ala-eyyi-hal

• Herhâlde, mutlaka, elbette, her nasıl olsa.

bit-tarik-il ula

• Birinci usul veya yol ile. Elbetteki. Evleviyetle.

bittabi

• Tabiî ki, elbette.

burhan-ı inni / burhân-ı innî

• İnneli (elbetteli) delîl. Eserden müessire (o eseri yapana), san'attan san'atkâra ve netîceden sebebe götüren delîl. Kelâm (akâid) ilminde daha çok bu delîl kullanılır.

hayhay

• Baş üstüne, seve seve yaparım, öyle ya!, şüphesiz, elbette (gibi mânâlara gelir.) (Türkçe)

her-ayine

• Mutlaka, elbette. Behemehal, zaruri, herhalde. (Farsça)

kam u nakam / kâm u nâkâm

• Elbette, ister istemez.

kaziye-i şartiyye-i münfasıla

• Man: Mahmulü birden fazla olmakla bu mahmulllerin biri elbette mevzua isnad olunmak lâzım geldiğine hükmolunan kaziyyedir. (Adet ya tektir, ya çifttir) gibi.

lacerem

• şüphesiz, elbette, besbelli.
• Nâçar, zaruri.

laşek / lâşek

• Şek ve şüphe yok. şüphesiz. Elbette.

lev

• Gr: (Şart edâtı) Dahâ ziyade, olsa bile (manâsına gelir.) "İnne" gibi mâzi mânâsını muzariye çevirmeyip aksine muzâriyi de mâziye çevirir. Temenni edâtı ve vasıl edâtı olur. Meselâ : Lev-câe Aliyyun leraeytühu: Ali gelse idi, elbette görürdüm.

müftehirane / müftehirâne

• İftihar ederek, karşılık beklemeden. (Farsça)
• Elbette. Memnuniyetle. (Farsça)

zahir

• (Zuhur. dan) Görünen, âşikâr olan. Açık, belli, meydanda olan.
• Görünüşe göre.
• Şüphesiz.
• Suret. Dış yüz. Görünüş.
• Anlaşılan.
• Meğer. Galiba. Zannederim. Elbette.