsimde daha yurda, aile ocağına dönülmeden tekrar ihrama girilerek usulü dairesinde yapılan hacdır. Bunu yapan kimseye "mütemetti" denir.

• Hac mevsiminde (Şevvâl, Zilkâde, Zilhicce aylarında) önce ömre için niyet edilerek ihrâma girilip ömre yapıldıktan sonra memleketine dönmeyerek, yeniden ihrâma girip hac yapmak. Bu haccı yapana mütemetti hacı denir.

hadis-i müftera / hadîs-i müfterâ

• Müseylemet-ül-Kezzâb'ın ve ondan sonra gelen münâfıkların (kalbiyle inanmayıp, sözleriyle inandık diyenlerin), zındıkların (kâfirlerin), müslüman görünen dinsizlerin uydurma sözleri.

hame

• Yaş ot demeti, taze ekin destesi, bir sap üzere bitmiş taze ekin.
• Havası bozuk hastalıklı yer.

huzem

• (Tekili: Huzme) Demetler, desteler, huzmeler.

huzme / حزمه

• Işık demeti.

• Demet. Deste. Bir kucak şey.
• Fiz: Bir ışık kaynağından çıkan sütun halindeki şua.

• Işık demeti.

• Demet. (Arapça)

iltizam

• Kendine lâzım kılma. İcrasına cehdettiği şeyi kendi üzerine vâcib kılma. Mülâzemet etme. Gerekli bulma.
• Tarafgirlik etme, birinin tarafını tutma.
• Onyedinci y.y. dan itibâren devlete gelir getiren kaynaklar, yavaş yavaş belirli bedel karşılığında şahıslara verilmeğe başlandı.

irfak

• Fayda vermek, işe yaramak. Kolaylık ve mülâyemetle tutmak.

istimta'

• (Temettü. den) Faydalanma, menfaati olma.

kamara

• Vapurlarda mevki sayılan odalar ve salonlar.
• Gemide kaptan gibi erkâna mahsus odalar.
• Buğday ve arpa gibi mahsul demetlerinden harman yerinde yapılan küme.
• Avrupa devletlerinde millet meclisi.

kar / kâr

• İş. Güç. Amel. Fiil. Temettü'. (Farsça)
• Kazanç. (Farsça)

kaziye-i şartiyye

• Man: İki cümleden ibâret, fakat bunlardan birinde olan hüküm diğerinde gösterilen şarta mütevakkıf olan, yâni; aralarında mülâzemet ve irtibat bulunan kaziyedir.

ken'

• (Çoğulu: Kün'ân) Tilki eniği.
• Cem'etmek, toplamak.
• Yakın olmak.
• Mülâyemet.
• Alçaklık yapmak.
• Firar, kaçmak.

kilte

• Deste, demet.

külale

• Çiçek demeti. (Farsça)
• Kıvrım kıvrım olan saç. Kıvırcık saç. Bukle. (Farsça)

liyan

• (Mülâyene) Mülayemetle, yumuşaklıkla muamele etmek.

lütuf

• Rıfk ve nevâziş. İltifatla mülâyemet üzere muâmele eylemek. Allah (C.C.) Hazretlerinin kullarını rıfk ve sühuletle murâdına muvaffak eylemesi.
• Güzellik, hoşluk.
• İyilik, iyi muâmele.

maraton

• yun. Kırk kilometreden uzun bir yolda mukavemet için yapılan hız koşusu.

meşad

• Mukavemet ve galebe yeri.

müftera hadis / müfterâ hadîs

• Peygamberlik iddiâsında bulunan Müseylemet-ül-Kezzâb'ın ve ondan sonra gelen münâfıkların (kalbi ile inanmayıp, sözleriyle inandık diyenlerin), zındıkların (kâfirlerin), müslüman görünen dinsizlerin uydurma sözleri.

mukavemet / مقاومت

• Karşı koyma, direnme. (Arapça)
• Mukavemet etmek: Karşı koymak, direnmek. (Arapça)

mukavemet-şiken

• Mukavemeti kıran. (Farsça)

mukavemet-suz

• Dayanmayı te'sirsiz hâle koyan. Tahammülsüzlük veren. Mukavemeti kıran. (Farsça)

mukavemetsuz / mukavemetsûz

• Mukavemeti yok eden, dayanılmaz hâle getiren.

mukavim

• Sağlam. Dayanıklı. Mukavemet eden. Direnen. Karşı duran.

mülahafe

• Mülâzemet, devamlı bir işle meşguliyet. Bir işe bağlılık.
• İsrar etmek.

mülayeme

• (Bak: MÜLAYEMET)

mülazemet

• Mülazemet etmek:
• Devam etmek.
• Staj yapmak.
• Bir işle ilgilenmek.

murabata

• Düşmanla karşılaşılacak yerlerde gözetip sebatla nöbet beklemek.
• Mülâzemet etmek.
• Bağlamak.

müsafene

• Mülazemet edişmek, devamlı meşgul olmak.

müsaleme

• (Bak: MÜSALEMET)

müseyleme

• (Adı: Müseylemet-ül-kezzâb olan) Yalancı Müseyleme, Arabistan'da Asr-ı Saadette Yemame'li bir yalancı, peygamberlik iddia ederek maskara olmuş, Hicri onbirinci yılda öldürülmüştür.

müstemti'

• Temettü' eden, faydalanan, menfaatlenen.

mütamettia

• Kâr eden, kazanan, kârlı. (Doğrusu: Mütemettia)

müvademe

• Mülâzemet, uygunluk, muvâfakat.

muvazat

• (Veyz. den) Mukavemet, dayanma.
• Paralel olma. Muvâzi.

pa / pâ

• Ayak. (Farsça)
• Takat, mukavemet. (Farsça)
• İz. (Farsça)

radyasyon

• (Radiation) Bir enerjinin ışık demeti halinde yayılması. (Fransızca)

sahh

• şiddetinden kulaklar tutulan çığlık.
• Sağlam bir şeyle vurmak.
• Cemetmek, toplamak.

secahat

• Mülâyemet, rıfk. Cemalin tenasüp içindeki kemali.

şekimet

• (Çoğulu: Şekâim) Mukavemet, dayanma. Sebat.
• Dizgin, gem.
• Kazan ve çömlek kulpu.

tafk

• (Tafak) Bir işe başlamak, mülâzemet etmek, başlayıp devamda sebat etmek.

teemmi

• (Emet. den) Cariye edinme.
• Dadı satın almak.

temettu'

• (Çoğulu: Temettuât) Kazanma, kâr etme.
• Kâr, fayda, menfaat.
• Toplamak, cem'etmek.
• Mühlet vermek.
• Yoldaş olmak.

temettu' hac

• Hac günlerinden önce umre için ihrâma girip ve bu umre yapıldıktan sonra memleketine dönmeden, tekrar ihrâma girerek yapılan hac. Hacc-ı Temettû'.

temettuat / temettuât

• (Tekili: Temettu') Kârlar, kazançlar, faydalar.

tesahül

• Yumuşak davranma. Rıfk ve mülâyemetle tatlı muamele etme.
• Gaflet ve ihmal etme.

timlak

• Mülayemet etmek, yumuşaklık göstermek.
• Tereddüt etmek, karar verememek.

tura

• (Aslı: Tuğra) t. Topuz gibi yapılmış mendil, kuşak gibi oyun âleti. Kös, davul, trampet gibi şeylere vurmaya mahsus ip veya çomak.
• Kamçı, örme kırbaç.
• Demet, bağ, paket.

vezim

• Sebzevat demeti.
• Kurumuş ot.